Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Μια πρωτοχρονιά…

 Διήγημα του Εμμανουήλ Λυκούδη 

«Είχαν περάσει απάνω από είκοσι χρόνια, αφότου είχε τελειώσει ο αγών της Απολυτρώσεως. Και ο τόπος με όλες του τις δυνάμεις προσπαθούσε να αναστηθή. Μα όλα του έλειπαν. χρήματα, πιστώσεις, εμπόριο με τα ξένα, που του ήταν όλως διόλου αδύνατο, 
Αλλά η τροφός του με το αστείρευτο γάλα της, αληθινή στοργική παραμάννα, ήταν εκεί στη μέση του Αιγαίου… η Σύρα. Από το τέλος ακόμη του Αγώνος είχε προχωρήσει στην ακμή, σε όλες τις μορφές, με χρήματα άφθονα του ευρωπαϊκού χιώτικου εμπορίου, ακόμα και με επαγγελματική εκπαίδευση, εμπορική και ναυτική σχολή, που τις εσύστησε ο Καποδίστριας, ο μέγας της Ελλάδος Κυβερνήτης. 
Σ’ αυτή την εποχή ήταν ακόμη στην αρχή της ακμής της. Δεν την χωρούσαν πια η παραλία και οι ίσιοι δρόμοι. Και ανέβαινε με τον οργασμό που ανεβαίνουν τα δένδρα στις τροπικές χώρες, ανέβαινε στα Βαπόρια, στο Βροντάδο, στην Ανάστασι, παντού…

 Ήταν δειλινό. δειλινό παραμονής της πρωτοχρονιάς, μα σκούρο και μελαγχολικό, με ένα ψιλοβρόχι που το σκόρπαε με δύναμι, σαν το τουφέκι τα σκάγια, ο πονέντες…

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

Το ακριβό μας δώρο

Γράφει: Ο Βαγγέλης Περρής


"Το Δημαρχείο φωταγωγημένο. Η πλατεία γεμάτη. Ο κόσμος συναντάει τα Χριστούγεννα στα μαρμάρινα σκαλιά. Φυσάει το γνώριμο αεράκι που οδηγεί στο παρελθόν… 
Σπίτι στρωμένο με χαλιά και κουρελούδες. Λαμπάκια που αναβοσβήνουν. Το σκοτάδι χάνεται, η πρωινή άχνα θολώνει τα τζάμια. Πάνω τους ζωγραφίσουμε καμπανούλες με το δάχτυλο. Εκκλησία, χρυσά άμφια και μελωδίες. Άντρες με σκούρα ριγέ κοστούμια και παπούτσια που τρίζουν. Ασπρισμένα σκαλιά. Νερό στα μαλλιά. Χτένισμα. Κολόνια. 
Η γιαγιά ανοίγει το μαντηλάκι της και χαρίζει ασημένια εικοσάρικα. Αγκαλιές. Σόμπα. Το «Μίκυ Μάους» με το χρυσό εξώφυλλο. 
Φυλλαράκια από φακές μέσα στα σπιρτόκουτα. Υποδύονται την πυκνή βλάστηση της φάτνης. Πλαστικά γαϊδουράκια που μυρίζουν απορρυπαντικό. Ο Χριστούλης απλώνει τα χεράκια του. Υποδέχεται τη μύτη μας που αγγίζει τη χάρτινη είσοδο της σπηλιάς. Χαρτονένια αστέρια γεμάτα χρυσόσκονη. Χρωματιστές διαφάνειες στο βιου-μάστερ. 
Η χορωδία του Δημοτικού. Κέρματα που πέφτουν σε κουτί από χαλβαδόπιτες. Ο Γιάννης μας τραγουδάει τραβώντας τα κοντά του παντελόνια. 
Ο παππούς σταυρώνει το ψωμί. Ιστορίες από το Mποντρούμ. «Αλικαρνασσός» λέγεται. Ήχοι κεχριμπαρένιου κομπολογιού. Χέρια γεμάτα άχνη. «Αφρό τους έκανες τους κουραμπιέδες». Αγωνία για το ποδοσφαιράκι με τους λαστιχένιους ποδοσφαιριστές. 
Θα γίνει φέτος το θαύμα; Κουκούλωμα με κουβέρτες. Η ίδια ζεστασιά τώρα βρίσκεται στις αγκαλιές. Τις ανταλλάσσουμε μεταξύ μας με φόντο το νησί μας, το ακριβό μας δώρο!" 

 ΠΗΓΗ: «ΣΥΡΙΑΝΟ panorama»  
Τεύχος 8 – Χειμώνας 2016-2017

Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2016

«Φαρμακείον Εκστρατείας»

(Μικρό απόσπασμα) 

«…Σε κάθε σπίτι που ζήσαμε, αφήνουμε μέσα του κάτι από την ανάσα μας, την όψη μας και τη φωνή μας. Όλα έχουν εισχωρήσει βαθιά μέσα στις αόρατες φλέβες και τις ρωγμές των τοίχων, στα συρτάρια της εντοιχισμένης ντουλάπας και της κουζίνας. 
Ακόμη κι αν οι τοίχοι βαφτούν και ξαναβαφτούν, ακόμη κι αν τα συρτάρια πλυθούν και απολυμανθούν, πάντα θα εμφανίζεται η μορφή μας για ελάχιστες στιγμές, σαν αρνητικό φωτογραφίας, κάτι που θα το βλέπουν μόνο τα μικρά παιδιά και θα γελούν μονάχα τους με τα παιχνίδια του χρόνου και των μεγάλων και πάντα θ’ ακούγεται η άρρωστη φωνή μας, ιδίως τις άγριες ώρες της νύχτας, όταν ζητούσαμε βοήθεια και δεν ήταν κανένας δίπλα μας… 

…Τώρα ο Ηλ  πριν φύγει απ’ αυτό τον τόπο, τη ρίζα του, τον οποίο επισκέφτηκε για δεύτερη φορά ύστερ’ από χρόνια, σαν ανάσα εκδρομής, μόνο για δέκα ώρες, χωρίς να προλάβει να επισκεφθεί τους ανθρώπους που ήθελε, αν ζούσαν ακόμη, στέκεται μπροστά σ’ αυτό το ίδιο σπίτι, στην ίδια πόρτα, χωρίς να ξέρει τη συνέχεια του καβγά και τι αντίκτυπο είχε εκείνο το απελπισμένο, δυνατό χτύπημά του με το ρόπτρο, που τώρα ήταν μες στην οξείδωση.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2016

11 λόγοι να ερωτευτείς

κάποιον που διαβάζει

Γράφει η Λουκία Μητσάκου 

1. Γιατί δεν του αρέσει να παίζει παιχνίδια
Γιατί δεν νιώθει την ανάγκη να υποδυθεί κανέναν χαρακτήρα- τους έχει όλους στα βιβλία του. Γιατί πιστεύει τον Oscar Wilde όταν λέει «Να είσαι ο εαυτός σου. Όλες οι άλλες θέσεις είναι πιασμένες». Θα σου μιλήσει ευθέως και θα σου πει την αλήθεια κατάμουτρα. Και όποιος αντέξει.
2. Γιατί πιστεύει στις δεύτερες ευκαιρίες
Ο βιβλιόφιλος ξέρει πως όλα έχουν αρχή και τέλος και πως τίποτα δεν διαρκεί για πάντα. Πιστεύει, όμως, στα sequels και στις δεύτερες ευκαιρίες. Ακόμα και αν μια ιστορία τελειώσει, μπορεί να ξεκινήσει μια καινούρια με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ξέρει πως κανένας ήρωας δεν είναι τέλειος και οι ατέλειές του είναι αυτές που τον κάνουν μοναδικό. Μαζί του μπορείς να κάνεις λάθη και να βρεις τη συγχώρεση που ψάχνεις.
3. Γιατί μαζί του μπορείς να είσαι ο εαυτός σου
Ο βιβλιόφιλος ξέρει πως ο άνθρωπος εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός και δεν τον ενοχλεί αν δεν είσαι ακόμα όσα ονειρευόσουν να γίνεις. Ξέρει να περιμένει και σε προκαλεί να τολμήσεις όσα φοβάσαι για να γίνεις ο ήρωας που ονειρεύεσαι.
4. Γιατί μαζί του μαθαίνεις καινούρια πράγματα 
Πάντα θα έχει να σου πει μια ιστορία που δεν έχεις ξανακούσει, μια ιστορία που διάβασε, μια ιστορία που αγάπησε ή που μίσησε. Πάντα θα ακούσεις κάτι καινούριο και ποτέ δε θα σε αφήσει να βαρεθείς. Πιστεύει πως το σύμπαν δεν είναι φτιαγμένο από άτομα αλλά από πολλές πολλές μικρές ιστορίες. Πίστεψέ το και συ.
5. Γιατί ξέρει να ονειρεύεται 
 Προσπαθεί να κάνει τη ζωή του να μοιάζει κάθε μέρα και λίγο περισσότερο με το αγαπημένο του βιβλίο. Ας ελπίσουμε μόνο πως αυτό δεν είναι δράμα και πως έχει happy ending. Αλλιώς το δράμα θα το ζήσετε παρέα.
6. Γιατί ξέρεις πώς να τον κάνεις ευτυχισμένο 
Έχει γενέθλια, γιορτή, περνάει δύσκολα; Είναι εύκολο να τον ευχαριστήσεις. Ένα βιβλίο πάντα θα του φτιάξει το κέφι και θα νιώσει πως τον καταλαβαίνεις περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο. Γι’αυτόν τα λόγια είναι αγάπη. Έτσι απλά.

