Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2018

«Ευτυχές το Νέον Έτος 2019»

«Καλέ Θεούλη, 
εμείς είμαστε καλά. 
Κάνε εσύ, καλέ θεούλη, 
να ΄χουν όλα τα παιδάκια 
ένα ποταμάκι γάλα, 
μπόλικα αστεράκια, 
μπόλικα τραγούδια. 
Κάνε εσύ, καλέ Θεούλη, 
να ΄ναι όλα καλά, 
έτσι που κι εμείς 
να μην νιώθουμε ντροπή 
για την τόση μας χαρά» 

 ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 
«Πρωινό άστρο»

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

«Καναρίνι και μέντα»

Η φωνή του Παπαδιαμάντη 
σε ένα εφηβικό μυθιστόρημα 
της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

 (Γράφει η Έλενα Στανιού/ BOOKPRESS) 















 Ο Παπαδιαμάντης, ο ηθογραφικός μυθοπλάστης των γραμμάτων μας και βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και κοινωνίας, εμφανίζεται ως ο αγαπημένος «χάρτινος παππούς» του νεαρού ήρωα Απελλή, στο κοινωνικό μυθιστόρημα της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, "Καναρίνι και μέντα" (1η εκδ. 1996 - 15η έκδ. 2017).
Στο παιδικό-εφηβικό αυτό μυθιστόρημα, ο εντεκάχρονος Απελλής φεύγει από το ορφανοτροφείο για να ζήσει με τους νέους γονείς του. Όμως, όταν μαθαίνει κάτι που τον αναστατώνει, αφήνει το σπίτι του και βρίσκεται ολομόναχος και απογοητευμένος να περιπλανιέται στους δρόμους της Αθήνας, με μόνη συντροφιά του τον Παπαδιαμάντη. Η ζωή του θα μπει σε κίνδυνο, αλλά, μέσα από τη γνωριμία του με τον «Άγιο των γραμμάτων μας», θα καταφέρει να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του.
Η συγγραφέας παραθέτει στο κείμενό της αποσπάσματα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Η φωνή του Δράκου», δημιουργώντας μία νέα ιστορία, εγκιβωτισμένη, με αρχή, μέση και τέλος, η οποία δένεται με το υπόλοιπο κείμενο, με έναν ιδιαίτερο και πρωτότυπο τρόπο.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2018

«Παραμονές Χριστουγέννων…»

(Απόσπασμα από το νέο βιβλίο του Κ. Ακρίβου 
 «Γάλα Μαγνησίας», εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

 «…Απόμενε ακόμα μια βδομάδα μέχρι να κλείσουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα. Μετρούσαμε μία μία τις μέρες και δεν βλέπαμε την ώρα που θα πηγαίναμε σπίτια μας, όπου δεν θα ΄χαμε κανέναν πάπαρδο πάνω απ’ το κεφάλι. Τα πράγματα στο οικοτροφείο σαν να είχαν ηρεμήσει κάπως και στο σχολείο οι καθηγητές ήταν κι αυτοί ήρεμοι, μάλλον επηρεασμένοι από το πνεύμα των γιορτών. Τα απογεύματα κόβαμε βόλτες στους δρόμους και καθόμασταν έξω από τις βιτρίνες και χαζεύαμε τα στολίδια. 
Ως και ο κυρ Μήτσος κρέμασε στη ΝΑΥΤΙΛΙΑ μια σειρά από χρωματιστά λαμπιόνια στη γλάστρα πάνω απ΄ το ψυγείο, δίπλα σ’ ένα κάδρο με μια ξεβύζωτη… 
Την παραμονή ήμασταν στο θάλαμο και ετοιμάζαμε τα πράγματα. Παλεύαμε να χωρέσουν στο σακίδιο τα άπλυτα, όταν κάποια στιγμή ακούστηκε μια φωνή: 
«Ο Σεβασμιότατος! Ο Σεβασμιότατος!» 
Αν και το δεσποτικό ήταν δίπλα, κολλητά με το οικοτροφείο, είχε έρθει με τη μαύρη κουρσάρα. Εντάξει, ήταν λίγο παχουλός, αλλά δεν τον έκανα και για τόσο τεμπέλη. Ο λόγος ήταν άλλος. Ο σοφέρ, αφού του άνοιξε διάπλατα την πόρτα να κατεβεί, πήγε μετά και άνοιξε το πορτμπαγκάζ. Έβγαλε αποκεί μια μεγάλη κούτα, που πήγε και την ακούμπησε με προσοχή πάνω στο τραπέζι όπου έτρωγαν οι επίσημοι.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

Ο μαγικός καθρέφτης

Συγγραφέας: Μαριαλένα Σπυροπούλου 
Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

Της Ελένης Κορόβηλα*


 Η Μαριαλένα Σπυροπούλου έγραψε ένα ποιητικό κείμενο με πολλαπλές αναφορές που εικονογραφήθηκε και χρωματίστηκε από την Ντανιέλα Σταματιάδη με τρόπο που ως σύνολο να αποπνέει τρυφερότητα, σιγουριά και αισιοδοξία.
Καθρέφτης που μας σκλαβώνει και μας ελευθερώνει 
Η συγγραφέας, που είναι και ψυχοθεραπεύτρια, φέρνοντας στο προσκήνιο τη μητέρα από τη στιγμή που υποδέχεται το μικρό της θαύμα έως τη στιγμή που εκείνη αποφασίζει να σπάσει τον καθρέφτη που την ενώνει με το μωρό της, μας ξεναγεί με λίγες λέξεις στο ατομικό σύμπαν του αναδυόμενου ανθρώπου που πλέον θα πρέπει, απελευθερωμένος από το μητρικό βλέμμα, να συνεχίζει να καθρεφτίζεται στον εσωτερικό του καθρέφτη, χωρίς να εγκλωβίζεται σε αυτόν.
Η εικονογράφηση της έμπειρης Ντανιέλας Σταματιάδου δίνει πνοή στον ποιητικό λόγο και ειδικότερα μετά το «σπάσιμο του καθρέφτη» δημιουργεί μια επιτυχημένη συνάντηση του κόσμου του παιδιού που περιμένει να ανακαλυφθεί με τον κόσμο των μύθων με όχημα τους οποίους ιδανικά θα πορευθεί.
Η Μαριαλένα Σπυροπούλου μας συστήνεται με αυτό το πρώτο «ψυχαναλυτικό παραμύθι», προαναγγέλλοντας έτσι μια νέα σειρά που εγκαινιάζεται από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».

Ένα ενδιαφέρον εγχείρημα που ίσως απευθύνεται προνομιακά σε γονείς κι εκπαιδευτικούς, που θα θελήσουν να «δουλέψουν» με το παιδί τους ή τα «παιδιά τους» με αφορμή το βιβλίο. 
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί ένα παιδί να το απολαύσει και χωρίς τη μεσολάβηση του ενεργού ενήλικα. 

ΕΛΕΝΗ ΚΟΡΟΒΗΛΑ είναι δημοσιογράφος.

ΠΗΓΗ: https://www.bookpress.gr/

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

Οι προσευχές των ναυτικών

Ποίημα που έγραψε ο Νίκος Καββαδίας, 
ο ποιητής που ύμνησε, με απαράμιλλο τρόπο & με άψογη χρήση της ιδιωματικής ναυτικής γλώσσας, τη γοητεία της θάλασσας & του ταξιδιού!
















Οι Γιαπωνέζοι ναυτικοί, προτού να κοιμηθούν, 
βρίσκουν στην πλώρη μια γωνιά που δεν πηγαίνουν άλλοι
κι ώρα πολλή προσεύχονται βουβοί, γονατιστοί
μπρος σ’ ένα Βούδα κίτρινο που σκύβει το κεφάλι.

Κάτι μακριά ως τα πόδια τους φορώντας νυχτικά,
μασώντας οι ωχροκίτρινοι μικροί Κινέζοι ρύζι,
προφέρουνε με την ψιλή φωνή τους προσευχές
κοιτάζοντας μια χάλκινη παγόδα που καπνίζει.

Οι Κούληδες με την βαριά βλακώδη τους μορφή
βαστάν σκυφτοί τα γόνατα κοιτώντας πάντα κάτου,
κι οι Αράπηδες σιγοκουνάν το σώμα ρυθμικά,
κατάρες μουρμουρίζοντας ενάντια του θανάτου.

Οι Ευρωπαίοι τα χέρια τους κρατώντας ανοιχτά,
εκστατικά προσεύχονται γιομάτοι από ικεσία
και ψάλλουνε καθολικές ωδές μουρμουριστά,
που εμάθαν όταν πήγαιναν μικροί στην εκκλησία.


Και οι Έλληνες, με τη μορφή τη βασανιστική,
από συνήθεια κάνουνε, πριν πέσουν, το σταυρό τους
κι αρχίζοντας με σιγανή φωνή « Πάτερ ημών...»
το μακρουλό σταυρώνουνε λερό προσκέφαλό τους.


BookSyros: Ο Άγιος Νικόλαος ας στέκει πάντοτε προστάτης και φρουρός στο πλευρό των ναυτικών για να έχουν «καλές θάλασσες και γρήγορη επάνοδο στις πατρίδες τους»!

