Με αφορμή την σημερινή ημέρα γενεθλίων
του Μάνου Ελευθερίου (12 του Μάρτη)
αναδημοσιεύουμε κείμενο που έγραψε, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του “ Άνθρωπος στο πηγάδι ” (Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
«Με τα πηγάδια έχω μια μυστική σχέση. Το πρώτο παραμύθι που θυμάμαι από τη γιαγιά μου αναφερόταν σε κάποιο πηγάδι. Ένας "δράκος" είχε φυλακίσει εκεί μέσα ένα κορίτσι αφάνταστης ομορφιάς. Ξέχασα τα υπόλοιπα.
Η πατρίδα μου, η Σύρος, έχει πολλές στέρνες στις κουζίνες των σπιτιών και πολλά πηγάδια στις εξοχές. Το νερό το αγαπούν και το σέβονται. Κάποτε έκαναν λιτανείες για να βρέξει. Δεν πρόλαβα τέτοιες τελετές. Το 1983 κυκλοφόρησα μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Το μυστικό πηγάδι", φόρος τιμής στις παιδικές αναμνήσεις μου.
Το βρόχινο νερό που είχαν στις στέρνες ήταν για τη λάτρα του σπιτιού και για το λούσιμο των μαλλιών. Ακόμη θυμάμαι το μπρούντζινο σκέπασμα να γυαλίζει κι εκείνο τον αντίλαλο της φωνής που επέστρεφε μπάσα και άγνωστη.
Στα πηγάδια που είχαν στις εξοχές για το πότισμα των κηπευτικών, πάντα υπήρχε προστατευτικό τοιχίο ολόγυρα από το στόμιό του και πάντα ξύλινο σκέπασμα. Δεν ξέρω τι συνέβη κι αυτά τα τοιχία γκρεμίστηκαν. Μόλις πέρυσι ένας δεκαοχτάχρονος, στην περιοχή της Βάρης της Σύρου, προχωρώντας νύχτα ανάμεσα σε χωράφια έπεσε σ' ένα απ' αυτά τα «αδέσποτα» πηγάδια.
Τον έσωσαν την άλλη μέρα περαστικοί. Δεν σώθηκαν όμως τα δύο αδέλφια, φέτος τον Ιούλιο, στη λεωφόρο Διονύσου. Το μυθιστόρημά μου όμως είχε ήδη γραφεί!
Ο ήρωάς μου, ένας σαραντάρης συγγραφέας με το όνομα Ηλ, είχε την ίδια τύχη. Η περιπέτειά του μες στο πηγάδι κρατάει περίπου 24 ώρες. Σ' αυτές τις δύσκολες ώρες το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σκέπτεται και δικά του προβλήματα, που δεν λύθηκαν, και των άλλων. Κυρίως όμως κείμενα που δεν τέλειωσε, τα λογοτεχνικά θέματα που έρχονται μπροστά του τούτες τις κρίσιμες στιγμές και που ίσως, αν σωθεί, θα τα αναπτύξει αργότερα. Σκέφτεται βέβαια και τον τρόπο που θα σωθεί. Ιδίως αυτόν.
Μ' αυτόν τον τρόπο ελπίζει και νομίζει ότι έτσι ακριβώς θα σκεφτεί και η κοπέλα του. Θα γίνουν όμως έτσι τα πράγματα; Σκέπτονται άραγε οι άλλοι τη σίγουρη σωτηρία μας όπως εμείς τη σκεπτόμαστε, γιατί μόνο εμείς, ως παθόντες, γνωρίζουμε πώς είναι να μένει κάποιος ολομόναχος και αβοήθητος, όχι μόνο μέσα σ' ένα πηγάδι.
Θα σκεφτούν όσοι μας αγάπησαν με τον ίδιο τρόπο;»
(Μάνος Ελευθερίου/2008)
Πηγή: www.lifo.gr
του Μάνου Ελευθερίου (12 του Μάρτη)
αναδημοσιεύουμε κείμενο που έγραψε, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο του “ Άνθρωπος στο πηγάδι ” (Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
«Με τα πηγάδια έχω μια μυστική σχέση. Το πρώτο παραμύθι που θυμάμαι από τη γιαγιά μου αναφερόταν σε κάποιο πηγάδι. Ένας "δράκος" είχε φυλακίσει εκεί μέσα ένα κορίτσι αφάνταστης ομορφιάς. Ξέχασα τα υπόλοιπα.
Η πατρίδα μου, η Σύρος, έχει πολλές στέρνες στις κουζίνες των σπιτιών και πολλά πηγάδια στις εξοχές. Το νερό το αγαπούν και το σέβονται. Κάποτε έκαναν λιτανείες για να βρέξει. Δεν πρόλαβα τέτοιες τελετές. Το 1983 κυκλοφόρησα μια ποιητική συλλογή με τίτλο "Το μυστικό πηγάδι", φόρος τιμής στις παιδικές αναμνήσεις μου.
Το βρόχινο νερό που είχαν στις στέρνες ήταν για τη λάτρα του σπιτιού και για το λούσιμο των μαλλιών. Ακόμη θυμάμαι το μπρούντζινο σκέπασμα να γυαλίζει κι εκείνο τον αντίλαλο της φωνής που επέστρεφε μπάσα και άγνωστη.
Στα πηγάδια που είχαν στις εξοχές για το πότισμα των κηπευτικών, πάντα υπήρχε προστατευτικό τοιχίο ολόγυρα από το στόμιό του και πάντα ξύλινο σκέπασμα. Δεν ξέρω τι συνέβη κι αυτά τα τοιχία γκρεμίστηκαν. Μόλις πέρυσι ένας δεκαοχτάχρονος, στην περιοχή της Βάρης της Σύρου, προχωρώντας νύχτα ανάμεσα σε χωράφια έπεσε σ' ένα απ' αυτά τα «αδέσποτα» πηγάδια.
Τον έσωσαν την άλλη μέρα περαστικοί. Δεν σώθηκαν όμως τα δύο αδέλφια, φέτος τον Ιούλιο, στη λεωφόρο Διονύσου. Το μυθιστόρημά μου όμως είχε ήδη γραφεί!
Ο ήρωάς μου, ένας σαραντάρης συγγραφέας με το όνομα Ηλ, είχε την ίδια τύχη. Η περιπέτειά του μες στο πηγάδι κρατάει περίπου 24 ώρες. Σ' αυτές τις δύσκολες ώρες το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να σκέπτεται και δικά του προβλήματα, που δεν λύθηκαν, και των άλλων. Κυρίως όμως κείμενα που δεν τέλειωσε, τα λογοτεχνικά θέματα που έρχονται μπροστά του τούτες τις κρίσιμες στιγμές και που ίσως, αν σωθεί, θα τα αναπτύξει αργότερα. Σκέφτεται βέβαια και τον τρόπο που θα σωθεί. Ιδίως αυτόν.
Μ' αυτόν τον τρόπο ελπίζει και νομίζει ότι έτσι ακριβώς θα σκεφτεί και η κοπέλα του. Θα γίνουν όμως έτσι τα πράγματα; Σκέπτονται άραγε οι άλλοι τη σίγουρη σωτηρία μας όπως εμείς τη σκεπτόμαστε, γιατί μόνο εμείς, ως παθόντες, γνωρίζουμε πώς είναι να μένει κάποιος ολομόναχος και αβοήθητος, όχι μόνο μέσα σ' ένα πηγάδι.
Θα σκεφτούν όσοι μας αγάπησαν με τον ίδιο τρόπο;»
(Μάνος Ελευθερίου/2008)
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου