Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Ο έρως είδος δεν κοιτά

«Ο Ποτ είναι ένας αξιοπρεπέστατος σκύλος που ζει σε ένα θερμοκήπιο! Η Μελίσσα είναι μια χαριτωμένη γάτα, που ο Ποτ της σώζει τη ζωή “ένα βράδυ που ’βρεχε, που ’βρεχε μονότονα”. Και να... που γίνεται ένα μικρό θαύμα: ο Ποτ αγαπά παράφορα τη Μελίσσα και της ζητά να τον παντρευτεί!»
Κι όμως! Στο τρυφερό και διασκεδαστικό βιβλίο του Αντώνη Δελώνη «Αγαπώ μια γάτα, εντάξει;»(εκδ.ΨΥΧΟΓΙΟΣ) –που τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο νεανικού μυθιστορήματος το 2007– όλα μπορούν να συμβούν.
Ακόμη και μια «τρελή αγάπη» μεταξύ ενός σκύλου και μιας γάτας. Μέσα από αυτήν τη σχέση, που σπάει τα στερεότυπα, δεν περνούν μόνο «πάρα πολλά μηνύματα για τις σχέσεις των ζώων», αλλά και για «την οικολογία, την ειρήνη, αλλά και το σεβασμό του ανθρώπου προς τα ζώα».
«[...] Γύρισε ο καιρός στο κρύο, στο πολύ κρύο. Δεν το μπορώ το κρύο. Βέβαια, η φύση έχει προνοήσει για το κάθε ζώο και του έχει δώσει δέρμα σκληρό ή γούνα. Τώρα που σκέφτομαι “γούνα”, θυμάμαι τις γυναίκες και τι κάνουν για να αποκτήσουν μια καλή γούνα, καθώς και πόσα ζώα ή ζωάκια θυσιάζονται γι’ αυτό. Αγανακτώ με όλα τούτα και ας είμαι ένα ταπεινό σκυλί» σκέφτεται ο Ποτ στο κεφάλαιο «Και… “Τι θα πει η κοινωνία;”».
«[...]κοντεύει χρόνος που μάζεψα τη Μελίσσα από ένα χαντάκι μπροστά στο θερμοκήπιο. Τώρα η Μελίσσα –η μεγάλη μου αγάπη– έχει γίνει μια πανέμορφη γάτα, κάτασπρη σαν το χιόνι, με δυο λαμπερά, γαλάζια μάτια. Ποιoς να μου το ’λεγε, πριν από ένα χρόνο, πως εκείνο το λιγδιασμένο, κλαψιάρικο πλασματάκι θα μεταμορφωνόταν σε ένα πλάσμα πανέμορφο και περήφανο, για το οποίο θα έδινα τη ζωή μου! Ναι, θα την έδινα, κι άσε τον Ρεξ να με βρίζει. Δεν έχω τίποτα μαζί του. Τη ράτσα μας υπεράσπισε και έχει σίγουρα δίκιο. Εγώ φταίω, εγώ φταίω που ξέκοψα απ’ όσα λέει η φύση» μονολογεί.
Τι γίνεται μετά; Θα το ανακαλύψετε μόνοι σας. Το βιβλίο απευθύνεται σε… παιδιά ηλικίας από 9 ετών και πάνω, κυρίως όμως σε όσους νιώθουν, ή τουλάχιστον δεν ξεχνούν, ότι κάποτε υπήρξαν παιδιά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου