Γ. Σουρής: Ο σύγχρονος Αριστοφάνης

 Σαν σήμερα –2 Φεβρουαρίου- γεννήθηκε το έτος 1853 στην Ερμούπολη ο μεγάλος σατιρικός ποιητής Γεώργιος Σουρής, από τους σημαντικότερους της νεότερης Ελλάδας, ο θεωρούμενος «σύγχρονος Αριστοφάνης». Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι προτάθηκε 5 φορές για το «βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας»!

Αρχικά με τα ποιήματά του, στη συνέχεια με την έμμετρη εβδομαδιαία σατιρική εφημερίδα του «Ο ΡΩΜΙΟΣ», που εξέδιδε ανελλιπώς από το 1883 μέχρι το 1918, έβλεπε, κατέγραφε, διακωμωδούσε την Ελλάδα και τον Έλληνα του 19^ου και 20ού αιώνα!

Οι στίχοι του καυστικοί και αμείλικτοι σε κάθε αυθαιρεσία, παρανομία ή κατάχρηση της εξουσίας, αλλά και στα στραβά και ανάποδα που χαρακτήριζαν τον πολυπράγμονα, καταφερτζή και …κατεργαράκο Ρωμιό της εποχής του!

Σήμερα, εκατό και πλέον χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Σουρής παραμένει επίκαιρος και τα ποιήματά του θαρρείς πως γράφτηκαν για την Ελλάδα του 21^ου αιώνα που εξακολουθεί  «εκατό να εξοδεύει και πενήντα να μαζεύει», αλλά και για τον σύγχρονο Έλληνα που παραμένει ίδιος, απαράλλαχτος κι αμετανόητος Ρωμιός!

Από την πληθώρα των ποιημάτων του Γεωργίου Σουρή ας σταθούμε σε ένα αντιπροσωπευτικό της γραφής του! Τίτλος του: «ΑΡΧΗΓΟΙ»

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης.

BookSyros: Για περισσότερα ποιήματα του Γ. Σουρή μπορείτε να ανατρέξετε στο ιστολόγιο του Πανεπιστημίου Αθηνών!