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2018

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης

Συνάντηση Νοεμβρίου 

ΠΗΓΗ: Konstantinos Mangopoulos/ Face Book 

Με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης της Σύρου βρεθήκαμε τη Δευτέρα 26/11/2018,στο καλόγουστο και γιορτινά στολισμένο σαλόνι του ξενοδοχείου “Διογένης” ,να συζητήσουμε και να κάνουμε κριτική στο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη "Υπουργός Νύχτας"
Συμφωνήσαμε πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχουμε διαβάσει! Μια επιτομή της Ελλάδας των δυο τελευταίων δεκαετιών, όπου όλα είναι ξέφραγο αμπέλι χωρίς κανόνες και περιορισμούς και όπου επιβραβεύονται η παρανομία και η διαφθορά!
Κεντρικός πυρήνας πλοκής της ιστορίας ένα γραφείο τελετών "Η Έσχατη Φροντίδα". Ένας αληθινός οίστρος επινόησης που σε κάνει να πεθαίνεις στα γέλια, αλλά και τραγικές καταστάσεις που σε σοκάρουν! Τόσο παραστατικά δοσμένα που νομίζεις τα έχει βιώσει ο συγγραφέας!

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

Το ευχόδεντρο

Συγγραφέας ΚΑΘΡΙΝ ΑΠΛΓΚΕΪΤ 
Μεταφραστής Σέβυ Σπυριδογιαννάκη 
Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ











 Τα δέντρα δεν ξέρουν να λένε αστεία, όμως σίγουρα ξέρουν να λένε ιστορίες…
 Ο Ρεντ, μια γέρικη βελανιδιά, είναι το «ευχόδεντρο» της γειτονιάς – οι άνθρωποι γράφουν τις ευχές τους σε κομμάτια ύφασμα και τα κρεμάνε στα κλαδιά του.
Μαζί με ένα κοράκι με το όνομα Μπόνγκο και άλλα ζωάκια που αναζητούν καταφύγιο στις κουφάλες του, το ευχόδεντρο είναι ο φύλακας της γειτονιάς.
 Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ο Ρεντ τα έχει δει όλα. Ώσπου μια οικογένεια μετακομίζει στην περιοχή.
Δεν την υποδέχονται όλοι με χαρά και ο Ρεντ είναι σίγουρος ότι ως ευχόδεντρο θα φανεί πιο χρήσιμος από ποτέ.
 Αστείο, τρυφερό και συγκινητικό, το μυθιστόρημα αυτό βγαίνει κατευθείαν μέσα από την καρδιά της Κάθριν Απλγκέιτ που βρίσκεται στην καλύτερη συγγραφική στιγμή της.

BookSyros: Ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουν οι γονείς, πριν το κάνουν δώρο στα παιδιά τους για τις γιορτές!

Απόσπασμα βιβλίου
 «Είναι δύσκολο να μιλήσεις σε δέντρο. Δεν το έχουμε ιδιαίτερα με την ψιλή κουβεντούλα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα, πράγματα που εσείς μάλλον δε θα κάνετε ποτέ. 
 Νανουρίζουμε χνουδωτές μικρές κουκουβάγιες. Σταθεροποιούμε ασταθή δεντρόσπιτα. Φωτοσυνθέτουμε. Αλλά να μιλάμε στους ανθρώπους; Όχι ιδιαίτερα. Και προσπαθήστε να βάλετε ένα δέντρο να πει ένα αστείο. 

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2018

Εποχή διαδικτύου…

Πού καιρός για διάβασμα!

(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα «Πελοπόννησος») 

Ανήκω σε μια γενιά που βρέθηκε αντιμέτωπη με την υποχρεωτική μετάβαση από το (παραδοσιακό) γράψιμο στη χρήση του υπολογιστή.
Δεν ήταν αυτό και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου, καθώς η προσαρμογή στα νέα δεδομένα απαιτούσε μια ευελιξία για την οποία κανένας και τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει…
Μέσα σε λιγότερο από μια εικοσαετία άλλαξαν και συνεχίζουν να αλλάζουν πολλά, με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας σε ασύλληπτους ρυθμούς να δίνει τον σχετικό τόνο.
Σήμερα θα δυσκολευτείς να βρεις παιδί που να μην ξέρει να παίζει στα δάχτυλα του ενός χεριού κινητό τηλέφωνο με σύγχρονες εφαρμογές ή τάμπλετ και να μην έχει λογαριασμό στα λεγόμενα social media.
Εξίσου, όμως, δύσκολο είναι και να βρεις έφηβο που να έχει διαβάσει τα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου ή το «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα» του Μενέλαου Λουντέμη. Πού στις μέρες μας καιρός για τέτοια;
Η δική μας γενιά διάβαζε. Λίγο ή πολύ αλλά διάβαζε, γιατί δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Όχι απαραίτητα και πάντα υπό τη μορφή πειθαναγκασμού. Τα κόμικ, για παράδειγμα, ήταν μια διέξοδος ψυχαγωγίας…
Βέβαια, μπορεί να παρηγορεί η σκέψη ότι υπάρχουν και τα… χειρότερα, τα νέα παιδιά που ενδεχομένως δεν έχουν ανοίξει βιβλίο έως τώρα στη ζωή τους.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2018

Το μυστικό της ευτυχίας...

Απόσπασμα από τον «Αλχημιστή» 
του Paulo Coelho
 (Εκδ. ΛΙΒΑΝΗΣ) 

«Κάποιος έμπορος έστειλε το γιο του να μάθει το μυστικό της ευτυχίας από το σοφότερο των ανθρώπων. Το αγόρι βάδιζε σαράντα μέρες στην έρημο, ώσπου τελικά έφτασε σ’ ένα ωραίο κάστρο, στην κορυφή ενός βουνού. Εκεί κατοικούσε ο σοφός που το αγόρι αναζητούσε. 
 Αντί όμως να συναντήσει έναν άγιο άνθρωπο, ο ήρωάς μας μπήκε σε μια αίθουσα γεμάτη κίνηση: έμποροι μπαινόβγαιναν, άνθρωποι συζητούσαν στις γωνίες, μια μικρή ορχήστρα έπαιζε απαλές μελωδίες και υπήρχε ένα πλούσιο τραπέζι στρωμένο με τα πιο νόστιμα φαγητά εκείνης της περιοχής του κόσμου. 
 Ο σοφός συζητούσε με όλους και το αγόρι έπρεπε να περιμένει δυο ώρες ώσπου να φτάσει η σειρά του να το δεχτεί. Ο σοφός άκουσε προσεκτικά το λόγο της επίσκεψης του αγοριού, του απάντησε όμως ότι εκείνη τη στιγμή δεν είχε καιρό να του εξηγήσει το μυστικό της ευτυχίας. Πρότεινε στο αγόρι να κάνει μια βόλτα μέσα στο παλάτι του και να ξαναγυρίσει σε δυο ώρες. 
 «Στο μεταξύ, θέλω να σου ζητήσω μια χάρη», είπε ο σοφός τελειώνοντας κι έδωσε στο αγόρι ένα μικρό κουτάλι στο οποίο έριξε δυο σταγόνες λάδι. «Καθώς περπατάς, κράτα αυτό το κουτάλι, προσέχοντας να μη χυθεί το λάδι». 

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2018

Μια ιστορία λυπητερή,

όχι και τόσο λυπητερή 
Χόρχε Μπουκάι 
Εκδ. OPERA 

 «Δεν μπορούσα να φανταστώ χειρότερο πράγμα. Να ξεριζώνεις ένα αγκάθι για να μπορέσεις να μείνεις ζωντανός, και μετά να συνειδητοποιείς πως ναι μεν δεν νιώθεις πόνο χωρίς το αγκάθι, αλλά δεν νιώθεις ούτε την καρδιά σου... Τα μάτια μου θόλωσαν και ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα»

 Ένα ακόμη εκπληκτικό βιβλίο του ψυχοθεραπευτή Χόρχε Μπουκάι με τίτλο"Μια ιστορία λυπητερή, όχι και τόσο λυπητερή "κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όπερα. Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ζητούν από τον Jorge Bucay να συστηθεί, εκείνος απαντά «είμαι ένας θεραπευτής που γράφει και εργάζεται με ιστορίες, διηγήσεις και μύθους»… 
Το βιβλίο αυτό, είναι μια όμορφη ιστορία για μια μαμά, μια κόρη και μια γιαγιά. Όταν η απόμακρη και αντικοινωνική γιαγιά αρρωσταίνει και έρχεται να εγκατασταθεί στο σπίτι, η μικρή Σοφία και η μαμά της υποφέρουν από την κακότροπη ηλικιωμένη και η ζωή τους δυσκολεύει. Μα τι έχει πάθει αυτή η γιαγιά και φέρεται έτσι; Τι της έχει συμβεί και μισεί τους πάντες και τα πάντα;
 Όσο περνάει ο καιρός το κορίτσι θα καταλάβει ότι η "στριμάδα" της γιαγιάς της είναι ένα προσωπείο και ότι από κάτω κρύβεται μια πονεμένη ψυχή... Η μητέρα της ,στην προσπάθεια να της εξηγήσει τη διαφορετική συμπεριφορά της γιαγιάς, της μίλησε για τους λόγους που έχει σκληρύνει τόσο η καρδιά της από τον πόνο.

Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018

«Αργό διάβασμα»; Γιατί όχι;

The Guardian 

Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο τυπωμένο στο χαρτί, το πιο πιθανό είναι να φτάσετε κάπου στη μέση όσων έχω γράψει. Αν το διαβάζετε στο Διαδίκτυο, το πιο πιθανό είναι να φτάσετε μόνο στο ένα πέμπτο. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η ετυμηγορία δύο πρόσφατων μελετών -της έκθεσης Eyetrack του Ινστιτούτου Poynter και της ανάλυσης του Τζέικομπ Νίλσεν- που αμφότερες υποστηρίζουν ότι πολλοί από μας δεν διαθέτουμε πια την ικανότητα συγκέντρωσης για να διαβάσουμε άρθρα μέχρι το τέλος τους…
Διαβάζετε ακόμη; Πιθανόν να ανήκετε σε μια μικρή μειονότητα. Δεν έχει σημασία, όμως! Έχει αρχίσει μια φιλολογική επανάσταση! Πρώτα είχαμε την επανάσταση του αργού φαγητού, μετά του αργού ταξιδιού. Τώρα, στις εκστρατείες αυτές προστέθηκε το κίνημα του αργού διαβάσματος - μια ετερογενής ομάδα πανεπιστημιακών και διανοουμένων που θέλουν να μας πείσουν να μη βιαζόμαστε όταν διαβάζουμε και να μην αποφεύγουμε να ξαναδιαβάζουμε. Μας ζητούν να σβήνουμε όσο συχνότερα γίνεται το κομπιούτερ και να ανακαλύψουμε και πάλι τόσο τη χαρά της προσωπικής επαφής με «υλικά» κείμενα, όσο και την ικανότητα να τα επεξεργαζόμαστε πλήρως.

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα

Jacques Bonnet
Μετάφραση: Βάνα Χατζάκη 
Εκδόσεις «Άγρα» 
Μικρή ερωτική εξομολόγηση 
στο βιβλίο και στη λογοτεχνία 

 «Τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου είναι σαν τα παλιά σπίτια, τα βαραίνει η παρουσία των αντρών και των γυναικών που έζησαν εκεί στο παρελθόν, με το μερίδιο του ο καθένας από χαρές και βάσανα, έρωτες και μίση, εκπλήξεις και απογοητεύσεις, ελπίδες και παραιτήσεις. Αν το καλοσκεφτώ, πάντοτε σε παλιά σπίτια έχω κατοικήσει στη ζωή μου» Jacques Bonnet 
 Ζείτε με το φόβο μήπως πέσει η βιβλιοθήκη σας και σας πλακώσει ενόσω κοιμόσαστε; Η υπερβολική συσσώρευση βιβλίων θέτει άραγε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της οικογένειάς σας; Ταξινομείτε τα βιβλία σύμφωνα με το θέμα τους, τη γλώσσα, τον συγγραφέα, την χρονολογία έκδοσης, το σχήμα τους ή μήπως με ένα εντελώς διαφορετικό κριτήριο που μόνο εσείς το γνωρίζετε; Μπορεί κανείς να τοποθετήσει πλάι πλάι σ' ένα ράφι δύο συγγραφείς που ήσαν θανάσιμα τσακωμένοι μεταξύ τους όσο ζούσαν; Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα καλούνται να επιλύσουν οι βιβλιομανείς, τελευταία δείγματα ενός είδους που τείνει να εκλείψει. Αυτοί που, εκτός από το πάθος να έχουν στην κατοχή τους βιβλία, θέλουν επιπλέον και να τα διαβάζουν.
 Οι βιβλιοθήκες είναι ζωντανές υπάρξεις που αντικατοπτρίζουν τη περιπλοκότητα του εσωτερικού μας κόσμου. Καταλήγουν συχνά να δημιουργούν ένα λαβύρινθο από τον οποίο, προς μεγάλη πλήν όμως επικίνδυνη απόλαυσή μας, μπορεί κάλλιστα να μη βγούμε ποτέ.
Σ' αυτή τη μικρή πραγματεία με θέμα την τέχνη να συμβιώνει κανείς μ' έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό βιβλίων, εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, ο Πεσσόα που επιχειρεί να γίνει βιβλιοθηκάριος, ο Ματίς που θέτει υποψηφιότητα για "επόπτης του δικαίου των φτωχών", ή ακόμη ο πλοίαρχος Άχαμπ και το μυστήριο του ποδιού που του έφαγε ο Μόμπυ Ντίκ.
Στην πραγματικότητα, οι δεκάδες χιλιάδες σελίδες που καταλαμβάνουν τα ράφια μας κατοικούνται από ολοζώντανα φαντάσματα, τα οποία, έτσι και τα συναντήσουμε στο δρόμο μας, δεν μας αφήνουν πια ποτέ.

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2018

Το «Κοκκινόσπιτο» της Σύρου

Το στοιχειωμένο αρχοντικό 
με την …βαριά ιστορία

Γράφει η Αλεξάνδρα Σκαράκη

«Περίπου πέντε χιλιόμετρα μακριά από την Ερμούπολη και στο δρόμο προς το Κίνι στα δυτικά της Σύρου, βρίσκεται ο οικισμός Επισκοπείο (αλλιώς γνωστό και ως Πισκοπειό), ο οποίος πήρε το όνομά του από την κατοικία του καθολικού επισκόπου που κατοικούσε εκεί. Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του νησιού, αφού στο λόφο και ανάμεσα στο πράσινο, χτίστηκαν επιβλητικές επαύλεις και αρχοντικά.
Ανάμεσα στα σπίτια, βρισκόταν και αυτό της οικογένειας των Ρεΐζηδων, του Έλληνα καπετάνιου Γιάννη Ρεϊζή, της μητέρας του, της συζύγου του, Γαλλίδας Μαρίνας Μπαρέ και της μικρής τους κόρης, Άννας. Σήμερα και πολλές δεκαετίες μετά, σώζονται ερείπια της κατοικίας που αποκαλείται «Το Κόκκινο Σπίτι» ή «Κοκκινόσπιτο», καθώς κομμάτια των τοίχων και των πλίνθων διατηρούν ένα ξεθωριασμένο πορφυρό χρώμα.
Η περιέργεια και το ενδιαφέρον μου, μετά από όσα έχουν καταγραφεί-μύθοι ή πραγματικότητα-για τη δραματική ιστορία του πέτρινου σπιτιού, με οδήγησαν στην είσοδό του.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

Διαβάστε, γιατί χανόμαστε!

Διάβασα κάπου πως «το διάβασμα είναι καταπληκτικό αντίδοτο για την κατάθλιψη. Σου φτιάχνει τη διάθεση και σε βοηθά να δεις και να ζήσεις μέσα απ’ τις σελίδες του κόσμους και γεγονότα που αν δεν διαβάσεις δε θα έρθεις σ’ επαφή ποτέ».
Τόσο καλό μας κάνει η ανάγνωση βιβλίων που στην Μεγάλη Βρετανία οι γιατροί θ’ αρχίσουν να συνταγογραφούν βιβλία! Οι δικοί μας γιατροί μάλλον απέχουν αρκετά από τέτοιου είδους συνταγογράφηση, αλλά στο χέρι μας είναι να βρούμε εμείς βιβλία που μας ταξιδεύουν και να τα διαβάσουμε ώστε να νιώσουμε τις ευεργετικές τους συνέπειες στη ζωή μας.
Την επόμενη φορά που θα ’χετε ένα μισάωρο ελεύθερο κλείστε την τηλεόραση κι ανοίξτε ένα βιβλίο. Δεν έχει σημασία το θέμα, το μέγεθος, η ύπαρξη ή μη φωτογραφιών κτλ. Σημασία έχει ότι το βιβλίο θα ευφράνει ψυχή τε και σώμα.
Άλλωστε, την ανάγνωση ευνοεί κι η εποχή, κρύο, όχι πολλές μετακινήσεις, χουχούλιασμα κάτω απ’ τις κουβέρτες.. Ποια καλύτερη και πιο εποικοδομητική συντροφιά από ένα βιβλίο;
Και για μας τους γονείς, αν θέλουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν το βιβλίο και να διαβάζουν παίρνοντας όλα τα οφέλη από την αγάπη για το βιβλίο, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να τα βοηθήσουμε να αγαπήσουν το βιβλίο απ’το να είμαστε εμείς οι ίδιοι βιβλιόφιλοι, να μας βλέπουν να διαβάζουμε και να απολαμβάνουμε ένα βιβλίο.
 Γιατί το βιβλίο όταν γίνεις φίλος του έχεις συντροφιά για μια ζωή που δε ζητά τίποτα και σου προσφέρει πολλά.
Όπως είπε κι η αγαπημένη, λατρεμένη συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη, "το βιβλίο είναι η μόνη ηδονή που μένει ατιμώρητη."
Διαβάστε βιβλία και χαρίστε βιβλία σε κάθε ευκαιρία!