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2016

Ένα παιδί μιλάει στ’ άστρα…

Άσχημος καιρός σήμερα, «ο αέρας φυσάει σα γύφτος»**, ψιθύρισε. Πήρε ένα βιβλίο -«Ανθολόγιο Λογοτεχνίας» ο τίτλος του- και κάθισε δίπλα στο παράθυρο για να βλέπει στο δρόμο. Ψυχή δεν κυκλοφορεί… Μόνο ένα παιδί καθισμένο στο πεζοδρόμιο, κάτι δείχνει να περιμένει. Από τα ρούχα και το πολύχρωμο σκουφάκι του καταλαβαίνει πως είναι μικρό κορίτσι, ίσως ένα από τα προσφυγόπουλα που φιλοξενούνται τις τελευταίες μέρες στο παλιό στρατόπεδο. Μα, τούτο πάλι, τι γυρεύει μόνο του; Δεν έχει γονείς να το αναζητήσουν; Αναρωτήθηκε κι άνοιξε το βιβλίο…
«Οι αέρηδες είναι ακόμα μαλακοί... Δε θέλουν σύννεφα μαζί τους, πάνε ανάλαφροι σαν ξυπόλυτα παιδιά. Να, σαν κι αυτό το ξυπόλυτο παιδί που τρέχει απόψε πάνω στο δρόμο που φέρνει στην πόλη. Τρέχει, γιατί κρυώνει και γιατί το σπρώχνει ο αέρας σαν κουρελάκι…»**
Ανασήκωσε το κεφάλι, το παιδί είναι στην ίδια θέση. Έχει στραμμένο το κεφάλι ψηλά, ποιος ξέρει, ίσως περιμένει να δει τ’ άστρα να φέγγουν το ένα μετά το άλλο. Ξαφνιάζεται, όταν το βλέπει να στρέφει το βλέμμα προς το παράθυρό του. Έχει μεγάλα μάτια, εκφραστικά σαν να θέλουν να πουν πολλά, αλλά δε βρίσκουν σε ποιον… «Κοριτσάκι, μεγάλα μάτια – τί μεγάλα! – σὲ ποιό οὐρανό χαμογελᾷς; Τί βλέπεις πίσω ἀπὸ τὰ μάτια μας;..»***

Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

«Βήματα απλά …ταξιδεμένα»

Γράφει η Μαρία Κρόντη

 Τα φώτα λαμπύριζαν στα Λαζαρέτα… Εκείνες τις μέρες ήταν αρκετό το κρύο. Όλοι άρχισαν να φορούν τα χειμωνιάτικα. Απότομα έφυγε το καλοκαίρι, θα έλειπε για αρκετές μέρες η «καλοσύνη»…όπως έλεγαν οι Συριανοί, όταν ο καιρός ήταν καλός και η θάλασσα γαλήνια. Άλλωστε οι εποχές ήταν δύο πια. Καλοκαίρι και χειμώνας. Η Σοφία συνέχιζε τα μπάνια στ’ «Αστέρια». Περίμενε την επόμενη «καλοσύνη» για να βουτήξει. Τι αναζωογόνηση τα μπάνια του φθινοπώρου, τι λύτρωση. Με πόση αισιοδοξία γέμιζε το μυαλό και το σώμα πως ζωντάνευε. Τ’ αγαπημένα ταξίδια της ήταν αυτά στη φύση - τη φύση στο νησί της, την είχε αγαπήσει - στο διάβασμα…
 Αγαπούσε τη λογοτεχνία. Γι’ αυτό της άρεσε και να γράφει… οι λέξεις γέφυρες αναζήτησης, σκέψης, σιωπής, βάλσαμο στη μοναξιά της, που ωραία ήξερε να ζήσει. Ονειρευόταν… κι άλλα ταξίδια… Ήθελε να γνωρίσει μέρη… όχι μόνο μέσα απ΄ τα βιβλία, αλλά και μέρη σημερινά, πραγματικά όχι φανταστικά, κι ανθρώπους απλούς, αυθεντικούς, αληθινούς… με τις αυθόρμητες συμπεριφορές τους, τις απλότητες τους, τις καθημερινές φιλοσοφίες τους. Οι πονηροί ξεχώριζαν… οι αληθινοί ξεχώριζαν ακόμη περισσότερο… Θυμήθηκε τη Φολέγανδρο… όταν την είχε επισκεφτεί…
 Ορκίστηκε να ξαναπάει. Πόση ομορφιά… σ’ αυτό το νησί… κι ανθρώπους καλούς είχε συναντήσει, αυθεντικούς, μ’ αγάπη για τον τόπο τους, τους χορούς, τα τραγούδια τους… Το βήμα τους… στο χορό (!) πόση εντύπωση της είχε κάνει εκείνο το βήμα τους… πόσο σεμνό, πόσο απλό, μέσα από αργή μαέστρικη κίνηση του σώματος, σχεδόν επί τόπου, πόσο διακριτικό, μ’ ένα μικρό σουστάρισμα που έδινε στο κορμί κάτι ανάλαφρο… βγαλμένο κατευθείαν από την ψυχή, χωρίς διάθεση εντυπωσιασμού, περιττά στολίδια…

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Ο Άι Νικόλας και το τιμόνι...

Υπέροχη διήγηση 
που διέσωσε ο Ανδρέας Καρκαβίτσας

 "Tο καράβι είναι κατασκεύασμα των διαβόλων. Έκαμαν ένα τρικούβερτο ξύλο κι εβγήκαν διαλαλητάδες σ' όλη τη γη: Eμπρός ελάτε ψυχές στριμμένες, παθιασμένοι κόσμοι, μάτια κλεισμένα στο μυστήριο, ελάτε μέσα και θα το γνωρίσετε αμέσως! Kαι αμέσως τα μάτια τα κλειστά, οι παθιασμένοι κόσμοι, οι στριμμένες ψυχές έτρεξαν κοπάδι από της γης τα πέρατα, κατέβηκαν στην ακρογιαλιά, εμπήκαν στο καράβι. Tι τόπους θα χαρούν, τι χαρές θα γνωρίσουν, πόσα χρήματα θα βγάλουν στη στιγμή! 
Eκεί προβάλλει κι ένα γεροντάκι ταπεινό και παραπονιάρικο.

Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2016

Tο παιδί που χάθηκε και ξαναβρέθηκε

«Τα παραμύθια που μας κοιμίζουν 
είναι αυτά που μας κρατούν ξύπνιους»

 Της Μαριαλένας Σπυροπούλου*

Αυτά μάς λέει η Γαλλίδα ψυχαναλύτρια Μάρθα Ρομπέρ, για να εξάρει τη συμβολή του παραμυθιού στην ενεργοποίηση του ψυχικού κόσμου του παιδιού. Είναι γνωστό ότι η καλύτερη παιδική συντροφιά είναι η καταβύθιση στον παραμυθένιο και διόλου ατάραχο κόσμο των ηρώων και συμβόλων.
Πού πηγαίνουν τα παραμύθια όταν το παιδί ενηλικιώνεται; Γιατί μερικοί μύθοι είναι πανανθρώπινοι; Και πώς φτιάχτηκαν, εάν όχι από το υλικό της ζωής του καθενός από εμάς;

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Ο χειμώνας έρχεται, σε ένα παραμύθι

«Ο δράκος του πάγου» 

Συγγραφέας: George RR Martin 
Εικονογράφος: Ο διάσημος ζωγράφος,σχεδιαστής κόμικς Λουίς Ρόγιο 
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 

Στον "Δράκο του πάγου" ο George RR Martin αφηγείται σε οκτώ κεφάλαια την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, της Αντάρα, που γεννήθηκε μια βαρυχειμωνιά. Ήταν ο πιο βαρύς χειμώνας που είχε ποτέ ζήσει κανείς και άφησε το σημάδι για πάντα στο κορίτσι παγώνοντάς του την καρδιά.
 Η μικρή έχασε τη μητέρα της στη γέννα και μεγαλώνοντας με τον πατέρα και την αδελφή της Τέρι και τον αδελφό της Τζοφ, στο αγρόκτημά τους, έμαθε να αγαπά τον χειμώνα, να αψηφά το κρύο, να εκφράζεται καλύτερα στο χιόνι και τον πάγο, να μην πονά και να μην νοιώθει. Η απώλεια της μητρικής αγκαλιάς την τύλιξε από νωρίς σε έναν αόρατο πάγο.
Στα τέσσερά της χρόνια η μικρή με τα κατάξανθα μαλλιά, τα μπλε στο χρώμα του πάγου μάτια και το σχεδόν διάφανο δέρμα, συναντά τον θρυλικό «δράκο του πάγου» με τον οποίο αισθάνεται αυτομάτως οικειότητα κι έκτοτε δένεται μαζί του. Ο δράκος θα γίνει φύλακας - άγγελος για το μοναχικό και ιδιαίτερο κορίτσι και θα προστατέψει εκείνο και την οικογένειά του.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

«Διαβάζω για τους άλλους»

«Ακούνε με τα μάτια μας, 
διαβάζουν με τη φωνή μας» 


 Μια ιδέα που ξεκίνησε από έναν καφέ μεταξύ φίλων, έγινε όραμα που κινητοποίησε 2500 ανθρώπους
Ένα βιβλίο, λένε, μπορεί να αλλάξει τη ζωή του αναγνώστη του. Για την Αργυρώ και το Θοδωρή αυτό το βιβλίο ήταν το «Σπίτι του ύπνου», του Τζόναθαν Κόου. Στη διάρκεια μιας συνάντησής τους σε ένα καφέ, η Αργυρώ του είπε πως είναι εξαιρετικό μυθιστόρημα και εκείνος, ο οποίος είναι τυφλός, την προσγείωσε απότομα, απαντώντας της ότι δεν μπορεί να το διαβάσει, καθώς δεν υπάρχει στην ακουστική βιβλιοθήκη τους.
Η Αργυρώ συνειδητοποίησε τότε ότι το να έχεις πρόσβαση σε όποιο βιβλίο επιθυμείς δεν είναι αυτονόητο για όλους. Θύμωσε και αποφάσισε να δράσει. Κάπως έτσι, στη διάρκεια μιας κουβέντας πάνω από δυο φλιτζάνια καφέ μεταξύ δύο φίλων, της Αργυρώς Σπυριδάκη και του Θοδωρή Τσάτσου, γεννήθηκε το «Διαβάζω για τους Άλλους», μια ομάδα εθελοντών που διαβάζει σε όλους όσοι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους, σε ανθρώπους με προβλήματα όρασης ή που εξαιτίας κάποιας ασθένειας δεν μπορούν να κρατήσουν βιβλίο στα χέρια τους, ηλικιωμένους, παιδιά σε ιδρύματα ή φυλακισμένους που είναι αναλφάβητοι.
Αρχικά η ιδέα της Αργυρώς αντιμετωπίστηκε με αρκετό σκεπτικισμό από το Θοδωρή.

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Η ευεργετική επίδραση της ανάγνωσης

λογοτεχνικών βιβλίων 

Συγγραφέας: Γιώργος Καρουζάκης 


Η ευεργετική επίδραση της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων έχει επισημανθεί με διαφορετικούς τρόπους μέσα στα χρόνια. Οι πρόσφατες έρευνες που γίνονται, κυρίως σε πανεπιστήμια, σε όλο το κόσμο δείχνουν ότι η ανάγνωση της λογοτεχνίας δεν είναι μια διαδικασία που μπορεί, απλώς, να εμπλουτίσει τις γνώσεις μας, το λεξιλόγιό μας ή τις επιδόσεις μας σε διαφόρων ειδών επαγγελματικές απαιτήσεις.
«Την τελευταία δεκαετία αποδεικνύεται μέσα από εξειδικευμένες έρευνες ότι η διανοητική αγωγή, η προσπάθεια που καταβάλει ένας αναγνώστης για να πλησιάσει τη φύση ενός μυθιστορηματικού ήρωα, ενδυναμώνει και την ικανότητά του να κατανοεί, πολλαπλώς, τις ανάγκες των ανθρώπων που συναντά ή συνεργάζεται στην καθημερινότητά του», σημειώνει η Susan Pinker σε πρόσφατο άρθρο της στην εφημερίδα «The Wall Street Journal». 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

΄Ενας πολίτης ελεινής μορφής...

  Τάκης Χατζηαναγνώστου 

«…Ωστόσο οι μηχανές μήτε από ιστορία ξέρουν, μήτε από καρδιά. Οι ερπύστριες γύρισαν. Το αγριο τέρας, αναποδογύρισε τη γυναίκα, μάτσισε την άσφαλτο, σκαρφάλωσε στο πεζοδρόμιο. Τα παιδιά, αλύγιστα, τραγουδούσαν ασταμάτητα μπροστά του, σκαρφαλωμένα σαν άγγελοι θεού πάνω στα κάγκελα της πύλης. Μαζί τους πάντα κι εκείνος κι δυό του γιοί. Το τέρας μούγκρισε, πήρε φόρα, ώρμησε. Η πύλη γκρεμίστηκε στο λεφτό, έγινε άμορφος σωρός, χώματα, σίδερα. Ο όλεθρος κι θάνατος πέρασαν από πάνω αδάκρυτοι, αλέθοντας πέτρες, τραγούδια και σάρκες...

Με την αύριο, όταν οι δυνάμεις της «εξουσίας» καθάριζαν τον τόπο της σφαγής απ’ τα αίματα κα τις άλλες ακαθαρσίες, βρήκαν μες στο σωρό ένα κομμάτι ξεσκισμένο σακκακιού, με μιαν ανοιχτή τσέπη να χάσκη μπροστά στα βαριεστημένα τους μάτια. Μεσ’ απ’ αυτήν την τσέπη ξεμύτιζε ένα βρώμικο χαρτί. Το τράβηξαν, το εξέτασαν. Διάβασαν τούτα τα γράμματα με μολύβι...

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ δ ε ν  ξ ύ π ν η σ α π ι ο μ π ρ ο σ τ ά , π ο υ δ ε ν ξ ε σ η κ ώ θ η κ α   π ι ο       μ π ρ ο σ τ ά , ν’ α ν τ ι σ τ α θ ώ σ τ η β ί α κ α ι σ τ ο ν τ ρ ό μ ο . Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ υ π ή ρ ξ α  έ ν α ς π ο λ ί τ η ς ε λε ε ι ν ή ς μ ο ρ φ ή ς ...»

Από το μυθιστόρημα «Ένας πολίτης ελεεινής μορφής», Αθήνα 1975
 ( ΠΗΓΗ: http://www.sarantakos.com)

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

«Φαρμακείο Εκστρατείας»

Συγγραφέας: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΜΑΝΟΣ 
Εκδότης: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ


Ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή έναν ηλικιωμένο συγγραφέα που επιστρέφει στη γενέτειρά του κι ακολουθεί εικόνες, σκιές, μυρωδιές αναζητώντας τα φάρμακα που χρειάζονται όσοι πάσχουν από αναμνήσεις και μοναξιά.
 Κουβεντιάζει με ζώντες και τεθνεώτες, μονολογεί κι αφηγείται μονολόγους άλλων μοναχικών ανθρώπων, που οι φωνές, οι αλήθειες κι οι φαντασίες τους συνθέτουν έναν θεατρικό μονόλογο για μια χειμαρρώδη ζωή που κύλησε και κυλάει πάνω στις ράγες του «Φαρμακείου εκστρατείας», του πιο ποιητικού από τα πεζά κείμενα του Μάνου Ελευθερίου.

