«Τότε που διαβάζαμε…»

 Μάρω Βαμβουνάκη

 «Παλιότερα, όταν ήμασταν μόνοι στο σπίτι, ή με άλλους αλλά πάλι μόνοι, με την καλή έννοια, σκεφτόσουν: Να διαβάσω λοιπόν εκείνο το βιβλίο, να βρεθώ στον κόσμο του, να γίνω άλλος, να πάω αλλού, να μάθω άλλα. Να μπω στη μαγεία της λογοτεχνίας που όποιος τη γευτεί γίνεται άπληστος πιστός της ισόβια.

Τώρα δε συμβαίνει έτσι! Νιώθεις μόνος, έχεις λίγο χρόνο, ή και χωρίς να έχεις, ανοίγεις το κινητό και η επιθυμία σου για ανάγνωση αρπάζεται από όσα γράφονται με λίγα λόγια εκεί μέσα. Ειδήσεις, ιδέες, καυγάδες, κουτσομπολιά, ποιήματα, τραγούδια, φωτογραφίες υπέροχες και φωτογραφίες κιτς, νέα από γνωστούς και φίλους, αναρτήσεις από τον κολλητό σου, αναρτήσεις κι απ' τον πρωθυπουργό, αλήθειες και ψέματα, σοφίες και σαχλαμάρες, έξυπνα και βλακείες, μια αχανής δωρεάν αγορά! Όλα άμεσα, όλος ο κόσμος στην παλάμη σου.

Όταν κάποτε καταφέρεις να το κλείσεις, είσαι πια κουρασμένος, κορεσμένος από πληροφόρηση, τα μάτια σου τσούζουν. Πόσο θα επιθυμήσεις να αναζητήσεις ένα καλό βιβλίο και να βυθιστείς στις πολλές πυκνές σελίδες του;

Αυτός πια ο τρόπος ζωής, γιατί για τρόπο ζωής πρόκειται, για τρόπο ψυχολογίας πρόκειται, αλλάζει δραματικά τη σχέση ανθρώπου και βιβλίου, αφού η ισχυρή ανάγκη ανάγνωσης μεταφέρθηκε αλλού. Σε ευκολία, συντομία, ασύστολη ποικιλία, αχταρμά…

Το μεγάλο κοινό είναι απασχολημένο με το κινητό του και το λάπτοπ του. Λίγοι παραμένουν πιστοί εραστές του εντύπου και αναρωτιέμαι αν ποτέ αφήσουμε την τόση απασχόληση, σε βαθμό εξάρτησης, με την μικρούτσικη οθόνη του κινητού και γυρίσουμε με λαχτάρα στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Δύσκολο, και δεν ξέρω πώς το σκέφτονται εκδότες και συγγραφείς αυτό το κοσμογονικό φαινόμενο που δεν μοιάζει να καταλαγιάζει.»

 ΠΗΓΗ:  https://www.facebook.com/marovamvounaki21

2024: Έτος «Ρίτας Μπούμη Παπά*»

 

40 χρόνια από το θάνατό της 

(Ερμούπολη, 1906 – Αθήνα, 8 Σεπτέμβρη 1984)

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες…

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες,
θα πλημμυρίσει η πόλη με βουβά κορίτσια
ο αέρας με στιφή ευωδιά θανάτου
τα φρούρια θα σηκώσουν άσπρες σημαίες
τα οχήματα θα σταματήσουν ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες,
θα δείτε χίλια κορίτσια με τρυπημένα στήθη
ακάλυπτα, να σας φωνάζουν
«γιατί μας στείλατε έτσι νωρίς να κοιμηθούμε
σε τόσο χιόνι, αχτένιστες, κλαμένες;» ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
θα ιδούν κατάπληκτα τα πλήθη
πως φάλαγγα πιο ανάλαφρη δεν πάτησε στη γη
πως λιτανεία πιο ιερή δεν έχει παρελάσει
ανάσταση πιο ένδοξη και ματωμένη ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

Αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες
γαμήλιο άνθος η πανσέληνος θα υψωθεί να τις στολίσει
μέσα στα κούφια μάτια τους θα κλαίνε ορχήστρες
οι μπούκλες τους, οι επίδεσμοι, θα κυματίζουν·
ω τότε, πολλοί από τύψεις θα πεθάνουν ―
αν βγω περίπατο με τις νεκρές μου φίλες.

 

*Η Ρίτα Μπούμη – Παπά ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και μεταφράστρια, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, σύζυγος του επίσης λογοτέχνη Νίκου Παπά. Έγραψε ποιήματα και πεζά, ενώ ασχολήθηκε και με την ταξιδιωτική λογοτεχνία. Διηύθυνε και το λογοτεχνικό περιοδικό «Κυκλάδες».

Στα 20 της χρόνια εγκαταστάθηκε στις Συρακούσες, στη Σικελία. Στη διάρκεια της παραμονής της στην Ιταλία σπούδασε Παιδαγωγικά και ειδικεύτηκε στη μοντεσοριανή μέθοδο. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά και εργάστηκε σε αρκετές εφημερίδες, μεταξύ των οποίων και στην “Αυγή”. Στη λογοτεχνία έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1929 με το ποίημα “Μικρέ μου Αλήτη…” που δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία. Μετέφρασε έργα πολλών ξένων συγγραφέων, όπως ο Σάμιουελ Μπέκετ και ο Βίκτορ Ουγκό. Τα ποιήματά της μεταφράστηκαν και σε ξένες γλώσσες. Ήταν ταγμένη στο πλευρό της Αριστεράς, ενώ είχε λάβει και ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ιδιαίτερα με την ποίησή της.

 

Το χρώμα του Φεγγαριού

..."Τι χρώμα έχει η λύπη;" Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά.
"Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;"
"Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε."

Γεώργιος Σουρής

  Ο σύγχρονος Αριστοφάνης

Ο Γεώργιος Σουρής γεννήθηκε στην Ερμούπολη στις 2 Φεβρουαρίου 1853 και ήταν Έλληνας σατιρικός ποιητής έχοντας μάλιστα χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».

Στις 2 Απριλίου 1883, όντας σε ηλικία 30 ετών, έβγαλε το πρώτο φύλλο της εφημερίδας του «Ο Ρωμηός». Αξίζει να αναφερθεί ότι κατά την διάρκεια της ζωής του προτάθηκε για Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας συνολικά 5 φορές.

Έφυγε από τη ζωή στις 26 Αυγούστου 1919 στο  Νέο Φάληρο.

Διαβάστε απόσπασμα από το ποίημά του «Οι αρχηγοί», ποίημα που δεν έπαψε να είναι επίκαιρο, όπως και όλα όσα έχει γράψει για την Ελλάδα και τους Ρωμιούς!

 

Ἀρχηγοί

Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,

κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

 

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

 

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης…

«Η Παναγία ταξιδεύει με τα παιδιά…»

Αγγελικής Μαστρομιχαλάκη
Εικονογράφηση: Πέγκυ Φούρκα
Εκδόσεις «ΕΝ ΠΛΩ»

 Η Παναγία, η Θεοτόκος Μαρία, η Μητέρα του Χριστού είναι το κεντρικό πρόσωπο αυτού του βιβλίου.
 Ήρωες της ιστορίας είναι οκτώ παιδιά, που όλοι έχουν ονόματα της Παναγίας. Η Μαρία και ο Μάριος, η Δέσποινα, ο Βαγγέλης και η Ευαγγελία, ο Παναγιώτης και η Παναγιώτα είναι παιδιά-μικροί ήρωες του βιβλίου. Τα ονόματα αυτά είναι ο συνδετικός κρίκος της παρέας.
Βρίσκονται σε ένα πλοίο και ταξιδεύουν στο Αιγαίο Πέλαγος. Η συζήτηση οδηγεί τους φίλους να ανακαλύψουν μια μεγάλη αλήθεια στη ζωή τους: ότι η Μητέρα του Χριστού, η πιο σπουδαία απ’ όλους τους Αγίους, δεν είναι απλά ένα ιστορικό πρόσωπο του παρελθόντος. Είναι η γέφυρα που μας φέρνει πιο κοντά στο Θεό και βρίσκεται καθημερινά ανάμεσά μας.
 Μέσα από τις βιωματικές ιστορίες των ηρώων το παρελθόν γίνεται παρόν και ο αναγνώστης ταξιδεύει με σκοπό να φτάσει στο πιο γαλήνιο κι απάνεμο λιμάνι που δεν είναι άλλο από την αγκαλιά της Παναγίας. Tα παιδιά συμμετέχουν στο ταξίδι αυτό μέσα από τα κείμενα και τις εικόνες, και καλούνται να γνωρίσουν καλύτερα την Παναγία, η οποία είναι η μητέρα όλων των χριστιανών.
 Μαζί με τους ήρωες θα ανακαλύψουν πολλούς τρόπους για να είναι κοντά στην Παναγία αλλά κι Εκείνη να παραμένει πάντα δίπλα τους.

 Ένα βιβλίο με δραστηριότητες και εκπαιδευτικό υλικό για παιδιά, για όσους έχουν παιδιά ή δεν ξέχασαν πως κάποτε υπήρξαν παιδιά…

ΠΗΓΗ: http://vivliomania-vivliolatreia.blogspot.com/ 

  

Ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά
Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένα ορκιζόμαστε,
πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε.
Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε
κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε
Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά
κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

("Τα Ρω του Έρωτα", Ο. Ελύτης, εκδ. Ίκαρος)

«Το άγριο βιβλίο»- Χουάν Βιγιόρο

Εκδόσεις «CARNIVORA»   

 

Ο Χουάν έχει μεγάλα σχέδια για τις καλοκαιρινές του διακοπές. Τα βλέπει, όμως, να καταστρέφονται, όταν τον στέλνουν για δύο μήνες στο σπίτι του θείου Τίτο, ενός ιδιόρρυθμου βιβλιόφιλου, που πίνει δεκαπέντε κούπες τσάι τη μέρα και φοβάται τα λούτρινα παιχνίδια. Ανάμεσα στα χιλιάδες βιβλία της απέραντης βιβλιοθήκης του, ο Χουάν θα βρεθεί αντιμέτωπος με φοβερές περιπέτειες, όταν θα κληθεί να ανακαλύψει το Άγριο βιβλίο, ένα ατίθασο βιβλίο που αποφεύγει τα ανθρώπινα χέρια, καθώς κρύβει στις σελίδες του ένα μυστικό προορισμένο για τον εκλεκτό αναγνώστη που θα καταφέρει να το τιθασεύσει.

Μια αξέχαστη ιστορία για τα βιβλία και τη δύναμη της ανάγνωσης. Ο πολυβραβευμένος και παγκοσμίως αναγνωρισμένος Μεξικανός συγγραφέας Χουάν Βιγιόρο έχτισε με το πρώτο του βιβλίο νεανικής λογοτεχνίας έναν μαγικό κόσμο που αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

«Ένα βιβλίο ιδιότυπα πρωτότυπο, ζεστό και τρυφερό. Ένα βιβλίο φευγάτο. Ένα βιβλίο αλαφροΐσκιωτο. Μια ακόμη, απροσδόκητη, πτυχή της γραφής του σπουδαίου Βιγιόρο, απέραντα γοητευτική. Πρόσωπα ολοζώντανα, ιδιαίτερα, σφύζουν από ζωή και όρεξη για αναζήτηση. Ο υπέρ-ρεαλιστικός (και ταυτόχρονα ποιητικός, υπερβατικός) άξονας του βιβλίου δίνει στην ιστορία ξεχωριστή μαγεία και στα πρόσωπα μια διάσταση απροσδόκητη: είναι πρόσωπα της διπλανής πόρτας και ταυτόχρονα εντελώς ασυνήθιστα! Η ευφυΐα του συγγραφέα πάντα παρούσα….» ( Αναγνώστης dimlais.)