Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2014

Της ζωής μας το βιβλίο...

«Η ζωή κάθε ανθρώπου, ειπωμένη αληθινά, 
είναι ένα μυθιστόρημα..»* 

 Κάθε άνθρωπος με τη γέννησή του ξεκινά να «γράφει» το δικό του βιβλίο. Το «βιβλίο της ζωής του». Ένα βιβλίο μοναδικό για τον καθένα... Στα πρώτα του χρόνια την ευθύνη της συγγραφής, τυπικά, αναλαμβάνουν ή «καθορίζουν» κάποιοι ενήλικες, γονείς ή «δάσκαλοι» κατά κανόνα...
 Με το πέρασμα των χρόνων αποκτά συνείδηση του «ποιος είναι, τι θέλει, τι ονειρεύεται και τι μπορεί να κάνει».Αυτός θα ορίσει τον αριθμό, το σχήμα των σελίδων και το «ακριβές περιεχόμενο» του βιβλίου. Αν θα είναι μια απλή, λιτή, καταγραφή ή αν θα εμπλουτίζεται με «σχέδια και εικόνες» που θα κάνουν την ...ανάγνωσή του θελκτική...
 Κάθε χρόνος που ξεκινά είναι κι ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή του ανθρώπου, κάποτε τόμος ολόκληρος, στις σελίδες του οποίου αποτυπώνονται τα βιώματα, οι εμπειρίες, οι προσπάθειες –επιτυχείς ή ανεπιτυχείς- τα «θέλω» και τα «μπορώ» του...

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Τα κάλαντα

Του Στρατή Τσίρκα 

Το μεγάλο το ζήτημα, καταλαβαίνεις, ήταν το ταμπούρλο: Aν είχες ταμπούρλο, η δουλειά ήταν τελειωμένη. Σύντροφο έβρισκες αμέσως και το φανάρι δεν κόστιζε παραπάνω από ένα γρόσι. Eκείνη τη χρονιά ο πατέρας έκανε ένα μεγάλο έξοδο. Tο μεσημέρι της παραμονής της Πρωτοχρονιάς μου έφερε ένα ταμπούρλο! Mικρούτσικο, βέβαια, και τενεκεδένιο.
- Έτσι δεν θα το σπάσεις εύκολα, μου είπε.
 Mα εγώ κατάλαβα πως ήταν από οικονομία. Tα πέτσινα ταμπούρλα εκείνα τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο κόστιζαν έναν κόσμο λεφτά.
Πήγα και βρήκα αμέσως το φίλο μου το Mιχάλη. Ήταν το παλικάρι της γειτονιάς κι ο καλύτερος σύντροφος για τα κάλαντα. Συχνά τύχαινε να μας ριχτούν τα αραπάκια στις γειτονιές και να μας σκίσουν το φανάρι ή να σπάσουν το ταμπούρλο. O Mιχάλης ήταν πολύτιμος.
- Tο ταμπούρλο το έχουμε, του φώναξα. Bγαίνουμε απόψε;

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Το παιδί και ο τρελός

Χριστουγεννιάτικο διήγημα 
 Βαλερί Μπριούσοφ(1873-­1924)

 «Μαμά, τι γιορτή είναι σήμερα;» ρώτησε η μικρή Κάτια.
«Σήμερα γεννήθηκε ο Χριστός», απάντησε η μητέρα.
«Αυτός που έχυσε το αίμα του για τους ανθρώπους;»
«Ναι, κοριτσάκι μου».
«Και, πού γεννήθηκε;»
«Στη Βηθλεέμ. Οι Εβραίοι φαντάζονταν ότι θα ερχόταν σαν βασιλιάς, αλλά Εκείνος γεννήθηκε σε μια ταπεινή κοιλάδα. Θυμάσαι την εικόνα; Ο Νεογέννητος Χριστός στη φάτνη, σε μια σπηλιά, αφού η Αγία Οικογένεια δε βρήκε φιλοξενία στο πανδοχείο. Κι εκεί ήρθαν να τον προσκυνήσουν οι μάγοι κι οι βοσκοί».
Η μικρή Κάτια σκεφτόταν: «Αν ο Χριστός ήρθε για να σώσει τους ανθρώπους, γιατί πήγαν να Τον προσκυνήσουν μονάχα οι μάγοι και οι βοσκοί; Γιατί δεν πάνε να Τον προσκυνήσουν κι η μαμά κι ο μπαμπάς, αφού ήρθε να σώσει κι αυτούς;» Όμως η Κάτια δεν τολμούσε να ρωτήσει για όλα αυτά, γιατί η μαμά ήταν αυστηρή και δεν της άρεσε να την πολυρωτάνε, κι ο πατέρας δεν άντεχε καθόλου να τον αποσπούν από τα βιβλία του. Η Κάτια ωστόσο φοβόταν πως ο Χριστός θα θυμώσει με τη μαμά και τον μπαμπά, επειδή δεν πήγαν να Τον προσκυνήσουν.

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ένα αληθινό περιστατικό

Πήγε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στα γραφεία της εφημερίδας «Ἀκρόπολις» για να παραδώσει ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα. Ο Σταμάτης Σταματίου δεν τον αναγνώρισε και μάλιστα σχημάτισε την εντύπωση ότι ήταν κάποιος άπορος που πήγε να πάρει τις δέκα δραχμές για τα Χριστούγεννα, όπως όλοι οι φτωχοί της εποχής. Ο Παπαδιαμάντης τις πήρε, αλλά ήθελε να δώσει και το κείμενό του. Ακολουθεί ο χαρακτηριστικός διάλογος στο πολυτονικό της καθαρεύουσας, όπως τον κατέγραψε Στ. Σταματίου:
 «-Κι᾿ αὐτὰ τί νὰ τὰ κάμω; Δὲν τὰ θέλετε; Καὶ μοῦ ἔδειχνε κάτι χαρτιά. Νόμισα πὼς ἦταν πιστοποιητικὰ ἀπορίας. 
 –Κράτησέ τα, τοῦ εἶπα, ἐμᾶς δὲν μᾶς χρειάζονται. Ἐσείστηκε, λυγίστηκε ὀλίγο, ἔκανε, σκυφτὸς νὰ φύγῃ, ξαναγύρισε. 
 –Τότε ἀφοῦ δὲν σᾶς χρειάζονται αὐτά, ἐγὼ μὲ τί δικαίωμα θὰ πληρωθῶ; 
 –Δέν πειράζει, ἀρκούμεθα εἰς τὸν λόγον σας. Χριστούγεννα εἶναι τώρα. 

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Ο άρχοντας των μυγών

Συγγραφέας: Γουίλιαμ Γκόλντιγκ 

Η ιστορία:   Μια παρέα παιδιών, από έξη έως δώδεκα ετών, βρίσκονται ναυαγοί σε ένα απομονωμένο τροπικό νησί, στην μέση του ωκεανού, αφού το αεροπλάνο που τους μετέφερε έπεσε κάτω, χτυπημένο. Βρισκόμαστε σε περίοδο πολέμου κι έτσι δικαιολογείται η ρίψη του αεροπλάνου. Στην αρχή τα παιδιά προσπαθούν να οργανωθούν για να επιβιώσουν, επιλέγοντας έναν αρχηγό ανάμεσά τους, που όπως συμβαίνει πάντα είναι ο πιο δυναμικός χαρακτήρας. Το νησί κρύβει μια ζούγκλα και η σκοτεινιά της βλάστησης γεννάει φόβους στα παιδιά ότι εκεί μέσα υπάρχει ένα Θεριό που στο εξής θα αποτελεί μια μόνιμη απειλή στην ύπαρξή τους. Σταδιακά όμως οι σκληρές συνθήκες της ζωής θα αποδιοργανώσουν την ομάδα, ενώ οι ανταγωνισμοί μεταξύ τους και οι ασυμφωνίες των χαρακτήρων θα τους οδηγήσουν σε αλληλοεξόντωση. Τα παιδιά πια έχουν περάσει από το στάδιο του πολιτισμού στη βαρβαρότητα. Το όνειρο των παιδιών ζήσουν ελεύθερα, χωρίς τους μεγάλους και τις πιέσεις τους, πάνω στο νησί θα καταλήξει σε εφιάλτη.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

«Ό,τι αγαπώ, είναι δικό σου»

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Καλπούζου- 
Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ) 


 «Τ’ ανοιχτά κι ελεύθερα πελάγη που οραματιζόταν η Θάλεια δέθηκαν με δίχτυα και αυστηρούς κανόνες ναυσιπλοΐας. Πέτυχε μεν να εισαχθεί στη Νομική της Αθήνας όμως δεν ήρθε μονάχη της στην πρωτεύουσα, καθότι μερίμνησε ο Χαρίδημος να την ακολουθήσει όλη η οικογένεια. 
Βάζοντας λυτούς και δεμένους κατάφερε να τον μεταθέσουν στην Αθήνα, όπου παλιότερα είχε αγοράσει τριάρι διαμέρισμα στο Κουκάκι. Αγνοούσε μάλιστα η Θάλεια την ύπαρξή του κι απόρησε για την προέλευση των χρημάτων. Αυστηρές οικονομίες ετών και δάνειο, της εξήγησε. 
Με τον Άνδη ανταμώθηκαν δεκαπέντε Οκτώβρη, προεόρτια των εκλογών. Την ώρα που πλήθη κατευθύνονταν προς την Πλατεία Συντάγματος μέσα σε έξαρση ενθουσιασμού και φωνάζοντας συνθήματα: Λαός, ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία και Αλλαγή, αλλαγή, λαϊκή συμμετοχή. 

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Τρεις υποθέσεις για τον επιθεωρητή Μονταλμπάνο


Πέρασαν είκοσι χρόνια από την πρώτη φορά που ο επιθεωρητής Μονταλμπάνο συστήθηκε στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μέσα από το μυθιστόρημα του Αντρέα Καμιλέρι «Το σχήμα του νερού» - κυκλοφόρησε  από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ.

 Ο Αντρέα Καμιλέρι φωτογραφίζεται για την προβολή της ιταλικής έκδοσης του «Χαμόγελο της Αντζέλικα» Με αφορμή, λοιπόν, την επέτειο, θα ακούσουμε πάλι τη φωνή του βιολιού και θα νιώσουμε το άρωμα της νύχτας με θέα ένα εξαιρετικό σικελικό χάρτινο φεγγάρι. Ο εκδοτικός οίκος τοποθετεί ξανά στα ράφια των βιβλιοπωλείων τρία από τα έργα του συγγραφέα σε έναν τόμο.

Στην πρώτη ιστορία, «Η φωνή του βιολιού» («La voce del violino», 1997), πρωταγωνιστεί η Μικέλα Λικάλτσι, εντυπωσιακή, με φινέτσα και έμφυτη ευγένεια. Η γυναίκα θα βρεθεί νεκρή στη βιλίτσα που έφτιαχνε στην επαρχία Βιγκάτα. Ο επιθεωρητής μας θα βαλθεί με κάθε τρόπο να ανακαλύψει τον δολοφόνο της. Η ζωή της Μικέλα ξετυλίγεται, καθώς το έγκλημα εξιχνιάζεται, ενώ η πονεμένη φωνή ενός βιολιού ακούγεται τη στιγμή που ο δολοφόνος χάνεται αθόρυβα...

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

Το τιμόνι

(Από το βιβλίο «Ανδρέας Καρκαβίτσας, Άπαντα»    
Εκδ. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ )

 “Tο καράβι είναι κατασκεύασμα των διαβόλων. Έκαμαν ένα τρικούβερτο ξύλο κι εβγήκαν διαλαλητάδες σ’ όλη τη γη: Eμπρός ελάτε ψυχές στριμμένες, παθιασμένοι κόσμοι, μάτια κλεισμένα στο μυστήριο, ελάτε μέσα και θα το γνωρίσετε αμέσως! Kαι αμέσως τα μάτια τα κλειστά, οι παθιασμένοι κόσμοι, οι στριμμένες ψυχές έτρεξαν κοπάδι από της γης τα πέρατα, κατέβηκαν στην ακρογιαλιά, εμπήκαν στο καράβι. Tι τόπους θα χαρούν, τι χαρές θα γνωρίσουν, πόσα χρήματα θα βγάλουν στη στιγμή!

Eκεί προβάλλει κι ένα γεροντάκι ταπεινό και παραπονιάρικο.
― Nά’μπω μέσα κι εγώ; ρωτάει τον καπετάνιο.
― Έμπα, του λέγει εκείνος, έμπα μέσα και συ, έμπα σύνταχα.
― Nα πάρω και το ξυλάκι μου μαζί;
― Πάρ’ το το χάτσαλο.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Φόκνερ εναντίον Χέμινγουεϊ


ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΛΟΣΠΥΡΟΣ / http://www.kathimerini.gr/  

14 Απριλίου 1947. O Γουίλιαμ Φόκνερ έχει προσκληθεί να δώσει σειρά διαλέξεων στους φοιτητές του Πανεπιστημίου του Μισισιπή. Το πανεπιστήμιο προσφέρει στον Φόκνερ διακόσια πενήντα δολάρια με αντάλλαγμα τις αυθόρμητες σκέψεις, το απόσταγμα των εμπειριών και την αίγλη που τον συνοδεύει...
 Απαντώντας στην ερώτηση ενός εκ των φοιτητών αναφορικά με τη θέση του στην ιεραρχία των σημαντικότερων εν ζωή Αμερικανών πεζογράφων, ο Φόκνερ τοποθέτησε τον εαυτό του κάτω από τον Τόμας Γουλφ του αριστουργηματικού «Γύρνα σπίτι, άγγελέ μου», και πάνω από τον Ντος Πάσος, τον Χέμινγουεϊ και τον Στάινμπεκ. Πρόσθεσε επίσης ότι έβαλε τον Χέμινγουεϊ στην τέταρτη θέση διότι πίστευε ότι δεν διέθετε το απαραίτητο θάρρος. Ο Χέμινγουεϊ δεν συγχώρησε τον Φόκνερ για την αποστροφή του, ούτε όταν ο δεύτερος απολογήθηκε με δύο επιστολές στις οποίες διευκρίνισε ότι αναφερόταν στο συγγραφικό θάρρος του και όχι στο θάρρος του ως άνδρα, όπως είχε πιστέψει αρχικά ο Χέμινγουεϊ, όντας μονίμως ευαίσθητος απέναντι σε οτιδήποτε μπορούσε να πλήξει την προστατευμένη εικόνα του ανδρισμού του.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Απονεμήθηκε στον Μάκη Τσίτα


 Σε μια λαμπρή τελετή στο κατάμεστο Concert Noble των Βρυξελλών, πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες, η απονομή των Βραβείων Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014 στον Έλληνα συγγραφέα Μάκη Τσίτα, για το μυθιστόρημά του «Μάρτυς μου ο Θεός» ( εκδόσεις Κίχλη), και σε 12 νέους πεζογράφους από ισάριθμες χώρες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό.
Τα βραβεία απονεμήθηκαν από τον Επίτροπο για θέματα Παιδείας, Πολιτισμού, Νεολαίας & Αθλητισμού Tibor Navracsics και από την ευρωβουλευτή και Πρόεδρο της Επιτροπής Πολιτισμού & Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Silvia Costa, παρουσία του Υφυπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Sandro Gozi εκ μέρους της ιταλικής Προεδρίας. Επίσης, παραβρέθηκαν πολλοί εκπρόσωποι κυβερνήσεων, υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα βραβεία, που περιλαμβάνουν χρηματικό έπαθλο και τη δυνατότητα να επιδοτηθούν μεταφράσεις του βραβευμένου έργου σε άλλες γλώσσες, δόθηκαν σε νέους πεζογράφους, αλλά με παρουσία ήδη στα Γράμματα, από 13 χώρες που μετέχουν στο πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη».

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

"Έβενος, το Χρώμα της Αφρικής"


Ο Ρίτσαρντ Καπισίνσκι, ο "μαέστρος" του ρεπορτάζ, όπως είχε πει για αυτόν ο Γκάμπριελ Γκαρθία Μάρκες μέσα από τα βιβλία του υφαίνει με μοναδικό τρόπο τις περιπέτειες της ανθρώπινης ύπαρξης, της πολιτικής, της κουλτούρας σε κάθε σημείο της γης.
Στο βιβλίο του "Έβενος το χρώμα της Αφρικής" (εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ) περιγράφει με λογοτεχνικό τρόπο τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας των αφρικανικών εθνών και τις αιματηρές διαμάχες που έλαβαν χώρα εκεί.
Ο ίδιος υπήρξε ο πρώτος ξένος ανταποκριτής στην Πολωνία. Καταδικάστηκε τέσσερις φορές σε θάνατο, κόλλησε ελονοσία και φυματίωση, αποτύπωσε τις πιο μεγάλες στιγμές της ανθρωπότητας στον 20ό αιώνα.
Λαμπρός αφηγητής, οξυδερκής ρεπόρτερ και σαγηνευτικός παραμυθάς. Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει καλύτερα τα μέρη από τα οποία περνούν, ζουν και δημιουργούν οι άνθρωποι;

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2014

∆ιδάσκεται η λογοτεχνία;

