Ακαδημία ποίησης και παραμυθιού

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΑΒΟΥΡΗ 

 ΠΑΡΑΜΥΘΙ και ποίηση είναι η μόνη απάντηση στους διαταραγμένους καιρούς μας, όπου η ψυχή ψάχνει κάπου να πιαστεί, όπου τα μάτια αναζητούν το κάλλος, όπου ο νους αγωνιά να γοητευθεί για να πράξει. Παραμύθι και ποίηση οδήγησαν το ανθρώπινο γένος στην εξέλιξη μέσα από την ευγένεια κάθε συναισθήματος. 

Με παραμύθι και ποίηση θα ενωθούμε οι σύγχρονοι κατατρεγμένοι για να αντιμετωπίσουμε τον παραλογισμό των εξουσιών.
Με όπλα διαχρονικά πνευματικά, θα πολεμήσουμε τους διεφθαρμένους δολοπλόκους που μας κυβερνούν. Με στρατούς εννοιών, ιδεών και πρωτοβουλιών, με ήθος και αξιοπρέπεια θα αντιμετωπίσουμε τους εντελώς αναξιοπρεπείς, που μιλούν εξ ονόματός μας μια γλώσσα υποταγμένη σε διεθνή οικονομικά κέντρα.

Η “Εποχή της ακοής”

Γιατί οι άνθρωποι δεν διαβάζουν; Γιατί ειδικότερα οι Έλληνες δεν διαβάζουμε; Οι πρώτες απαντήσεις που ακούγονται συνήθως αφορούν στην έλλειψη ανάλογης καλλιέργειας, στην ανεπάρκεια του σχολείου, στην τηλεοπτική κυριαρχία, στους υπολογιστές κ.ο.κ. Ίσως όλα αυτά εξηγούνται αν σκεφτούμε σε ποια εποχή ζούμε.
 Θα πρότεινα να εκλάβουμε την εποχή-μας (δεν ξέρω από πότε κι εξής) ως την “Εποχή της ακοής” (όχι της εικόνας). Η ακοή κυριαρχεί από το τηλέφωνο, σταθερό και κινητό, που επικρατεί ως πρώτη ίσως ανάγκη, από τη διάθεση για επικοινωνία, από την τηλεόραση που εκπέμπει συνεχώς ήχο, φωνή ή τραγούδι, από το καφενείο παλιότερα και την καφετέρια τώρα, όπου παρέες ανθρώπων επιχειρούν να συναναστραφούν με τους άλλους, να μιλήσουν και να ακούσουν, να κουτσομπολέψουν και να μάθουν, να πληροφορηθούν και να συζητήσουν.

«Διαβάζοντας μεγαλώνω»

(Της Αγγελικής Αθανασοπούλου)

Ποτέ δεν είναι νωρίς για να αρχίσει η εμπειρία της ανάγνωσης!

Με πολύ δυναμικά βήματα ξεκίνησε το νεοσύστατο σωματείο «Διαβάζοντας μεγαλώνω» (Σύλλογος για την προώθηση της ανάγνωσης στα παιδιά), με έδρα την Αθήνα, το οποίο έχει σκοπό «τη διασφάλιση της πρόσβασης όλων των παιδιών σε αναγνωστικό υλικό από τους πρώτους μήνες της ζωής τους», όπως αναφέρει το καταστατικό του, καθώς επίσης και «τη διαμόρφωση συνθηκών που θα ενθαρρύνουν τη συστηματική και αυτόβουλη ενασχόλησή τους με το διάβασμα και θα διευκολύνουν την εξέλιξή τους σε κριτικούς και επαρκείς αναγνώστες…»

Στο Αιγαίο, ενώ η Συμφωνία τελειώνει…

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ηλία Βενέζη: «Αιολική γη» 
Εκδ. ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ 

 «Τα άστρα όλα έχουν βγει. Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα παιδικά όνειρα μας. Το κύμα χτυπά τη μάσκα του καϊκιού μας και τα κοιμίζει. Κοιμηθείτε όνειρα μας. Στην ξένη χώρα που πάμε, πρόσφυγες, τι άραγες να μας περιμένει, τι μέρες να είναι ν' ανατείλουν;
 Η Λένα αποκοιμήθηκε. Ήθελε πολύ τον τόπο με το κοκκινόχωμα. Εκεί θα ζούσε με τον άντρα που θα 'παιρνε, και θα 'κανε πολλά παιδιά, και θα είχαν κουνέλια και περιστέρια κι άλλα πολλά. Όχι, η Λένα δε μελετούσε ταξίδια σε θάλασσες. Δεν ήθελε να τη χωρίσουν απ' τα Κιμιντένια. Δεν το ήθελε. 
Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρα μας...

3+1 διδάγματα από παιδικά βιβλία

πιο επίκαιρα από ποτέ!

 Διαβάζοντας ξανά και ξανά κλασσικά παιδικά βιβλία τα νοήματα που απορρέουν από τις σελίδες των βιβλίων είναι διαχρονικά και πιο επίκαιρα από ποτέ.
Βιβλία κλασσικά και διαχρονικά. Ο Μικρός Πρίγκηπας, Ματίλντα, Μυστικός Κήπος και πολλά άλλα παιδικά βιβλία έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές διδάσκοντας αξίες για τη ζωή.
Πόσες φορές στην ενήλικη ζωή μας δεν έχουμε ανακαλέσει τα διδάγματα των παιδικών αυτών βιβλίων...

Τα βιβλία που ταξιδεύουν...

Οι κινητές επιχειρήσεις δεν είναι καινοφανές φαινόμενο. Όλοι έχουμε δει (ιδιαίτερα παλιότερα και ιδίως στην περιφέρεια) βανάκια που ήταν κινητοί φούρνοι, μανάβικα ή και καταστήματα ειδών ρουχισμού. Το κινητό βιβλιοπωλείο, όμως, είναι, ομολογουμένως πρωτότυπη ιδέα. Και μάλιστα, όταν πρόκειται για βιβλιοπωλείο ειδικά για τουρίστες.
Τον Ιούνιο του 2003, τρεις ευρηματικοί λάτρεις των βιβλίων από τη Λισαβόνα επινόησαν την ιδέα αυτού του περιφερόμενου βιβλιοπωλείου, το οποίο κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης τους με σκοπό να φέρει πιο κοντά στην πορτογαλική λογοτεχνία τους επισκέπτες απ’ το εξωτερικό.
Το Πες μια Ιστορία —έτσι ονομάζεται το φορτηγάκι τους— είναι φορτωμένο με αρκετά δείγματα κλασικής πορτογαλικής λογοτεχνίας μεταφρασμένα σε ξένες γλώσσες (Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά και Ισπανικά, κυρίως). Θα βρει κανείς κάτι για όλα τα γούστα: από τους μελαγχολικούς στίχους του Fernando Pessoa μέχρι τις πυκνές και συγκινητικές διηγήσεις του Antonio Lobo Antunes. Το όχημα, ένα όμορφο Renault Estafette του 1975, ξεχωρίζει για το στυλ του, η πραγματική ψυχή, όμως, αυτού του λογοτεχνικού «λεωφορείου» είναι ο οδηγός του, Francisco Antolin, ένας 36χρονος κάτοικος της Λισαβόνας που λατρεύει τα βιβλία και μπορεί να μιλάει ακούραστα γι΄αυτά με τους περαστικούς που σταματάνε γεμάτοι περιέργεια για την πρωτότυπη επιχείρησή του.

Μικρά βιβλιοπωλεία...

Δέκα λόγοι για να μείνουν ανοιχτά!

 Η κατάργηση της ενιαίας τιμής βιβλίου έδωσε τη χαριστική βολή όχι στην αγορά του βιβλίου, όχι μόνο σ' αυτήν. Έδωσε τη χαριστική βολή στη φιλαναγνωσία, στην εγγραματοσύνη, στην καλλιέργεια. Τα μικρά αμιγή βιβλιοπωλεία σε πόλεις και γειτονιές σηκώνουν τώρα το βάρος μιας δύσκολης επιβίωσης. Το χειρότερο είναι ότι πολλοί από τους πιστούς τους αναγνώστες (και μετέπειτα πελάτες) δυσκολεύονται να καταλάβουν, γιατί ένα βιβλίο που αγόρασαν εκεί έχει ορισμένη διαφορά τιμής με εκείνη που το πουλάει μια αλυσίδα βιβλιοπωλείων.
Δυσκολεύονται να κάνουν την αναγωγή στη σχέση μπακάλικου και σούπερ μάρκετ. Και δικαίως, εφόσον το ζήτημα αφορά τα βιβλία κι όχι τα απορρυπαντικά. Δυσκολεύονται να το καταλάβουν κι ωστόσο, ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ (ΚΑΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΕΛΑΤΕΣ), εξακολουθούν να επιμένουν στο μικρό βιβλιοπωλείο. Η αλήθεια είναι ότι όλοι πρέπει να επιμένουμε στο μικρό βιβλιοπωλείο.