«Κάθε βιβλίο είναι σαν μια καρδιά…»

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Carsten Henn

«Ο ταχυδρόμος των βιβλίων», εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ» )

 

«…Ξέρεις κάτι; Όσο περνάει ο καιρός, οι άνθρωποι ξεχνάνε πώς να διαβάζουν. Από την Άλλη, είναι ακριβώς αυτοί που κατοικούν στις σελίδες των βιβλίων: Οι άνθρωποι και οι ιστορίες τους. Κάθε βιβλίο είναι σαν μια καρδιά και αρχίζει να χτυπά όταν το διαβάζεις, γιατί ενώνεται με τη δική σου καρδιά!»

 Ο Ντάρσι ακουγόταν θλιμμένος… «Όσο για μένα, είμαι αναχρονιστής. Και χαίρομαι γι’ αυτό. Παραμένω αργός σε έναν κόσμο που κινείται όλο και πιο γρήγορα. Και θέλω οι άνθρωποι να διαβάζουν… Ό,τι διαβάζω, το δωρίζω έπειτα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη. Για να δώσω και σε άλλους ανθρώπους λίγη χαρά, προτού τα βιβλία ξεθωριάσουν και γίνουν άσχημα με σελίδες κιτρινισμένες…»

Η Σάσα φαντάστηκε τα παλιά βιβλία, στοιβαγμένα το ένα πάνω στο άλλο μέσα στη σκοτεινή βιβλιοθήκη. Η σκέψη τής προξενούσε θλίψη. Αλλά ούτε και αυτό που έβλεπε τώρα τη χαροποιούσε: Η άδεια βίλα με τους γυμνούς, ψυχρούς τοίχους.

«Ναι, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν και βιβλία που σας άρεσαν», παρατήρησε. «Αυτά δεν γίνεται να τα δώσατε, έπρεπε να τα κρατήσετε. Εγώ, ας πούμε, δεν θα δώριζα ποτέ το «Λουίζα και Λότη!»

«Μα, αυτά ακριβώς είναι τα βιβλία που πρέπει να δωρίζουμε! Για να προσφέρουν χαρά και σε άλλους ανθρώπους. Τα βιβλία που μιλούν στην καρδιά μας!»