Υπάρχει συνταγή για να γίνει κάποιος συγγραφέας; Τι σηµαίνει η «Τέχνη της γραφής»; 
Τι σηµαίνει διδάσκω µυθιστόρηµα;

 (Αποσπάσματα από τησυνέντευξη της Ρέας Γαλανάκη στο Δημ. Μαστρογιαννίτη και το «Athens Voice») 

Το ’75 εκδόθηκε η πρώτη σας ποιητική συλλογή, το ’89 το πρώτο σας µυθιστόρηµα. Εκεί, στην αρχή, νιώσατε την ανάγκη ενός δασκάλου να σας µάθει την τέχνη;
Είχα έναν εξαιρετικό φιλόλογο, τον Μενέλαο Παρλαµά, στο Λύκειο Κοραή του Ηρακλείου Κρήτης όπου µεγάλωσα. Ήταν πνευµατική προσωπικότητα, ένας εµπνευσµένος άνθρωπος. Στην τελευταία τάξη µάς έκανε ένα µήνα Σολωµό, ένα Μακρυγιάννη, ένα Ερωτόκριτο, είχε φέρει στην τάξη ένα µαγνητόφωνο µε µποµπίνες και ακούσαµε το Άξιον Εστί – και όλα αυτά το ’65. Για µένα υπήρξε καθοριστικός. Είχε διακρίνει πως είχα, ας πούµε, λογοτεχνικό ταλέντο, κυρίως µέσα από τις εκθέσεις µου, και µε έσπρωχνε προς τα εκεί. 

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Ανδρέα Καρκαβίτσα, «Η Θάλασσα» (απόσπασμα)


"Από μικρός την αγαπούσα τη θάλασσα. Τα πρώτα βήματα μου να ειπείς, στο νερό τα έκαμα. Το πρώτο μου παιχνίδι ήταν ένα κουτί από λουμίνια μ' ένα ξυλάκι ορθό στη μέση για κατάρτι, με δυο κλωστές για παλαμάρια, ένα φύλλο χαρτί για πανάκι και με την πύρινη φαντασία μου που το έκανε μπάρκο τρικούβερτο. Πήγα και το έριξα στη θάλασσα με καρδιοχτύπι. Αν θέλεις, ήμουν και γω εκεί μέσα. Μόλις όμως το απίθωσα, και βούλιαξε στον πάτο. Μα δεν άργησα να κάμω άλλο μεγαλύτερο από σανίδια. Ο ταρσανάς για τούτο ήταν στο λιμανάκι του Αϊ-Νικόλα. Το έριξα στη θάλασσα και τ' ακολούθησα κολυμπώντας ως την εμπατή του λιμανιού που το πήρε το ρέμα μακριά. Αργότερα έγινα πρώτος στο κουπί, στο κολύμπι πρώτος, τα λέπια μου έλειπαν. 
— Μωρέ γεια σου, και συ θα μας ντροπιάσεις όλους, έλεγαν οι γεροναύτες, όταν μ' έβλεπαν να τσαλαβουτώ σαν δέλφινας…

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Βικτόρ Ουγκώ και Παιδεία


«Το Νοέμβριο ...του 1848 οι φοιτητές του Παρισιού είχαν ξεχυθεί στα πεζοδρόμια και διεκδικούσαν, μεταξύ άλλων, κονδύλια για την Παιδεία. Ο συγγραφέας και βουλευτής Βίκτωρ Ουγκώ έβγαλε τότε στην Εθνοσυνέλευση ένα λόγο για το θέμα αυτό. Το να κάνεις οικονομία στις δαπάνες για την εκπαίδευση, είπε, είναι διπλά ανόητο. 
Πρώτον, γιατί τα ποσά που θα κερδίσεις είναι, τελικά, ασήμαντα. Δεύτερον, γιατί ουσιαστικά δεν θα έχεις κερδίσει. Θα έχεις χάσει. "Σας καλώ, κύριοι, να ψάξετε τη συνείδησή σας", είπε ο Ουγκώ. "Να ρωτήσετε τα αισθήματά σας. Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος στις μέρες μας;
Η αμάθεια. Αυτή πρώτα, και μετά η φτώχεια. Αυτή είναι που ξεχειλίζει, αυτή μας πολιορκεί. Είναι δυνατό σε τέτοιους καιρούς, μπροστά σ' έναν τέτοιο κίνδυνο, να πλήξετε όλους τους θεσμούς, όλα τα ιδρύματα που το έργο τους είναι να χτυπούν την αμάθεια;".

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Η λεμονόκουπα της Μέρκελ



Ο Βασίλης Βασιλικός στην ΑthensVoice

 Μου την έστειλε ένας φίλος εδώ και καιρό, από το Βερολίνο. Έστυβα βέβαια όχι λεμόνια σ’ αυτήν, είναι πολύ μεγάλο το κεφάλι της σε σχέση με τα λεμόνια (κυρίως εισαγωγής από την Αργεντινή, διότι στον τόπο μας φαίνεται να ανθεί μόνον η «φαιδρά πορτοκαλέα»), έστυβα όμως γηγενή πορτοκάλια και «δικές μας» ροζέ φράπες. Η κυρία Μέρκελ δεν με απασχολούσε πια, την είχα αποδεχτεί σαν στιφτήρι, όταν με την προδημοσίευση στο «Σπίγκελ» αποσπάσματος της βιογραφίας του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ (που νόμιζα ότι είχε προ πολλού μεταναστεύσει κι αυτός εις Κύριον), ξαφνικά τη θυμήθηκα.
Στη χώρα μας πέρασαν κάτι «ψιλά» από όσα έλεγε ο Κολ στο βιογράφο του και όπως πάντα απομονώθηκαν δυο φράσεις που πέρασαν πανομοιότυπες σε όλες τις εφημερίδες, όπως ότι «δεν ήξερε να κρατά το πιρούνι και το μαχαίρι» (που είπε ο Κολ) και ότι «δεν είχε καμιά ιδέα από το τι εστί Ευρώπη».
Συνήθως η αχαριστία χρεώνεται στον ευεργετούμενο και όχι στον ευεργέτη. Εδώ αντιστράφησαν οι όροι του κλάσματος κι αντί διαιρέσεως έχουμε πολλαπλασιασμό. Ας είναι. Αυτά ειπώθηκαν στο βιογράφο-δημοσιογράφο στις αρχές της νέας χιλιετίας και ενώ το πρώτο τσιτάτο είναι σχήμα λόγου, που εννοεί ότι δεν είχε την εμπειρία των επίσημων δείπνων, στο δεύτερο όμως ο Κολ βάζει γκολ από σέντρα.

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Αμέτοχος σημαίνει συνένοχος !

Τα 3 αγωνιώδη 24ωρα του Τόμας Μαν, πριν δημοσιεύσει την ιστορική επιστολή του, στην οποία καταδίκαζε το ναζιστικό καθεστώς, είναι το θέμα του βιβλίου τη Μπρίτας Μπέλερ «Οι τρεις κρίσιμες μέρες».  


 Ο νομπελίστας συγγραφέας αποφάσισε, το 1936, να καταγγείλει τους ναζί, παρ' ότι του είχαν φερθεί με μεγαλοψυχία και δεν είχαν ρίξει τα βιβλία του στην πυρά… 

 (ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ)

Το απόγευμα της Παρασκευής της 31ης Ιανουαρίου 1936, ο Τόμας Μαν, ο Γερμανός νομπελίστας συγγραφέας, βγαίνει από το κτήριο της γερμανόφωνης εφημερίδας «Neue Zurcher Zeitung» στη Ζυρίχη.
Μόλις έχει παραδώσει μια ανοιχτή επιστολή προς το γερμανικό λαό όπου καταγγέλλει το καθεστώς των ναζί και η οποία θα δημοσιευθεί τη Δευτέρα. Όμως, παρά το γεγονός ότι πιστεύει πως ο Χίτλερ είναι «ένα λυσσασμένο σκυλί», ακόμα αμφιταλαντεύεται γι' αυτή την απόφαση, που σημαίνει ότι κόβει οριστικά κάθε δεσμό με την πατρίδα του.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Η Μαρία Σκιαδαρέση στο εργαστήρι του συγγραφέα


Σαν την οικοδομή και η συγγραφή 
ενός μυθιστορήματος

"Ξεκινάς έχοντας στο μυαλό σου ένα σχέδιο. Το υλικό, σωροί μπροστά σου, όπως μαζεύει ο χτίστης άμμο, τσιμέντο, ασβέστη. Είσαι σφιγμένος και διστακτικός σαν το παιδί που στηριγμένο στα έπιπλα πασχίζει να ισορροπήσει ώστε να πάρει τα πρώτα βήματα, δειλά και φοβισμένα, απ’ την καρέκλα στο τραπέζι και πάλι απ’ την αρχή. Έτσι κι εσύ κοιτάζεις τα χαρτάκια, εκατοντάδες αυτοκόλλητα χαρτάκια, σαν τα τσιρότα σε αόρατες πληγές, πάνω στην επιφάνεια του γραφείου, γύρω από την οθόνη του υπολογιστή, στις πόρτες, στο εξώφυλλο του λεξικού του Βοσταντζόγλου. 
Γράφοντας λίγο-λίγο κάθε μέρα, σβήνοντας πότε-πότε, λύνεται το μυαλό σου, αφήνεται, σαν να πετάς ένα ραβδί που ως εκείνη τη στιγμή σε στήριζε κι αρχίζεις να πατάς πιο βέβαιος.

Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

Γιατί αρνήθηκε ο Σαρτρ το Νόμπελ

(Της Στ. Παπασπύρου) 


 Μισός αιώνας συμπληρώθηκε από την ημέρα που η Σουηδική Ακαδημία, ανακοινώνοντας το Νόμπελ Λογοτεχνίας 1964, βρέθηκε μπροστά σε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη: Η τιμή που είχε επιφυλάξει στον στρατευμένο φιλόσοφο και συγγραφέα Ζαν-Πολ Σαρτρ δεν γινόταν αποδεκτή από τον ίδιο!
 Όπως θ' αναγραφόταν στο λακωνικό δελτίο Τύπου που έμελλε ν' ακολουθήσει, το γεγονός αυτό καθ' αυτό, κάτι χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του θεσμού, «δεν επηρεάζει, φυσικά, την ισχύ της απόφασης». Ωστόσο, «η Ακαδημία δεν έχει παρά να διαπιστώσει πως η απονομή του βραβείου είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί»...
Με ποιες άλλες υποψηφιότητες χρειάστηκε ν' αναμετρηθεί ο Σαρτρ; Και τι είδους σχόλια προκάλεσε η στάση του μέσα στους κόλπους του ιδρύματος; Οι απαντήσεις θα δοθούν τον Ιανουάριο του 2015, καθώς πρέπει να συμπληρωθεί η πεντηκονταετία για να βγουν στο φως τα αρχεία της συγκεκριμένης χρονιάς.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Νταχάου

Προφορικές & επιστολικές μαρτυρίες
Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης


 Ένα βιβλίο προσφοράς στην ιστορική μνήμη 

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1939-1945) η ανθρωπότητα δεν τόλμησε -έως σήμερα- να κάνει έναν άλλον παγκόσμιο πόλεμο, γιατί ήταν τόσο μεγάλο το θανατικό που έσπειρε και τόση η φρίκη που προκάλεσε, που ίσως τρόμαξαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί από τα έργα τους.
 Στον πόλεμο των μετόπισθεν μπορούμε να εντάξουμε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των ναζί. Το πρώτο από αυτά δημιουργήθηκε στην πόλη Νταχάου το 1933. Αποτέλεσε πρότυπο και για τα υπόλοιπα στρατόπεδα που φτιάχτηκαν στη συνέχεια, μάλιστα στη σχολή στελεχών του εκπαιδεύτηκαν πολλοί διοικητές ναζιστικών στρατοπέδων.

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Ελληνική εποποιΐα 1940-1941

Άγγελου Τερζάκη 


"Ένας άνεμος καινούργιος, ανυποψίαστος, άρχιζε να φυσάει πάνω στην Αθήνα…
 Ήταν η ώρα 6 όταν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την πολιτεία. Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, λεύκαζε ο όρθρος, μύριζε δροσιά. Στους δρόμους, τους έρημους ακόμα, κρότησαν μερικά παραθυρόφυλλα, κάποιες μπαλκονόπορτες. Οι άνθρωποι ξυπνούσαν ξαφνιασμένοι, ρωτούσαν τους πρώτους διαβάτες. Ένα βουητό ανέβαινε λίγο-λίγο από γύρω, από μακρυά, τα πρώτα ομαδικά βήματα πάφλασαν στην άσφαλτο. Μάτια υψώνονταν στον ουρανό, έψαχναν. Όμως σ’ όλη αυτή την κίνηση που άρχιζε και πύκνωνε σε μικρές συντροφιές, σε ομάδες που ξεκινούσαν για τα κέντρα, δεν ξεχώριζες ταραχή ή αγωνία. Μια διάθεση ευφορίας, κέφι ανάλαφρο, αλλόκοτο, ξεσήκωνε τις ψυχές, πρωινό αγέρι που κοπλώνει το πανί. Στα μάτια των ανθρώπων που αντικρύζονταν, έφεγγε ένα χαρούμενο ξάφνιασμα, σάμπως όλος αυτός ο κόσμος, ο ίσαμε χτες βουτηγμένος στην καθημερινότητα και στη βιοπάλη, να μάθαινε ξαφνικά πως έχει μέσα του κρυμμένα νιάτα. 

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ένα βράδυ μόνος σε βιβλιοπωλείο!

«Πώς θα αισθανόσαστε, εάν μένατε κλειδωμένος για μια νύχτα σε ένα βιβλιοπωλείο;»

 Θα μπορούσε να είναι ερώτημα δημοσκόπησης προκειμένου να διαπιστωθεί ο βαθμός εξοικείωσης των ερωτούμενων με το χώρο πώλησης βιβλίων, δηλαδή το βιβλιοπωλείο.
Στο «ερώτημα» αυτό αναγκάστηκε να δώσει έμπρακτη απάντηση ένας Αμερικανός τουρίστας που βρέθηκε κλειδωμένος χωρίς να το καταλάβει σε ένα βιβλιοπωλείο του Λονδίνου, ένα από τα παραδοσιακά, μεγάλα βρετανικά βιβλιοπωλεία με «όνομα» και μεγάλη απήχηση!

Τι συνέβη; «Χαμένος» στην αναζήτηση βιβλίων, ανάμεσα στους διαδρόμους, τις προθήκες και τα ράφια με τα βιβλία, κατάλαβε ότι οι υπάλληλοι έκλειναν το βιβλιοπωλείο, όταν έσβησαν τα φώτα!

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

«Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία!»


«Γιατί οι άνθρωποι δεν διαβάζουν;Γιατί ειδικότερα οι Έλληνες δεν διαβάζουμε;Οι πρώτες απαντήσεις που ακούγονται συνήθως αφορούν στην έλλειψη ανάλογης καλλιέργειας, στην ανεπάρκεια του σχολείου, στην τηλεοπτική κυριαρχία,στους υπολογιστές κλπ. Ίσως όλα αυτά εξηγούνται αν σκεφτούμε σε ποια εποχή ζούμε**…»

 Υπάρχουν πολλοί λόγοι που συχνά αποτρέπουν από το διάβασμα.Οι περισσότεροι από αυτούς πρέπει να αναζητηθούν στη παιδική-μαθητική ηλικία. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που ακούνε –και στις μέρες μας-από τους γονείς ή συγγενείς τη φράση:«Πότε θα ανοίξουν τα σχολεία, να διαβάσεις κι ένα βιβλίο! Όλο το καλοκαίρι ούτε φύλλο βιβλίου δεν άγγιξες!»
Περνάει έτσι η «ιδέα» στο παιδί, πως το βιβλίο είναι συνδεδεμένο με το σχολείο και τα μαθήματα.Το διάβασμα βιβλίου είναι ένα «καθήκον» που το σχολείο του επιβάλλει!Γιατί να ανοίξει να διαβάσει ένα βιβλίο την εποχή που τα σχολεία κλείνουν; Κανείς πλέον δεν το «υποχρεώνει» !Κι είναι αυτή μια αντίληψη που ακολουθεί τα περισσότερα παιδιά και στην υπόλοιπη ζωή τους!«Διάβασμα =Υποχρέωση»! 

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2014

Υμνητής του μόχθου

και της καθαρής καρδιάς

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Με τον ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΑΓΚΑΤΟ 

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ 

 Μεγάλωσε με αγώνα και στερήσεις. Γράμματα έμαθε στο Ορφανοτροφείο και σπουδές έκανε στη Σύρα. Πηλοφόρι, μυστρί, σκαλωσιές, οικοδομή, αλλά και αγάπη για τα γράμματα. Πάντα έβρισκε χρόνο να διαβάζει και να σκαρώνει τα δικά του τετράστιχα και τις ιστορίες του με γλώσσα απλή και καθημερινή. Μιλάμε με τον Εμμανουήλ Τσαγκάτο, έναν ευγενή άνθρωπο του μόχθου με ουσιαστική μόρφωση, συγγραφέα και ποιητή.

- Ερμουπολίτης στην καταγωγή;
«Γεννήθηκα στην Ερμούπολη της Σύρας, όπου και κατοικώ μόνιμα».
- Ζήσατε και στον Πειραιά; 
«Στο μεγάλο λιμάνι έζησα δύο χρόνια, περίπου. Ήμουν τρόφιμος στο Ζάννειο Ορφανοτροφείο, το οποίο βρισκόταν στην αρχή της οδού Νοταρά, όχι μακριά απ' την κακόφημη Τρούμπα, τότε, του Πειραιά. Το 1956, μέσα στο Ορφανοτροφείο, τελείωσα την Έκτη τάξη του Δημοτικού και στη συνέχεια, το πρώτο εξάμηνο του Γυμνασιακού Παραρτήματος του Γ' Γυμνασίου Πειραιά, όπου λειτούργησε πρώτη χρονιά το 1957, εντός του ιδρύματος».

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Ελληνικά τα 9 από τα 15

καλύτερα κλασικά βιβλία 
όλων των εποχών! 

 Στην πρώτη θέση η Ιλιάδα 
και στη δεύτερη θέση η Οδύσσεια 

 Η έγκυρη βρετανική εφημερίδα Telegraph δημοσίευσε λίστα με τα 15 καλύτερα κλασικά βιβλία όλων των εποχών και τα 9 από αυτά είναι Ελληνικά. Ο Όμηρος κατέχει την πρώτη και τη δεύτερη θέση με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ενώ και Λατίνοι συγγραφείς, όπως ο Οβίδιος, κατέχουν περίοπτη θέση στη λίστα της εφημερίδας.

 Δείτε τη λίστα με τα 15 καλύτερα κλασικά βιβλία όλων των εποχών. 

1. Η Ιλιάδα του Ομήρου. 
 Σύμφωνα με την Telegraph, το θέμα της είναι ο πόλεμος, αλλά και το μάθημα που δίνει ο Αχιλλέας για το πώς να ενεργεί κανείς με αξιοπρέπεια. (775 π.Χ.)
 2. Η Οδύσσεια, του Ομήρου. 
 Ο ήρωας επιστρέφει από τον πόλεμο, αλλά προτού γυρίσει στο παλάτι του, έρχεται αντιμέτωπος με πολλές περιπέτειες...(725 π.Χ.)
 3. Μεταμόρφωση, του Οβίδιου.
Μας μιλάει για ποινές δίκαιες ή άδικες και για τις ρίζες του σύμπαντος.(8 π.Χ.)

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

Η τέχνη της γραφής

Γιατί γράφουμε; Για ποιον γράφουμε; Τι να γράφουμε και πώς; Πότε να γράφουμε και με ποιον ρυθμό; Πώς να περιγράφουμε, πόσα και πώς να είναι τα πρόσωπα σε ένα κείμενο, τι είδους συναισθήματα να προκαλούμε στον αναγνώστη, πράγματα που πρέπει να αποφεύγουμε;

 Είναι μερικά από τα θέματα που πραγματεύεται στις 220 σελίδες του το βιβλίο Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ-Συμβουλές σε ένα νέο συγγραφέα του ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ (ανθολόγηση ΠΙΕΡΟ ΜΠΡΟΥΝΕΛΙ, μετάφραση ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΣ), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ. 
 Πρόκειται για τμήματα από επιστολές του συγγραφέα που έχουν ταξινομηθεί με έναν πολύ προσεκτικό και εύστοχο τρόπο.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 2014

Σε έναν απόγονο της Θεσσαλονίκης

 Η Βασιλική Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι ο Μοντιανό βραβεύεται για την «τέχνη της μνήμης με την οποία "ξύπνησε" τα πιο αδιανόητα ανθρώπινα πεπρωμένα και αποκάλυψε τον μικρόκοσμο της Κατοχής».

 Ο Πατρίκ Μοντιανό γεννήθηκε το 1945 στο Μπουλόν Μπιλανκούρ. Σύμφωνα με το Luxemburger Wort, ο πατέρας του Αλμπέρτο Μοντιανό ήταν ιταλός εβραίος με επαφές με τη Γκεστάπο και το οργανωμένο έγκλημα. Η μητέρα του ήταν η φλαμανδή ηθοποιός, Λουίζα Κολπέιν.
 «Ο παππούς μου γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1867 στη Θεσσαλονίκη. Φαίνεται ότι ήταν αρκετά νέος όταν έφυγε για την Αίγυπτο» έχει πει ο ίδιος. «Πιστεύω ότι εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια. Ωστόσο, ήταν ο πατέρας του που είχε φύγει από τη Θεσσαλονίκη στα 1880 και είχε εγκατασταθεί στην Αίγυπτο με τα παιδιά του. Ο προ-πάππος μου είχε τέσσερα παιδιά από τον πρώτο του γάμο με την Τζόια Σαράνο. Ο παππούς μου ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Και τα τέσσερα γεννήθηκαν πιθανότατα στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο, ο προ-πάππος μου παντρεύτηκε για δεύτερη φορά και έκανε άλλα τέσσερα παιδιά, όλα γεννημένα στην Αλεξάνδρεια» αφηγείται ο συγγραφέας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα themodianos.gr.

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Nέα αναγνωστική περίοδος

για τη Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης 

 Την Παρασκευή 3 Οκτωβρίου, στις 7 το απόγευμα, στον φιλόξενο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, θα συναντηθούν παλαιά και νέα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης στο ξεκίνημα μιας νέας - 9ης κατά σειρά- "αναγνωστικής περιόδου".


Καλούμε παλαιά και νέα μέλη , αλλά και κάθε φίλο του βιβλίου, να παρευρεθούν στην πρώτη συνάντηση γνωριμίας και σχεδιασμού των δραστηριοτήτων της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

Ακαδημία ποίησης και παραμυθιού

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΟΥΡΗ 

 ΠΑΡΑΜΥΘΙ και ποίηση είναι η μόνη απάντηση στους διαταραγμένους καιρούς μας, όπου η ψυχή ψάχνει κάπου να πιαστεί, όπου τα μάτια αναζητούν το κάλλος, όπου ο νους αγωνιά να γοητευθεί για να πράξει. Παραμύθι και ποίηση οδήγησαν το ανθρώπινο γένος στην εξέλιξη μέσα από την ευγένεια κάθε συναισθήματος. 

Με παραμύθι και ποίηση θα ενωθούμε οι σύγχρονοι κατατρεγμένοι για να αντιμετωπίσουμε τον παραλογισμό των εξουσιών.
Με όπλα διαχρονικά πνευματικά, θα πολεμήσουμε τους διεφθαρμένους δολοπλόκους που μας κυβερνούν. Με στρατούς εννοιών, ιδεών και πρωτοβουλιών, με ήθος και αξιοπρέπεια θα αντιμετωπίσουμε τους εντελώς αναξιοπρεπείς, που μιλούν εξ ονόματός μας μια γλώσσα υποταγμένη σε διεθνή οικονομικά κέντρα.

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2014

Η “Εποχή της ακοής”

Γιατί οι άνθρωποι δεν διαβάζουν; Γιατί ειδικότερα οι Έλληνες δεν διαβάζουμε; Οι πρώτες απαντήσεις που ακούγονται συνήθως αφορούν στην έλλειψη ανάλογης καλλιέργειας, στην ανεπάρκεια του σχολείου, στην τηλεοπτική κυριαρχία, στους υπολογιστές κ.ο.κ. Ίσως όλα αυτά εξηγούνται αν σκεφτούμε σε ποια εποχή ζούμε.
 Θα πρότεινα να εκλάβουμε την εποχή-μας (δεν ξέρω από πότε κι εξής) ως την “Εποχή της ακοής” (όχι της εικόνας). Η ακοή κυριαρχεί από το τηλέφωνο, σταθερό και κινητό, που επικρατεί ως πρώτη ίσως ανάγκη, από τη διάθεση για επικοινωνία, από την τηλεόραση που εκπέμπει συνεχώς ήχο, φωνή ή τραγούδι, από το καφενείο παλιότερα και την καφετέρια τώρα, όπου παρέες ανθρώπων επιχειρούν να συναναστραφούν με τους άλλους, να μιλήσουν και να ακούσουν, να κουτσομπολέψουν και να μάθουν, να πληροφορηθούν και να συζητήσουν.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014

«Διαβάζοντας μεγαλώνω»

(Της Αγγελικής Αθανασοπούλου)


Ποτέ δεν είναι νωρίς για να αρχίσει η εμπειρία της ανάγνωσης!

Με πολύ δυναμικά βήματα ξεκίνησε το νεοσύστατο σωματείο «Διαβάζοντας μεγαλώνω» (Σύλλογος για την προώθηση της ανάγνωσης στα παιδιά), με έδρα την Αθήνα, το οποίο έχει σκοπό «τη διασφάλιση της πρόσβασης όλων των παιδιών σε αναγνωστικό υλικό από τους πρώτους μήνες της ζωής τους», όπως αναφέρει το καταστατικό του, καθώς επίσης και «τη διαμόρφωση συνθηκών που θα ενθαρρύνουν τη συστηματική και αυτόβουλη ενασχόλησή τους με το διάβασμα και θα διευκολύνουν την εξέλιξή τους σε κριτικούς και επαρκείς αναγνώστες…»

Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2014

Στο Αιγαίο, ενώ η Συμφωνία τελειώνει…

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ηλία Βενέζη: «Αιολική γη» 
Εκδ. ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 

 «Τα άστρα όλα έχουν βγει. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα παιδικά όνειρα μας. Το κύμα χτυπά τη μάσκα του καϊκιού μας και τα κοιμίζει. Κοιμηθείτε όνειρα μας. Στην ξένη χώρα που πάμε, πρόσφυγες, τι άραγες να μας περιμένει, τι μέρες να είναι ν' ανατείλουν;
 Η Λένα αποκοιμήθηκε. Ήθελε πολύ τον τόπο με το κοκκινόχωμα. Εκεί θα ζούσε με τον άντρα που θα 'παιρνε, και θα 'κανε πολλά παιδιά, και θα είχαν κουνέλια και περιστέρια κι άλλα πολλά. Όχι, η Λένα δε μελετούσε ταξίδια σε θάλασσες. Δεν ήθελε να τη χωρίσουν απ' τα Κιμιντένια. Δεν το ήθελε. 
Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρα μας...

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

3+1 διδάγματα από παιδικά βιβλία

πιο επίκαιρα από ποτέ!

 Διαβάζοντας ξανά και ξανά κλασσικά παιδικά βιβλία τα νοήματα που απορρέουν από τις σελίδες των βιβλίων είναι διαχρονικά και πιο επίκαιρα από ποτέ.
Βιβλία κλασσικά και διαχρονικά. Ο Μικρός Πρίγκηπας, Ματίλντα, Μυστικός Κήπος και πολλά άλλα παιδικά βιβλία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές διδάσκοντας αξίες για τη ζωή.
Πόσες φορές στην ενήλικη ζωή μας δεν έχουμε ανακαλέσει τα διδάγματα των παιδικών αυτών βιβλίων...

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2014

Τα βιβλία που ταξιδεύουν...


Οι κινητές επιχειρήσεις δεν είναι καινοφανές φαινόμενο. Όλοι έχουμε δει (ιδιαίτερα παλιότερα και ιδίως στην περιφέρεια) βανάκια που ήταν κινητοί φούρνοι, μανάβικα ή και καταστήματα ειδών ρουχισμού. Το κινητό βιβλιοπωλείο, όμως, είναι, ομολογουμένως πρωτότυπη ιδέα. Και μάλιστα, όταν πρόκειται για βιβλιοπωλείο ειδικά για τουρίστες.
Τον Ιούνιο του 2003, τρεις ευρηματικοί λάτρεις των βιβλίων από τη Λισαβόνα επινόησαν την ιδέα αυτού του περιφερόμενου βιβλιοπωλείου, το οποίο κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης τους με σκοπό να φέρει πιο κοντά στην πορτογαλική λογοτεχνία τους επισκέπτες απ’ το εξωτερικό.
Το Πες μια Ιστορία —έτσι ονομάζεται το φορτηγάκι τους— είναι φορτωμένο με αρκετά δείγματα κλασικής πορτογαλικής λογοτεχνίας μεταφρασμένα σε ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά και Ισπανικά, κυρίως). Θα βρει κανείς κάτι για όλα τα γούστα: από τους μελαγχολικούς στίχους του Fernando Pessoa μέχρι τις πυκνές και συγκινητικές διηγήσεις του Antonio Lobo Antunes. Το όχημα, ένα όμορφο Renault Estafette του 1975, ξεχωρίζει για το στυλ του, η πραγματική ψυχή, όμως, αυτού του λογοτεχνικού «λεωφορείου» είναι ο οδηγός του, Francisco Antolin, ένας 36χρονος κάτοικος της Λισαβόνας που λατρεύει τα βιβλία και μπορεί να μιλάει ακούραστα γι΄αυτά με τους περαστικούς που σταματάνε γεμάτοι περιέργεια για την πρωτότυπη επιχείρησή του.

Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Μικρά βιβλιοπωλεία...

Δέκα λόγοι για να μείνουν ανοιχτά!

 Η κατάργηση της ενιαίας τιμής βιβλίου έδωσε τη χαριστική βολή όχι στην αγορά του βιβλίου, όχι μόνο σ' αυτήν. Έδωσε τη χαριστική βολή στη φιλαναγνωσία, στην εγγραματοσύνη, στην καλλιέργεια. Τα μικρά αμιγή βιβλιοπωλεία σε πόλεις και γειτονιές σηκώνουν τώρα το βάρος μιας δύσκολης επιβίωσης. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από τους πιστούς τους αναγνώστες (και μετέπειτα πελάτες) δυσκολεύονται να καταλάβουν, γιατί ένα βιβλίο που αγόρασαν εκεί έχει ορισμένη διαφορά τιμής με εκείνη που το πουλάει μια αλυσίδα βιβλιοπωλείων.
Δυσκολεύονται να κάνουν την αναγωγή στη σχέση μπακάλικου και σούπερ μάρκετ. Και δικαίως, εφόσον το ζήτημα αφορά τα βιβλία κι όχι τα απορρυπαντικά. Δυσκολεύονται να το καταλάβουν κι ωστόσο, ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ (ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΕΛΑΤΕΣ), εξακολουθούν να επιμένουν στο μικρό βιβλιοπωλείο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι πρέπει να επιμένουμε στο μικρό βιβλιοπωλείο. 

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Η δημόσια βιβλιοθήκη της Ν.Υόρκης

έστησε εξωτερικό αναγνωστήριο!

 Σε πανέμορφο χώρο στην 5η Λεωφόρο 
-ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι! 

 Ο καιρός στη Νέα Υόρκη αυτό το καλοκαίρι είναι από τους πιο περίεργους των τελευταίων ετών: ζέστη, υγρασία, αλλά και ξαφνικές καταιγίδες συνθέτουν το σκηνικό.
 Όμως παραμένει Καλοκαίρι, οπότε οι κάτοικοι προσπαθούν να κάνουν όσα περισσότερα μπορούν έξω στη φύση. Σύμμαχός τους η δημόσια βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης, η οποία για να μαζέψει περισσότερο κόσμο, έστησε ένα υπέροχο αναγνωστήριο έξω, σε ένα πολύ όμορφο χώρο πάνω στη διάσημη 5η Λεωφόρο.
 Ο χώρος θα λειτουργήσει ως τις 22 Αυγούστου και αποτελείται από δύο μεγάλα τραπέζια μοναστηριακού τύπου, διαθέτει δωρεάν wi-fi και μια μικρή βιβλιοθήκη επιλεγμένων βιβλίων.
 Η βιβλιοθήκη προτείνει στους αναγνώστες να βγάζουν "selfie διαβάσματος" με τους ίδιους να διαβάζουν ένα βιβλίο στα αγαπημένα τους μέρη και να την ανεβάζουν στα social media με το hastag #IReadEverywhere.

 Πηγή: www.lifo.gr

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

«Το νησί που ερωτεύτηκε ο θάνατος»

Όταν ο μύθος διδάσκει ιστορία… 
Είναι φορές που κάποια βιβλία σε «κυνηγούν» για να τα διαβάσεις. «Το νησί που ερωτεύτηκε ο θάνατος» είναι ένα μυθιστόρημα που κινείται ανάμεσα στο μύθο και την πραγματική διάσταση της ιστορίας της κατοχικής Σύρας που με «κυνήγησε» από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα του. 


 Μέσα από την κυριαρχία των διαλόγων, την καταιγιστική αφήγηση και τις ανάγλυφες και αληθοφανείς περιγραφές, ο συντοπίτης μας δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Ρουσσουνέλος καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη σύμμαχο και συνοδοιπόρο των ηρώων σε μια αγωνιώδη μάχη επιβίωσης.
Ο χειμαρρώδης λόγος μέσα από μια άψογη γραφή «αιχμαλωτίζει» τον αναγνώστη από την πρώτη κιόλας επαφή. Με μια χαρισματική ομολογουμένως απλότητα, στοιχείο του συγγραφικού ταλέντου του Γιάννη, ταξιδεύουμε νοερά στα χρόνια της Κατοχής στο νησί που επλήγη περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Χώρας από τη λαίλαπα της πείνας και της εξαθλίωσης.
Πρόκειται για ένα πνευματικό προσκύνημα στους 8.000 νεκρούς του, σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν και έγιναν στάχτη από τη φωτιά της λαίλαπας κατά τη διάρκεια της Ιταλογερμανικής Κατοχής στο νησί.
Για το νέο πνευματικό δημιούργημα του Γιάννη, αποφάσισα να μην αναφερθώ στις λεπτομέρειες της υπόθεσης του βιβλίου προκειμένου να δώσω τη δυνατότητα στους αναγνώστες του να μη χάσει τη μαγεία να ανακαλύψουν μόνοι τους την πλοκή της ιστορίας. Μιας εξαιρετικά ρεαλιστικής ιστορίας που προκαλώντας έντονα συναισθήματα μεταφέρει με καλλιτεχνία τις αρρωστημένες δονήσεις της Γερμανικής κατοχής και του λοιμού στη Σύρο.

Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Βιβλία για όλους! Πάρε κόσμε!

Το βιβλίο ως αντικείμενο 
διαφημιστικών προσφορών (;) 

 Έχουμε συνηθίσει, εδώ και κάποια χρόνια, οι κυριακάτικες εκδόσεις των εφημερίδων να διαφημίζουν εκτός από τα «πρακτικής φύσεως δωράκια» και …λογοτεχνικές προσφορές»! Λογοτεχνικές σειρές-άπαντα συγγραφέων και ποιητών, Ελλήνων και ξένων, λιγότερο ή περισσότερο γνωστών και καταξιωμένων, προσφέρονται κάθε Κυριακή στους αναγνώστες!
 Σημείο των καιρών: Οι εφημερίδες κάποτε διαφημίζονταν με φράσεις, όπως «διαβάστε την Κυριακή το άρθρο του δημοσιογράφου… », «αποκλειστική είδηση, μόνο στην εφημερίδα μας…», «αποκαλυπτική έρευνα», «αποκλειστικές δηλώσεις»…
Σήμερα η διαφήμιση των εφημερίδων περιορίζεται στα δώρα-προσφορές ! Και δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο που παρατηρείται στα περίπτερα: Επί τόπου ο αγοραστής, «αναγνώστης» της εφημερίδας, να αφήνει στην άκρη την εφημερίδα και να φεύγει κρατώντας μόνο το «δωράκι» του!

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

Γιατί αγοράζουμε διαρκώς νέα βιβλία...

…ενώ έχουμε εκατοντάδες αδιάβαστα; 

 Οι βιβλιόφιλοι αναζητούμε το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσουμε (ή τα βιβλία που θα διαβάσουμε στα επόμενα 40 χρόνια, για να είμαστε ακριβείς) με την προσήλωση, την απληστία και το πάθος που έχουν οι χρυσοθήρες και οι αλιείς μαργαριταριών…
Στις βιβλιοθήκες μου, στο σπίτι ή στις βιβλιο-αποθήκες μου (εκεί όπου άλλοι κρύβουν τις κούτες με τα χριστουγεννιάτικα στολίδια εγώ φυλάω τους θησαυρούς μου), έχω μαζέψει βιβλία που θα μου έφταναν για μια ολόκληρη ζωή. Μπορεί και για τις δυο επόμενες. Και δεν υπολογίζω αυτά που έχω χαρίσει, δανείσει, ξεχάσει. Γιατί λοιπόν συνεχίζω να αγοράζω κι άλλα βιβλία, ενώ έχω ήδη ένα βιβλιοπωλείο αδιάβαστο στο σπίτι; Είναι κάποιου είδους απληστία ή μονομανία; Είμαστε οι βιβλιοφάγοι εθισμένοι, όπως άλλοι είναι στον τζόγο ή στο αλκοόλ; Θα προλάβουμε άραγε ποτέ να διαβάσουμε όσα θέλουμε; Θα χορτάσουμε αυτή την αβυσσαλέα πείνα μας;

Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Παναγία, "η χαρά των Χριστιανών"

Του Φώτη Κόντογλου

 «Ἡ Παναγία εἶναι τό πνευματικό στόλισμα τῆς ὀρθοδοξίας. Γιά μᾶς τούς Ἕλληνες εἶναι ἡ πονεμένη μητέρα, ἡ παρηγορήτρια κ' ἡ προστάτρια, πού μᾶς παραστέκεται σέ κάθε περίσταση.
 Σέ κάθε μέρος τῆς Ἑλλάδας εἶναι χτισμένες ἀμέτρητες ἐκκλησιές καί μοναστήρια, παλάτια αὐτηνῆς τῆς ταπεινῆς βασίλισσας, κι' ἕνα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στά βουνά, στούς κάμπους καί στά νησιά, μοσκοβολημένα ἀπό τήν παρθενική καί πνευματική εὐωδία της. Μέσα στό καθένα ἀπό αὐτά βρίσκεται τό παληό καί σεβάσμιο εἰκόνισμά της μέ τό μελαχροινό καί χρυσοκέρινο πρόσωπό της, πού τό βρέχουνε ὁλοένα τά δάκρυα τοῦ βασανισμένου λαοῦ μας, γιατί δέν ἔχουμε ἄλλη νά μᾶς βοηθήσει, παρεκτός ἀπό τήν Παναγία, «ἄλλην γάρ οὐκ ἔχομεν ἁμαρτωλοί πρός Θεόν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσιν ἀεί μεσιτείαν, οἱ κατακαμπτόμενοι ὑπό πταισμάτων πολλῶν». …

Κυριακή 10 Αυγούστου 2014

Κινηματογράφος και Μυθιστόρημα

(Never Judge A Book By Its Movie) 

 Γράφει ο Σωτήρης Πετρίδης

 Από τη γένεση του κινηματογράφου, η μεταφορά έργων από άλλα μέσα ήταν συχνό φαινόμενο. Ένα από αυτά, που κατέχει και το μεγαλύτερο ποσοστό μεταφορών, είναι η λογοτεχνία. Ακόμη και όταν οι ταινίες είχαν διάρκεια περίπου δέκα λεπτών, υπήρχαν διασκευασμένα σενάρια από τη λαϊκή ή την κλασική λογοτεχνία.
Η άντληση ιστοριών από τη λογοτεχνία συνεχίστηκε και τα μετέπειτα χρόνια για να μας δώσει σημαντικά κινηματογραφικά έργα, όπως η Casablanca (Curtiz, 1942), το Όσα παίρνει ο Άνεμος (Fleming, 1939) και η Σιωπή των Αμνών (Demme, 1991). Επίσης, πολλά κινηματογραφικά blockbuster προέρχονται από τη λογοτεχνία, όπως ο Harry Potter και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών.

Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Βιβλία με το κιλό (!)

ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΘΕΝΙΤΗ*


 «ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της δεκαετίας του '80 δούλεψα για ένα φεγγάρι σε ένα βιβλιοπωλείο στην Ιπποκράτους, με μεγάλους πάγκους στο πεζοδρόμιο, που πουλούσε βιβλία με το κιλό, εκτός από τις κανονικές πωλήσεις, με το κομμάτι, στα ενδότερα του μαγαζιού. 
Η αλήθεια είναι ότι ντρεπόμουν κάπως να ζυγίζω και να βάζω σε πλαστικές σακούλες βιβλία, σα να ήταν πατάτες. Ντράπηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα πρώτη φορά τον ιδιοκτήτη της ανθούσας επιχείρησης. Ήταν ένας απίθανος τύπος, κοντός, αεικίνητος και στρογγυλός, κάπως σαν το ανθρωπάκι της Μισελέν με κοστούμι, που κυκλοφορούσε με μια θηριώδη μπλε σκούρα Μερσεντές, ένα εύγλωττο έως εκκωφαντικό τεκμήριο της ζηλευτής οικονομικής του κατάστασης και της κοινωνικής του θέσης.

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Καλοκαιρινές αποδράσεις...

«Να μας πάρεις μακριά, 
να μας πας στα πέρα μέρη, 
φύσα θάλασσα πλατιά, 
φύσα αγέρι φύσα αγέρι…» 
(Δ. Σαββόπουλος


 Το σφύριγμα του καραβιού τον βρήκε καθισμένο αναπαυτικά στη ναυτική πολυθρόνα. Ξαφνιάστηκε…Άφησε στα πόδια το βιβλίο, για να στρέψει το νου και το βλέμμα του πέρα μακριά, στον γαλάζιο ορίζοντα όπου… «…γυαλίζει, όλη φως, η θάλασσα του Αιγαίου.Σιλουέτες νησιών προβάλλουν εδώ κι εκεί, πάνω από την επιφάνεια των θαλάσσιων οριζόντων…»*
Ένα ταξίδι ήταν πάντα διακαής πόθος και κρυφή επιθυμία του…
Ένα ταξίδι… Όμως…
«Τι είναι αλήθεια ένα ταξίδι;Τίποτ’ άλλο παρά ένας ακόμη τρόπος να εξερευνούμε και να διαπιστώνουμε τις δυνάμεις που κατέχει η ψυχή και ο νους μας στο να ανταποκρίνεται συνθετικά στα φαινόμενα που αντικρύζει.Τα εξωτικά νησιά, τα μαγικά τοπία είναι μονάχα μια πρόφαση για το ταξίδι. Μέσα μας είναι όλα αυτά τα θαύματα και παίρνουμε το καράβι για να πάμε να τ’ανακαλύψουμε…»**

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Ιντερνετικά βιβλιοπωλεία...

Περιορισμούς βάζει η Γαλλία! 

Την ώρα που η Ελλάδα καταργεί την ενιαία τιμή στο βιβλίο, η Γαλλία όχι απλώς τη διατηρεί, αλλά την περιφρουρεί με περαιτέρω θεσμικές παρεμβάσεις.
Με νόμο που ψήφισε το γαλλικό κοινοβούλιο με ευρεία πλειοψηφία, απαγορεύεται στα ιντερνετικά βιβλιοπωλεία (γι’ αυτό και ο νόμος αποκαλείται «αντι-Amazon») να στέλνουν τις παραγγελίες στο σπίτι χωρίς έξοδα αποστολής και ταυτόχρονα να κάνουν την επιτρεπτή έκπτωση πάνω στην ενιαία τιμή (στη Γαλλία είναι μέχρι 5%, ενώ στην Ελλάδα ήταν μέχρι 10%).
 Αυτό γίνεται για να μην στραγγαλιστεί το δίκτυο των βιβλιοπωλείων από online επιχειρήσεις όπως η Amazon. Γιατί, όταν γίνεται η επιτρεπτή έκπτωση, η δωρεάν αποστολή θεωρείται επιπλέον έκπτωση και, άρα, καταστρατήγηση του νόμου της ενιαίας τιμής.
 Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο του νόμου κατατέθηκε από την αντιπολίτευση, το συντηρητικό κόμμα UMP.
 Όπως είπε, όμως, η υπουργός Πολιτισμού (προερχόμενη από το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα) Ορελί Φιλιπετί: «Το επιβεβαιώνουμε για μία ακόμα φορά, οι νόμοι που αφορούν την οικονομία του βιβλίου προκαλούν πάντα συναίνεση, για να μην πω ομοφωνία. Είναι σημάδι βαθιάς πρόσδεσης του έθνους στο βιβλίο».

 ΠΗΓΗ: http://www.tanea.gr/news/culture/

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Η επέλαση της ροζ λογοτεχνίας...

Η συγγραφέας και ψυχοθεραπεύτρια Εύα Στάμου, μιλά για την 'pinklit' που γεμίζει τα ταμεία των βιβλιοπωλείων 

Από τον Χρήστο Παρίδη

 *Πώς ορίζεται η «Ροζ λογοτεχνία»; Είναι παρακλάδι της παραλογοτεχνίας ή το λαϊκό ανάγνωσμα που επικεντρώνεται σε ερωτικές ιστορίες; 
 Ο όρος «ροζ λογοτεχνία» (pinklit) χρησιμοποιείται κυρίως στις αγγλόφωνες χώρες για σύγχρονα μυθιστορήματα που εστιάζουν σε θέματα ερωτικών σχέσεων αναπαράγοντας ρομαντικά στερεότυπα, και απευθύνονται όχι στη νόηση αλλά στη συγκίνηση του αναγνωστικού τους κοινού, το οποίο είναι κατεξοχήν γένους θηλυκού. Πρόκειται για κείμενα κομμένα και ραμμένα για ένα αγοραστικό κοινό που ορίζεται με βάση εξωλογοτεχνικά κριτήρια, όπως το φύλο και η ηλικιακή ομάδα, κι όχι με αναφορά σε παράγοντες συναφείς με την πεζογραφία, όπως η καλλιτεχνική ή υφολογική σχολή, και το λογοτεχνικό γούστο.
 *Σε τι διαφέρει η «ροζ λογοτεχνία» των τελευταίων ετών σε σχέση με άλλων εποχών; 
 Ο τρόπος με τον οποίο προωθείται είναι τελείως διαφορετικός. Πρόκειται για προϊόν μιας ισχυρής, παγκόσμιας βιομηχανίας που χρησιμοποιεί τη διαφήμιση για την εξάπλωσή της. Άλλα προϊόντα αυτού του είδους είναι οι ρομαντικές κομεντί, τα τηλεοπτικά σήριαλ, οι πρωινές εκπομπές ποικίλης ύλης, τα βιβλία αυτοβοήθειας, και τα γυναικεία περιοδικά. 

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Φεύγω, αλλά θα ξανάρθω !

Το νέο βιβλίο της Αρχοντούλας Διαβάτη 
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΝΗΣΙΔΕΣ» 
την Παρασκευή 11 Ιουλίου ! 

 "ΦΕΥΓΩ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΩ, έγραφε η πινακίδα στο πίσω μέρος της καρότσας στο Ντάτσουν. Από πάνω ένα αυτοσχέδιο στέγαστρο κι από κάτω τα παιδάκια –τα χαζεύαμε εμείς από δίπλα, σταματημένοι στο φανάρι– ξαπλωμένα μακάρια σ’ ένα φανταχτερό στρώμα με κόκκινα και κίτρινα τριαντάφυλλα.
 Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Το μικρότερο, κατσαρομάλλικο ένα αγοράκι, γυμνό εντελώς, ανάερα χαμογελώντας προς το μέρος μας, ενώ η τσιγγάνα μπροστά, συνοδηγός σοβαρή στο κουβούκλιο με το κεφάλι σκεπασμένο με μαντίλι χρωματιστό από κείνα με τα φλουριά στο μέτωπο. 
 Kαι στην Τσιμισκή που ’χε πάρει φωτιά, ένα ταμπλό βιβάν. Άσπρη τουνίκ, υπερυψωμένος ένας νεαρός, τίγκα παστωμένος στο μακιγιάζ κι ένα ροζ γαρίφαλο στο στόμα ακίνητος –άγαλμα στο βάθρο του– μόνον ο ήχος του κέρματος στο τσίγκινο κουτί κάτω διέκοπτε την ψεύτικη ακινησία του και μια βαθιά υπόκλιση, ή κλείσιμο του ματιού και ρεβεράντζα με γαρίφαλο, το αναπάντεχο «ευχαριστώ», στιγμή-αποκάλυψη για τα παιδιά. 
 Ένας μαύρος σκύλος έκανε διατάσεις μπροστά στο «Ολύμπιον», ενώ δυο τρεις άλλοι ξαπλωμένοι στα σκαλοπάτια δροσίζονταν στη θαλασσινή αύρα, από την πλατεία…. "

«Φεύγω, αλλά θα ξανάρθω»- Αρχοντούλα Διαβάτη- Εκδ. ΝΗΣΙΔΕΣ 

Για το BookSyros: Αλεξάνδρα Γρ.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

Ξεσκονίζοντας τη βιβλιοθήκη..

( Της Αρχοντίας Κάτσουρα)

 Έχω μια βιβλιοθήκη που, όπως οι περισσότερες οικιακές, είναι ένα αλλόκοτο μείγμα από βιβλία των φοιτητικών μου χρόνων, λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης, φαντασίας, ιστορίας, οικονομίας, πολιτικής, ποίησης, ζωγραφικής. Βιβλία-δώρα, άλλα αγοράστηκαν σε στιγμές παρόρμησης ή έπειτα από σοβαρή σκέψη, από ανάγκη ή για συντροφιά στις διακοπές. Περιέχει ακόμη παραμύθια κλασικά –έχω μια Χιονάτη με τρισδιάστατες χάρτινες εικόνες που μου χάρισαν όταν ήμουν ακόμη 5-6 ετών, και τώρα διαβάζω στην ανιψιά μου-, και παραδοσιακά από την Ελλάδα και τον κόσμο.
 Συχνά σκέφτομαι πως πρέπει να κάνω μια εκκαθάριση, να χαρίσω κάποια, τουλάχιστον αυτά στα οποία δεν έχω επανέλθει μετά την πρώτη ανάγνωση ή εκείνα των οποίων το περιεχόμενο πια δεν μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη.