«Ο παππούς δεν θα ψηφίσει φέτος»

Συγγραφέας: Σαράφη Ασημένια  

Εκδόσεις ΚΕΛΙΔΑΡΙΘΜΟΣ 

 

Στην παραθαλάσσια πόλη, όπως και στη χώρα ολόκληρη, οι πάντες έχουν προσβληθεί από τον προεκλογικό πυρετό. Ο πόλεμος της αφίσας, που μαίνεται λυσσαλέος στους τοίχους των κτηρίων, μαρτυρά το μοίρασμα του κόσμου στους «δικούς μας» και στους «άλλους»!

Ο Νικόλας παρατηρεί τον πατέρα να κρατά το στόμα του κλειστό και να επιμένει πως μόνη λύση υπήρξε από καταβολής κόσμου η δημοκρατικότητα και η συμφιλίωση. Κι όσο για την Αλλαγή που ευαγγελίζεται ο χαρισματικός ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, θα προτιμήσει να μην εκφέρει άποψη καμιά.

«Γιατί εμάς κάηκε η γούνα μας από τα πολιτικά», όπως σημείωνε συχνά πυκνά η γιαγιά Ρόη. Εντούτοις, το καλοκαίρι θα συνεχίσει να εξελίσσεται φέρνοντας τις φεγγαράδες, τις νύχτες των πανηγυριών, τις προεκλογικές συγκεντρώσεις κι ένα θρασύ κορίτσι.

Η Μαρία με τα κίτρινα θα δώσει τότε τις πιο ταιριαστές συμβουλές για τα ζητήματα της καρδιάς, καπνίζοντας τα βαριά τσιγάρα με το άσπρο φίλτρο. Και όλα θα βαίνουν σχετικά ομαλώς, έως ότου καταφθάσει απροειδοποίητα ο Τσέχος παππούς. Μαζί του θα φέρει και όλες τις αιχμηρές λεπτομέρειες του συνειδητά και πεισματικά αποσιωπημένου παρελθόντος, αυτού που διχοτόμησε τον κόσμο τέσσερις δεκαετίες πιο πριν. Και μετά θα αναχωρήσει οριστικά από τον επιβατικό σταθμό του καφεζαχαροπλαστείου «Η Ομόνοια», λίγες μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη εκείνη Κυριακή 18 Οκτωβρίου του 1981, οπότε και άνοιξαν οι κάλπες για να δεχτούν τα ψηφοδέλτια του, ακόμη και σήμερα, 40 ακριβώς χρόνια μετά, άδηλου και δυσερμήνευτου μέλλοντός μας.

Φόροι... Φόροι... Φόροι...

Μια μέρα λέει ο Βεζύρης στο Χότζα που ήταν ο υπουργός του των οικονομικών
-Πήγαινε έξω και δες τι κάνει ο λαός μου, να μου πεις!
Πάει ο Χότζας γυρνάει του λέει:
-Βεζύρη μου, τους βλέπω γυρνάνε, ψωνίζουν, βγαίνουν καμμιά βόλτα, αλλά δεν μοιάζουν και πολυ ευχαριστημένοι!
-Βάλτους κι άλλους φόρους, Χότζα και μετά βγες πάλι έξω και πες μου τι γίνεται.
Βγαίνει ο Χότζας γυρνάει και λέει:
 -Βεζύρη μου, έχει αρχίσει μια αναστάτωση, δεν βγαίνουν πια τόσο έξω, δεν αγοράζουν όπως πριν και μοιάζουν αγριεμένοι!
 -Βάλτους κι άλλους φόρους και ξαναπές μου!
Πράγματι γυρνάει και του λέει:
-Βεζύρη , η αγορά χάλια, κανείς δε πουλάει κανείς δεν αγοράζει, διασκέδαση μηδέν, ο κόσμος έχει βγάλει κάτι μαχαίρια και τ΄ακονίζει με το μάτι αγριεμένο, αρχίζω και φοβάμαι!

Μιλήσαμε -ξανά- για βιβλία!

Μετά από «αναγκαστική σιωπή» 28 μηνών (!) λόγω πανδημίας, η «Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης «ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ»  δραστηριοποιήθηκε εκ νέου.

Στην πρώτη (ας το ελπίσουμε) μετά κορωνοϊόν συνάντηση, παλαιά και νέα μέλη, φίλες και φίλοι του βιβλίου συναντηθήκαμε στον φιλικό χώρο του cafe του ξενοδοχείου ΕΡΜΗΣ και μιλήσαμε για –τι άλλο;- βιβλία!