ΠΗΓΗ: http://skotadi-fos.blogspot.com

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2018

Ο καλός δάσκαλος…

Σε τι ξεχωρίζει; 



 «Το επάγγελμα του δασκάλου είναι ένα επάγγελμα φανταστικό, γεμάτο προκλήσεις, ανατροπές, χαρές και απογοητεύσεις. Πάνω απ’ όλα όμως προσφέρει μεγάλη ηθική ανταμοιβή σε όσους το διακονούν. Ο αντίκτυπος ενός δασκάλου έχει μεγαλύτερη εμβέλεια απ’ όσο φανταζόμαστε. Ξέρουμε ότι οι μαθητές, οι συνάδελφοι, όλοι οι άνθρωποι που μας γνωρίζουν μας αναφέρουν στις συζητήσεις τους. Μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα λένε για εμάς».  (Todd Whitaker)

 Καλοί δάσκαλοι δεν είναι όσοι αρίστευσαν μελετώντας παιδαγωγικά ή ψυχολογία: ένας καλός δάσκαλος διαφέρει από έναν κακό στο τι κάνει στην τάξη, και όχι στις γνώσεις.
Για να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς που θέλουν να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους, ο Todd Whitaker ακολουθεί έναν πρωτότυπο δρόμο: δεν παρουσιάζει παιδαγωγικές αρχές και μεθόδους, αλλά μελετά τους ίδιους τους επιτυχημένους δασκάλους. Στο φημισμένο αυτό εγχειρίδιο ο Whitaker, μια από τις κορυφαίες αυθεντίες σε θέματα υποστήριξης και παρότρυνσης εκπαιδευτικών λειτουργών, αναζητά τι είναι αυτό που κάνει έναν καλό δάσκαλο να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του.
Ο συγγραφέας περιγράφει, με χιούμορ αλλά και κατανόηση, τις πεποιθήσεις, τις συμπεριφορές, τις στάσεις και τους τρόπους αλληλεπίδρασης που χαρακτηρίζουν τους καλύτερους δασκάλους, και εξηγεί με απλότητα και σαφήνεια τι ακριβώς είναι αυτό που κάνουν διαφορετικά αυτοί οι δάσκαλοι.
Ο Todd Whitaker, μια από τις κορυφαίες αυθεντίες σε θέματα υποστήριξης και παρότρυνσης εκπαιδευτικών λειτουργών, αναζητά τι είναι αυτό που κάνει έναν καλό δάσκαλο να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του.
 Ένα βιβλίο από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ για όλους τους τυχερούς ανθρώπους της εκπαίδευσης! 

BookSyros: Ας μην ξεχνάμε ότι η 5η Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών! 

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Ξεκινήσαμε!

Παρά τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες, τον «ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ» και τον επερχόμενο ...κυκλώνα «ΖΟΡΜΠΑ», παλιά και νέα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης, ξεκινήσαμε το πρώτο μας ταξίδι στις θάλασσες της Λογοτεχνίας!
Πρώτο «λιμάνι» το αντιπολεμικό βιβλίο -αριστούργημα από τα λίγα της ελληνικής Λογοτεχνίας- «Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ»! 
Μέσα σε κλίμα εγκαρδιότητας κι ευχάριστης διάθεσης συζητήσαμε για το μυθιστόρημα του Στράτη Μυριβήλη επισημαίνοντας πολλά από τα υπέροχα αποσπάσματα του βιβλίου. Ενός βιβλίου που αποτέλεσε και αποτελεί καταγγελία του πολέμου και ύμνο στη χαρά της ζωής.
Όσοι δεν το έχουν διαβάσει, ας μη χάνουν χρόνο κι ας τρέξουν είτε σε βιβλιοπωλείο είτε στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη. Από τις πρώτες σελίδες του θα καταλάβουν γιατί μας ενθουσίασε η ανάγνωσή του.
Επόμενος «προορισμός» μας θα είναι «Ο ΦΑΡΑΩ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ» του πολυδιαβασμένου Μάσιμο Μανφρέντι. 
Η συνάντησή μας θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 29 Οκτωβρίου, 7μμ, στο γνώριμο και φιλικό χώρο της «Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμουπόλεως»!
Η παρουσία και άλλων μελών θα είναι χαρά για όλους μας!

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2018

Σεπτέμβριος 2018:

Η περιπέτεια της ανάγνωσης ξαναρχίζει…

«ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ ΕΡΜΟΥΠΟΛΗΣ» 

 «Να βρέχει και να ‘σαι μέσα σ’ ένα σπιτάκι. Να τρίζουν τα κούτσουρα της ελιάς στο παραγώνι. Να βλέπεις τη βροχή πίσω από τα τζάμια. Και κοντά σου να ‘ναι η αγάπη. Κι ένα βάζο με φρέσκα λουλούδια. Κι ένα βιβλίο…» (Στρ. Μυριβήλης) 

Την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου, ώρα 7.30μμ, το …βιβλιόπλοιο «ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ» ξεκινάει μια νέα περιπέτεια, ένα νέο ταξίδι στις απέραντες θάλασσες της Λογοτεχνίας.

 Λιμάνι επιβίβασης η «Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμουπόλεως». 

Πρώτος προορισμός το μυθιστόρημα -χρονικό του πολέμου του Στράτη Μυριβήλη «Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΩ». 

Παρακαλούνται οι κ.κ. επιβάτες - παλιοί και νέοι φίλοι του βιβλίου- να προσέλθουν εγκαίρως, διότι το πλοίο είναι έτοιμο προς αναχώρηση!!!

 (Πληροφορίες για τις μηνιαίες συναντήσεις, τις επιλογές βιβλίων και τις άλλες δραστηριότητες της «Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης» θα βρείτε στο ιστολόγιο http://booksyros.blogspot.com/ , στην ομώνυμη σελίδα στο Face Book, καθώς και στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη.)

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2018

Το περιπλοκάδι του πολέμου…

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα 
 «Η ζωή εν τάφω» του Στρ. Μυριβήλη 
Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»

«Όλη μέρα καθούμαστε κλεισμένοι στο αμπρί μας με το φως αναμμένο για να βλέπει ο ένας τον άλλον. Ο αγέρας είναι ογρός σαν ιδρωμένος, η ανάσα δύσκολη. Το σκοτάδι κολνάει λερό, μυρίζει νοτισμένη μούχλα. Ωστόσο έξω πλημμυράει ο ήλιος! Ο ήλιος του θεριστή που πνίγει τον κόσμο στη λάμψη του και κάνει τη γης να βγάζει σπίθες. (Τέτοιες μέρες στο γιαλό της Λέσβος τα ψάρια τινάζουνται χαρούμενα έξω από το νερό, σαν ασημένιες λεπίδες που τις πιέζεις και κατόπι τις αφήνεις και πηδάν. Πάνω στη θάλασσα το φως χορεύει με γαλάζιες κι ασημένιες σπαθιές)… 
Κι εμείς εδώ, από πολεμιστές, χερομέχοι κατάδικοι, σκάβουμε και βάζουμε σύρματα. Χιλιάδες μακαράδες από σύρματα γεμάτα αγκύλια. Λόφοι ολάκεροι από δαύτους ξεφορτώνονται αδιάκοπα. Ξετυλίγουνται και ξετυλίγουνται και σωσμό δεν έχουν. Βγαίνουμε τη νύχτα, βγαίνουν χιλιάδες, μιλιούνια άνθρωποι κάθε νύχτα κι απλώνουν αγκαθωτά σύρματα. Δένουν τα βουνά, τις λαγκαδιές και τους ατέλειωτους κάμπους. Η υδρόγειο έγινε πια ένα κουβάρι αγκαθωτό σύρμα. 
Είναι ο αγριόβατος που φύτρωσε από τον πόλεμο και τύλιξε την οικουμένη. Είναι ένα σιδερένιο φιδόχορτο, ένα περιπλοκάδι δίχως φύλλα, όλο νύχια και δόντια. Ποτίζεται με ζεστό αίμα, θεριεύει κι απλώνει τις κουλούρες του. Βλασταίνει και κλαδίζει μόνο μέσα στη νύχτα, πιάνεται παντούθε με τις ακατέλυτες κληματίδες του. Τύλιξε τη Γης κ’ είναι ο «ακάνθινος στέφανος του μαρτυρίου» της. Όπου φυτρώνει το συρματόπλεγμα, μαραίνουνται τα λουλούδια, φυλλορροούν τα δέντρα, μαραζώνουν οι ανθισμένες οι μηλιές, οι ροδιές κιτρινίζουν. Είναι τα’ αγκάθι που ριζοβόλησε, κυρίεψε και χέρσωσε τα χωράφια και τις καρδιές. Κ’ εμείς, μιλιούνια κατάδικοι, σκάβουμε όλη τη νύχτα, μπήγουμε τις νέες καταβολάδες κι αδειάζουμε το αίμα της καρδιάς μας για να ποτίσουμε το περιπλοκάδι του πολέμου, να ριζοβολήσει, να ρίξει κι άλλα βλαστάρια.
Όλο σιδερένια νύχια και δόντια. 
Δεν είναι παράξενα όλα αυτά; 
Όμως, έτσι είναι, έτσι είναι πραγματικά…»

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2018

Η καινούρια δασκάλα

Συγγραφέας: Dominique Demers 
Μετάφραση: Πόπη Καλούδη – Escayola 
Εκδόσεις: ΠΑΤΑΚΗΣ 

 Ένα βιβλίο που γοητεύει αγόρια-κορίτσια. Μαζί και όσους «μεγάλους» δεν ξεχνούν την αθωότητα και την ευαισθησία των παι-δικών τους χρόνων!!! 

 «Μια καινούρια δασκάλα, ηλικιωμένη, πανύψηλη και κοκκαλιάρα, η δεσποινίς Σαρλότ ή αλλιώς το "σκουπόξυλο" εμφανίζεται σε ένα καναδικό σχολείο και φέρνει τα πάνω - κάτω με τις αλλοπρόσαλλες μεθόδους της και τις καταπληκτικές αφηγηματικές της ικανότητες. Σύντομα η τάξη της, παρά τις αντιδράσεις του διευθυντή κυρίου Φωνακλά, απελευθερώνεται και μετατρέπεται σε μια μικρή "αυλή των θαυμάτων". Κάποια περιστατικά ωστόσο ανατρέπουν τις ισορροπίες και τότε έρχεται η ώρα να δοκιμαστούν η ευρηματικότητα και η υπευθυνότητα των μαθητών…»

 Πρόκειται για ένα εξαιρετικό ανάγνωσμα, με λαμπερό χιούμορ, γρήγορη πλοκή και ευρηματικά επεισόδια. Διαβάζεται με ευκολία και προσφέρει διασκέδαση αλλά και προβληματισμό. Παρά τις λίγες του σελίδες, ο βασικός χαρακτήρας είναι καλοφτιαγμένος και η γραφή προσεγμένη. Το ίδιο θα λέγαμε και για τη μετάφραση, που μας μεταφέρει το κείμενο γεμάτο ζωντάνια.
 Ένα βιβλίο που μέσα σε λίγες γραμμές καταφέρνει να μας μεταφέρει σε έναν άλλο κόσμο, όπου μια ατμόσφαιρα, ποτισμένη με αγάπη και μαγεία, ανοίγει φτερά στους μαθητές μιας συνηθισμένης κατά τα άλλα τάξης δωδεκάχρονων. Η Ντεμέρ γράφει σαν να κινηματογραφεί, και μάλιστα με σκηνές παραπέμπουν σε ταινίες όπως η Mary Poppins και το Chocolat.
 Από μια άλλη οπτική, οι αντισυμβατικές μέθοδοι που εφαρμόζει η καινούρια δασκάλα είναι πολύ ελκυστικές για έναν εκπαιδευτικό, αλλά δυστυχώς μάλλον ανεφάρμοστες στην πράξη. Και αυτό όχι επειδή ο φωνακλάς διευθυντής (απαραίτητος στην ιστορία μας για να τηρηθούν οι ισορροπίες)
μπορεί να επέμβει και να φέρει τα πάνω κάτω, αλλά ίσως επειδή οι μαθητές δεν έχουν εκπαιδευτεί να ανταποκρίνονται με ωριμότητα σε συνθήκες μεγαλύτερης ελευθεριότητας. 

ΠΗΓΗ: http://paidiki-logotexnia.blogspot.com/

Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018

Αποχαιρετώντας τον Αύγουστο…


«O πιο ερωτικός μήνας του χρόνου, ετοιμάζεται να φύγει. Ο γοητευτικός, ράθυμος, ξένοιαστος, τεμπέλης, άτακτος Αύγουστος, με τα μνημειώδη φεγγάρια, τις φωτιές μετά μουσικής στην παραλία, τα φιλιά που έχουν γεύση σταφύλι, διανύει τις τελευταίες του ώρες.
Οι έρωτες του, δεν έχουν διάρκεια λένε κάποιοι, έχουν όμως πάθος. Κι όμως, κάποια από τα ονόματα που γράφονται στην άμμο, τα καυτά απογεύματα του Αυγούστου δεν σβήνουν ποτέ.
Τα ράθυμα μεσημέρια με το ατέρμονο τραγούδι των τζιτζικιών να φέρνει στο νου εικόνες και μνήμες και να γεννά επιθυμίες δεν θα είναι πια εδώ.
Ένα Αυγουστιάτικο ηλιοβασίλεμα στο ναό του Ποσειδώνα, είναι κάτι που όταν το ζήσεις δεν το ξεχνάς ποτέ. Ειδικά αν το ζήσεις με καλή παρέα.
Οι όρκοι αγάπης που δόθηκαν υπό το μυστηριακό φως της Αυγουστιάτικης πανσέληνου, μπορεί να καταπατηθούν κάποτε. Δύσκολα όμως θα ξεχαστούν.
Ενέπνευσε ποιητές, στιχουργούς, ζωγράφους, λογοτέχνες. Αλλά είναι μόνο ένας μήνας. Ένας μήνας που τελειώνει όπως όλοι. Και εκεί ακριβώς βρίσκεται η γοητεία του. Αν κρατούσε όλο το χρόνο ίσως την ομορφιά του να σκότωνε ο πέλεκυς της συνήθειας. Της ρουτίνας.
Πάμε να αποχαιρετήσουμε όμορφα τον Αύγουστο. Και δεν θέλω αηδίες. Στη χώρα που τα νυχτολούλουδα μυρίζουν μέχρι το Νοέμβρη, τα δειλινά σκορπίζουν μαγεία όλο το χρόνο, ο ήλιος λείπει ελάχιστες μέρες από τον ουρανό, για τέλος του καλοκαιριού, θα μιλάμε από τις 21 Δεκέμβρη και μετά αν …τελείωσε η ξενοιασιά και ο ερωτισμός του Αυγούστου;
Να σας πω ένα μυστικό; Η ξενοιασιά και ο ερωτισμός είναι μέσα μας κι αν θέλουμε δεν φεύγουν ποτέ, στην Ελλάδα είμαστε. Και δειλινά έχουμε, κι ακρογιαλιές έχουμε, και ήλιο έχουμε. Κέφι να έχουμε κι όλα στη διάθεση μας είναι. Κρατάμε ό,τι καλό μας έφερε ο ράθυμος, περίεργος και γοητευτικός Αύγουστος και το υπόλοιπο αφήνουμε το κύμα να το πάρει μαζί του. Και το τραγούδι σε καμία περίπτωση ας μην είναι λυπητερό…»

ΠΗΓΗ: https://www.thatslife.gr/

Τρίτη 21 Αυγούστου 2018

«Αρνούμαι…»

«Όχι, δεν μπορώ να συμβιβαστώ!.. Δεν μπορώ να εξακολουθώ να ’μαι μέσα σ' αυτόν τον κόσμο σα να μην έχει συμβεί τίποτα, σα να μη συμβαίνει τίποτα!...» 

Αντώνης Σαμαράκης 
 (Αθήνα,16 Αυγούστου 1919–Πύλος Μεσσηνίας, 8 Αυγούστου 2003)

 Η αλήθεια είναι ότι, όταν αρθρώνεται η ασυμβίβαστη άρνηση του Σαμαράκη, έχουν ήδη συμβεί πάρα πολλά, και τραγικά, σ’ αυτόν τον κόσμο∙ έχει συμβεί ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Κι όμως, η ελπίδα για έναν κόσμο καινούργιο που έφτανε κατέρρευσε μέσα στις νέες καταιγίδες της Ιστορίας.
 Ο Σαμαράκης αρνείται να συμβιβαστεί. Και αρνείται να απελπιστεί. Οι σύντομες και βαθύτατα ανθρώπινες ιστορίες αυτής της συλλογής αποτελούν στιγμιότυπα ολοζώντανα από τον ελληνικό μεταπολεμικό κόσμο και συνθέτουν ένα συνταρακτικό χρονικό της ήττας, της προδομένης ελπίδας και της προσδοκίας που τσακίστηκε, συλλαμβάνοντας, έτσι, στοιχεία του εθνικού μας βίου ολοζώντανα έως σήμερα.
 Τα διηγήματα συνομιλούν με τον αναγνώστη, απευθύνονται σε συνειδήσεις που γρηγορούν, και αποκαλύπτουν την αβέβαιη συνθήκη ενός ολόκληρου κόσμου.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2018

"Μαρία Θαλασσινή"

Φερούσης Δημήτρης
 «Η Τρίτη Ώρα» 















Με την Παναγιά χέρι-χέρι 
περπάτησα το Αιγαίο 
Βγήκα στις ακτές του Νοτιά 

και στ’ ακρωτήρια των ανέμων 

πήρα βήμα βήμα 
τα μελτέμια των καρδιών 
κι έφαγα μαζί τους νεράτζι θαλασσινό 

Αίμα και πάθος 
στα περβάζια των σπιτιών 
Γιρλάντες με την πίκρα κρεμασμένες 

Και στα κατώφλια 
αγκαλιές και χωρατά 
σα βλέπαν τη Μαρία στον αγέρα 
Στάθηκα σε κάθε τύψη και λυγμό 

Άγγιξα τις άσπιλες πληγές 

Ανέβηκα στις στέγες των ναών 
κι είδα τη δίψα της μητέρας των καημών 
και τον αχό του ναύτη 

Αταίριαστα φεγγάρια κι αναφιλητά 
Μεγάλες πέτρες στα παράθυρα του ήλιου 
Ταξίδια χωρίς θύμησες 

Κι ολόγυμνες σκιές 
Ολάκερη ζωή ένα καρτέρι 
Αμυγδαλιές τα φουσκωμένα μας πανιά 

Και στα μουράγια των νησιών 
δένουν τις πλώρες τ’ άστρα 

Μα μες στ’ αμπάρια δάκρυ κι οιμωγές 
και στα ιστία όρκοι κι αρμύρες 

 Με την Παναγιά χέρι χέρι 
περπάτησα όλο το Αιγαίο 
Στα μάτια της 
είναι γραμμένα δρομολόγια και τόξα 

Θαλασσινή γλαυκή Κυρά 
είσ’ ο μαγνήτης κι η βελόνα της πυξίδας 

Είσαι η σάρκα του αγέρα που φυσά 

Χαίρε, τιμόνι της καρδιάς 
και της ελπίδας. 

