Γιάννης Καλπούζος

«Δάσκαλοί μου υπήρξαν οι παραμυθάδες του χωριού μου»

 (Αποσπάσματα από τη συνέντευξη 
του Γιάννη Καλπούζου στην Στεφανία Τζακώστα 
για το https://bookpress.gr/ με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «ἐρᾶν-Βυζαντινά αμαρτήματα»- εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ) 

 Μιλώ στα βιβλία μου για όσα με απασχολούν. Ωστόσο όχι με προδιαγεγραμμένο σχέδιο στο ακέραιο. Προϋπάρχει το αρχικό και κεντρικό θέμα, όμως ως αντικείμενο μελέτης και ζύμωσης με όσα θα προκύψουν στην πορεία. Στη συνέχεια αναπτύσσονται κι άλλα ζητήματα και σε όλα οι ήρωες ενεργούν τρόπον τινά αυτόβουλα, δεν είναι οι μαριονέτες μου που τους καθοδηγώ. Ξανοίγεται μπροστά μου ένα πεδίο μάχης ιδεών, αντικρουόμενων, διαφορετικών, συγγενικών ή σε πλήρη αντίθεση με τη δική μου κοσμοθεωρία. Κάθε ήρωας και ένας άλλος νους, κόσμος και χαρακτήρας. 
Μέσα από μάχες, αντιπαλότητες, συγκρούσεις και ώσμωση προχωρά το κείμενο και το ξεδίπλωμα των απόψεων όλων, μέσα στις οποίες εμφιλοχωρούν και οι δικές μου ωστόσο όχι πάντα από έναν ήρωα κι όχι με σαφή τρόπο. Περιπλέκονται στα λόγια πολλών, αλλοιώνονται εν μέρει, φαίνεται και να αποκαθηλώνονται ενίοτε. Βεβαίως οι γνώσεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις απόψεις. Οι γνώσεις έρχονται να συνδράμουν στο κτίσιμο των χαρακτήρων των ηρώων και των απόψεών τους...
 Ήθελα να μιλήσω για το Βυζάντιο, το μυθώδες, ερωτικό, θρήσκο και θρησκόληπτο, αμφιλεγόμενο, αμαρτωλό και άγνωστο στους πολλούς… Κι αυτό σε συνάρτηση με το ενδιαφέρον μου για τον ελληνισμό και τη συνέχειά του. Όσον αφορά την Κωνσταντινούπολη ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας και δεν μπορούσε να λείψει, όλα συνέβαιναν εκεί. Η Αθήνα ως σύμβολο της αρχαίας δόξας αλλά και για τη στάση που κράτησε ο Ελλαδικός χώρος στο ζήτημα της Εικονομαχίας είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να την εντάξω... 

Στη μνήμη του πατέρα μου

Ποίημα της «Μελισσάνθης»

Όταν κοιτάζω τα παιδάκια κάθε μέρα 
στους δρόμους, το πρωί, με του σχολείου την τσάντα 
φτωχοντυμένη μια μικρούλα βλέπω πάντα, 
με την παλιά της σάκα, δίπλα στον πατέρα. 

Απ’ το χεράκι με στοργή τηνε κρατάει – 
τόσο κ’ οι δυο είναι ευτυχισμένοι, καθώς πάνε… 
Με πόση αθώα σοβαρότητα μιλάνε! 
Το κοριτσάκι ολοένα τον ρωτάει, 

και κείνος, σοβαρά, της λέει, της διηγάται… 
(Πόσο σοφός ειν’ ο πατέρας! Πόσα ξέρει! 
Πόσην ασφάλεια νιώθει στο μεγάλο χέρι! 
Τίποτε, αν το κρατεί, στον κόσμο δε φοβάται!..) 

Ξάφνου, του λέει εκείνο: « Σαν θα μεγαλώσω…» 
«Τότε εγώ πια ένας φτωχός γεράκος θα ‘μαι… 
Δε θα μπορώ στα χέρια μου να σε σηκώσω, 
και θα μου λες: ακούμπα πάνω μου να πάμε… 

Σαν θα ‘ρχονται για να σε παίρνουν έξω οι ξένοι, 
μόνος στη σκοτεινή γωνίτσα μου θα μένω…» 
«Εγώ στην άμαξά μου πάντα θα σε παίρνω!» 
λέει, έτοιμη η μικρή να κλάψει, κ’ επιμένει… 

Νιώθει μια τέτοια ανυπομονησία, σκάει, 
θέλει μεγάλη, τώρα, γρήγορα να γίνει, 
αν είναι δυνατόν την ώρα αμέσως κείνη, 
για να του δείξει πόσο θα τον αγαπάει!.. 

Κι όπως θερμά τον σφίγγει το λιγνό χεράκι 
ο κουρασμένος νιώθει τόση εμπιστοσύνη!.. 
(Έγινε εκείνος τώρα το μικρό παιδάκι, 
και ο προστατευτικός πατέρας είναι εκείνη…) 

Μελισσάνθη (Ήβη Κούγια-Δασκαλάκη) 
(«Ανθολογία της Νεοελληνικής Γραμματείας»,
του Ρένου Ηρακλή Αποστολίδη,
εκδ. «Τα νέα Ελληνικά» 2005)

ΠΗΓΗ: https://www.postmodern.gr/

«Λέσχη Σέρλοκ Χολμς»

(του Γκράχαμ Μουρ - Εκδ. ΚΕΔΡΟΣ)

Μπορεί άραγε ένας εικοσιοκτάχρονος συγγραφέας από το Σικάγο, o οποίος σπούδασε εκκλησιαστική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Columbia, να αναμετρηθεί με τον διάσημο Βρετανό συγγραφέα Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και με τον ακόμα διασημότερο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χολμς ;

 O νεαρός συγγραφέας Γκράχαμ Μουρ κατάφερε με το παρθενικό του βιβλίο, τη «Λέσχη Σέρλοκ Χολμς» (Εκδόσεις Κέδρος), να δημιουργήσει ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα μυστηρίου και χορταστικού σασπένς αξιοποιώντας πραγματικά στοιχεία, τόσο από τη ζωή του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, όσο και από πραγματικά γεγονότα της νεότερης εποχής.

 Η αφήγηση δεν περιορίζεται στην Αγγλία του 19ου αιώνα ούτε και στη ζωή του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Η δράση εξελίσσεται παράλληλα στο Λονδίνο του τέλους της βικτοριανής εποχής και στη Νέα Υόρκη του σήμερα, με δυο διαφορετικές ιστορίες να εναλλάσσονται από κεφάλαιο σε κεφάλαιο και από το παρελθόν στο παρόν.

 Ο Γκράχαμ Μουρ επιχείρησε να δημιουργήσει ένα σύνθετο ανάγνωσμα αναμειγνύοντας το πνεύμα των αστυνομικών ιστοριών του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, τη στοχαστική ματιά του στον κόσμο της συγγραφής και της λογοτεχνίας με το ακόμα πιο περίπλοκο και αξεδιάλυτο μυστήριο της πραγματικότητας.

ΠΗΓΗ: https://thalesandfriends.org/el/

Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού ανακοίνωσε τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2019 (για τις εκδόσεις 2018).

Τα Βραβεία απονέμονται στους: Μάρω Δούκα (Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων), Γιώργο Παπαδάκη, Δημήτρη Κανελλόπουλο, Δήμητρα Κολλιάκου, Χάρη Βλαβιανό, Βαγγέλη Χατζηβασιλείου, Μαρία Καραγιάννη, Μ.Ζ. Κοπιδάκη και Νίκο Χρυσό. 
Τιμητική διάκριση απονέμεται στα περιοδικά Νησίδες και Συριανά Γράμματα…

Ειδικότερα, τα Βραβεία έχουν ως ακολούθως:
Α. Το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων για το έτος 2019 απονέμεται στη Μάρω Δούκα για τη συνολική της προσφορά στα Γράμματα.

Β. Το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2019  απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Γιώργο Παπαδάκη για το έργο του «Ο ταχυδρόμος», εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας.
Γ. Το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος - Νουβέλας 2019  απονέμεται κατά πλειοψηφία εξ ημισείας στον Δημήτρη Κανελλόπουλο για το έργο του «Ο θάνατος του αστρίτη και άλλες ιστορίες», εκδόσεις Κίχλη, και στη Δήμητρα Κολλιάκου για το έργο της «Αλφαβητάρι εντόμων», εκδόσεις Πατάκη.
Δ. Το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2019  απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Χάρη Βλαβιανό για το έργο του «Αυτοπροσωπογραφία του λευκού», εκδόσεις Πατάκη