Δεκατέσσερις-δεκαπέντε αναγνώστες, άγνωστοι ως εκείνη τη στιγμή, βρήκαμε κοινό σημείο την αγάπη προς το λογοτεχνικό βιβλίο και νιώσαμε σαν να γνωριζόμαστε από καιρό!

Κύριο αντικείμενο της πρώτης αυτής συνάντησης ήταν το βιβλίο του Γιώργου Παπαδάκη «Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» των εκδόσεων «Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ». Μικρό σε έκταση μυθιστόρημα που , παρά τις όποιες διαφορετικές προσεγγίσεις από όσους το διάβασαν, κέρδισε τη συμπάθεια των αναγνωστών που εκφράστηκαν με κολακευτικά λόγια τόσο για την ιστορία και την εξέλιξή της (απρόβλεπτη σε βαθμό κάποια στιγμή να …ξαφνιάζει!), όσο και για τη γλώσσα, το ύφος και την απλότητα των περιγραφών από το συγγραφέα. Χωρίς γλωσσικές ή άλλες …βερμπαλιστικές περιγραφές, με απλότητα και γλαφυρότητα περιγράφει πρόσωπα και χαρακτήρες, γεγονός που κάνει το διάβασμα του «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» ευχάριστο, όσο κι αν η τελική –μη αναμενόμενη- κατάληξη δεν αφήνει συναισθήματα «ανακούφισης» ή «κάθαρσης» !

Η νέα αρχή για τη Λέσχη Ανάγνωσης «ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ» έγινε! Επόμενη συνάντηση ορίστηκε η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΙΟΥΛΙΟΥ, 7μμ, στον ίδιο χώρο, του Cafeτου ξενοδοχείου ΕΡΜΗΣ. Αντικείμενο συζήτησης το βραβευμένο με το Prix du Livre Européen (Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος) βιβλίο του Χρήστου Χωμενίδη «ΝΙΚΗ», των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ.

«Ο ταχυδρόμος»

Γιώργος Παπαδάκης

Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ»

 

«…Πριν από πέντε χρόνια είχαμε βγει από τον πόλεμο. Η κοινωνία κρατούσε άγραφους νόμους και ήθελε να ξαναπιάσει το κουβάρι από κει που είχε κοπεί. Αυτό η Αθηνά δεν το πίστευε. Έλεγε πως ο πόλεμος ίσα ίσα έδωσε κύρος στη γυναίκα, γιατί έκανε τα ίδια πράγματα με τους άντρες, έπιασε όπλο, βγήκε στην αντίσταση, πολέμησε στο βουνό.

«Έχω μια ολόκληρη τσάντα γράμματα να δώσω», είπα ξαφνικά και πρόσθεσα: «Ξέρεις, οι μάνες που έχουν παιδιά στο στρατό, με περιμένουν κάθε μέρα στο κατώφλι του σπιτιού τους. Θαρρούν πως άμα είναι μέσα στο σπίτι, θα προσπεράσω και δεν θα τις βρω. Έτσι έκαναν και στον πόλεμο. Γι’ αυτές ο στρατός είναι πόλεμος…»

Ήπια τον καφέ. Σηκώθηκα μειδιώντας. Δεν σκέφτηκα καθόλου τον καιρό. Τα γράμματα που είχα στην τσάντα μου θα τα έδινα όλα, ακόμα κι αν έπρεπε να κολυμπήσω στους υγρούς δρόμους…»

 Ο ήρωας του βιβλίου, ένας ταπεινός ταχυδρόμος, αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του, που διαδραματίζεται σε μια ορεινή κοινότητα της μεταπολεμικής Κρήτης. Ευαίσθητος παρατηρητής μιας σκληρής πραγματικότητας, ο ταχυδρόμος άγεται και φέρεται από την κοινωνία, από προξενιά με πλεκτάνες, από ατελέσφορες αγάπες, τέλος από έναν έγγαμο βίο με πολλά μυστικά και ψέματα - ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και γίνεται ο ίδιος δράστης οδηγώντας την αφήγηση στην πλήρη ανατροπή της πλοκής και εκτινάσσοντάς την προς τη δραματική κάθαρση…

Η γλώσσα γίνεται και αυτή πρωταγωνίστρια του βιβλίου, επαναφέροντας με ορμή το ερώτημα περί της αυθεντικής λογοτεχνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 BookSyros: Για το βιβλίο αυτό θα ανταλλάξουμε απόψεις στη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης την προσεχή Τετάρτη, 8 Ιουνίου, 7μμ, στο cafe του ξενοδοχείου ΕΡΜΗΣ. Όσες και όσοι είστε …πιστοί φίλοι του βιβλίου, είστε καλοδεχούμενες και καλοδεχούμενοι!