 ΠΗΓΗ: http://ikivotos.gr/

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

«Στα πέτρινα σκαλιά

του Αυγούστου…»












"Η καμπάνα του χωρίου που ανοίγεται στον άνεμο 
Η κάμπια, ο κρόκος, ο αχινός, το αλφάκι του νερού 
Μυριάδες στόματα φωνάζουνε και σε καλούν 
Έλα λοιπόν απ' την αρχή να ζήσουμε τα χρώματα 
Ν' ανακαλύψουμε τα δώρα του γυμνού νησιού 
Ρόδινοι και γαλάζιοι τρούλοι θ' αναστήσουν το αίσθημα 
Γενναίο σαν στήθος το αίσθημα έτοιμο να ξαναπετάξει 
Έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως 
Να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως 
στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου 

 Ξέρεις, κάθε ταξίδι ανοίγεται στα περιστέρια 
Όλος ο κόσμος ακουμπάει στη θάλασσα και τη στεριά 
Θα πιάσουμε το σύννεφο θα βγούμε από τη συμφορά του χρόνου 
Από την άλλην όψη της κακοτυχιάς 
Θα παίξουμε τον ήλιο μας στα δάχτυλα 
Στις εξοχές της ανοιχτής καρδιάς 
Θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος." 

( Η Γέννηση της Ημέρας, 
Απόσπασμα από τους "Προσανατολισμούς",  
Ο . Ελύτης 1939)

 ΠΗΓΗ: http://www.apotis4stis5.com/

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2018

Μάνος Ελευθερίου:

«Ένιωσα την ανάγκη να ζητήσω τη βοήθεια του Θεού. Δεν γίνεται αλλιώς!» 

Αποσπάσματα από συνέντευξη του Μάνου Ελευθερίου στη Σοφία Ντρέκου για την Εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια», 30 Νοεμβρίου 2016 ! 
 Ο ποιητής, στιχουργός και συγγραφέας Μάνος Ελευθερίου μιλά για την πίστη και όσα τον συγκινούν.

 ΕΡ. Ανατρέχοντας στις παιδικές σας μνήμες στην όμορφη και με μεγάλη αστική παράδοση Σύρο, θα θέλαμε να μας πείτε ποια ήταν η πρώτη επαφή σας με το περιβάλλον αλλά και με το πνεύμα της εκκλησιαστικής παράδοσης.
ΑΠ. Στη Σύρο, όπου γεννήθηκα και έμεινα έως τα 15 μου χρόνια, κάποια ημέρα έπεσε στα χέρια μου ένα εξαίσιο βιβλίο, το οποίο ανήκε στη γιαγιά μου, και απορώ πώς επέζησε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, γεμάτο με εκκλησιαστικά κείμενα. Ονομαζόταν «Ωρολόγιον το Μέγα». Αυτό περιλάμβανε ψαλμούς, τον Ακάθιστο Ύμνο αλλά και το πρόγραμμα της εκκλησίας κ.ά. Ήταν μια πολύ καλή έκδοση του 19ου αιώνα, με στοιχεία δωδεκάρια, από την οποία οι πρώτες σελίδες είχαν αφαιρεθεί, δυστυχώς. Δεν μείωνε όμως αυτό καθόλου το ότι ήταν ένα εκπληκτικό βιβλίο. Μου άρεσε τόσο πολύ και γι' αυτό κάθισα και το έμαθα όλο απέξω! Μάλιστα, αργότερα, σε μεγαλύτερη, βέβαια, ηλικία, όταν πήγαινα σε εκκλησίες, άκουγα πάλι όλα όσα είχα διαβάσει και τα ξαναθυμόμουν! Αργότερα το έχασα αυτό το βιβλίο. Δεν είχα τη δυνατότητα να πιάσω στα χέρια μου άλλα παιδικά βιβλία, αφού εκείνα τα χρόνια δεν κυκλοφορούσε στα βιβλιοπωλεία της επαρχίας μεγάλος αριθμός βιβλίων. Επομένως, ήταν μια λύση να κρατήσω με ζέση και να αγαπήσω αυτό το βιβλίο. Είχα, έτσι, τη δυνατότητα επαφής όχι τόσο με το θείο, αλλά με μια γλώσσα που δεν γνώριζα -όπως ήταν η καθαρεύουσα- καθώς και με την ποίηση. 

Κυριακή 22 Ιουλίου 2018

Μάνος Ελευθερίου


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

 Δεν είσαι συ το αίμα της φωτιάς 
 εσύ που ανοίγεις τη πληγή
 με το μαχαίρι την αυγή 

Ο ποιητής είναι παράθυρο ανοιχτό 
 στην εξουσία των καιρών 
 κι έχει τη μνήμη των νεκρών. 

Μιλά τη γλώσσα του Θεού 
 με τη φωνή του κεραυνού. 
 Μιλά τη γλώσσα του Θεού 
 κι έχει τα μάτια του παντού. 

 Δεν είσαι εσύ αυτός που με κρατά 
 με δυο μαχαίρια σταυρωτά 
 κι έχει στους ώμους του πουλιά. 

Ο ποιητής φοράει τον ήλιο στα μαλλιά 
 κι ανήκει χώρια καθενός 
 θάλασσα είναι κι ουρανός. 

Μιλά τη γλώσσα του Θεού 
 με τη φωνή του κεραυνού. 
 Μιλά τη γλώσσα του Θεού 
 κι έχει τα μάτια του παντού. 

 BookSyros: Από σήμερα ο αγαπημένος ποιητής- στιχουργός- λογοτέχνης Μάνος Ελευθερίου βρίσκεται στη γειτονιά των αγγέλων, πάνω σε ένα συννεφάκι για να παρακολουθεί από ψηλά την αγαπημένη του Σύρα με κείνο το γνωστό διακριτικό, αλλά γλυκό χαμόγελό του!
Όσο θα ακούμε τα τραγούδια του, θα ψιθυρίζουμε τους στίχους του και θα διαβάζουμε τα βιβλία του, ο Μάνος Ελευθερίου θα βρίσκει πάντα μια  θέση στην καρδιά μας!  Αντίο, Μάνο! 

Τρίτη 17 Ιουλίου 2018

«Υπέροχες νύχτες του Ιουλίου»

Γ. Ρίτσος,
 (Ποιήματα, ΙΙΙ, εκδ. Κέδρος)


 «Α, υπέροχες νύχτες του Ιουλίου
 με τα μαντολίνα των τζιτζικιών 
και των γρύλων – έλεγε – 
το φωταγωγημένο βαποράκι της κωλοφωτιάς 
αγκυροβολημένο στο παλιό τζάκι της καλύβας, 
η καλύβα στα καλάμια της ακροποταμιάς – 
δε σου ζητούν αποδείξεις, οι φλέβες του νερού 
κάτω απ’ το χώμα δίχως ερώτηση, 
υπάρχουμε, μεγάλοι κύκλοι δροσιάς 
στην πυρωμένη έκταση της θερινής νύχτας, 
τ’ αλώνια με τα άλογα μετέωρα, 
οι θεριστάδες κοιμισμένοι στις θημωνιές, 
τα κορίτσια ξύπνια, η αψάδα του αμπελιού γλείφοντας τη γλώσσα της, 
το σκυλί του κυνηγού κοιτάζοντας το φεγγάρι. 
Ο μικρός ακούρευτος βοσκός 
ένιωσε μονομιάς την ευγένεια των ζώων και των άστρων, 
τη ζέστα του μαλλιού, τη δροσιά του νερού, 
το χέρι που έλειπε απ’ τη μέση του, 
τη μεγάλη απουσία εκείνου που δεν ήξερε πως περίμενε, 
έφτιαξε με θυμάρι μια στρωμνή για δύο 
και ξάπλωσε μόνος, 
σε λίγο σηκώθηκε κ’ έκλαψε στο λαιμό του κριαριού του, 
(μαζί κλάψαμε, για άλλο ο καθένας), 
κλαίγανε και τα πρόβατα στην ασημένια νύχτα – 
Άγνωστη γνώση γνώση του σώματος, άγνωστο σώμα.»