«Πάντα χρειάζεται. Πάντα χρειάζεται δίπλα σου. Στις μικρές και τις μεγάλες χαρές. Στις καταστροφές και στην αρρώστια. Στον αέρα και στις βροχές. Στον ήλιο και στη θάλασσα. Πάντα χρειάζεται να υπάρχει ένας άνθρωπος δίπλα σου. Αυτός είναι όλα μαζί τα φαρμακεία και τα φάρμακα του κόσμου…» 

 (Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίο ΕΔΩ !)

 Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε στην Ερμούπολη. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές «Θέατρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα, 1901-1921», καθώς και την ανθολογία Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2004). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το μυθιστόρημά του O καιρός των χρυσανθέμων (METAIXMIO,2004). Ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια και συνεργάστηκε με όλους σχεδόν τους Έλληνες συνθέτες. Από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά του Η γυναίκα που πέθανε δύο φορές (2006), Ο άνθρωπος στο πηγάδι (2008) καθώς και η συλλογή διηγημάτων του Η μελαγχολία της πατρίδας μετά τις ειδήσεις των οκτώ (2007). Επίσης το φθινόπωρο του 2010 κυκλοφόρησαν η ποιητική του συλλογή Ο νοητός λύκος καθώς και ο θεατρικός μονόλογος Ο γέρος χορευτής.
συλλογές, τόμους με πεζά, λευκώματα και τέσσερις τόμους για το
Το 2013 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών (Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη) για το σύνολο του έργου του.

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2016

Οχτώ διάσημοι συγγραφείς

και τα κατοικίδια που τους ενέπνευσαν 
Έρνεστ Χέμινγουεϊ
Η στενή σχέση που συνέδεε αυτούς τους συγγραφείς με τα αγαπημένα τους κατοικίδια έχει γραφτεί στην ιστορία, δείχνοντας ότι πίσω από έναν «μάγο των λέξεων» κρύβεται συχνά ένα τρυφερό ζωάκι
Η έμπνευση, αυτό το θείο δώρο που αποζητά κάθε συγγραφέας, μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, πλημμυρίζοντας το μυαλό με λέξεις και εικόνες που μπορούν να μεταμορφωθούν σε πραγματικά έργα τέχνης.
 Ωστόσο, πολλοί ταλαντούχοι συγγραφείς είχαν στη ζωή τους και σταθερές πηγές έμπνευσης, στις οποίες στρέφονταν όταν ένιωθαν την φαντασία τους να στερεύει. Αυτές οι πηγές ήταν συχνά αγαπημένα πρόσωπα, όπως σύζυγοι, φίλοι και ερωτικοί σύντροφοι ή άλλα πλάσματα που τους γεννούσαν συναισθήματα τρυφερότητας, όπως τα λατρεμένα τους κατοικίδια.
 Ο ιστότοπος Distractify παρουσίασε οχτώ περιπτώσεις συγγραφέων που αντλούσαν έμπνευση από τα ζωάκια τους, προκειμένου να δημιουργήσουν τα αριστουργήματα που τους χάρισαν αιώνια φήμη.
Έντγκαρ Άλαν Πόε
 Η στενή σχέση που συνέδεε τους παρακάτω οχτώ συγγραφείς με τα αγαπημένα τους κατοικίδια έχει γραφτεί στην ιστορία, δείχνοντας ότι πίσω από έναν «μάγο των λέξεων» κρύβεται συχνά ένα τρυφερό ζωάκι.
 1. Έντγκαρ Άλαν Πόε και η γάτα του Καταρίνα
 Η κατάμαυρη γάτα του Πόε τον αγαπούσε τόσο που καθόταν στους ώμους του όταν εκείνος έγραφε.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

Να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις...

Λέο Μπουσκάλια
 (απόσπασμα) 

 «Όταν γελάς, κινδυνεύεις να περάσεις για χαζός». Και τι μ’ αυτό; Οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ.

«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περάσεις για συναισθηματικός». Μ’ αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε.

«Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλεχτείς». Ποιος λέει ότι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος; Εγώ θέλω να μπλεχτώ.

«Όταν εκδηλώνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να δείξεις τον πραγματικό σου εαυτό». Και τι άλλο έχω να δείξω;

Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Ένα ποτάμι βιβλία

στους δρόμους του Τορόντο 

 Ένας ποταμός από 10.000 βιβλία πλημμύρισε για μία και μοναδική νύχτα τους δρόμους του Τορόντο 
 Η εγκατάσταση "Literature vs. traffic" ήταν μια σιωπηρή διαμαρτυρία ενάντια στις επιδράσεις της κίνησης οχημάτων στη ζωή των κατοίκων της πόλης 

 Την τέλεια αφορμή για την ομάδα ανώνυμων καλλιτεχνών Luzinterruptus να κάνει την εμφάνισή της αποτέλεσε η Nuit Blanche του Τορόντο, η "άγρυπνη" νύχτα όπου η τέχνη και οι πρωταγωνιστές της κατέλαβαν τους δρόμους της πόλης με μια πρωτότυπη εικαστική παρέμβαση.  
 To "Literature vs. traffic" (σ.σ. λογοτεχνία εναντίον κίνησης) είναι η τελευταία παρέμβασή της ομάδας σε αστικό περιβάλλον και δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος "Και η μεταμόρφωση αποκαλύπτει" που επιμελείται η Camille Hong Xin, στο πλαίσιο της Λευκής Νύχτας του Τορόντο. 

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Το έπος του 1940

και οι Έλληνες διανοούμενοι... 
( Γράφει ο Νίκος Δανιήλ )

 Η 28η Οκτωβρίου 1940 αποτελεί ένα κορυφαίο ιστορικό γεγονός για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο, μιας και εντάσσεται και στο σκηνικό του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατ’ ουσίαν αποτέλεσε την πρώτη ήττα του «Άξονα» προκαλώντας τους προβληματισμούς των αντιπάλων και τις ελπίδες των υποταγμένων...

 Στις 10 Νοεμβρίου 1940 δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Νέα Ελλάς» η διαμαρτυρία των Ελλήνων διανοουμένων:

«Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμήν της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωση της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών παραδόσεις, χαραγμένες βαθιά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης, με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρώπινης ιστορίας.  
 "Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός. 

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

Τα «ψαγμένα» βιβλιοπωλεία


Μια πολύ ενδιαφέρουσα και καινοτόμα κίνηση για την προώθηση και την προβολή των μικρών, καλών βιβλιοπωλείων που υπάρχουν σε όλη τη χώρα κάνουν οι εκδόσεις Gutenberg, δημιουργώντας έναν διαδικτυακό τόπο που τα συγκεντρώνει ώστε να τα συστήσει στο αναγνωστικό κοινό.
Στον νέο διαδικτυακό τόπο με τίτλο «Τα Ψαγμένα» (http://tapsagmena.gr ) η παρέα κάθε βιβλιοπωλείου μεγαλώνει καθώς ενώνεται με εκείνες άλλων παρόμοιων σε όλη την Ελλάδα. 

«Φτιάξαμε ένα βιβλιοπωλείο γιατί αγαπάμε το διάβασμα»: από τη Θράκη ως την Κρήτη, ιδιοκτήτες βιβλιοπωλείων εξηγούν με αυτήν τη φράση την απόφασή τους να δημιουργήσουν βιβλιοφιλικές οάσεις σε διάφορες γειτονιές. Κάνοντας το πάθος τους επάγγελμα, σχεδίασαν φιλόξενους χώρους για όσους δεν καταναλώνουν απλώς το bestseller της εβδομάδας, αλλά αγαπούν και σέβονται το ποιοτικό βιβλίο, ανταλλάσσουν απόψεις, αναζητούν τη γνώμη του ενημερωμένου βιβλιοπώλη ή καλών συνεργατών και φίλων του, ψάχνουν στους πάγκους τις καλές εκδόσεις και ‒το κυριότερο‒ τις βρίσκουν: Βιβλιοπωλεία, στέκια βιβλιοφίλων σε διάφορες πόλεις και γειτονιές, που αποτελούν εστίες επικοινωνίας, προβληματισμού, γνώσης, που πλάθουν αναγνωστικό ήθος και συχνά αναπληρώνουν τις βιβλιοθήκες που λείπουν ή είναι κλειστές.

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2016

Το ελληνικό βιβλίο

στην 68η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου 
της Φρανκφούρτης

 Ανοίγει τις πύλες της η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, που πραγματοποιείται φέτος από τις 19 έως τις 23 Οκτωβρίου, με τιμώμενες τις Κάτω Χώρες και τη Φλάνδρα.
Τουλάχιστον 500 ελληνικά βιβλία από την πρόσφατη παραγωγή 150 εκδοτικών οίκων θα φιλοξενηθούν στο Ελληνικό Περίπτερο. Την οργάνωση της ελληνικής συμμετοχής ανέλαβε το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού με την υποστήριξη και υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, σε συνεργασία με τους Έλληνες εκδότες, το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Φρανκφούρτη και το γραφείο ΕΟΤ Φρανκφούρτης.
Αυξημένος και ο αριθμός των εκδοτών που συμμετέχουν με δική τους βιβλιοθήκη φέτος, φτάνοντας τους 20, έναντι των 14 το 2015, και 11 το 2014.
Οι εκδόσεις: Άγρα, Αιώρα, Αγγελάκης, Διάπλαση, Ενάλιο-Ωκεανός, Εστία, Ίκαρος, Καζαντζάκης, Καστανιώτης, Κέδρος, Cube Art, Mamaya, Μέλισσα, Μεταίχμιο, Νεφέλη, Οσελότος, Παπαδόπουλος, Πατάκης, Όπερα, Romiosini δίνουν δυναμικό παρόν μαζί με τα λογοτεχνικά πρακτορεία δικαιωμάτων Ersilia και Iris, συμβάλλοντας σε μια νέα δυναμική που παρουσιάζει το ελληνικό βιβλίο εκτός συνόρων.

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2016

Έκπληξη από τη σουηδική Ακαδημία

Στον Bob Dylan το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016 

 Ο μεγάλος νικητής του Νόμπελ Λογοτεχνίας για το 2016 είναι ο Bob Dylan. Τιμάται γιατί έφερε νέες ποιητικές εκφράσεις μέσα από την μουσική παράδοση της Αμερικής. Πρόκειται για πρώτη φορά που ένας καλλιτέχνης κερδίζει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, αν και κανονικά δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν. Στις ΗΠΑ διδάσκεται ως αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης αμερικανικής κουλτούρας. Οι στίχοι του έφεραν την ποίηση στα χείλη εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο και για πολλούς ο Ντίλαν είναι η πρώτη επαφή με τον ποιητικό λόγο. Ίσως τελικά δεν είναι έκπληξη ότι πήρε το Νόμπελ αλλά ότι άργησε να το πάρει....  
 Μέχρι πρόσφατα ο διεθνής Τύπος έδινε προτεραιότητα στους Αμερικανούς συγγραφείς, λαμβάνοντας υπόψη πως το λογοτεχνικό Νόμπελ έχει εδώ και δεκαετίες να δοθεί στις ΗΠΑ. Έτσι οι Marilynne Robinson, Don DeLillo και Thomas Pynchon, η διηγηματογράφος Lydia Davis και ο ποιητής John Ashbery θεωρούνται φαβορί για το φετινό Νόμπελ, παρότι κάποιοι από αυτούς θεωρούνταν είτε ιδιαιτέρως στυλίστες και περίπλοκοι είτε απλώς λογοτεχνικά και βιολογικά γερασμένοι.

Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016

Αλμπέρτο Εσκενάζη:

 “Η πρώτη κραυγή της σιωπής”
“Μια ονειρική διαδρομή στην Θεσσαλονίκη από το 1908 με την Επανάσταση των Νεοτούρκων έως το 1912 με την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τη είσοδο του Ελληνικού Στρατού στην πόλη. 
Η Μπάρα με τις πόρνες, το Ρετίχ με το καφέ Σαντάν και οι πρόχειρες αρένες με τους μπεχλιβάνηδες υποδέχονται ιστορικά και μυθοπλαστικά πρόσωπα της εποχής. Ο Αβραάμ Μπεναρόγια πρωτοπόρος του Σοσιαλιστικού Κινήματος αντιμέτωπος με τα αφεντικά των πολυάριθμων εργοστασίων. 
Ο Μουσταφά Κεμάλ, νεαρός αξιωματικός γλεντοκοπάει και ονειρεύεται. Και ανάμεσα τους ένας κατάσκοπος της Υψηλής πύλης που αλλάζει η ζωή του μόλις συνδέεται με μια Εβραϊκή οικογένεια χαμάληδων στο λιμάνι...” 

 «Η Πρώτη Κραυγή Της Σιωπής», είναι το πρώτο βιβλίο της πενταλογίας που ξεκίνησε να γράφει ο σκηνοθέτης και ηθοποιός κ. Αλμπέρτο Εσκενάζη!
 Το βιβλίο παρουσιάστηκε το καλοκαίρι  στο καλλιτεχνικό στέκι-café-bar, «Θεατράλε», έναν πολυχώρο ψυχαγωγίας και πολιτισμού.
 Ως «ανόητος και χειμαρρώδης ερευνητής», αυτοσυστήθηκε στο κοινό αυτοσαρκαζόμενος ο κ. Εσκενάζη, διοχετεύοντας συνεχώς χιούμορ στη βραδιά και διευκρινίζοντας ότι δουλεύει ατελείωτα διαβάζοντας πάρα πολύ, πριν ξεκινήσει να περιγράψει ιστορικά μια περίοδο, μια πόλη ή ένα γεγονός.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2016

Booksecrets: η ψηφιακή πλατφόρμα που "ζωντανεύει" τα βιβλία

Η ανάγνωση ενός βιβλίου δημιουργεί σε πολλούς ανθρώπους τόσο έντονα συναισθήματα ώστε θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα γύρω από το συγκεκριμένο βιβλίο. Όπως πολλές φορές θέλουν να βρουν βιβλία από τον ίδιο συγγραφέα, ή να μάθουν περισσότερα για το πως δημιουργήθηκε. Και το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι αυτό το περιεχόμενο υπάρχει καθώς εκδότες, συγγραφείς αλλά και αναγνώστες το παράγουν ακόμη και για το πιο δυσεύρετο βιβλίο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το περιεχόμενο δεν ακολουθεί τον τίτλο για τον οποίο δημιουργήθηκε, αλλά είναι σκορπισμένο σε εφήμερες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, σε blogs και ιστοσελίδες, με αποτέλεσμα να μην φτάνει σε κάθε ενδιαφερόμενο αναγνώστη.
Την απάντηση σε αυτό το πρόβλημα επιδιώκει να δώσει το Booksecrets, μία ψηφιακή πλατφόρμα προσβάσιμη είτε μέσω του web είτε μέσω app για iOS ή Android συσκευές. Η ιδέα για τη δημιουργία του Booksecrets ανήκει στον Φάνη Χαραλάμπους, ο οποίος ξεκίνησε την προσπάθεια πριν από 2 χρόνια, ενώ  στην προσπάθεια συμμετέχει και ο Νίκος Αργύρης, ο οποίος δραστηριοποιείται στο χώρο των εκδόσεων.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

«Οι συμφορές του δανεισμού»


Περί του μη δειν δανείζεσθαι


«Έχεις; Μη δανείζεσαι, γιατί δεν σου λείπουν. Δεν έχεις; Μη δανείζεσαι, γιατί δεν θα ξεπληρώσεις το χρέος σου (...) Στη φτώχεια, που πολλά κακά φέρνει μαζί της, μην προσθέτεις και τις ταλαιπωρίες του δανεισμού και του χρέους, αλλά και μην της στερείς το μόνο στο οποίο υπερέχει του πλούτου, την ξεγνοιασιά. Γιατί τότε προκύπτει η γελοία κατάσταση της παροιμίας: Δεν μπορώ να κουβαλήσω την κατσίκα, φορτώστε στους ώμους μου το βόδι».

Περίπου 2.000 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Πλούταρχος έγραψε για τις «Συμφορές του δανεισμού» (Περί του μη δειν δανείζεσθαι) κι όμως οι σοφές, διαχρονικές συμβουλές του, ταιριάζουν γάντι στο σημερινό αδιέξοδο που αντιμετωπίζουμε: «Υπάρχει τόκος πριν τον τόκο, κι υπάρχει κι άλλος τόκος».

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Ένα βιβλίο προκαλεί έκρηξη

στον εγκέφαλό μας για 5 ημέρες!

 Δεν το λέει ένας μανιώδης βιβλιοφάγος, έτσι και αλλιώς η μαρτυρία του δεν θα ήταν αντικειμενική, αλλά επιστήμονες που οδηγήθηκαν σε αυτό το συμπέρασμα έπειτα από ενδελεχή έρευνα: για πέντε ημέρες από τη στιγμή που ολοκληρώνει κάποιος ένα μυθιστόρημα, στο μυαλό του γίνεται μια έκρηξη. 
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Emory και το συμπέρασμά της είναι ότι διαβάζοντας ένα βιβλίο προκαλείται αυξημένη συνδεσιμότητα στον εγκέφαλο και νευρολογικές αλλαγές που επιτείνουν τη δύναμη της μνήμης. 
Οι αλλαγές αυτές καταγράφηκαν στο αριστερό κροταφικό φλοιό, στην περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη δεκτικότητα για τη γλώσσα, καθώς και την αισθητηριακή περιοχή του εγκεφάλου . 
Οι νευρώνες της περιοχής αυτής έχουν συσχετιστεί με την εξαπάτηση του νου να νομίζει ότι κάνει κάτι που δεν είναι. Για παράδειγμα, σκέφτεται ότι τρέχει (χωρίς στην πραγματικότητα να το κάνει) και έτσι μπορεί να ενεργοποιήσει τους νευρώνες που σχετίζονται με τη φυσική πράξη της λειτουργίας. 

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Κάθε αρχή και δύσκολη...


 Έτσι λέει η παροιμία! Στην περίπτωση, όμως, της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης η αρχή μιας νέας Αναγνωστικής Περιόδου, με την εμπειρία των ΔΕΚΑ προηγούμενων, μόνο δύσκολη δεν ήταν! Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη,7.30μμ, στο πάντα ζεστό και φιλόξενο χώρο της Δημοτικής μας Βιβλιοθήκης, μέλη και φίλοι, παλιοί και νέοι, λάτρεις του καλού λογοτεχνικού βιβλίου -και όχι μόνο- συναντήθηκαν ξανά, μετά από μία πολύ σύντομη “καλοκαιρινή ανάπαυλα”, συζήτησαν και προγραμμάτισαν τις προσεχείς δράσεις και πρωτοβουλίες της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης.
Από τη συνάντηση δεν έλειψε η συζήτηση και ανταλλαγή σχολίων και εντυπώσεων γύρω από κάποιο βιβλίο. Αυτή τη φορά την “τιμητική” του είχε το μυθιστόρημα-σταθμός στην ελληνική πεζογραφία “Το τρίτο στεφάνι” του Κώστα Ταχτσή.
 Πολλές οι σκέψεις και παρεμβάσεις στη συζήτηση, γενικό συμπέρασμα, ωστόσο, ήταν πως το βιβλίο αυτό εντυπωσίασε με την απλότητα και τη γλαφυρότητα του ύφους του, με την αμεσότητα της πρωτοπρόσωπης -κατά κύριο λόγο- αφήγησης, το ρεαλισμό των περιγραφών προσώπων και καταστάσεων, χαρακτηριζόμενο ως “καθρέφτης” μιας εποχής με τρόπο και τόλμη που λίγοι λογοτέχνες επιχείρησαν!
Με δυο λόγια, “κέρδισε” τις εντυπώσεις και την εκτίμηση όσων είχαν την ευκαιρία να το διαβάσουν, αρκετοί για δεύτερη φορά!
Επόμενη συνάντηση ορίστηκε για τις 31 Οκτώβρη, στην αίθουσα του “Επιβατικού Σταθμού Λιμένος Ερμούπολης”, με αντικείμενο συζήτησης και σχολιασμού το βιβλίο του Τζο Νέσμπο “Κυνηγοί κεφαλών” (εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ).
Η -νέα- αρχή έγινε! Συνεχίζουμε με την ίδια πάντα όρεξη για διάβασμα και διάθεση για νέες λογοτεχνικές αναζητήσεις...

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ξεκινάμε...

“Ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία.”

 Με τα λόγια του Αντρέι Ταρκόφσκυ κατά νου -μέλη και φίλοι της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης- για μια ακόμη,11η κατά σειρά, αναγνωστική περίοδο ξεκινάμε το φανταστικό μας ταξίδι στα πελάγη της Λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης.

 Καλούμε τα μέλη, τους φίλους και τους "λάτρεις" του βιβλίου στην πρώτη μας συνάντηση, την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου, 7.30μμ, στον πάντοτε φιλόξενο χώρο της "Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμουπόλεως".

 Θα μιλήσουμε για βιβλία, θα ανταλλάξουμε απόψεις και θα προγραμματίσουμε τις δραστηριότητες της νέας αναγνωστικής περιόδου.

 Μια νέα "περιπέτεια" ξεκινά... Ας διαλέξουμε ένα βιβλίο και ...ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙ !!!

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

Αθήνα: Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018!


Μεγάλη διάκριση, θα αφήσει θετικό αποτύπωμα... 

 Μια σημαντική διάκριση για την Αθήνα είναι γεγονός. Η UNESCO  ανακοίνωσε, από την έδρα της στο Παρίσι, ότι η Αθήνα ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018.
Με τον φάκελο υποψηφιότητας που κατέθεσε η ελληνική πρωτεύουσα επικράτησε των συνυποψηφίων της, ο αριθμός των οποίων, σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, ανήλθε σε ύψη ρεκόρ.
Η ανακοίνωση της ανακήρυξης της Αθήνας έγινε από την κυρία Irina Bokova, γενική διευθύντρια  της UNESCO. Ο θεσμός της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Βιβλίου ξεκίνησε το 2001 και η Αθήνα είναι η 18η πόλη που κατακτά τον τίτλο.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων που στοχεύουν στην ενίσχυση της πρόσβασης όλων των κατοίκων της πόλης στο βιβλίο (με ιδιαίτερη μέριμνα για τα παιδιά, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες) θα ξεκινήσει στις 23 Απριλίου 2018, την ημέρα που γιορτάζεται διεθνώς το βιβλίο, και θα ολοκληρωθεί στις 23 Απριλίου του 2019.
Η πρόταση της Αθήνας περιλαμβάνει δράσεις που έχουν ως στόχο να κάνουν την ανάγνωση περισσότερο ορατή στην πόλη και αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς της, καθώς και φεστιβάλ, συνέδρια, εικαστικούς διαγωνισμούς, εκπαιδευτικά προγράμματα.
Η επιτροπή αξιολόγησης των υποψηφιοτήτων (Advisory Board) αποτελείται από εκπροσώπους της UNESCO, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Εκδοτών και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ενώσεων Βιβλιοθηκών. Εξετάστηκε μεγάλος αριθμός υποψηφιοτήτων και η πόλη της Αθήνας ξεχώρισε για την ποιότητα του προγράμματος που κατέθεσε, ενώ θετικά συνυπολογίστηκαν οι πολιτιστικές υποδομές της πόλης και η εμπειρία του Δήμου στη διοργάνωση διεθνών συναντήσεων.

 ΠΗΓΗ: http://www.thetoc.gr/politismos/

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2016

Χαρές και γέλια !

Από το Αναγνωστικό Β΄Δημοτικού 

«Τὸ σχολεῖο ὁλοένα γεμίζει ἀπὸ παιδιά.  Χαρὲς καὶ γέλια τώρα στὸ προαύλιο. Νὰ καὶ ἡ Κατῖνα, ἡ Φανή, ὁ Νῖκος, ὁ Κωστάκης. ῞Ολα τὰ καλὰ παιδιά. ῾Η γειτονιὰ τὰ καμαρώνει. Τὰ ἔχει σὰν δικά της παιδιά. ‘Η Νίνα φορεῖ τὸ ὡραῖο φορεματάκι της. Ἡ Κούλα ἦλθε μὲ ἄσπρη κορδελλίτσα στὰ μαλλιά.῾Ο Θανασάκης καμαρώνει τὴν καινούργια σάκκα του.
- Μοῦ τὴν ἀγόρασε ὁ πατέρας. Εἶναι ὅλη ἀπὸ δέρμα, Ἔχει καὶ κλειδί, ποὺ κλειδώνει καὶ ξεκλειδώνει, λέγει καὶ ξαναλέγει ὁ Θανασάκης.
Σὲ λίγο κτυπᾷ τὸ καμπανάκι. Τὰ παιδιὰ μαζεύονται στὴν αἴθουσα. Γίνεται ἡ προσευχή.
 Ὁ καλὸς Θεὸς τὰ εὐλογεῖ. Ὁ δάσκαλος χαίρεται, ποὺ τὰ βλέπει μαζεμμένα.
 - Καλῶς ἤλθατε, τοὺς λέγει, ἀγαπητά μου παιδιά. Δυόμισυ μῆνες ἔχομε νὰ ἰδωθοῦμε. Τώρα πάλι ξαναγυρίζομε ἐδῶ.
- Ὅπως, κύριε, γυρίζουν στὴ φωλιά τους τὰ χελιδόνια, λέγει ἡ Μαρίτσα.
- Ναί, παιδί μου. Ἐγυρίσαμε κι ἐμεῖς στὴ φωλιά μας, ὅπως τὰ χελιδόνια.
 Μαζὶ μὲ τὸν δάσκαλο, ποὺ ἐχάρηκε, γιατὶ ἦλθαν στὸ σχολεῖο τὰ παιδιά, ἐχάρηκε κι ἕνας ἄλλος.
Ξέρετε ποιός; Ὁ μπάρμπα-Φλῶρος, ποὺ πωλεῖ ζεστὰ ξεροψημένα κουλούρια.
 Ἅμα εἶδε, πὼς ἄνοιξε τὸ σχολεῖο, εἶπε χαρούμενος στἡ γυναῖκά του:
- Ἧλθαν, Μυρτούλα, πάλι τὰ παιδιά μας. Ἀπὸ αὔριο θ’ ἀρχίσωμε δουλειά. Ἐσὺ θὰ ζυμώνῃς κι ἐγὼ θὰ πωλῶ. Ἄς εἶναι δοξασμένος ὁ ἅγιος Θεός, ποὺ δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ πεινάσωμε…»

(Ξεφυλλίστε για λίγο τις σελίδες του Αναγνωστικού της Β΄Δημοτικού με …ένα ΚΛΙΚ!
 Θα σας ταξιδέψει νοσταλγικά πολλά χρόνια πίσω… Για να θυμηθούμε οι μεγαλύτεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι…)

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ !

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Τρύγος

Γιάννης Ρίτσος 










 Ἄσπρα σπίτια, κάτασπρα, 
τὰ βερικοκιὰ τὰ κεραμίδια, 
γαλανὰ παραθυρόφυλλα, 
τ᾿ ἄλογα τὰ κανελιὰ μὲς στὸν αὐλόγυρο, 
τ᾿ ἄσπρα μὲς στὸ πράσινο, 
τὰ μπαλκόνια μάλαμα καὶ θάλασσα. 

Τὰ μουλάρια στὸν ἀνήφορο τῆς πέτρας, 
καὶ τὰ γαϊδουράκια μὲς στ᾿ ἀγκάθια, 
ψάθες καὶ μαχαίρια καὶ καλάθια μὲς στ᾿ ἀμπέλια 
γέλια. 

Δάχτυλα καὶ γόνατα, 
στήθια καὶ σαγόνια 
μὲς στὸ μοῦστο ματωμένα, 
κόκκινες φωτιὲς κι ἱδρώτας, 
στὶς κατηφοριὲς 
τὸ χρυσὸ κακάρισμα τῆς κότας. 

Κι ὅπως γαλανίζει τὸ βραδάκι, 
τὸ μαβί, τὸ βιολετί, 
νὰ κι ἡ Παναγιὰ στὴ δημοσιά, 
πλάι στὰ κάρα, στὰ κουδούνια, στὰ σταμνιὰ 
καὶ στὰ κλαδωτὰ μαντίλια, 
νά τη ἡ Παναγιὰ 
νὰ κρατάει στὴν ἀσημένια της ποδιὰ 
πέντε ὀκάδες κόκκινα σταφύλια. 

(Απολαύστε μελοποιημένο από τον Νίκο Μαμαγκάκη το ποίημα ΤΡΥΓΟΣ του Γιάννη Ρίτσου με τη μελωδική φωνή του Γιάννη Πουλόπουλου!)

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2016

"Σαν αδέλφια"

Η αλληλογραφία ενός Τούρκου διανοούμενου 
με έναν Ρωμιό δημοσιογράφο από την Πόλη 

Συγγραφείς: Αλέκος Παπαδόπουλος, 
                          Ιμπραχήμ Ντιζμάν
Εκδόσεις: Επτάλοφος, 2016 

 Είκοσι εναλλασσόμενες επιστολές που αναφέρονται σε όλα τα θέματα που αφορούν την Τουρκία και την Ελλάδα, ιδιαίτερα όμως τη μοίρα της ομογένειας της Πόλης. 

" ... Όταν στο σύμπαν συνομιλούν τα πάντα. Τα βουνά με τη θάλασσα, ο άνεμος με τα βράχια, τα δάση με τα ρυάκια. Ακόμη και τα δέντρα με τους καρπούς τους, δικαιολογημένα γεννάται το ερώτημα γιατί συχνά, συχνότατα, να μην επικοινωνούν οι άνθρωποι μεταξύ τους.
Επηρεασμένος από τη σκέψη αυτή ο Ιμπραχήμ Ντιζμάν συγγραφεύς και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Άγκυρας, γράφει ένα γράμμα χωρίς συγκεκριμένο παραλήπτη, σαν ένα μήνυμα σε μια μποτίλια.
Και το γράμμα του καταλήγει, ύστερα από μια περιπλάνηση, στον παλαίμαχο Κωνσταντινουπολίτη δημοσιογράφο Αλέκο Παπαδόπουλο.
Αφήνοντας οι δύο τους κατά μέρος τις προκαταλήψεις, αρχίζουν να αλληλογραφούν, πάντοτε καλοπροαίρετα, για όλους, για όλα και για κάθε τι που αφορά την Τουρκία και την Ελλάδα, τους Έλληνες και τους Τούρκους και ιδιαίτερα τους Ρωμιούς της Πόλης, σήμερα, χθες και στο απώτερο παρελθόν.
Το συμπέρασμά τους, είναι ότι ο διάλογος και η επικοινωνία, μπορούν να προσφέρουν και προσφέρουν πάντοτε πολλά περισσότερα από ότι η σιωπή και ο μονόλογος, όπως δε γράφει σε ένα από τα βιβλία του ο διάσημος συγγραφέας Martin Gray, εφόσον μας καλύπτει ο ίδιος ουρανός, είμαστε καμωμένοι από το ίδιο υλικό και όλοι είμαστε άνθρωποι.

O λόγος όταν είναι αληθινός, μπορεί να βοηθήσει σαν ένα χέρι αδελφικό..."

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Η ανάγνωση βιβλίων χαρίζει χρόνια

Ακόμα και μισή μέρα  προσφέρει στην υγεία των βιβλιοφάγων σημαντικά οφέλη παρατείνοντας παράλληλα το προσδόκιμο ζωής τους.
Η ανάγνωση βιβλίων όχι μόνο κάνει καλό στο μυαλό και στον ίδιο τον εγκέφαλο απομακρύνοντας την πιθανότητα εκδήλωσης άνοιας - κάτι ήδη γνωστό- αλλά συνδέεται και με μεγαλύτερη διάρκεια ζωής.
Οι άνθρωποι που διαβάζουν ένα βιβλίο έστω και για μισή ώρα κάθε μέρα (συνολικά 3,5 ώρες την εβδομάδα), μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου κατά περίπου 20%, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Το όφελος από την ανάγνωση εφημερίδων και περιοδικών είναι πολύ μικρότερο.
 Μελέτη για βιβλιοφάγους 
 Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια επιδημιολογίας Μπέκα Λέβι της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Γιέιλ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ιατρικής «Social Science and Medicine», ανέλυσαν στοιχεία για 3.635 ανθρώπους, συσχετίζοντας τις αναγνωστικές συνήθειες καθενός, με τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του σε βάθος 12 ετών.

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι...

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, ρώτησε τον κ.Κ η κορούλα της οικονόμας του, θα φέρονταν τότε πιο καλά στα μικρά ψαράκια; Σίγουρα, αποκρίθηκε εκείνος. Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έχτιζαν για τα μικρά ψαράκια στη θάλασσα τεράστια κλουβιά και θα έβαζαν μέσα διάφορες τροφές, φυτά καθώς και ζωντανά. Θα φρόντιζαν τα κλουβιά να ‘χουν πάντα καθαρό νερό και γενικά θα τα εφοδίαζαν με διάφορες εγκαταστάσεις υγιείνης. Όταν λογουχάρη ένα ψαράκι τραυμάτιζε την ουρά του, οι καρχαρίες θα του έβαζαν αμέσως έναν επίδεσμο μην τυχόν και ψοφήσει πριν την ώρα του.
 Έπειτα, για να μην μελαγχολούν τα ψαράκια, θα οργάνωναν κατά διαστήματα στη θάλασσα μεγάλες γιορτές, γιατί τα κεφάτα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα θλιμμένα. Τούτα τα μεγάλα κλουβιά θα είχαν βέβαια και τα σχολειά τους. Εκεί τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπάνε στο στόμα του καρχαρία. Θα έπρεπε λογουχάρη να μάθουν γεωγραφία, για να μπορούν να βρίσκουν τους μεγάλους καρχαρίες, όταν αυτοί κάπου τεμπελιάζουν. Βέβαια, το σπουδαιότερο θα ήταν η ηθική διάπλαση των μικρών ψαριών.

Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Ένα ποίημα για τον Αύγουστο


Σκορπά το κλήμα γύρω τους χυμούς του 
Τρυγούν μέσα στ' αμπέλι τα σταφύλια. 
Κι' απ' τη γυρτή του μπαλκονιού μας γρύλλια, 
Μέσα στ’ απομεσήμερο τ' Αυγούστου, 


 Η μυρουδιά του πατημένου μούστου 
Στην κάμαρά μας μπαίνει την ανήλια, 
Κ' ηδονικά χαϊδεύει μου τα χείλια 
 Το κλήμα με τους ώριμους καρπούς του. 

 Τριγύρω μας απλώνει πονηρά 
Τη μέθη με τα φλόγινα φτερά. 
Δε φταίμε μεις αν μέσα στις καρδιές μας 

 Ξυπνούν αμαρτωλές οι επιθυμιές μας... 
Ζεστό τ' απομεσήμερο τ' Αυγούστου, 
Μεθυστικιά κ' η μυρουδιά του μούστου. 

 Χανιά 1917 - ΔΩΡΑ ΜΟΑΤΣΟΥ 

 Λίγοι γνωρίζουν την ποιήτρια Δώρα Μοάτσου (1895-1979), σύζυγο του Κώστα Βάρναλη. Πολλά χρόνια πριν την έκδοση της πρώτης της ποιητικής συλλογής (το 1927), η Μοάτσου συνεργαζόταν με το περιοδικό "Νουμάς", φιλολογικό όργανο των δημοτικιστών. Τον Ιούνιο του 1919, στο περιοδικό δημοσιεύτηκε ένα ποίημα που είχε γράψει η ίδια δυο χρόνια νωρίτερα στα Χανιά, εμπνευσμένο από τον τελευταίο μήνα του καλοκαιριού. Το ποίημα ήταν αφιερωμένο "Στ' αδέρφια μου Κ.Μ.-Χ.Λ.", όπως αναγραφόταν σχετικά…

 ΠΗΓΗ: http://ola-ta-kala.blogspot.gr/

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέφεται, ποτέ όμως δε νικιέται...

(Η κλασσική λογοτεχνία είναι πάντα επίκαιρη!)
O Σαντιάγκο, ένας γέρος ψαράς μοναχικός, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με το μεγάλο ξιφία στα βαθιά νερά. Θα χρησιμοποιήσει τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγκο θα νικήσει. Όταν μπαίνει στο λιμάνι, αργά την τρίτη νύχτα, δίπλα στο βαρκάκι πλέει μονάχα το άσπρο κόκκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες..

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2016

"Του GOOGLE η μάνα κάθεται!”

Της Κατερίνας Μανανεδάκη 
Εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ 

 Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης 

 Ένα ευχάριστο βιβλίο το οποίο όμως πρέπει να το διαβάσει κανείς με μεγάλη προσοχή, αναλόγως βέβαια… το ποιόν του!
Αν είστε κυρία έγγαμη με παιδιά, τότε ίσως μέσα στις σελίδες της ιστορίας της Κατερίνας Μανανεδάκη να βρείτε πολλά κοινά σημεία με τον εαυτό σας. Ενδεχομένως ανησυχητικά πολλά!
Μια μάνα που προσπαθεί να φέρει βόλτα τη δουλειά της, το σπίτι της, τα παιδιά της, μια γυναίκα που αναζητά τον ρομαντικό άντρα που χάθηκε κάπου μέσα στα χρόνια που πέρασαν αλλά και την αυτοπεποίθησή της, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να συμβαδίσει με την εποχή του και τις τεχνολογικές εξελίξεις… δεν είναι κάτι ασυνήθιστο και η συγγραφέας την έχει περιγράψει με εξαιρετική μαεστρία.
Αν, απ’ την άλλη είστε γυναίκα χωρίς παιδιά, σκυλιά, άντρα και ό,τι άλλο τέλος πάντων θέλετε να συνοδεύει τη ζωή σας, δεν είναι απαραίτητο πως θα δείτε το μέλλον σας στις γραμμές αυτού του βιβλίου! Τα όνειρα πραγματοποιούνται όταν δουλεύουμε σκληρά γι’ αυτά… και μην ξεχνάτε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Θαλασσινή πανσέληνος

 Θαλασσινή πανσέληνος λούζεσαι μέσα στα μάτια μου… 
Μυρωμένα δέντρα η αύρα σου, γαλάζιο φως στη σιωπή μου, 
Πόσο μαγική είναι η ζωή…
      
Αυτή η φύση σου ανήκει ολόκληρη. Αυτό το φεγγάρι είναι δικό σου! Θαλασσινή φωτισμένη πανσέληνος μιλάς στη δική μου γλώσσα. Σωπαίνεις. Σωπαίνω. Η συνομιλία μας καταγράφεται. Σοφή στιγμή στην αιωνιότητα.       

Γλυκό παιχνίδι κάνεις με όλες τις αισθήσεις. Τρυφερά αγγίζεις. 
Ξαπλώνω πάνω στο μεταξωτό σου σεντόνι. Μυρίζω το άρωμα του καλοκαιριού…βλέπω. Δεν πιστεύουν τα μάτια μου... φρέσκος αέρας στο πρόσωπό μου.      

Σκέφτομαι καθαρά. Με ταξιδεύεις…Είμαι μια νότα μαγεμένη. Λιβάδια κυμάτων, σπαρμένα με όνειρα… γεννούν πόθους. Όνειρα γλυκά της νύχτας ξεκουράζονται στο μαξιλάρι μου. 

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Θάλασσα...

Σχολιάζει η Μαρία Κρόντη   

Η θάλασσα είναι σαν την αγκαλιά της μάνας. Πληθωρική , γλυκιά, λυτρωτική. Ξεχνάς τον πόνο, ελευθερώνεσαι, ταξιδεύεις…Κάθε μέρα βυθίζεσαι μέσα στη μαγεία της. Θεά!    Ζωγραφιά το μπλε μπροστά στα μάτια μου. Λαμπύρισμα μέσα στην ψυχή μου. Δέηση…  
Ξεγλιστρώντας από την καθημερινή συνήθεια αυτού του κόσμου, ήσυχα…πρωί- πρωί,  με τη δροσιά,  σε συναντώ να πούμε τα μυστικά μας. Φίλτρο μαγικό το κύμα σου, πάνω μου. Ξύπνημα γέλιου. Αισιοδοξία, θετική σκέψη! Κάτι γαληνεύεις μέσα μου…   
Ο ποιητής είπε: «Θεέ μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε.» Σκέφτομαι: άλλο τόσο μπλε ξόδεψε να φτιάξει τη θάλασσα, για να τον βλέπουμε καθαρά, να είμαστε πιο γαλήνιοι.   
Κουβεντιάζω μαζί της. Στη γλώσσα της σιωπής…Τα ‘χω χαμένα. Πλανεύτρα, μάγισσα, αρχόντισσα, μυθική, ζωοδότρα…   
Έφεξε. Ένας γλάρος πέρασε χαμηλά στην πόρτα, μου φώναξε. Πάω να τον συναντήσω…Ένα όνειρο είναι η ζωή, ένα όμορφο όνειρο…   
Ξέρεις να τη ζεις; Μου φωνάζει. Μου γνέφει… με τους γλάρους της. Τα παιδιά της…Οικείες φωνές…αδέρφια…καθάριες φωνές, όπως τα κύματα.