Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο…


«O πιο ερωτικός μήνας του χρόνου, ετοιμάζεται να φύγει. Ο γοητευτικός, ράθυμος, ξένοιαστος, τεμπέλης, άτακτος Αύγουστος, με τα μνημειώδη φεγγάρια, τις φωτιές μετά μουσικής στην παραλία, τα φιλιά που έχουν γεύση σταφύλι, διανύει τις τελευταίες του ώρες.
Οι έρωτες του, δεν έχουν διάρκεια λένε κάποιοι, έχουν όμως πάθος. Κι όμως, κάποια από τα ονόματα που γράφονται στην άμμο, τα καυτά απογεύματα του Αυγούστου δεν σβήνουν ποτέ.
Τα ράθυμα μεσημέρια με το ατέρμονο τραγούδι των τζιτζικιών να φέρνει στο νου εικόνες και μνήμες και να γεννά επιθυμίες δεν θα είναι πια εδώ.
Ένα Αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα στο ναό του Ποσειδώνα, είναι κάτι που όταν το ζήσεις δεν το ξεχνάς ποτέ. Ειδικά αν το ζήσεις με καλή παρέα.
Οι όρκοι αγάπης που δόθηκαν υπό το μυστηριακό φως της Αυγουστιάτικης πανσέληνου, μπορεί να καταπατηθούν κάποτε. Δύσκολα όμως θα ξεχαστούν.
Ενέπνευσε ποιητές, στιχουργούς, ζωγράφους, λογοτέχνες. Αλλά είναι μόνο ένας μήνας. Ένας μήνας που τελειώνει όπως όλοι. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η γοητεία του. Αν κρατούσε όλο το χρόνο ίσως την ομορφιά του να σκότωνε ο πέλεκυς της συνήθειας. Της ρουτίνας.
Πάμε να αποχαιρετήσουμε όμορφα τον Αύγουστο. Και δεν θέλω αηδίες. Στη χώρα που τα νυχτολούλουδα μυρίζουν μέχρι το Νοέμβρη, τα δειλινά σκορπίζουν μαγεία όλο το χρόνο, ο ήλιος λείπει ελάχιστες μέρες από τον ουρανό, για τέλος του καλοκαιριού, θα μιλάμε από τις 21 Δεκέμβρη και μετά αν …τελείωσε η ξενοιασιά και ο ερωτισμός του Αυγούστου;
Να σας πω ένα μυστικό; Η ξενοιασιά και ο ερωτισμός είναι μέσα μας κι αν θέλουμε δεν φεύγουν ποτέ, στην Ελλάδα είμαστε. Και δειλινά έχουμε, κι ακρογιαλιές έχουμε, και ήλιο έχουμε. Κέφι να έχουμε κι όλα στη διάθεση μας είναι. Κρατάμε ό,τι καλό μας έφερε ο ράθυμος, περίεργος και γοητευτικός Αύγουστος και το υπόλοιπο αφήνουμε το κύμα να το πάρει μαζί του. Και το τραγούδι σε καμία περίπτωση ας μην είναι λυπητερό…»

ΠΗΓΗ: https://www.thatslife.gr/

Τρίτη 21 Αυγούστου 2018

«Αρνούμαι…»

«Όχι, δεν μπορώ να συμβιβαστώ!.. Δεν μπορώ να εξακολουθώ να ’μαι μέσα σ' αυτόν τον κόσμο σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να μη συμβαίνει τίποτα!...» 

Αντώνης Σαμαράκης 
 (Αθήνα,16 Αυγούστου 1919–Πύλος Μεσσηνίας, 8 Αυγούστου 2003)

 Η αλήθεια είναι ότι, όταν αρθρώνεται η ασυμβίβαστη άρνηση του Σαμαράκη, έχουν ήδη συμβεί πάρα πολλά, και τραγικά, σ’ αυτόν τον κόσμο∙ έχει συμβεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Κι όμως, η ελπίδα για έναν κόσμο καινούργιο που έφτανε κατέρρευσε μέσα στις νέες καταιγίδες της Ιστορίας.
 Ο Σαμαράκης αρνείται να συμβιβαστεί. Και αρνείται να απελπιστεί. Οι σύντομες και βαθύτατα ανθρώπινες ιστορίες αυτής της συλλογής αποτελούν στιγμιότυπα ολοζώντανα από τον ελληνικό μεταπολεμικό κόσμο και συνθέτουν ένα συνταρακτικό χρονικό της ήττας, της προδομένης ελπίδας και της προσδοκίας που τσακίστηκε, συλλαμβάνοντας, έτσι, στοιχεία του εθνικού μας βίου ολοζώντανα έως σήμερα.
 Τα διηγήματα συνομιλούν με τον αναγνώστη, απευθύνονται σε συνειδήσεις που γρηγορούν, και αποκαλύπτουν την αβέβαιη συνθήκη ενός ολόκληρου κόσμου.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

"Μαρία Θαλασσινή"

Φερούσης Δημήτρης
 «Η Τρίτη Ώρα» 















Με την Παναγιά χέρι-χέρι 
περπάτησα το Αιγαίο 
Βγήκα στις ακτές του Νοτιά 

και στ’ ακρωτήρια των ανέμων 

πήρα βήμα βήμα 
τα μελτέμια των καρδιών 
κι έφαγα μαζί τους νεράτζι θαλασσινό 

Αίμα και πάθος 
στα περβάζια των σπιτιών 
Γιρλάντες με την πίκρα κρεμασμένες 

Και στα κατώφλια 
αγκαλιές και χωρατά 
σα βλέπαν τη Μαρία στον αγέρα 
Στάθηκα σε κάθε τύψη και λυγμό 

Άγγιξα τις άσπιλες πληγές 

Ανέβηκα στις στέγες των ναών 
κι είδα τη δίψα της μητέρας των καημών 
και τον αχό του ναύτη 

Αταίριαστα φεγγάρια κι αναφιλητά 
Μεγάλες πέτρες στα παράθυρα του ήλιου 
Ταξίδια χωρίς θύμησες 

Κι ολόγυμνες σκιές 
Ολάκερη ζωή ένα καρτέρι 
Αμυγδαλιές τα φουσκωμένα μας πανιά 

Και στα μουράγια των νησιών 
δένουν τις πλώρες τ’ άστρα 

Μα μες στ’ αμπάρια δάκρυ κι οιμωγές 
και στα ιστία όρκοι κι αρμύρες 

 Με την Παναγιά χέρι χέρι 
περπάτησα όλο το Αιγαίο 
Στα μάτια της 
είναι γραμμένα δρομολόγια και τόξα 

Θαλασσινή γλαυκή Κυρά 
είσ’ ο μαγνήτης κι η βελόνα της πυξίδας 

Είσαι η σάρκα του αγέρα που φυσά 

Χαίρε, τιμόνι της καρδιάς 
και της ελπίδας. 

 ΠΗΓΗ: http://ikivotos.gr/

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

«Στα πέτρινα σκαλιά

του Αυγούστου…»












"Η καμπάνα του χωρίου που ανοίγεται στον άνεμο 
Η κάμπια, ο κρόκος, ο αχινός, το αλφάκι του νερού 
Μυριάδες στόματα φωνάζουνε και σε καλούν 
Έλα λοιπόν απ' την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα 
Ν' ανακαλύψουμε τα δώρα του γυμνού νησιού 
Ρόδινοι και γαλάζιοι τρούλοι θ' αναστήσουν το αίσθημα 
Γενναίο σαν στήθος το αίσθημα έτοιμο να ξαναπετάξει 
Έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως 
Να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως 
στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου 

 Ξέρεις, κάθε ταξίδι ανοίγεται στα περιστέρια 
Όλος ο κόσμος ακουμπάει στη θάλασσα και τη στεριά 
Θα πιάσουμε το σύννεφο θα βγούμε από τη συμφορά του χρόνου 
Από την άλλην όψη της κακοτυχιάς 
Θα παίξουμε τον ήλιο μας στα δάχτυλα 
Στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς 
Θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος." 

( Η Γέννηση της Ημέρας, 
Απόσπασμα από τους "Προσανατολισμούς",  
Ο . Ελύτης 1939)

 ΠΗΓΗ: http://www.apotis4stis5.com/