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2018

«Το χέρι του Θεού»

Φίλιπ Κερ – Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ 

«Η Λόντον Σίτι ετοιμάζεται να αγωνιστεί εναντίον του Ολυμπιακού για το Τσάμπιονς Λιγκ. Η θερμοκρασία είναι υψηλή, η ατμόσφαιρα τεταμένη. Καθώς η Ελλάδα φλέγεται, ο προπονητής Σκοτ Μάνσον είναι αναγκασμένος να τραβήξει τα λουριά στους παίχτες της ομάδας του.
Οι εντολές του σαφείς: απαγορεύεται το ποτό, το ξενύχτι και η επαφή με γυναίκες. Η ομάδα πρέπει πάση θυσία να μείνει συγκεντρωμένη, να παίξει καλά στο ματς του Πειραιά και να γυρίσει στο Λονδίνο ανανεωμένη προκειμένου να ετοιμαστεί για τον κρίσιμο επόμενο αγώνα στην έδρα της, το Σιλβερτάουν Ντοκ.
 Το πλάνο όμως του Σκοτ Μάνσον δεν θα μπορούσε να προβλέψει ένα μοιραίο γεγονός. Όταν το αστέρι της Σίτι καταρρέει στη διάρκεια του αγώνα με τον Ολυμπιακό, οι θεατές κι οι ποδοσφαιριστές των ομάδων παθαίνουν σοκ. Άραγε ο παίχτης πέθανε από καρδιακή προσβολή; Ή μήπως έχει συμβεί κάτι άλλο και ο θάνατος θα πρέπει να αποδοθεί σε σκευωρία;
 Καθώς οι ελληνικές αρχές ξεκινούν έρευνα για δολοφονία, ο Σκοτ Μάνσον καλείται να λύσει το μυστήριο, να ανακαλύψει γρήγορα την αλήθεια και να επαναφέρει την ομάδα στους κανονικούς της ρυθμούς…» (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το "Χέρι του Θεού" είναι ένα μυθιστόρημα απ΄ αυτά τα ρεαλιστικά που σε βάζουν στην ατμόσφαιρά τους αμέσως, κάνοντάς σε να συμμετέχεις -ακόμα κι αν δεν ταυτίζεσαι- ψάχνοντας τον ένοχο μα χωρίς να αναλώνεσαι στον εντοπισμό του, γιατί χάρη στην ελαστικότητα της γραφής του Φίλιπ Κερ αναμφίβολα απολαμβάνεις το ξετύλιγμα του μίτου από πολλές οπτικές, μπορώντας να σκέφτεσαι κριτικά και για όσα, εκτός κύριας πλοκής, σου εξιστορεί, μέσα από ένα στιβαρό κειμενικό σύνολο που διαθέτει δράση και πυκνό μυστήριο, σφιχτή και ευφάνταστη πλοκή, σύνθετα, αληθοφανή κίνητρα, ύποπτους, ανατροπές, εκπλήξεις, ευρηματική σύνδεση των στοιχείων, δηκτικό χιούμορ και ανελέητο σαρκασμό… (http://lesxianagnosisbiblioudegas.blogspot.com)

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018

Το ωραίο καλοκαίρι

(του Κωνσταντίνου Ν. Καρεμφύλλη) 

" Μεσημέρι καλοκαιριού, μεσημέρι στη Δήλο, τη Νάξο, τη Σύρο, τη Μήλο και την Αμοργό, κοιτάζεις τη θάλασσα, μισοκλείνεις τα μάτια, σπασμένα γυαλιά που αντανακλούν το φως στο νωχελικό λίκνισμα των κυμάτων, τα κύματα της θάλασσας η αισθητική του μέλλοντος χρόνου, λουτρό από γαλάζιο και λευκό φως (πώς να είναι ο παράδεισος στα καλοκαίρια του;), το δέρμα που τραβάει από την αρμύρα, το δέρμα στα εγκαύματα και τις ιστορίες του πάνω σε άλλα σώματα,

 ονειρεύεσαι φωνές παιδιών και παιδιά που παίζουν στο δρόμο κυνηγητό, κρυφτό, κεραμιδάκια, το ψωμοτύρι στο χέρι και η σκόνη του καλοκαιριού, το πότισμα στα χωράφια μέχρι το βράδυ αργά, οι ελιές, τα αυλάκια, η πίεση, οι σπασμένες σωλήνες, τα συντριβάνια του νερού, το βράδυ που πέφτει τρυφερό, εύθραυστο σαν το γιασεμί, η δροσιά της νύχτας, το αγιόκλημα, τα φούλια και οι βασιλικοί, οι κουβέντες μέχρι αργά, η Άρκτος, η Κασσιόπη, ο Δράκοντας, οι Πλειάδες και οι ευχές που δεν προλάβαιναν να ολοκληρωθούν ποτέ

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2018

«Η πόλη που δακρύζει»

 Σοφία Βόικου – Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 "Λυπάμαι... Τα βιβλία με άρωμα ευτυχίας είναι σπάνια. Ο σινιόρε Φραντσέσκο λέει πως είναι τόσο σπάνια που πρέπει να πληρώσεις μια περιουσία για να τα αγοράσεις. Εγώ, πάλι, λέω πως, για να σου αποκαλυφθεί ένα βιβλίο ευτυχίας, πρέπει πρώτα να έχεις περάσει από όλα τα αρώματα. Να διαβάσεις πολλά... αλλιώς πώς θα καταλάβεις πως αυτό που κρατάς είναι ευτυχία;"

 Βενετία. Ένα βιβλιοπωλείο διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ένα βιβλιοπωλείο όπου επιλέγεις βιβλία με βάση το άρωμα που αναδίνουν και με τη βοήθεια της μικρής Ιρένε, που δεν ξέρει να διαβάζει. Ένας κόσμος σαγηνευτικός, από αμέτρητες εκδόσεις, σπάνιες και νέες, που τις παραδίδει τα μεσάνυχτα ένας μαυροφορεμένος άντρας με τη γόνδολά του.
 Ο Ρωμανός, ο Έλληνας με το αιρετικό αίμα, κυνηγάει με πάθος παλιά χειρόγραφα και περγαμηνές, ενώ παρασύρει σ' έναν καταστροφικό έρωτα την όμορφη Ελιζαμπέτα. Όταν η παλίρροια πλησιάζει και το νερό στη λιμνοθάλασσα φουσκώνει, η πόλη δακρύζει για να ξεπλύνει μια μεγάλη αμαρτία που βαραίνει στις πλάτες ενόχων και αθώων.

Σάββατο 16 Ιουνίου 2018

«Το διάβασμα και…

πώς να το γλιτώσετε!!!» 

 ΤΟΜΙ ΓΚΡΙΝΟΥΑΛΝΤ*- Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ 

 Ο Τσάρλι Τζο Τζάκσον είναι ένα αγόρι που μισεί το διάβασμα. Μέχρι τώρα, κατάφερε να επιβιώσει χωρίς να διαβάσει ούτε ένα βιβλίο από την αρχή ως το τέλος. Πλέον όμως πηγαίνει στο γυμνάσιο και δεν είναι τόσο εύκολο να αποφεύγει τα βιβλία.
 Όταν ο κολλητός του, ο Τίμι, αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να σταματήσει να τον καλύπτει, ο Τσάρλι Τζο αναγκάζεται να στραφεί σε μια λύση απελπισίας για να διατηρήσει την ακεραιότητα της φήμης του.
Μια ξεκαρδιστική ιστορία, που θα «μιλήσει» στην καρδιά όσων μισούν το διάβασμα, αλλά που θα καταφέρει, ίσως, να τους αλλάξει γνώμη…
 (Ένα ευχάριστο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους που δεν είναι, αλλά θα ήθελαν να γίνουν, φίλοι με το βιβλίο!)

 Γνώμες αναγνωστών 
-Ένα χιουμοριστικό βιβλίο! Διαβάζεται πολύ εύκολα!
-Μμμμμ. Ανυπομονώ να το διαβάσω. Μπορεί να είμαι σχετικά μια καλή μαθήτρια, αλλά θα ήθελα να μάθω πώς σκέφτονται και τα άλλα παιδιά!
-Νομίζω ότι δεν θα το χρειαζόμουν, γιατί μου αρέσει το διάβασμα, αλλά θα το προτείνω σε κάποιους φίλους που έρχονται αδιάβαστοι! Θα τους φανεί ενδιαφέρον!

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2018

Βιβλιοφάγος; Γιατί όχι;

Σταμάτα να ξοδεύεις όλο σου τον ελεύθερο χρόνο μπροστά από τον υπολογιστή και ξεκίνα την ανάγνωση βιβλίων. Γίνε και εσύ βιβλιοφάγος! 
Αναμφισβήτητα, η ανάγνωση ενός βιβλίου προσφέρει απλόχερα αναρίθμητα πλεονεκτήματα στον αναγνώστη. Τα περισσότερα είναι πάνω κάτω γνωστά: διεύρυνση πνευματικών οριζόντων, ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας, διέγερση της φαντασίας και του συναισθήματος, βελτίωση και εμπλουτισμός λεξιλογίου και άλλα.
Παρόλο όμως που ξέρουμε τα θετικά στοιχεία που μας προσφέρει ένα καλό βιβλίο, πολλές φορές δεν έχουμε το κατάλληλο κίνητρο για να ξεκινήσουμε/συνεχίσουμε το βιβλίο που προσφέρεται για ανάγνωση. Οι δικαιολογίες πολλές και εύκολες, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα! Ορίστε, λοιπόν, μερικοί εύκολοι τρόποι που μας παρέχουν κίνητρα, για να ωφεληθούμε από την ανάγνωση ενός καλού βιβλίου!
 Διάλεξε προσεκτικά!
 Ξέρω τι λένε, μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλό του, κυριολεκτικά και μεταφορικά, όμως εκτός από το εξώφυλλο μπορούμε να μελετήσουμε εκτενώς και άλλα στοιχεία του βιβλίου που αναγράφονται εξωτερικά.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2018

Επέστρεψε βιβλίο μετά από 60 χρόνια!

 Βιβλίο επεστράφη ταχυδρομικώς σε βιβλιοθήκη του Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών ύστερα από έξι δεκαετίες, συνοδευόμενο από ανώνυμη επιστολή όπου εκφραζόταν μεταμέλεια.
Το βιβλίο με τίτλο «Ναπολέων» ήταν βιογραφία του γάλλου στρατηλάτη, την οποία είχε συγγράψει ο Εμίλ Λούντβιχ. Η επιστολή που συνόδευε το βιβλίο ανέφερε:
«Πήρα αυτό το βιβλίο από τα ράφια σας το 1949 και δεν το επέστρεψα.Ζητώ συγγνώμη. Είναι εξαιρετικό βιβλίο και σε εξαιρετική κατάσταση».
 Εφερε την υπογραφή «πρώην κάτοικος Τολέδου» και είχε την προσθήκη: « Το να νιώθεις ενοχή για 60 χρόνια είναι τρομερό πράγμα».
Το θέμα αποκάλυψε η εφημερίδα «Τhe Βlade» σε ρεπορτάζ της. Τo δέμα ταχυδρομήθηκε από το Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνιας.
(ΤΟ ΒΗΜΑonline)

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2018

«Τα βιβλία …παίζει!»

Το 1ο Φεστιβάλ παιδικού βιβλίου Αστυπάλαιας 

Με κεντρικό σύνθημα «Τα βιβλία παίζει» πραγματοποιείται από 1η έως 4η Ιουνίου στην Αστυπάλαια το 1ο Φεστιβάλ Παιδικού Βιβλίου.
Τη διοργάνωση έχει αναλάβει ο δήμος Αστυπάλαιας σε συνεργασία με τη συγγραφέα Φωτεινή Κωνσταντοπούλου και την υποστήριξη της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου.
Για τέσσερις μέρες το νησί της Αστυπάλαιας γίνεται το επίκεντρο του πολιτισμού. Έντεκα δημιουργοί, συγγραφείς, μουσικοί και επιστήμονες, από την Ελλάδα θα παρουσιάσουν τα έργα τους σε μαθητές και γονείς, πραγματοποιώντας δράσεις με επίκεντρο το βιβλίο και θα τα προσκαλέσουν να μιλήσουν, να γράψουν, να παίξουν και να εκφραστούν δημιουργικά.
Σε παραλίες, σχολεία, σοκάκια, μουσεία και πλατείες με συγγραφικές εκδηλώσεις, αφηγήσεις παραμυθιών, εργαστήρια, βιωματικές δράσεις, παιχνίδια φιλαναγνωσίας, μουσικά και εικαστικά δρώμενα, η μαγεία του βιβλίου θα απλωθεί σε ολόκληρο το νησί, δίνοντας στην όλη διοργάνωση μια ατμόσφαιρα γιορτής.
Στα εργαστήρια οι μαθητές θα ευαισθητοποιηθούν γύρω από τα θέματα οικονομίας, οδικής συμπεριφοράς, περιβαλλοντικής συνείδησης, ανάδειξης συναισθημάτων, σεβασμού της πολιτιστικής κληρονομιάς και αγάπης για διάφορες μορφές τέχνης.

Δευτέρα 21 Μαΐου 2018

Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη

Κάλεντ Χοσεϊνί – Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ

 Ο Κάλεντ Χοσεϊνί, με αφορμή τις δύσκολες στιγμές της πατρίδας του, ξετυλίγει μια ιστορία διαχρονική και πανανθρώπινη, μια αλυσίδα με κρίκους την αξιοπρέπεια, την παιδική αθωότητα, τα γλέντια και τα έθιμα αλλά και το μίσος, τη βεντέτα, την καταστροφή, τον όλεθρο. Κι αυτή η αλυσίδα πνίγει τον αναγνώστη με πρωτόγνωρες εικόνες και πρωτόφαντα συναισθήματα.
…Η ιστορία αφορά τον Αμίρ και τον Χασάν, δυο παιδιά που μεγάλωσαν μαζί, που έπαιξαν μαζί, που μάλωσαν μεταξύ τους αλλά ποτέ δε βρέθηκαν πραγματικά κοντά. Ο Χασάν είναι υπηρέτης του Αμίρ και Χάζαρος ενώ ο Αμίρ είναι Παστούν και αφέντης. Η μητέρα του Αμίρ πέθανε στη γέννα και η μητέρα του Χασάν εγκατέλειψε άντρα και παιδί για να γίνει θεατρίνα! Τα δυο παιδιά ανακαλύπτουν αντάμα τη ζωή ως τη μοιραία μέρα του 1975, λίγα χρόνια πριν τελειώσουν οριστικά οι ειρηνικές μέρες στο Αφγανιστάν. Τι συνέβη εκείνη την ημέρα του διαγωνισμού με τους χαρταετούς; Τι προκάλεσε την οριστική ρήξη και απομάκρυνση των δυο παιδιών, με αποτέλεσμα ο Χασάν και ο πατέρας του, Αλή, να απομακρυνθούν οριστικά από ένα σπίτι που φιλοξένησε τη γενιά τους αναντάμ παπαντάμ;

Πέμπτη 17 Μαΐου 2018

Ο γέρος και η θάλασσα

Έρνεστ Χέμινγουεϊ* - Απόσπασμα 

 {...} Ήτανε δύσκολο να τα καταφέρει στα σκοτεινά, και μια φορά που το ψάρι έδωσε ένα τράνταγμα, το έριξε κάτω, και του έκανε μια κοψιά κάτω από το μάτι, Το αίμα κατηφόρισε στο μάγουλό του για λίγο. Έπηξε όμως και ξεράθηκε, προτού να φτάσει στο σαγόνι, κι ο γέρος πήρε πάλι τη θέση του, μπροστά στην πλώρη, πάνω στα ξύλα. Βόλεψε το σακί, και με προσοχή μετατόπισε την πετονιά, στους ώμους του, και κρατώντας την τεζαρισμένη, υπολόγισε προσεκτικά το βάρος του ψαριού, κι έβαλε το χέρι του στη θάλασσα, για να λογαριάσει το δρόμο της βάρκας στο νερό. 
 Αναρωτιέμαι γιατί τραντάχτηκε έτσι, σκέφτηκε. Θα πρέπει να γλίστρησε το σύρμα απάνω στο λόφο της ράχης του. Βέβαια η ράχη του δεν μπορεί να το πονάει όσο πονάει η δικιά μου. Μα δεν μπορεί να τραβάει για πάντα τούτη τη βάρκα όσο μεγάλο και να ’ναι. Τώρα ξεκαθάρισα ό,τι θα μπορούσε να με βάλει σε μπελάδες κι έχω μπόλικο σκοινί για ρεζέρβα, ό,τι μπορεί να να ζητήσει ένας άνθρωπος. - 
Ψάρι είπε γλυκά και δυνατά. Θα κάτσω κοντά σου μέχρι να πεθάνω. Υποθέτω, πως κι αυτό θα κάτσει μαζί μου, σκέφτηκε ο γέρος, και περίμενε ίσαμε να χαράξει. Έκανε ψύχρα τούτη την ώρα, πριν το χάραμα, και μαζεύτηκε απάνω στο ξύλο για να ζεσταθεί. Μπορώ να το τραβήξω μέχρι κει που θ’ αντέξει κι αυτό, συλλογίστηκε.

Σάββατο 12 Μαΐου 2018

Της μάνας η καρδιά











Ένα παιδί μοναχοπαίδι αγόρι, 
αγάπησε μιας μάγισσας την κόρη. 
"Δεν αγαπώ εγώ, του λέει, τα παιδιά, 
μ' αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου 
της μάνας σου να φέρεις την καρδιά 
να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου". 

 Τρέχει ο νιος τη μάνα του σκοτώνει 
και την καρδιά τραβά και ξεριζώνει, 
και τρέχει να την πάει, μα σκοντάφτει 
και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη. 

 Κυλάει ο γιος και η καρδιά κυλάει 
και την ακούει να κλαίει και να μιλάει. 
Μιλάει η μάνα στο παιδί και λέει:
"Εχτύπησες αγόρι μου;" και κλαίει...

Ζαν Ρισπέν 
Απόδοση στα ελληνικά: Άγγελος Βλάχος 











(Ι.Β.Ν. / http://ligakaikala.blogspot.gr/ : 
Θεωρώ αυτή τη φωτογραφία για της Μάνας την καρδιά "μέγεθος" του Σύμπαντος Κόσμου...)