Αποσπάσματα από βιβλία του
που θα σας σαγηνέψουν...
Νικητής του Nobel Λογοτεχνίας, 2017, τα γραπτά του Ishiguro βυθίζουν την ψυχή μας σε ζητήματα που αφορούν τη μνήμη, τον χρόνο και την αυταπάτη.
Ο Ishiguro είναι ο 114ος νικητής του πιο πολυπόθητου βραβείου στον χώρο της λογοτεχνίας, πατώντας στα χνάρια του Toni Morrison και του Pablo Neruda.
Γεννημένος στην Ιαπωνία, ο βρετανός συγγραφέας ενδεχομένως να θεώρησε ότι η απονομή του Βραβείου Nobel Λογοτεχνίας 2017 ήταν ίσως κάτι το ανέλπιστο, ωστόσο, αναμφισβήτητα είναι ένας από τους πιο πνευματικούς συγγραφείς της σύγχρονης εποχής.
Σας αφιερώνουμε ορισμένα από τα πιο γνωστά αποσπάσματα από τα βιβλία του, τα οποία, με ιδανικό τρόπο, αναδεικνύουν το πνεύμα και τη φήμη του, αποσπάσματα
«Οι αναμνήσεις, ακόμη κι οι πιο αγαπημένες και οι πιο ανεκτίμητες, κάποια στιγμή σβήνουν, ξεθωριάζουν εκπληκτικά γρήγορα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει μ’ εμένα. Οι αναμνήσεις μου, εκείνες οι πολύτιμες κι ανεκτίμητες αναμνήσεις μου, δεν ξεθωριάζουν ποτέ…
Φαντάζομαι ότι κάπου υπάρχει ένα ποτάμι, τα νερά του τρέχουν ορμητικά και άγρια. Μέσα στο ποτάμι βρίσκονται δύο άνθρωποι, προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν ο ένας από τον άλλον, κρατιούνται όσο πιο δυνατά γίνεται, αλλά στο τέλος δεν αντέχουν πια. Το ρεύμα είναι ισχυρό, αναγκάζονται να αφήσουν ο ένας τον άλλον, να χωριστούν. Έτσι συμβαίνει και με εμάς. Είναι τόσο κρίμα Kath, γιατί αγαπήσαμε ο ένας τον άλλον μια ζωή ολόκληρη. Αλλά στο τέλος, δεν θα μπορέσουμε να κρατήσουμε ο ένας τον άλλον, δεν θα καταφέρουμε να μείνουμε για πάντα μαζί…
Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσον η ζωή μας είναι διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων που σώζουμε. Όλοι έχουμε ένα τέλος. Ίσως κανένας από εμάς να μην κατανοεί πλήρως τι έζησε κατά το παρελθόν, ίσως κανένας από εμάς δεν αισθάνεται ότι ο χρόνος που είχε ήταν αρκετός...
Είναι εκείνη η στιγμή που αφήνοντας το πιόνι του σκακιού συνειδητοποιείς το λάθος που έχεις κάνει και σε πνίγει ο πανικός, διότι δεν μπορείς ακόμη να μετρήσεις το μέγεθος της καταστροφής που έχεις προκαλέσει στον εαυτό σου».
― Kazuo Ishiguro, "Μη Με Αφήσεις Ποτέ"
«Το μόνο που ξέρω είναι ότι σπατάλησα όλα αυτά τα χρόνια αναζητώντας κάτι, ένα είδος τρόπαιου, το οποίο θα κέρδιζα μόνο εάν το άξιζα πραγματικά. Αλλά δεν το θέλω πλέον, τώρα αναζητώ κάτι άλλο, ζεστό και τρυφερό, κάτι που θα με αγκαλιάσει τρυφερά, κάτι στο οποίο θα μπορώ να στηριχτώ, ανεξάρτητα από ό,τι κάνω, ανεξάρτητα από το τι έγινα. Κάτι που θα είναι εκεί, πάντα, σαν τον ουρανό της αυριανής μέρας. Αυτό αναζητώ και νομίζω ότι αυτό πρέπει να αναζητούμε όλοι μας. Αλλά σύντομα θα είναι αργά, θα είμαστε πολύ προγραμματισμένοι για να κατορθώσουμε να αλλάξουμε. Εάν δεν αδράξουμε την ευκαιρία τώρα, θα τη χάσουμε για πάντα, όλοι μας»
― Kazuo Ishiguro, "Τότε που ήμασταν ορφανοί"
«Πάντα ήθελε να πιστεύει σε κάτι».
