Παζάρι βιβλίου 2011…

…στην Πλατεία Κλαυθμώνος 

Το καθιερωμένο Παζάρι Βιβλίου, μία καταξιωμένη έκθεση βιβλίου, διαφορετική από τις συνηθισμένες, μία μεγάλη Γιορτή γνωριμίας με το βιβλίο, η οποία εφέτος συνδιοργανώνεται από τον ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΕΚΔΟΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ (Σ.ΕΚ.Β.) και το  ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΔΟΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΩΝ (Ε.Σ.Ε.Β.Ε.), υπό την αιγίδα του ΔΗΜΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ.
Από την Παρασκευή, 21 Ιανουαρίου, για είκοσι ημέρες, έως και την Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2011, στην Πλατεία Κλαυθμώνος, πραγματοποιείται το γνωστό και καθιερωμένο, πλέον, μεγαλύτερο Παζάρι Βιβλίου, η μεγαλύτερη και πλέον οργανωμένη εκποίηση βιβλίου στην Ελλάδα.

ΗΡΩΑΣ ΜΟΥ Ο ΝΤΙΚΕΝΣ

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ στη φτωχογειτονιά του Μπρούκλιν, στη δεκαετία του '30, ο μικρός Χάουαρντ ήταν φανατικός βιβλιοφάγος.
«Δεν υπήρχαν βιβλία στο σπίτι μας. Ο πατέρας μου δεν είχε ποτέ διαβάσει ούτε ένα. Η μητέρα μου διάβαζε αισθηματικά περιοδικά. Κι οι δυο τους διάβαζαν εφημερίδα. Γνώριζαν ελάχιστα για την πολιτική, πέραν του ότι ο Φράνκλιν Ρούζβελτ ήταν καλός άνθρωπος γιατί βοηθούσε τους φτωχούς.
Οταν όμως ήμουν δέκα χρονώ η "New York Post" πρόσφερε ένα σετ με τα άπαντα του Τσαρλς Ντίκενς (που εκείνοι δεν είχαν ακουστά, εννοείται).

4η Έκθεση Παιδικού & Εφηβικού Βιβλίου

28 - 31 Ιανουαρίου 2011, 9:00 - 20:00

127 δημιουργοί συναντούν τα παιδιά στην 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου που διοργανώνουν το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου και το Υπουργείο Πολιτισμού , με τη συνεργασία των εκδοτών παιδικού - εφηβικού βιβλίου και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Στη διάρκεια αυτού του τετραημέρου, οι μικροί και οι μεγάλοι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία ν’ αγκαλιάσουν τα βιβλία και να ταξιδεύσουν μαζί τους στον υπέροχο κόσμο της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας.

Σ’ αγαπώ σαν βιβλίο

«Πες μου ποιο βιβλίο διαβάζεις, να σου πω αν σ' αγαπώ». Αυτή ήταν η ιδέα του Ματ Σέρμαν και μαζί μ’ έναν φίλο του, τον Ματ Μασίνα δημιούργησαν το site γνωριμιών alikewise.com. Σε αντίθεση με τα περισσότερα του είδους, που βασίζονται σε πληροφορίες γενικού περιεχομένου, όπως «μου αρέσουν οι εκδρομές, το διάβασμα και η θάλασσα», το σάιτ των δύο Ματ ανάγει το βιβλίο και τη λογοτεχνία σε κριτήριο συμβατότητας. 
Οι ενδιαφερόμενοι συμπληρώνουν μία φόρμα, στην οποία δηλώνουν χρώμα μαλλιών, ματιών, ύψος και στιλ και ύστερα φτιάχνουν ένα βιογραφικό ανάγνωσης.

Μαθαίνω και διασκεδάζω

Γιατί ο ουρανός φαίνεται γαλάζιος την ημέρα και κόκκινος το δειλινό; Τι κρύβεται μέσα στο μαύρο σκοτάδι της νύχτας, ανάμεσα στ' αστέρια; Γιατί τα σύννεφα είναι λευκά; Με ποιο τρόπο κατανέμεται η ηλιακή ενέργεια στην ατμόσφαιρα; Πώς σχηματίζονται οι τροπικοί κυκλώνες;

O Τρίσταμ Ντρέικ έχει γεννηθεί σ' ένα σύννεφο, μερικά χιλιόμετρα πάνω από τον ωκεανό. Το χωριό του φτιάχτηκε μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο για να κρυφτεί εκεί η Μυρτίλη, η κόρη του βασιλιά των Νεφών του Βορρά, που τον έχει εκθρονίσει ένας βάναυσος Τύραννος. Όταν κάποια μέρα τα στρατεύματα του δικτάτορα ανακαλύπτουν το σύννεφό τους και συλλαμβάνουν τους κατοίκους του, οι μόνοι που θα καταφέρουν να διαφύγουν είναι ο Τρίσταμ και ο φίλος του ο Τομ.

Αναγνώστης λογοτεχνίας…

… είδος υπό εξαφάνιση; 

Παρότι ο εικοστός υπήρξε ο αιώνας που αποθέωσε τη λογοτεχνία, με την έννοια ότι ποτέ πριν το λογοτεχνικό φαινόμενο δεν μελετήθηκε σε τόση έκταση και τόσο συστηματικά, σήμερα, στην αυγή του 21ου αιώνα, εξακολουθούμε... να μην γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι η λογοτεχνία. Η αμηχανία μας αυτή συχνά καλύπτεται πίσω από παρωχημένες έννοιες (π.χ. «λογοτεχνικότητα», «λογοτεχνικό ύφος»), απότοκα παλιότερων προσεγγίσεων, που έχουν δεκαετίες τώρα ατονήσει στον κριτικό διάλογο.

Αν ο Θεός ξεχνούσε…

Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες: Αποχαιρετιστήρια επιστολή

Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δε θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ..
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’αυτό που σημαίνουν.. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως..

Νουβέλες στο Διαδίκτυο

Να εκδοθεί αυτό το βιβλίο; Ο συγγραφέας Γιάννης Μητσόπουλος μας προτρέπει να διαβάσουμε τις επτά νουβέλες εγκλήματος και μυστηρίου στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.bestkillers.blogspot.com/ και να αποφασίσουμε για το μέλλον του...
Ήδη, μία από τις νουβέλες μεταδόθηκε δραματοποιημένη από το ραδιόφωνο του 902 Αριστερά FM. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δημιουργοί «ανεβάζουν» τη δουλειά τους στο Διαδίκτυο για να την κρίνουν οι αναγνώστες και μάλιστα χωρίς φόβο και πάθος... (Ε. Μ./ /www.enet.gr )

«Παρατηρητήριο Ψηφιακού Βιβλίου»

ΕΚΕΒΙ /ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η εποχή μας είναι η πρώτη, μετά από την εποχή του Γουτεμβέργιου, στην οποία το έντυπο βιβλίο από χαρτί δεν είναι το μόνο μέσο για την ανάγνωση και τη διάδοση του περιεχομένου των γραμμάτων. Η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και η ανάδειξη της ψηφιοποίησης ως εργαλείου ευρύτερης πρόσβασης στην πολιτιστική δημιουργία, αποτελεί το μεγάλο διακύβευμα του παρόντος απέναντι στο μέλλον, περιλαμβάνεται δε στο νέο στρατηγικό σχέδιο για το βιβλίο που ανακοίνωσε ο Υπουργός Πολ ιτισμού και Τουρισμού κ. Γερουλάνος.

Το αβοήθητο παιδί

Ο κ. Κ. μιλούσε για την κακή συνήθεια των ανθρώπων να καταπίνουν σιωπηρά την αδικία που τούς κάνουν κι αφηγήθηκε τούτη την ιστορία: "Κάποιος περαστικός είδε ένα παιδί νά κλαίει και το ρώτησε τι το βασάνιζε. Να, είχα δύο γρόσια για νά πάω στον κινηματογράφο μα ήρθε ένα αγόρι κι άρπαξε το ένα από' το χέρι μου, αποκρίθηκε το παιδί κι έδειξε ένα άλλο αγόρι που στεκόταν λίγο πιο πέρα. Καλά, και δε φώναξες βοήθεια; ρώτησε ο άνθρωπος. Πώς, φώναξα, είπε το παιδί κι άρχισε τώρα να κλαίει λίγο πιο δυνατά. Και δε σ' άκουσε κανένας; ξαναρώτησε τώρα ο άνθρωπος και χάιδεψε στοργικά το παιδί.

Χωρίς πατρίδα

Σε εποχές συνεχών πληθυσμιακών μετακινήσεων και πολυπολιτισμικότητας, η ύπαρξη δίγλωσσων πολιτών, που ζουν με συνείδηση διχασμένη μεταξύ διαφορετικών πατρίδων, ισορροπώντας τελικά σε μια ενδιάμεση νησίδα που ουσιαστικά δεν φέρει καμία σημαία, είναι κάθε άλλο παρά σπάνια. Αυτό πραγματεύεται και η Αμάντα Μιχαλοπούλου στο καινούργιο μυθιστόρημά της «Πώς να κρυφτείς» («Καστανιώτης»). Μόνο που δεν επιλέγει την αυτονόητη περίπτωση ενός π.χ. μετανάστη δεύτερης γενιάς, αλλά την πολυπλοκότερη του 35χρονου καθηγητή Στέφανου Υψηλάντη, ο οποίος προϋπήρξε Μίχαελ Σουλτς.