Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα

Μάρω Βαμβουνάκη

Όταν πριν από λίγα χρόνια έφτιαχνα το βιβλίο "Ο παλιάτσος και η άνιμα" πίστευα πως ενδιαφέρει μόνο λίγους που ασχολούνται με την ψυχολογία και με τις ψυχοπαθολογίες της ύπαρξης. Δε φανταζόμουν ότι θα διαβαζόταν τόσο. Ακολούθησαν άλλα δύο του ίδιου είδους και τελικά όσο μεγαλώνω παραδέχομαι πόσο πολύ επιθυμούμε να αναφερόμαστε στον άγνωστο εαυτό, στα πάθη του και στις πιθανές εξόδους.

Το νέο βιβλίο μου, "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα", καμωμένο με τρόπο, όπως καλύτερα μπορώ παρορμητικό, θέλει να συνδυάσει τη μυθιστορηματική διήγηση με το δοκίμιο που σχολιάζει τα «τι» και τα «γιατί» του ανθρώπου.

Ο άνθρωπος περπατώντας στις λάσπες και κοιτώντας τ’ αστέρια –όπως λέει ο Τσέχοφ– για λίγη ευτυχία και έκσταση ρισκάρει αναρίθμητες οδύνες και μόχθους με θαυμαστό πείσμα. Εκείνο που λέμε «δίψα ζωής» και που κρατά εντέλει και παρά ταύτα τον κόσμο ωραίο και όρθιο.Μάρω Βαμβουνάκη

O άνθρωπος είναι καμωμένος από συγκρούσεις. Η αρμονία που αποτελεί προϋπόθεση αλλά και στόχο, η ωριμότητα, δύσκολα πετυχαίνονται στην πράξη. Αν τα αντίθετα στο σύμπαν –στο εξαίσιο πέρασμα της μέρας στη νύχτα, του χειμώνα στο καλοκαίρι, της βροχής στον ήλιο, της φουρτούνας στη νηνεμία–, όλα τα διαφορετικά συνταιριάζουν υπέροχες συμφωνίες, στις συμπεριφορές μας και στα συναισθήματά μας συνεχώς γρονθοκοπούνται. Ο πόλεμος με τον μισητό, μειονεκτικό εχθρό-εαυτό επιζητά αφορμές να μεταφέρει την οργή του, την πίκρα του, την απογοήτευση της αδυναμίας του έξω. Την αυτοτιμωρία που αισθάνεται πως διψά τη μετατρέπει σε τιμωρία κατά άλλου. Για άλλη μια φορά να ρίξει το φταίξιμο μακριά, σαν ασθένεια μολυσματική, σαν βρόμικο ρούχο, να γλιτώσει απ’ την αυτομομφή και τη φριχτή ενοχή. Και όσο πιο απλός και αγαθός είναι ο απέναντι, τόσο θα του θυμώνει, όπως θυμώνουμε με τον καθαρό καθρέφτη μας όταν τον κοιτάμε και μας στέλνει πίσω, ως είδωλο, ένα τέρας. Υπάρχουν πλάσματα τόσο καθαρά που μας φτιάχνουν καθρέφτη, χωρίς να μιλούν, χωρίς να κάνουν τίποτα εξαιρετικό. Μόνο με το βλέμμα, με το χαμόγελο, με τη λάμψη που έρχεται από μέσα τους. Κάποιοι αναζητούν να πλησιάσουν τέτοια πρόσωπα, να καθρεφτιστούν, και κάποιοι τρέχουν μακριά τους, συκοφαντώντας τα, μέσα στο μυαλό τους έστω, για δικαιολογία.

(Ξεφυλλίστε το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Μια μεγάλη καρδιά γεμίζει με ελάχιστα"(εκδ.ΨΥΧΟΓΙΟΣ) κι αρχίστε να το διαβάζετε ON LINE !)