«Ποιο είναι το νόημα να ανησυχούμε για το τι θα μπορούσαμε ή δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει για να ελέγξουμε τον δρόμο που πήρε η ζωή μας; Σίγουρα είναι αρκετό ότι άνθρωποι σαν εσένα κι εμένα τουλάχιστον προσπαθήσαμε και προσφέραμε κάτι αληθινό, κάτι πολύτιμο. Κι αν ορισμένοι από εμάς είναι έτοιμοι να θυσιάσουν πολλά πράγματα στη ζωή τους για να κυνηγήσουν αυτές τις προσδοκίες, σίγουρα αυτό από μόνο του, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα προκαλέσει υπερηφάνεια και ικανοποίηση…
«Εάν έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε τέλειοι, δεν θα φτάσουμε ποτέ σε εκείνο το σημείο, σε εκείνο το ύψωμα που προσπαθούμε να κατακτήσουμε»
― Kazuo Ishiguro, "Απομεινάρια Μίας Ημέρας"
«Αλλά τότε, και πάλι αναρωτήθηκα μήπως κι αυτό που νιώθουμε στην καρδιά μας σήμερα δεν μοιάζει με τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν πάνω μας από τα βρεγμένα φύλλα, ακόμη κι αν η βροχή έχει σταματήσει. Αναρωτιέμαι, μήπως εάν χαθούν οι αναμνήσεις μας, δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα εκτός από την αγάπη που σβήνει και πεθαίνει»
― Kazuo Ishiguro, "Ο Θαμμένος Γίγαντας"
«Ίσως υπάρχουν και κάποιοι που περνάνε τη ζωή τους χωρίς ανησυχίες αυτού του είδους. Όμως για εκείνους που είναι όπως εμείς, η μοίρα μας είναι να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο ως ορφανοί, κυνηγώντας για χρόνια τις σκιές των γονέων που έχουν εξαφανιστεί. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε και να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας, όσο καλύτερα γίνεται, διότι μέχρι να έρθει η στιγμή που θα το κατορθώσουμε, δεν θα βρούμε ησυχία»
― Kazuo Ishiguro, "Τότε Που Ήμασταν Ορφανοί"
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ.
ΠΗΓΗ: http://share24.gr
που θα σας σαγηνέψουν...
Νικητής του Nobel Λογοτεχνίας, 2017, τα γραπτά του Ishiguro βυθίζουν την ψυχή μας σε ζητήματα που αφορούν τη μνήμη, τον χρόνο και την αυταπάτη.
Ο Ishiguro είναι ο 114ος νικητής του πιο πολυπόθητου βραβείου στον χώρο της λογοτεχνίας, πατώντας στα χνάρια του Toni Morrison και του Pablo Neruda.
Γεννημένος στην Ιαπωνία, ο βρετανός συγγραφέας ενδεχομένως να θεώρησε ότι η απονομή του Βραβείου Nobel Λογοτεχνίας 2017 ήταν ίσως κάτι το ανέλπιστο, ωστόσο, αναμφισβήτητα είναι ένας από τους πιο πνευματικούς συγγραφείς της σύγχρονης εποχής.
Σας αφιερώνουμε ορισμένα από τα πιο γνωστά αποσπάσματα από τα βιβλία του, τα οποία, με ιδανικό τρόπο, αναδεικνύουν το πνεύμα και τη φήμη του, αποσπάσματα
«Οι αναμνήσεις, ακόμη κι οι πιο αγαπημένες και οι πιο ανεκτίμητες, κάποια στιγμή σβήνουν, ξεθωριάζουν εκπληκτικά γρήγορα. Αλλά αυτό δε συμβαίνει μ’ εμένα. Οι αναμνήσεις μου, εκείνες οι πολύτιμες κι ανεκτίμητες αναμνήσεις μου, δεν ξεθωριάζουν ποτέ…
Φαντάζομαι ότι κάπου υπάρχει ένα ποτάμι, τα νερά του τρέχουν ορμητικά και άγρια. Μέσα στο ποτάμι βρίσκονται δύο άνθρωποι, προσπαθούν απεγνωσμένα να κρατηθούν ο ένας από τον άλλον, κρατιούνται όσο πιο δυνατά γίνεται, αλλά στο τέλος δεν αντέχουν πια. Το ρεύμα είναι ισχυρό, αναγκάζονται να αφήσουν ο ένας τον άλλον, να χωριστούν. Έτσι συμβαίνει και με εμάς. Είναι τόσο κρίμα Kath, γιατί αγαπήσαμε ο ένας τον άλλον μια ζωή ολόκληρη. Αλλά στο τέλος, δεν θα μπορέσουμε να κρατήσουμε ο ένας τον άλλον, δεν θα καταφέρουμε να μείνουμε για πάντα μαζί…
Δεν είμαι σίγουρος κατά πόσον η ζωή μας είναι διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων που σώζουμε. Όλοι έχουμε ένα τέλος. Ίσως κανένας από εμάς να μην κατανοεί πλήρως τι έζησε κατά το παρελθόν, ίσως κανένας από εμάς δεν αισθάνεται ότι ο χρόνος που είχε ήταν αρκετός...
Είναι εκείνη η στιγμή που αφήνοντας το πιόνι του σκακιού συνειδητοποιείς το λάθος που έχεις κάνει και σε πνίγει ο πανικός, διότι δεν μπορείς ακόμη να μετρήσεις το μέγεθος της καταστροφής που έχεις προκαλέσει στον εαυτό σου».
― Kazuo Ishiguro, "Μη Με Αφήσεις Ποτέ"
― Kazuo Ishiguro, "Τότε που ήμασταν ορφανοί"
«Πάντα ήθελε να πιστεύει σε κάτι».
«Ποιο είναι το νόημα να ανησυχούμε για το τι θα μπορούσαμε ή δεν θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει για να ελέγξουμε τον δρόμο που πήρε η ζωή μας; Σίγουρα είναι αρκετό ότι άνθρωποι σαν εσένα κι εμένα τουλάχιστον προσπαθήσαμε και προσφέραμε κάτι αληθινό, κάτι πολύτιμο. Κι αν ορισμένοι από εμάς είναι έτοιμοι να θυσιάσουν πολλά πράγματα στη ζωή τους για να κυνηγήσουν αυτές τις προσδοκίες, σίγουρα αυτό από μόνο του, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, θα προκαλέσει υπερηφάνεια και ικανοποίηση…
«Εάν έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε τέλειοι, δεν θα φτάσουμε ποτέ σε εκείνο το σημείο, σε εκείνο το ύψωμα που προσπαθούμε να κατακτήσουμε»
― Kazuo Ishiguro, "Απομεινάρια Μίας Ημέρας"
«Αλλά τότε, και πάλι αναρωτήθηκα μήπως κι αυτό που νιώθουμε στην καρδιά μας σήμερα δεν μοιάζει με τις σταγόνες της βροχής που πέφτουν πάνω μας από τα βρεγμένα φύλλα, ακόμη κι αν η βροχή έχει σταματήσει. Αναρωτιέμαι, μήπως εάν χαθούν οι αναμνήσεις μας, δεν θα υπάρχει πλέον τίποτα εκτός από την αγάπη που σβήνει και πεθαίνει»
― Kazuo Ishiguro, "Ο Θαμμένος Γίγαντας"
«Ίσως υπάρχουν και κάποιοι που περνάνε τη ζωή τους χωρίς ανησυχίες αυτού του είδους. Όμως για εκείνους που είναι όπως εμείς, η μοίρα μας είναι να αντιμετωπίζουμε τον κόσμο ως ορφανοί, κυνηγώντας για χρόνια τις σκιές των γονέων που έχουν εξαφανιστεί. Δεν μπορεί να γίνει τίποτα, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσπαθήσουμε και να ολοκληρώσουμε την αποστολή μας, όσο καλύτερα γίνεται, διότι μέχρι να έρθει η στιγμή που θα το κατορθώσουμε, δεν θα βρούμε ησυχία»
― Kazuo Ishiguro, "Τότε Που Ήμασταν Ορφανοί"
Κείμενο – Απόδοση Λ.Τ.
ΠΗΓΗ: http://share24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου