Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2024

«Τότε που διαβάζαμε…»

 Μάρω Βαμβουνάκη








 «Παλιότερα, όταν ήμασταν μόνοι στο σπίτι, ή με άλλους αλλά πάλι μόνοι, με την καλή έννοια, σκεφτόσουν: Να διαβάσω λοιπόν εκείνο το βιβλίο, να βρεθώ στον κόσμο του, να γίνω άλλος, να πάω αλλού, να μάθω άλλα. Να μπω στη μαγεία της λογοτεχνίας που όποιος τη γευτεί γίνεται άπληστος πιστός της ισόβια.

Τώρα δε συμβαίνει έτσι! Νιώθεις μόνος, έχεις λίγο χρόνο, ή και χωρίς να έχεις, ανοίγεις το κινητό και η επιθυμία σου για ανάγνωση αρπάζεται από όσα γράφονται με λίγα λόγια εκεί μέσα. Ειδήσεις, ιδέες, καυγάδες, κουτσομπολιά, ποιήματα, τραγούδια, φωτογραφίες υπέροχες και φωτογραφίες κιτς, νέα από γνωστούς και φίλους, αναρτήσεις από τον κολλητό σου, αναρτήσεις κι απ' τον πρωθυπουργό, αλήθειες και ψέματα, σοφίες και σαχλαμάρες, έξυπνα και βλακείες, μια αχανής δωρεάν αγορά! Όλα άμεσα, όλος ο κόσμος στην παλάμη σου.

Όταν κάποτε καταφέρεις να το κλείσεις, είσαι πια κουρασμένος, κορεσμένος από πληροφόρηση, τα μάτια σου τσούζουν. Πόσο θα επιθυμήσεις να αναζητήσεις ένα καλό βιβλίο και να βυθιστείς στις πολλές πυκνές σελίδες του;

Αυτός πια ο τρόπος ζωής, γιατί για τρόπο ζωής πρόκειται, για τρόπο ψυχολογίας πρόκειται, αλλάζει δραματικά τη σχέση ανθρώπου και βιβλίου, αφού η ισχυρή ανάγκη ανάγνωσης μεταφέρθηκε αλλού. Σε ευκολία, συντομία, ασύστολη ποικιλία, αχταρμά…

Το μεγάλο κοινό είναι απασχολημένο με το κινητό του και το λάπτοπ του. Λίγοι παραμένουν πιστοί εραστές του εντύπου και αναρωτιέμαι αν ποτέ αφήσουμε την τόση απασχόληση, σε βαθμό εξάρτησης, με την μικρούτσικη οθόνη του κινητού και γυρίσουμε με λαχτάρα στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Δύσκολο, και δεν ξέρω πώς το σκέφτονται εκδότες και συγγραφείς αυτό το κοσμογονικό φαινόμενο που δεν μοιάζει να καταλαγιάζει.»

 ΠΗΓΗ:  https://www.facebook.com/marovamvounaki21

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2024

2024: Έτος «Ρίτας Μπούμη Παπά*»

 

40 χρόνια από το θάνατό της 

(Ερμούπολη, 1906 – Αθήνα, 8 Σεπτέμβρη 1984)

 









Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες…

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες,
θα πλημμυρίσει η πόλη με βουβά κορίτσια
ο αέρας με στιφή ευωδιά θανάτου
τα φρούρια θα σηκώσουν άσπρες σημαίες
τα οχήματα θα σταματήσουν ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες,
θα δείτε χίλια κορίτσια με τρυπημένα στήθη
ακάλυπτα, να σας φωνάζουν
«γιατί μας στείλατε έτσι νωρίς να κοιμηθούμε
σε τόσο χιόνι, αχτένιστες, κλαμένες;» ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
θα ιδούν κατάπληκτα τα πλήθη
πως φάλαγγα πιο ανάλαφρη δεν πάτησε στη γη
πως λιτανεία πιο ιερή δεν έχει παρελάσει
ανάσταση πιο ένδοξη και ματωμένη ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
γαμήλιο άνθος η πανσέληνος θα υψωθεί να τις στολίσει
μέσα στα κούφια μάτια τους θα κλαίνε ορχήστρες
οι μπούκλες τους, οι επίδεσμοι, θα κυματίζουν·
ω τότε, πολλοί από τύψεις θα πεθάνουν ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

*Η Ρίτα Μπούμη – Παπά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, σύζυγος του επίσης λογοτέχνη Νίκου Παπά. Έγραψε ποιήματα και πεζά, ενώ ασχολήθηκε και με την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Διηύθυνε και το λογοτεχνικό περιοδικό «Κυκλάδες».

Στα 20 της χρόνια εγκαταστάθηκε στις Συρακούσες, στη Σικελία. Στη διάρκεια της παραμονής της στην Ιταλία σπούδασε Παιδαγωγικά και ειδικεύτηκε στη μοντεσοριανή μέθοδο. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εργάστηκε σε αρκετές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και στην “Αυγή”. Στη λογοτεχνία έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1929 με το ποίημα “Μικρέ μου Αλήτη…” που δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία. Μετέφρασε έργα πολλών ξένων συγγραφέων, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Βίκτορ Ουγκό. Τα ποιήματά της μεταφράστηκαν και σε ξένες γλώσσες. Ήταν ταγμένη στο πλευρό της Αριστεράς, ενώ είχε λάβει και ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ιδιαίτερα με την ποίησή της.