ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΘΕΝΙΤΗ*
«ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της δεκαετίας του '80 δούλεψα για ένα φεγγάρι σε ένα βιβλιοπωλείο στην Ιπποκράτους, με μεγάλους πάγκους στο πεζοδρόμιο, που πουλούσε βιβλία με το κιλό, εκτός από τις κανονικές πωλήσεις, με το κομμάτι, στα ενδότερα του μαγαζιού.
Η αλήθεια είναι ότι ντρεπόμουν κάπως να ζυγίζω και να βάζω σε πλαστικές σακούλες βιβλία, σα να ήταν πατάτες. Ντράπηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα πρώτη φορά τον ιδιοκτήτη της ανθούσας επιχείρησης. Ήταν ένας απίθανος τύπος, κοντός, αεικίνητος και στρογγυλός, κάπως σαν το ανθρωπάκι της Μισελέν με κοστούμι, που κυκλοφορούσε με μια θηριώδη μπλε σκούρα Μερσεντές, ένα εύγλωττο έως εκκωφαντικό τεκμήριο της ζηλευτής οικονομικής του κατάστασης και της κοινωνικής του θέσης.
Έμοιαζε ακριβώς με μεγαλέμπορο γεωργικών προϊόντων, που τά' πιασε χοντρά από την πατάτα, και δεν ξέρει πώς να ξοδέψει το χαρτί που φούσκωνε στις τσέπες του -κλασικός τύπος πελάτη επαρχιακού σκυλάδικου.
Τον θυμήθηκα όταν έμαθα για τον θάνατο της Μάνιας Καραϊτίδη, της εφέστιας θεότητας της «Εστίας». Το δικό της μαγαζί δεν ήταν βιβλιοπωλείο, ήταν ναός, στον οποίο πήγαινα για προσκύνημα όταν τελείωνα από τον βιβλιέμπορα της Ιπποκράτους -τα μισά, σχεδόν, απ' ό,τι μού 'δινε ο μυστήριος τα ακουμπούσα στην «Εστία», ή στην «Ενδοχώρα», λίγο παραπάνω στη Σόλωνος. Την ίδια την Καραϊτίδη σπανίως την έβλεπα στο ισόγειο της «Εστίας», αλλά η αύρα της ήταν ευδιάκριτη παντού, από την ποιότητα, την ποσότητα και την παρουσίαση των βιβλίων, μέχρι τους εξαιρετικούς υπαλλήλους που εργάζονταν εκεί, πραγματικές κινητές βιβλιοθήκες, που είχαν στο κεφάλι τους ένα πελώριο όγκο βιβλιογραφιών.
Για ένα βιβλιοφάγο όπως εγώ, ήταν η ύψιστη απόλαυση να περιδιαβάζω στους διαδρόμους του βιβλιοπωλείου, να ξεφυλλίζω, να ανασαίνω βαθιά την ευωδιά των τυπωμένων βιβλίων ή να συναντώ ομοιοπαθείς, που στο γλαρό τους βλέμμα, καθώς κρατούσαν στο χέρι ένα αντίτυπο, καθρεφτιζόταν η δική μου έκφραση.
Δεν ξέρω τι απέγινε ο παλιός μου εργοδότης. Μπορεί να τελεύτησε ειρηνικά, ανάμεσα σε παιδιά κι εγγόνια καλοτακτοποιημένα από τα φράγκα που έβγαλε πουλώντας βιβλία με το κιλό. Ή πάλι, μπορεί και να τον πρόδωσε η καρδιά του, καθώς σκόρπαγε τη χαρτούρα μπροστά στα αγαλματένια πόδια κάποιας φίρμας τραγουδιάρας, κι απέμεινε εκεί, στον τόπο, ένθερμος μέχρι τέλους ικέτης κάποιας ιέρειας των νυχτερινών παθών.
Βιβλία πουλούσε κι αυτός, βιβλία κι η Καραϊτίδη -όμως το όνομα του πρώτου το λησμόνησα την επόμενη στιγμή της παραίτησής μου, ενώ τη δεύτερη, και το βιβλιοπωλείο της, δεν πρόκειται να τα ξεχάσω.»
*Ο Παύλος Μεθενίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Είναι δημοσιογράφος – έχει συνεργαστεί με περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ως σχολιογράφος, ελεύθερος ρεπόρτερ, κινηματογραφικός συντάκτης, ερευνητής, σεναριογράφος και σταυρολεξοποιός.
Πριν αποφασίσει να βιοποριστεί ως γραφιάς, εργάστηκε σε ναυτιλιακό πρακτορείο, βιβλιοδετείο, σουβλατζίδικο, εκδοτικό οίκο, κατάστημα ενδυμάτων, συνεργείο καθαρισμού, εταιρεία "κούριερ" και τράπεζα. Μετά θυμήθηκε πως έγραφε καλές εκθέσεις στο Δημοτικό. Είναι παντρεμένος με την Ευάννα Βενάρδου κι έχει ένα γιο, ο οποίος τον διδάσκει πώς να είναι πατέρας.
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/
«ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ της δεκαετίας του '80 δούλεψα για ένα φεγγάρι σε ένα βιβλιοπωλείο στην Ιπποκράτους, με μεγάλους πάγκους στο πεζοδρόμιο, που πουλούσε βιβλία με το κιλό, εκτός από τις κανονικές πωλήσεις, με το κομμάτι, στα ενδότερα του μαγαζιού.
Η αλήθεια είναι ότι ντρεπόμουν κάπως να ζυγίζω και να βάζω σε πλαστικές σακούλες βιβλία, σα να ήταν πατάτες. Ντράπηκα ακόμα περισσότερο όταν είδα πρώτη φορά τον ιδιοκτήτη της ανθούσας επιχείρησης. Ήταν ένας απίθανος τύπος, κοντός, αεικίνητος και στρογγυλός, κάπως σαν το ανθρωπάκι της Μισελέν με κοστούμι, που κυκλοφορούσε με μια θηριώδη μπλε σκούρα Μερσεντές, ένα εύγλωττο έως εκκωφαντικό τεκμήριο της ζηλευτής οικονομικής του κατάστασης και της κοινωνικής του θέσης.
Έμοιαζε ακριβώς με μεγαλέμπορο γεωργικών προϊόντων, που τά' πιασε χοντρά από την πατάτα, και δεν ξέρει πώς να ξοδέψει το χαρτί που φούσκωνε στις τσέπες του -κλασικός τύπος πελάτη επαρχιακού σκυλάδικου.
Τον θυμήθηκα όταν έμαθα για τον θάνατο της Μάνιας Καραϊτίδη, της εφέστιας θεότητας της «Εστίας». Το δικό της μαγαζί δεν ήταν βιβλιοπωλείο, ήταν ναός, στον οποίο πήγαινα για προσκύνημα όταν τελείωνα από τον βιβλιέμπορα της Ιπποκράτους -τα μισά, σχεδόν, απ' ό,τι μού 'δινε ο μυστήριος τα ακουμπούσα στην «Εστία», ή στην «Ενδοχώρα», λίγο παραπάνω στη Σόλωνος. Την ίδια την Καραϊτίδη σπανίως την έβλεπα στο ισόγειο της «Εστίας», αλλά η αύρα της ήταν ευδιάκριτη παντού, από την ποιότητα, την ποσότητα και την παρουσίαση των βιβλίων, μέχρι τους εξαιρετικούς υπαλλήλους που εργάζονταν εκεί, πραγματικές κινητές βιβλιοθήκες, που είχαν στο κεφάλι τους ένα πελώριο όγκο βιβλιογραφιών.
Για ένα βιβλιοφάγο όπως εγώ, ήταν η ύψιστη απόλαυση να περιδιαβάζω στους διαδρόμους του βιβλιοπωλείου, να ξεφυλλίζω, να ανασαίνω βαθιά την ευωδιά των τυπωμένων βιβλίων ή να συναντώ ομοιοπαθείς, που στο γλαρό τους βλέμμα, καθώς κρατούσαν στο χέρι ένα αντίτυπο, καθρεφτιζόταν η δική μου έκφραση.
Δεν ξέρω τι απέγινε ο παλιός μου εργοδότης. Μπορεί να τελεύτησε ειρηνικά, ανάμεσα σε παιδιά κι εγγόνια καλοτακτοποιημένα από τα φράγκα που έβγαλε πουλώντας βιβλία με το κιλό. Ή πάλι, μπορεί και να τον πρόδωσε η καρδιά του, καθώς σκόρπαγε τη χαρτούρα μπροστά στα αγαλματένια πόδια κάποιας φίρμας τραγουδιάρας, κι απέμεινε εκεί, στον τόπο, ένθερμος μέχρι τέλους ικέτης κάποιας ιέρειας των νυχτερινών παθών.
Βιβλία πουλούσε κι αυτός, βιβλία κι η Καραϊτίδη -όμως το όνομα του πρώτου το λησμόνησα την επόμενη στιγμή της παραίτησής μου, ενώ τη δεύτερη, και το βιβλιοπωλείο της, δεν πρόκειται να τα ξεχάσω.»
*Ο Παύλος Μεθενίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Είναι δημοσιογράφος – έχει συνεργαστεί με περιοδικά, εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς ως σχολιογράφος, ελεύθερος ρεπόρτερ, κινηματογραφικός συντάκτης, ερευνητής, σεναριογράφος και σταυρολεξοποιός.
Πριν αποφασίσει να βιοποριστεί ως γραφιάς, εργάστηκε σε ναυτιλιακό πρακτορείο, βιβλιοδετείο, σουβλατζίδικο, εκδοτικό οίκο, κατάστημα ενδυμάτων, συνεργείο καθαρισμού, εταιρεία "κούριερ" και τράπεζα. Μετά θυμήθηκε πως έγραφε καλές εκθέσεις στο Δημοτικό. Είναι παντρεμένος με την Ευάννα Βενάρδου κι έχει ένα γιο, ο οποίος τον διδάσκει πώς να είναι πατέρας.ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου