Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2024

«Ο ταχυδρόμος των βιβλίων»

 

Carsten Henn  - Εκδόσεις Μεταίχμιο

«Έχουμε μονάχα ο ένας τον άλλον και τα βιβλία»

Πηγή: https://www.athensvoice.gr/

 


Ένα τρυφερό, συγκινητικό και εξόχως βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα

Είναι κάποια βιβλία που όλοι οι βιβλιόφιλοι πιστεύουν πως έπρεπε να είχαν γραφτεί από καιρό τώρα. Βιβλία που αναφέρονται στα βιβλία, στην αγάπη προς τα βιβλία, στην ανάγκη της ανάγνωσης, στη μυρωδιά του μελανιού και της βιβλιοδετικής κόλλας, και σε εκείνη τη μυστική σχέση που αναπτύσσουν μεταξύ τους οι εραστές των τυπωμένων σελίδων.

Ένα από αυτά είναι και ο «Ταχυδρόμος των βιβλίων» του Carsten Henn, το πιο καλόκαρδο, πιο γλυκό και πιο βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα που διαβάσαμε εδώ και καιρό. Και με μια πανέμορφη ιστορία μέσα του. Και με γλυκύτατους ήρωες, που ταυτίζεσαι εύκολα μαζί τους. Να, λοιπόν, ένα από εκείνα τα μυθιστορήματα που μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή σου.

Ο «Ταχυδρόμος» μιλά για μια σπάνια φιλία —ένας ηλικιωμένος βιβλιοπώλης από τη μια, ένα κοριτσάκι εννέα ετών από την άλλη— για μία σειρά από σπάνιους πελάτες βιβλιοπωλείου, για μια απόλυση, για το πέρασμα του χρόνου και των εποχών, και για έναν αγώνα να φτιαχτεί ό,τι δεν πρέπει επ’ ουδενί να αφεθεί χαλασμένο. Και βέβαια για τις δυνατότητες που σου δίνουν η φιλία και η αγάπη —και τα βιβλία— να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Και να χαμογελάς.

Αν σας αρέσουν τα βιβλία που μιλούν για βιβλία, βιβλιοπωλεία και αναγνώστες —ειδικά, δε, για όσους από εκείνους επιλέγουν να μην πολυβγαίνουν από το σπίτι τους—, και για το πόσο σημαντικά είναι τα βιβλία για μία κατηγορία ανθρώπων —τόσο που δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτά— αν αγαπάτε τα αστυνομικά, τις περιπέτειες, τα θρίλερ κ.λ.π. και θέλετε ένα ευχάριστο διάλειμμα, αν διαβάζετε «βαριά» λογοτεχνία και θέλετε επίσης να κάνετε ένα (απαραίτητο) διάλειμμα, τότε, ναι: ο «Ταχυδρόμος» είναι γραμμένος για εσάς: Πραγματική απόλαυση!

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2024

«Το αδύνατο γίνεται δυνατό!»

Απόσπασμα από το βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη

«Ο καπετάν Μιχάλης»

 


Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη;

…αυτή είναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο…

Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θάματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; 

Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα.

Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη που μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου, τρομάζεις…γιατί δεν μπορείς πια να βρεις δικαιολογίες για τις ασήμαντες ή άνανδρες πράξεις σου, ρίχνοντας το φταίξιμο στους άλλους. Ξέρεις πως εσύ, όχι η μοίρα, όχι η τύχη, μήτε οι άνθρωποι γύρω σου, εσύ μονάχα έχεις, ό,τι και αν κάμεις, ό,τι και αν γίνεις ακέραιη την ευθύνη.

Και ντρέπεσαι τότε να γελάς, ντρέπεσαι να περιγελάς αν μια φλεγόμενη ψυχή ζητάει το αδύνατο.

Καλά πια καταλαβαίνεις πως αυτή είναι η αξία του ανθρώπου: να ζητάει και να ξέρει πως ζητάει το αδύνατο. Και να είναι σίγουρος πως θα το φτάσει, γιατί ξέρει πως αν δεν λιποψυχήσει, αν

δεν ακούσει τι του κανοναρχάει η λογική, μα κρατάει με τα δόντια την ψυχή του

κι εξακολουθεί με πίστη, με πείσμα να κυνηγάει το αδύνατο, τότε γίνεται το θάμα,

που ποτέ ο αφτέρουγος κοινός νους δε μπορούσε να το μαντέψει:

Το αδύνατο γίνεται δυνατό.


Πηγή: Cityportal

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2024

΄Ενας πολίτης ελεινής μορφής...

  Τάκης Χατζηαναγνώστου 

«…Ωστόσο οι μηχανές μήτε από ιστορία ξέρουν, μήτε από καρδιά. Οι ερπύστριες γύρισαν. Το αγριο τέρας, αναποδογύρισε τη γυναίκα, μάτσισε την άσφαλτο, σκαρφάλωσε στο πεζοδρόμιο. Τα παιδιά, αλύγιστα, τραγουδούσαν ασταμάτητα μπροστά του, σκαρφαλωμένα σαν άγγελοι θεού πάνω στα κάγκελα της πύλης. Μαζί τους πάντα κι εκείνος κι δυό του γιοί. Το τέρας μούγκρισε, πήρε φόρα, ώρμησε. Η πύλη γκρεμίστηκε στο λεφτό, έγινε άμορφος σωρός, χώματα, σίδερα. Ο όλεθρος κι θάνατος πέρασαν από πάνω αδάκρυτοι, αλέθοντας πέτρες, τραγούδια και σάρκες...

Με την αύριο, όταν οι δυνάμεις της «εξουσίας» καθάριζαν τον τόπο της σφαγής απ’ τα αίματα κα τις άλλες ακαθαρσίες, βρήκαν μες στο σωρό ένα κομμάτι ξεσκισμένο σακκακιού, με μιαν ανοιχτή τσέπη να χάσκη μπροστά στα βαριεστημένα τους μάτια. Μεσ’ απ’ αυτήν την τσέπη ξεμύτιζε ένα βρώμικο χαρτί. Το τράβηξαν, το εξέτασαν. Διάβασαν τούτα τα γράμματα με μολύβι...

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω

Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ δ ε ν  ξ ύ π ν η σ α π ι ο μ π ρ ο σ τ ά , π ο υ δ ε ν   ξ ε σ η κ ώ θ η κ α   π ι ο μ π ρ ο σ τ ά , ν’ α ν τ ι σ τ α θ ώ σ τ η β ί α κ α ι σ τ ο ν τ ρ ό μ ο .    Κ α τ α γ γ έ λ λ ω τ ο ν ε α υ τ ό μ ο υ , π ο υ υ π ή ρ ξ α  έ ν α ς π ο λ ί τ η ς ε λε ε ι ν ή ς μ ο ρ φ ή ς ...»

Από το μυθιστόρημα «Ένας πολίτης ελεεινής μορφής», Αθήνα 1975
 ( ΠΗΓΗ: http://www.sarantakos.com)

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2024

«Το χωριό του βιβλίου»

Το χωριό που δεν διαθέτει ούτε ένα ΑΤΜ,                              αλλά έχει 15 βιβλιοπωλεία !!!

 


Το αποκαλούν «Village Du Livre», δηλαδή το χωριό του βιβλίου και αποτελεί τον μικροσκοπικό παράδεισο των «βιβλιοφάγων». Βρίσκεται στη νότια Γαλλία και αν σας αρέσει το διάβασμα, αλλά και να ανακαλύπτετε καινούρια, ακόμα και άγνωστα βιβλία, τότε το επόμενο ταξίδι σας πρέπει να είναι στο Μοντολιέ.

Το μικρό γαλλικό χωριό βρίσκεται κοντά στα βουνά των Πυρηναίων, έχει 800 μόνιμους κατοίκους, δεν διαθέτει ούτε ένα ATM, έχει όμως 15 βιβλιοπωλεία. Μάλιστα, αυτό που κάνει το χωριό να ξεχωρίζει, είναι ότι δεν επικεντρώνεται απλώς στην πώληση βιβλίων, αλλά και στη δημιουργία τους.

Όλα ξεκίνησαν το 1980, όταν ο Βέλγος βιβλιοδέτης, Μισέλ Μπρεμπάντ οραματίστηκε ένα χωριό που θα δημιουργούσε βιβλία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Μπρεμπάντ και άλλοι ομοϊδεάτες του, προσέγγισαν τους βιβλιοπώλες, δελεάζοντάς τους με την υπόσχεση γραφικών καταστημάτων.

Σήμερα, τα βιβλιοπωλεία είναι συγκεντρωμένα κυρίως γύρω από τον δρόμο Rue de la Mairie και διαθέτουν δημιουργική σήμανση. «Ήταν μια εντελώς ασυνήθιστη ιδέα», είπε στο BBC ο Gaëlle Ferradini, ο νέος διευθυντής του Musée des Arts & Métiers du Livre του Μοντολιέ.

ΠΗΓΗ: https://www.newsbeast.gr/

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024

Θανάσης Βαλτινός

Tέσσερα βιβλία του σπουδαίου συγγραφέα που πρέπει να διαβάσετε…

(Γράφει η Γεωργία Οικονόμου)

 


Ο Θανάσης Βαλτινός ήταν ένας από τους τελευταίους μεγάλους σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς. Έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου, αφήνοντας πίσω του ένα εξαιρετικά πλούσιο λογοτεχνικό έργο. Βραβευμένος με σημαντικά λογοτεχνικά βραβεία, όπως το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και το Χρυσό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών, ο Βαλτινός άφησε ανεξίτηλο στίγμα στα ελληνικά γράμματα.

 Επιλέξαμε και σας προτείνουμε τέσσερα από τα βιβλία του Θανάση Βαλτινού

 Η Κάθοδος των Εννιά (1963)

Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά έργα του Βαλτινού, το οποίο ακολουθεί την ιστορία μιας ομάδας ανταρτών κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου. Με σύντομο αλλά συγκλονιστικό ύφος, αναδεικνύει τις τραγικές συνέπειες του πολέμου στην ανθρώπινη ψυχή. Η ιστορία διαδραματίζεται στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, και επικεντρώνεται σε μια ομάδα εννέα ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού που προσπαθεί κρυφά να κατέβει από τον Ταΰγετο στη θάλασσα μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του στρατού στην περιοχή…

Ορθοκωστά

Εκδόθηκε το 1990, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Ο Βαλτινός επιχειρεί μια τολμηρή και ρεαλιστική προσέγγιση της σκοτεινής περιόδου του Εμφυλίου Πολέμου, εστιάζοντας στις ανθρώπινες ιστορίες πίσω από τα γεγονότα, στα τραύματα και στις επιπτώσεις που άφησε ο πόλεμος στις ψυχές των απλών ανθρώπων.

Η Ορθοκωστά απέσπασε το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος και θεωρείται ένα βιβλίο που όχι μόνο αναπαριστά την ιστορική μνήμη, αλλά και θέτει ερωτήματα σχετικά με τη συλλογική ευθύνη, την αλήθεια και τη συμφιλίωση…

Συναξάρι Ανδρέα Κορδοπάτη

Το έργο είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε προσωπικές μαρτυρίες και αναμνήσεις του πρωταγωνιστή, του Ανδρέα Κορδοπάτη, ενός φτωχού χωρικού από την Πελοπόννησο, ο οποίος αναζητά ένα καλύτερο μέλλον μέσα από δύσκολες μεταναστευτικές διαδρομές και πολεμικές εμπειρίες…

Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60

Εκδόθηκε το 1983, είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα του Θανάση Βαλτινού και του χάρισε το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος. Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή από σύντομα κείμενα και αφηγήσεις που αποτυπώνουν την ατμόσφαιρα και το κλίμα της δεκαετίας του ’60 στην Ελλάδα…

 ΠΗΓΗ: https://www.news247.gr/

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2024

«Η ώρα της Ιστορίας»

      Στρατής Μυριβήλης στη «Νέα Εστία»

 


«...Αυτή η ομοθυμία των δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων, με την οποία αντίκρυσαν το φοβερό γεγονός του πολέμου, είναι θαρρώ το πιο σπουδαίο φαινόμενο στην ιστορία του έθνους μας ολόκληρη. Η Ελλάδα σύσσωμη, σύψυχη, στάθηκε μπροστά στο ανοιχτό βιβλίο της Μοίρας και υπαγορεύει το νέο κεφάλαιο της ιστορίας της (...) Αυτό το θάμα δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται μέσα στην ιστορία της φυλής. Δε θα ‘ναι και η στερνή. Γιατί η Ελλάδα, μέσα στο προνομιούχο κύτταρο της , είναι ένας αιώνια νέος και ολοζώντανος οργανισμός. Είναι η ίδια η έννοια της νιότης, ενσαρκωμένη σε μια ράτσα εύστροφη, ευφάνταστη, γεμάτη πείσμα και γοητευτική τρέλα. Απ’ την άλλη μεριά των συνόρων μας χτυπά ένας λαός 45 εκατομμυρίων. Τον νικούμε γιατί είμαστε μια φυλή αρσενική και λεύτερη, κι είναι μια φυλή από 45 εκατομμύρια σκλάβους. Είναι ένας αγώνας άνισος αυτός και οι λαοί του κόσμου, οχτροί και φίλοι και αδιάφοροι, τον παρακολουθούν με κατάπληξη. Ποιο θα ‘ναι το τέλος του; Ελάχιστα ενδιαφέρει αυτό το τέλος. Ολάκερη η δικαίωσή μας στέκεται στην αρχή...»  ( 15 Νοεμβρίου 1940 )

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2024

«Ζιγκ ζαγκ στις νεραντζιές»

 Έρση Σωτηροπούλου – Εκδ. ΠΑΤΑΚΗΣ

 

"Ήταν ένα καλοκαίρι ουρανοκατέβατο. Οι λέξεις είχαν χάσει το νόημά τους. Όλα πήγαιναν στραβά".
Η Λία νοσηλεύεται επί μήνες έχοντας προσβληθεί από θανατηφόρο ιό. Ο μικρότερος αδελφός της Σιντ θα ήθελε να είναι Αμερικανός ήρωας για να ξέρει πάντα τι να κάνει. Η Τζούλια κάνει παρέα μόνο με γκέι και είναι σχεδόν πάντα λυπημένη. Ο Σωτήρης, νοσοκόμος της Λίας, γίνεται βίαιος χωρίς καλά καλά να το συνειδητοποιεί. Η δωδεκάχρονη Νίνα νιώθει ολομόναχη και αγνοεί ότι η ζωή της κινδυνεύει από τον Σωτήρη.
Τέσσερις νέοι άνθρωποι και ένα παιδί, λίγο πριν από τον ερχομό του 21ου αιώνα, προσπαθούν να υπερβούν τον εαυτό τους και να ζήσουν σ' έναν παράλογο κόσμο. Καθώς μια μάινα τσιρίζει μονότονα "Γεια σου, Μαρία", οι διαδρομές τους διαπλέκονται με ζιγκ ζαγκ μέσα από συμπτώσεις, φάρσες, προδοσίες και μικρές ή μεγαλύτερες συνωμοσίες. Και διαπιστώνουν ότι η ζωή μπορεί να γίνει πολύ πιο παράξενη από όσο διανοούνται.
Το βραβευμένο και πολυμεταφρασμένο μυθιστόρημα της Έρσης Σωτηροπούλου ήρθε αντιμέτωπο με τη λογοκρισία και κατηγορήθηκε για "χυδαιότητα, βωμολοχία και πορνογραφία", όταν το 2008 ζητήθηκε με δικαστική απόφαση η απόσυρσή του από τις σχολικές βιβλιοθήκες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"Ένα από τα ωραιότερα κείμενα της ελληνικής πεζογραφίας". (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου)
"Μία φωνή μελωδική και βραχνή, που μας προκαλεί και μας αφυπνίζει, η φωνή της Έρσης Σωτηροπούλου". (Le Monde)
"Ένα υπέροχο μυθιστόρημα". (El Pais)

Booksyros: Το όνομα της Έρσης Σωτηροπούλου συζητήθηκε στην επιτροπή για την απονομή του φετινού Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας !