«Ένα ποτάμι με βιβλία»

 Ο δρόμος της Ουτρέχτης γέμισε               με χιλιάδες βιβλία που φωτίζουν!

 

Ένα ποτάμι βιβλία γέμισε ένας κεντρικός δρόμος της Ουτρέχτης στην Ολλανδία και όποιος το επιθυμεί μπορεί να πάρει όποιο του αρέσει.

Ο λόγος; Μα το ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Λογοτεχνίας που διοργανώνεται στην ολλανδική πόλη και ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου  και θα έχει διάρκεια δύο εβδομάδων.

Η έναρξη του φεστιβάλ σηματοδοτήθηκε από που φωτίζουν και τοποθετήθηκαν στο δρόμο. Πρόκειται για ένα installation με 10.000 βιβλία που δημιουργήθηκε από την ισπανική καλλιτεχνική ομάδα Luzinterruptus.

Μάλιστα, αποτελεί και μία σιωπηρή διαμαρτυρία για τις συνέπειες της κίνησης στους δρόμους και την μόλυνση της ατμόσφαιρας στην ζωή της πόλης, αντικαθιστώντας τον θόρυβο και την ρύπανση με λέξεις, ποιήματα, σελίδες βιβλίων και απαλό φωτισμό. 

Τα 10.000 βιβλία συγκεντρώθηκαν από πολίτες της Ουτρέχτης, οι οποίοι παρέδωσαν παλιά βιβλία τους στην Δημόσια Βιβλιοθήκη της πόλης και το κατάστημα second hand βιβλίων Kringloop de Arm, προκειμένου να τους δώσουν νέα πνοή.

Και -ποιος ξέρει!- μπορεί να λάμψουν ξανά σε βιβλιοθήκες ή κομοδίνα άλλων πολιτών, καθώς μπορεί όποιος θέλει να πάρει ένα από αυτά τα βιβλία στο σπίτι του.

Η Ουτρέχτη είχε ανακηρυχθεί από την UNESCO το 2017 πόλη της λογοτεχνίας, στο πλαίσιο του Δικτύου δημιουργικών πόλεων, καθώς διαθέτει 56 βιβλιοπωλεία, 200 εκδότες και 26 βιβλιοθήκες.

 

ΠΗΓΗ: https://www.npress.gr/

Το ταξίδι ξεκίνησε!

 

Μετά από δυόμιση χρόνια αναβολής των συναντήσεών μας λόγω των περιοριστικών υγειονομικών μέτρων, παλιά και νέα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης «Μάνος Ελευθερίου» συναντηθήκαμε την Παρασκευή 23 Σεπτέμβρη στο γνώριμο, φιλικό και πάντα φιλόξενο χώρο της δημοτικής βιβλιοθήκης Ερμούπολης  και ξεκινήσαμε το πρώτο μας ταξίδι στις θάλασσες της Λογοτεχνίας!

Στο πρώτο μας  «λιμάνι» σταθήκαμε για να συζητήσουμε γύρω από βιβλία που προσεγγίζουν λογοτεχνικά το θέμα «Μικρασιατική καταστροφή».

Μέσα σε κλίμα εγκαρδιότητας κι ευχάριστης διάθεσης «εντοπίσαμε» βιβλία και συζητήσαμε για τον τρόπο που κάθε συγγραφέας προσέγγισε το μεγάλο αυτό θέμα, με ιδιαίτερη αναφορά στα βιβλία «Και η ψυχή στη Σμύρνη» του συριανού συγγραφέα Γιάννη Ρουσσουνέλου, «Ματωμένα χώματα», το κλασσικό βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου, χωρίς να λείψουν και οι αναφορές σε άλλους συγγραφείς, όπως Κόντογλου, Βενέζης, Κονδύλης κ.α.

Επρόκειτο για ένα σημαντικό, εθνικό θέμα που δεν εξαντλείται όσες συναντήσεις και συζητήσεις να αφιερωθούν, ωστόσο η συζήτηση στάθηκε αφορμή για να αναλογιστούμε και να θυμηθούμε μέσα από διαφορετικές λογοτεχνικές εμπειρίες γεγονότα και μεγάλες κοινωνικές-ιστορικές στιγμές της ιστορίας μας.

Επόμενο «λιμάνι» η Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης «Μάνος Ελευθερίου» θα «πιάσει» την Παρασκευή 22 Οκτώβρη, 7.30μμ, στο cafe του ξενοδοχείου ΕΡΜΗΣ, ελπίζουμε και με νέους συνταξιδιώτες της λογοτεχνίας!

«Τρύγος» - Γιάννης Ρίτσος

Άσπρα σπίτια κάτασπρα, 

τα βερικοκιά τα κεραμίδια, 
τα γαλανά παραθυρόφυλλα, 
τ’ άλογα τα κανελιά , μες τον αυλόγυρο 
τ’ άσπρα, μες το πράσινο 
τα μπαλκόνια, μάλαμα και θάλασσα 

Τα μουλάρια στον ανήφορο της πέτρας 
και τα γαϊδουράκια μες τ’ αγκάθια, 
ψάθες και μαχαίρια και καλάθια, 
μες τ’ αμπέλι γέλια 

Δάχτυλα και γόνατα στήθια και σαγόνια 
μες το μούστο ματωμένα, 
κόκκινες φωτιές κι ιδρώτα, 
στις κατηφοριές 
το χρυσό κακάρισμα της κότας 

Κι όπως γαλανίζει το βραδάκι, 
το μαβί, το βιολετί 
να κι η Παναγιά στη δημοσιά 
πλάι στα κάρα, στα κουδούνια, 
στα σταμνιά και στα κλαδωτά μαντήλια, 
να κρατάει στην ασημένια της ποδιά 
πέντε οκάδες κόκκινα σταφύλια. 

«Η σχολική εκδρομή»

Κατερίνα Αγγελάκη –Ρουκ 

 

Μες τη βαριά ανία της τάξης

όταν φέρναν δάκρυα τ’ ανούσια δευτερόλεπτα

μόνο η ιδέα της εκδρομής άνοιγε την καρδιά μου ·           

τα πούλμαν σαν τα έβλεπα έξω απ’ την πόρτα της αυλής

κι όπου να’ ναι, σαν να’ χανε φτερά

θα ‘παιρναν το δρόμο του βουνού ή της θάλασσας.

Ένα σύννεφο-όνειρο τύλιγε τη μακρινή ημερομηνία

που έλαμπε όλο και πιο κοντά περνώντας οι εβδομάδες.

Και ,αχ, η ανυπομονησία αποβραδίς, 

το καλαθάκι με τα σάντουιτς,

το  καινούργιο παντελόνι κι η βελονιά της τελευταίας στιγμής….

Και μετά η επιστροφή σαν θάνατος,

όπως η λίγη νύχτα μπερδεύει τα τελευταία δέντρα της εξοχής

με τα πρώτα σπίτια της πόλης 

και μερικοί έχουν πια αποκοιμηθεί,

ενώ άλλοι σε υπερένταση τραγουδούν ακόμη.

Μαθαίνω ν’ αντιστρέφω  το κλάσμα της πρωινής χαράς

με το δάχτυλο στο κουδούνι του σπιτιού.

Τέλειωσε, λέω· η μέρα αυτή,

που στον ορίζοντα του μέλλοντος γυάλιζε κάποτε,

πλησίασε, μεγάλωσε, ήρθε, τελείωσε.

Έτσι θα ‘ναι και με τη ζωή ….

Πώς πέρασες; Τι έγινε, πού είναι το πετσετάκι;

Το ‘χασες ; Η μάνα μου ρωτάει  . Αυτό ήταν … πάει.   

                                                                

ΠΗΓΗ: http://ekpromeletis.blogspot.com/

Ανδρέας Εμπειρίκος

Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριον

βοά μέσα στην πλάση

“Τις μέρες τις γλυκιές του Σεπτεμβρίου, όταν δεν έχει ακόμη
βρέξει και είναι το άκουσμα των ήχων πιο αραιό και η
γεύσις των ωρών και από του θέρους πιο πυκνή, όταν στους
κήπους σκάνε τα ρόδια, και πάλλονται υψιτενείς οι στήμονες
των λουλουδιών, και σφύζουν στις πορφύρες των φλεγόμενοι
οι ιβίσκοι, όλοι σαν υπερβέβαιοι γαμβροί που στων νυμφών
κτυπούν τις θύρες, τότε, σαν να ‘ναι πάντα καλοκαίρι (γιατί
όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος) ανα-
γαλλιάζουν οι ψυχές, και ο Έρωτας, ο πιο ξανθός αρχάγγε-
λος του Παραδείσου, βοά και λέγει στο κάθε που άγγιξε
κορμί: Τα ρούχα πέτα, γδύσου.
Τίποτε μη φοβάσαι.
Έαρ, χειμώνας, θέρος-
όπου κι αν είσαι-
είναι η ρομφαία μου μαζί σου.”

ΠΗΓΗ: https://homouniversalisgr.blogspot.com/