«Γράφω για όλη την οικογένεια…»

Απόσπασμα από τη συνέντευξη 
του Ευγένιου Τριβιζά 
στη Ράνια Μπουμπουρή για το diastixo.gr 

Το "κουδούνι του τρόμου" είναι ο τίτλος του τελευταίου μυθιστορήματός σας. Ποια ήταν η πηγή της έμπνευσής σας για το συγκεκριμένο έργο ή η αφορμή για να γραφτεί; 
Πριν από χρόνια, περιδιάβαινα σε μια υπαίθρια αγορά του Αμβούργου όπου βρισκόμουν για ένα εγκληματολογικό συνέδριο, όταν σε έναν πάγκο με αντίκες πήρε το μάτι μου ένα ορειχάλκινο πλαίσιο κουδουνιού εξώθυρας με περίτεχνη διακόσμηση. Είχε κάτι το σαγηνευτικό και δαιμονικό συνάμα. Το πήρα στα χέρια μου και αναρωτιόμουν τι εξώθυρα να κοσμούσε κάποτε. Κάποιου φρενοκομείου; Κάποιας μυστικής αδελφότητας; Σημείωσα τότε δυο τρεις ιδέες που μου έδωσε αυτό το εύρημα, όπως το κουδούνι ενός φρενοκομείου που, όταν το χτυπάς, τρελαίνεσαι ή μιας εγκληματικής οργάνωσης που προκαλεί ακαριαία ηλεκτροπληξία σε ανεπιθύμητους επισκέπτες. Μια άλλη από τις ιδέες αυτές εξελίχθηκε αργότερα στην υπόθεση του μυθιστορήματος Το κουδούνι του τρόμου. 
Στο βιβλίο σας γίνεται πάντρεμα διαφορετικών εποχών: Απ’ τη μια τα τρένα με τις ατμομηχανές στον σιδηροδρομικό σταθμό και ο Νικολάκης Πιτσιρίμπος με τη μανία του να δένει κονσερβοκούτια στις ουρές των γάτων, από την άλλη οι κακοποιοί με τα κινητά τηλέφωνα και τα διαδικτυακά δημοσιεύματα στο τέλος. Με ποιο σκεπτικό επιλέξατε αυτή την προσέγγιση;
Με το σκεπτικό σύνθεσης ενός φανταστικού σύμπαντος πέρα από συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Οι στολές των αξιωματούχων, η αρχιτεκτονική των κτιρίων, τα ονόματα των χαρακτήρων, οι περιγραφές των επικίνδυνων ζώων, το καθετί στο Κουδούνι του τρόμου είναι ένα καλειδοσκόπιο από ψηφίδες διάφορων περιοχών και εποχών· από τα ολλανδικά ανάκτορα σε τριτοκοσμικά νεκροταφεία αυτοκινήτων, από κοσμικά καζίνο σε ζούγκλες της Ονδούρας, συγκροτώντας μια άλλοτε ονειρική και άλλοτε εφιαλτική μυθική αλήθεια. 

Σε αναγνώστες ποιων ηλικιών απευθύνεστε με το βιβλίο σας; 
Το βιβλίο αυτό, όπως και τα περισσότερα βιβλία μου, είναι διηλικιακό. Ελπίζω ότι θα το απολαμβάνουν αναγνώστες όλων των ηλικιών. Μικροί και μεγάλοι. Δεν γράφω μόνο για παιδιά. Γράφω για όλη την οικογένεια. 

Τι θα θέλατε κυρίως να μείνει στους αναγνώστες σας από αυτό; 
Η οικολογική του πλοκή. Άλλωστε, το μυθιστόρημα είναι αφιερωμένο στα τελευταία Myrmecophaga tridactyla που ζουν στα δάση της Αργεντινής, της Βραζιλίας και της Ονδούρας. 
Ποια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που αντλείτε γράφοντας για παιδιά; 
Επιτρέψτε μου να παραθέσω μια φράση του Γκρέιαμ Γκριν: «Η καλύτερη μυρωδιά είναι αυτή του ψωμιού, η καλύτερη γεύση είναι αυτή του αλατιού, η καλύτερη αγάπη είναι αυτή των παιδιών»… 

(Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του Ευγένιου Τριβιζά με μια «επίσκεψη» στο "διάστιχο"!