Το Βλογημένο Μαντρί

Φώτης Κόντογλου

Κάθε χρόνο ο Άγιος Βασίλης τις παραμονές της Πρωτοχρονιάς γυρίζει από χώρα σε χώρα κι από χωριό σε χωριό, και χτυπά τις πόρτες για να δει ποιος θα τον δεχτεί με καθαρή καρδιά. Μια χρονιά λοιπόν, πήρε το ραβδί του και τράβηξε. Ήτανε σαν καλόγερος ασκητής, ντυμένος με κάτι μπαλωμένα παλιόρασα, με χοντροπάπουτσα στα ποδάρια του και μ’ ένα ταγάρι περασμένο στον ώμο του. Γι αυτό τον παίρνανε για διακονιάρη και δεν τ’ ανοίγανε την πόρτα. Ο Άγιος Βασίλης έφευγε λυπημένος, γιατί έβλεπε την απονιά των ανθρώπων και συλλογιζότανε τους φτωχούς που διακονεύουνε, επειδής έχουνε ανάγκη, μ’ όλο που αυτός ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από κανέναν, κι ούτε πεινούσε, ούτε κρύωνε.
Αφού βολόδειρε(1) από δω κι από κει, κι αφού πέρασε από χώρες πολλές κι από χιλιάδες χωριά και πολιτείες, έφταξε στα ελληνικά τα μέρη, πού ’ναι φτωχός κόσμος. Απ’ όλα τα χωριά πρόκρινε τα πιο φτωχά, και τράβηξε κατά κει, ανάμεσα στα ξερά βουνά που βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά(2).
Περπατούσε νύχτα κι ο χιονιάς βογκούσε, η πλάση ήτανε πολύ άγρια. Ψυχή ζωντανή δεν ακουγότανε, εξόν από κανένα τσακάλι που γάβγιζε.

«Χριστός γεννάται σήμερον...»

“ΑΝΑΡΧΟΣ Θεός καταβέβηκε/ και εν τη Παρθένω κατώκησεν/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου-ρερουρέμ/ χαίρε Δέσποινα!/ Βασιλεύς των όλων και Κύριος,/ ήλθες τον Αδάμ αναπλάσασθαι/ ερουμέμ ερουρέμ, χέρου-ρέρου-ρερουρέμ/ Χαίρε Αχραντε!/ Γηγενής σκιρτάτε και χαίρετε,/ τάξεις των Αγγέλων ευφραίνεσθε/ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου-ρέρου-ρερουρέμ/ χαίρε Δέσποινα!/ Δέξου Βηθλεέμ τον Δεσπότην σου Βασιλέα πάντων και Κύριον/ ερουρέμ, ερουρέμ, χέρου - ρέρου - ρερουρέμ/ Χαίρε Δέσποινα!” Βυζαντινά Κάλαντα (Κοτύωρα Πόντου)

 “ΖΕΣΤΑΘΗΚΕ η καρδιά του Θανάση. Άλλαξε όλος ο τόπος γύρα. Η σκοτεινή χούνη σαν να γιόμισε φως. Σαν να την κατοίκησαν άγγελοι κι όχι πια καλικαντζάροι. Έτσι ...ας τρέξει κι αυτός στο χωριό του. Να προφτάσει την εκκλησιά. Ν' ακούσει το «Δόξα εν υψίστοις...»” Γιώργος Αθάνας (από το διήγημα "Τα χριστουγεννιάτικα τσαρούχια")

Και τώρα;
Ποιος θα εξηγήσει στον μικρό Νικηφόρο ποια είναι αυτή η «κρίση» που έχει εγκατασταθεί φαρδιά πλατιά στο σπίτι του τον τελευταίο καιρό, αναστατώνοντας τη ζωή του και προκαλώντας ανησυχία και θλίψη στους γονείς του;
Τι σχέση έχει άραγε με τις ιστορίες της ελληνικής μυθολογίας και τα παραμύθια της θείας Καίτης; Ο Νικηφόρος θα ξεκινήσει το δικό του «ταξίδι», για να γνωρίσει καλύτερα και να αντιμετωπίσει το «τέρας της κρίσης»!
Μέσα από καθημερινές καταστάσεις θα μάθει, με τρόπους που μόνο τα παιδιά γνωρίζουν, όλα όσα οι μεγάλοι προσπαθούν να του κρύψουν.

Βραβείο Αναγνωστών 2012

Η ψηφοφορία για το μοναδικό βραβείο που δίνει το αναγνωστικό κοινό για το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς, ολοκληρώθηκε.

Φετινός νικητής, η «Κάθετη έξοδος» του Πασχάλη Λαμπαρδή.
Το Βραβείο Αναγνωστών 2012 απονέμεται στο βιβλίο «Κάθετη έξοδος» του Πασχάλη Λαμπαρδή (Εκδόσεις Πατάκη)
Ο Πασχάλης Λαμπαρδής (Σέρρες, 1960) έχει καταθέσει πέντε μυθιστορήματα στη μέχρι στιγμής λογοτεχνική διαδρομή του. Η «Κάθετη έξοδος» είναι μια ψυχολογική περιπέτεια με φόντο το σύγχρονο αστικό περιβάλλον, επικεντρώνοντας στην ανθρώπινη διάσταση – συναισθήματα, στοχαστικές αναζητήσεις, υπερβάσεις εντός της καθημερινότητας, υπαρξιακή διαδρομή προς την αυτογνωσία.

Αγία Μνήμη

Δημήτρης Παπαχρήστος

  Άνθρωποι που πνίγονται στην εκκωφαντική σιωπή και την ερηµιά της πόλης, ζωές λεηλατηµένες στη δίνη της κρίσης. Αναστατώνονται από τις συγκρούσεις στους δρόµους, τους οργισµένους νέους, τον διάχυτο θυµό, κι αποκτούν τη δύναµη να αγωνιστούν.
O έρωτας τους ξεσηκώνει. Τότε το συναίσθηµα και η λογική σπάνε τα καθιερωµένα και τον φόβο της υποταγής και οι µνήµες επιστρέφουν οπλισµένες αντιπαλεύοντας τη φθορά του χρόνου και κάθε µορφή εξουσίας. H επανάσταση χωρίς έρωτα, είναι καταδικασµένη να αποτύχει.
Οι πρωταγωνιστές στο νέο µυθιστόρηµα "Αγία μνήμη" -εκδ.ΤΟΠΟΣ- του γνωστού συγγραφέα ∆ηµήτρη Παπαχρήστου έζησαν τον εξεγερσιακό ∆εκέµβρη του 2008, που τους έκανε να δουν την άλλη πραγµατικότητα, τη δική τους, επιστρέφοντας στο παρελθόν για να εκτιναχθούν στο µέλλον.