(Ζητήσαμε από πεζογράφους, ποιητές, μεταφραστές και επιμελητές να μας στείλουν μια καλοκαιρινή φωτογραφία από το προσωπικό τους αρχείο και να την πλαισιώσουν με μια ανάμνηση. Σήμερα, ο Κώστας Ακρίβος - https://bookpress.gr/)
«Είμαστε και οι δύο πέντε χρονών. Έχετε έρθει για καλοκαίρι στην Αθήνα με τη μαμά σου απ΄ τον Βόλο. Μένουμε στα Τουρκοβούνια. Ο μπαμπάς δουλεύει στο ζαχαροπλαστείο Ρωσσικόν. Αυτές τις μέρες πήρε άδεια γιατί θέλει να σας δείξει τα αξιοθέατα. Πήγαμε στο Σούνιο, στον Λυκαβηττό, στο Ζάππειο, στην Κηφισιά, στο Σύνταγμα, σήμερα στην Ακρόπολη. Τα βράδια γυρίζουμε με το Ντεσεβό του μπαμπά στα λούνα παρκ. Σου αρέσουν τα συγκρουόμενα, εμένα οι κούνιες. Πηγαίνουμε και σε κέντρα που παίζουν μουσική. Σε έμαθα να χορεύεις τουίστ και όλοι οι άλλοι γελάνε μαζί μας με τις φιγούρες που κάνουμε.
Ένα βράδυ πήγαμε στις Τζιτζιφιές, εκεί που τραγουδάει ένας μεγάλος τραγουδιστής που τον λένε Μπιθικώτση. Χτες το βράδυ ήρθες κρυφά στο κρεβάτι μου και είπες πως όλα αυτά τα βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου και σου αρέσουν πάρα πολύ. Ναι, όμως εσύ έχεις μπει σε καράβι και σε τρένο που εγώ ακόμα δεν έχω μπει. Με τη μαμά σου ταξιδέψατε με το πλοίο ΚΥΚΝΟΣ μέχρι τη Χαλκίδα και από εκεί ως την Αθήνα με το τρένο. Του χρόνου που θα έρθουμε εμείς στον Βόλο, θα πηγαίνουμε κάθε μέρα για μπάνιο στη θάλασσα και θα κάνουμε εκδρομές στο όμορφο βουνό που έχετε. Ωραία δεν είναι εδώ στην Ακρόπολη; Η μαμά σου ήξερε όλη την ιστορία για τα αρχαία και μας την είπε. Εμείς δεν φοράμε γυαλιά για τον ήλιο, οι μεγάλοι φοράνε.
Χτες το Σάββατο πήγαμε στον Κατράντζο και σου αγόρασαν καινούργια παπούτσια, επειδή δεν σου αρέσει να φοράς τα πλαστικά σαντάλια. Εδώ δείχνεις πως θέλεις να γελάσεις, αλλά δεν σε αφήνει ο θυμός, επειδή το πρωί σε έβαλαν να πιεις με το ζόρι το γάλα που εσύ το σιχαίνεσαι. Πολλές φορές πεισμώνεις και θέλεις πάντα να γίνεται το δικό σου. Εγώ γελάω μαζί σου, αλλά εσύ μου κάνεις όλα τα χατίρια. Έχεις φέρει μαζί σου το άλμπουμ της ΜΕΛΟ, γιατί λες ότι ψάχνεις να βρεις τη σημαία από μια χώρα της Αφρικής που σου λείπει και εδώ στην πρωτεύουσα μπορεί να ΄σαι τυχερός και να τη βρεις.
Μερικές φορές ο μπαμπάς μου και η μαμά σου κουβεντιάζουν για κάτι που το λένε «τα πολιτικά» και μιλάνε ψιθυριστά λες και δεν θέλουν να τους ακούσει κανένας άλλος.
Εγώ όταν θα μεγάλωνα, ήθελα να γίνω γιατρός στα μικρά παιδιά. Όμως δεν πρόλαβα, «έφυγα» λίγες μέρες, αφού είχα κλείσει τα δεκαοχτώ. Οι μεγάλοι «έφυγαν» πολύ αργότερα, όταν μεγάλωσαν κι άλλο.
Όμως θέλω να ξέρεις πως αυτό ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου και εσύ ο πιο αγαπημένος ξάδερφος που είχα...»
ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/
ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ
«Είμαστε και οι δύο πέντε χρονών. Έχετε έρθει για καλοκαίρι στην Αθήνα με τη μαμά σου απ΄ τον Βόλο. Μένουμε στα Τουρκοβούνια. Ο μπαμπάς δουλεύει στο ζαχαροπλαστείο Ρωσσικόν. Αυτές τις μέρες πήρε άδεια γιατί θέλει να σας δείξει τα αξιοθέατα. Πήγαμε στο Σούνιο, στον Λυκαβηττό, στο Ζάππειο, στην Κηφισιά, στο Σύνταγμα, σήμερα στην Ακρόπολη. Τα βράδια γυρίζουμε με το Ντεσεβό του μπαμπά στα λούνα παρκ. Σου αρέσουν τα συγκρουόμενα, εμένα οι κούνιες. Πηγαίνουμε και σε κέντρα που παίζουν μουσική. Σε έμαθα να χορεύεις τουίστ και όλοι οι άλλοι γελάνε μαζί μας με τις φιγούρες που κάνουμε.
Ένα βράδυ πήγαμε στις Τζιτζιφιές, εκεί που τραγουδάει ένας μεγάλος τραγουδιστής που τον λένε Μπιθικώτση. Χτες το βράδυ ήρθες κρυφά στο κρεβάτι μου και είπες πως όλα αυτά τα βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου και σου αρέσουν πάρα πολύ. Ναι, όμως εσύ έχεις μπει σε καράβι και σε τρένο που εγώ ακόμα δεν έχω μπει. Με τη μαμά σου ταξιδέψατε με το πλοίο ΚΥΚΝΟΣ μέχρι τη Χαλκίδα και από εκεί ως την Αθήνα με το τρένο. Του χρόνου που θα έρθουμε εμείς στον Βόλο, θα πηγαίνουμε κάθε μέρα για μπάνιο στη θάλασσα και θα κάνουμε εκδρομές στο όμορφο βουνό που έχετε. Ωραία δεν είναι εδώ στην Ακρόπολη; Η μαμά σου ήξερε όλη την ιστορία για τα αρχαία και μας την είπε. Εμείς δεν φοράμε γυαλιά για τον ήλιο, οι μεγάλοι φοράνε.
Χτες το Σάββατο πήγαμε στον Κατράντζο και σου αγόρασαν καινούργια παπούτσια, επειδή δεν σου αρέσει να φοράς τα πλαστικά σαντάλια. Εδώ δείχνεις πως θέλεις να γελάσεις, αλλά δεν σε αφήνει ο θυμός, επειδή το πρωί σε έβαλαν να πιεις με το ζόρι το γάλα που εσύ το σιχαίνεσαι. Πολλές φορές πεισμώνεις και θέλεις πάντα να γίνεται το δικό σου. Εγώ γελάω μαζί σου, αλλά εσύ μου κάνεις όλα τα χατίρια. Έχεις φέρει μαζί σου το άλμπουμ της ΜΕΛΟ, γιατί λες ότι ψάχνεις να βρεις τη σημαία από μια χώρα της Αφρικής που σου λείπει και εδώ στην πρωτεύουσα μπορεί να ΄σαι τυχερός και να τη βρεις. Μερικές φορές ο μπαμπάς μου και η μαμά σου κουβεντιάζουν για κάτι που το λένε «τα πολιτικά» και μιλάνε ψιθυριστά λες και δεν θέλουν να τους ακούσει κανένας άλλος.
Εγώ όταν θα μεγάλωνα, ήθελα να γίνω γιατρός στα μικρά παιδιά. Όμως δεν πρόλαβα, «έφυγα» λίγες μέρες, αφού είχα κλείσει τα δεκαοχτώ. Οι μεγάλοι «έφυγαν» πολύ αργότερα, όταν μεγάλωσαν κι άλλο.
Όμως θέλω να ξέρεις πως αυτό ήταν το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου και εσύ ο πιο αγαπημένος ξάδερφος που είχα...»
ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου