Κάθετη Έξοδος…

Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις… Έχω αφιερώσει με ιδιαίτερη χαρά τη ζωή μου στη Λογοτεχνία και την έρευνα γιατί αυτή ήταν η σημαντικότερη προτεραιότητά μου.
Δεν κάνω συχνά δηλώσεις και δεν θεωρώ ότι έχω άποψη για τα πάντα γιατί πιστεύω ότι ο συγγραφέας δεν είναι πιο ειδικός από τους άλλους μόνο και μόνο επειδή η πένα του έχει την ιδιότητα να μεταδίδει στο κοινό του αυτό που πιστεύει, έτσι διατηρώ το δικαίωμα του λάθους.
Βέβαια, τα λάθη ακόμα και στην επιστήμη, είναι πολύτιμα γιατί επισπεύδουν την αλλαγή της μεθόδου. Παλαιότερα διατηρούσα μια σιγουριά ότι όλοι είμαστε ικανοί να μαθαίνουμε απ’ αυτά.

Πριν από την «Κάθετη Έξοδο» στα τέσσερα προηγούμενα βιβλία μου ασχολήθηκα με την ιστορία. Αυτό με επηρέασε αρκετά γιατί από τη μια κατάλαβα ότι ελάχιστα έχουμε μάθει εμείς οι άνθρωποι από τα λάθη μας κι από την άλλη με έκανε να παρατηρώ τις ομοιότητες που έχει κάθε ιστορική περίοδο με τη σημερινή εποχή.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε την κατάρρευση γύρω μας και δεν θα ήθελα να πω κάτι άλλο γι΄αυτό, εκτός από μια ρητορική ερώτηση που την απάντηση την ξέρουμε.
 –Γιατί έκλεισαν οχτακόσιες σχολικές βιβλιοθήκες? Μπήκε λουκέτο και τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα πρόσβασης σ΄αυτές. Γιατί κάποιοι φοβούνται την επίδραση της λογοτεχνίας. 
Προφανώς η λογοτεχνία εκτός από την ενημερωτική και την ψυχαγωγική της ιδιότητα έχει και κάποια άλλη να αφυπνίζει τον άνθρωπο και τον θεραπεύει.
Σαν αναγνώστης, είχα την τάση από μικρός να αναζητώ στα βιβλία που διάβαζα κάτι για να σβήσω μια εσωτερική πνευματική δίψα. Στα βιβλία μεγάλων συγγραφέων υπήρχε αυτό και ήταν σαν το καθαρό νερό.
 Όπως σε ένα ποτήρι με θολό νερό μπορούμε να προσθέσουμε άφθονο καθαρό νερό κι αυτό όταν ξεχυλίσει να γίνει σταδιακά διαυγές, έτσι και ο θεραπευτικός λόγος ενεργεί μέσα μας. Μπορεί να μας δώσει εσωτερική διαύγεια για να δούμε τι είναι αληθινό γύρω μας.
 Το καινούριο μου βιβλίο «Κάθετη Έξοδος»(εκδ.ΠΑΤΑΚΗΣ) αφορά το σήμερα.
Δεν θέλησα να ερμηνεύσω τα γεγονότα και την επερχόμενη σκληρή πραγματικότητα με αφηρημένες ιδεολογικές αρχές, ούτε να καταγγείλω στον αναγνώστη το μηχανισμό της ανθρώπινης υποταγής, αφού αυτό έπαψε να είναι κρυμμένο μυστικό.
Ο σκοπός μου σ’ αυτό το βιβλίο είναι να μεταφερθεί η συγκέντρωση μας από το ΓΙΑΤΙ φτάσαμε ως εδώ σαν χώρα, στο πώς θα ενεργοποιηθεί επαρκώς, η αδιαμφισβήτητη αξιοπρέπεια που χαρακτηρίζει εμάς τους Έλληνες και από την ενήλικη πια θέση να στραφούμε στο ΠΩΣ θα κάνουμε ότι είναι καλύτερο να γίνει. 
Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει έξοδος πίσω από την κατασκευασμένη ομίχλη που πυκνώνει παντού γύρω μας
Κάθετη έξοδος 
Αρκεί να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να σκεφτούμε το «άνω θρώσκω» και να σηκώσουμε το κεφάλι ψηλά.

 
                                                       Πασχάλης Λαμπαρδής