«Άνθη για τον Μάνο…»

                                         

 

(Σαν σήμερα, στις 22 Ιουλίου του 2018, «έφυγε» για τη γειτονιά των αγγέλων ο Μάνος Ελευθερίου, ο δικός μας Μάνος! Στη μνήμη του δημοσιεύουμε το μικρό αφιέρωμα που έγραψε ο ποιητής Γιώργος Μαρκόπουλος… )

«ΚΑΘΕ Κυριακή το πρωί, όπως χρόνια το συνήθιζε, ο Μάνος  Ελευθερίου, καλώντας  μεταξύ άλλων φίλων και εμένα στο τηλέφωνο, μας διάβαζε της εβδομάδος που πέρασε, την «λογοτεχνική σοδειά» του», οπότε εγώ, από μια φιλοπαίγμονα διακρινόμενος διάθεση, και κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνω, κάποια φορά , αντί για «εμπρός»,  «ποιος επιχειρεί να παραβιάσει- του είπα- την θύρα του χρηματοκιβωτίου μου;» Και ο Μάνος  ξαφνιασμένος τάχα, «παιδί μου η ώρα είναι δέκα και μισή»
μου απάντησε «οι εκκλησίες έχουν και την δεύτερη λειτουργία τους τελειώσει, και εσύ κοιμάσαι ακόμη και μάλιστα, ονειρεύεσαι  ότι έχεις και χρηματοκιβώτιο; Ούτε πουγκί από δέρμα ποιότητος αισχίστης δεν έχεις, σε χωρίο ορεινό της Καππαδοκίας» .

ΚΛΕΙΣΑΜΕ. Και τώρα που τα γράφω όλ’ αυτά, την ημέρα που πληροφορήθηκα το αναπάντεχο φευγιό του από τον κόσμο τούτο, θυμάμαι.

ΜΙΑ συννεφιά ζεστή, καλοκαιρινή επικρατούσε έξω, ενώ στο απέναντι μπαλκόνι, ένα ραδιόφωνο το «αυτές οι ξένες αγκαλιές» και αμέσως μετά, στην συνέχεια, το «έχεις μάτια το φεγγάρι/ κι είναι η νύχτα σπιτικό σου/ μα απ’ αυτά που μου ‘χεις πάρει/ τίποτα δεν είν΄ δικό σου» έπαιζε βασανιστικά, πολύ βασανιστικά, χωρίς να φαίνονται πουθενά, χωρίς να φαίνονται πουθενά άνθρωποι, έπαιζε»

Στην πολυαγαπημένη μου Λιλή Ελευθερίου

Με τις ευχές μου για κάθε καλό

Γιώργος  Μαρκόπουλος