Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

«Το βιβλίο στην κρίση της πανδημίας»

 Αν το βιβλίο άντεξε ακόμα και όλο αυτό,

τότε μάλλον, μπορεί να αντέξει στα πάντα

 

(Γράφει η Αναστασία Τουρούτογλου  για το https://www.womantoc.gr/life)











Ένα ρητό λέει ότι αν μπεις στο σπίτι κάποιου και δεν δεις τουλάχιστον 20 βιβλία σε εμφανές σημείο, «τότε φύγε από εκεί μέσα όσο πιο γρήγορα μπορείς»! Από την άλλη, η J. K Rowling, δημιουργός του Χάρι Πότερ είχε πει κάποια στιγμή: «Τα μαγικά πράγματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο του Χάρι Πότερ, τα μαγικά πράγματα συμβαίνουν μέσα σου κάθε φορά που διαβάζεις ένα καλό βιβλίο».

Δύο μήνες περάσαμε οι Έλληνες μέσα στα σπίτια μας, σε συνθήκες κοινωνικής απομόνωσης, αντιμέτωποι με κάτι που δεν πολυκαταλαβαίναμε τι είναι και τι μάς επιφυλλάσει για το μέλλον. Οι δρόμοι άδειασαν, η οικονομία έκλεισε, το βιβλίο, ένα όμορφο «είδος πολυτελείας», όπως σπεύδει να μου υπενθυμίσει η Ελένη Παπαγεωργίου, εκδότρια του Μεταίχμιου, υπήρξε ένα από τα πρώτα πράγματα που έμοιαζε να κινδυνεύει ανελέητα από αυτή τη νέα ύφεση της ελληνική αγοράς. Οι κυκλοφορίες, φυσικά, πάγωσαν, τα βιβλιοπωλεία έμειναν κλειστά από την τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου και μετά, ένα κλίμα απαισιοδοξίας και απογοήτευσης κυρίευσε συγγραφείς και μεταφραστές που περίμεναν με ανυπομονησία να δουν τα βιβλία τους στα ράφια.

Είναι πολύ εύκολο και βολικό να ισχυριστείς ότι η ζωή πλέον έχει επιστρέψει στους κανονικούς της ρυθμούς, αλλά αυτό δεν μένει παρά να διαπιστωθεί στην πράξη. Υπάρχει όμως και η χαρούμενη πλευρά αυτής εδώ της ιστορίας, ένα αληθινό γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Το βιβλίο έμεινε όρθιο απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού, κι αν έμεινε όρθιο απέναντι σε αυτό τότε, μάλλον, μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα. Και εδώ έρχεται ακόμα μία φράση, αυτή τη φορά της Αμερικανίδας, βραβευμένης με Πούλιντζερ, Jhumpa Lahiri: «To καλό με τα βιβλία είναι ότι σου επιτρέπουν να μετακινείσαι χωρίς να κουνάς καν τα πόδια σου». Τίποτα πιο ταιριαστό για συνθήκες lockdown από αυτό.

 

ΠΗΓΗ: https://www.womantoc.gr/life

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

«Το βασίλειο»

 JO NESBO

Μτφρ. Σωτήρης Σουλιώτης
Εκδ. «Μεταίχμιο», Σεπτέμβριος 2020











ΠΑΝΤΑ TON ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕ

Από τα δεκαεπτά του, που χάθηκαν ξαφνικά οι γονείς τους, ο Ρόι ανέλαβε τη φροντίδα του μικρού του αδελφού, του Καρλ. Μεγαλώνοντας οι δρόμοι τους χωρίστηκαν. Ο Καρλ αποφάσισε να περιπλανηθεί στον κόσμο αναζητώντας μια καλύτερη τύχη. Ο Ρόι έμεινε πίσω, στο οικογενειακό κτήμα, στο απομονωμένο βασίλειό τους, ικανοποιημένος με μια ήσυχη καθημερινότητα.

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΕ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ 

ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ...
Χρόνια αργότερα, ο Καρλ επιστρέφει με τη χαρισματική νέα του σύζυγο, την αρχιτέκτονα Σάνον. Έχουν ένα σωρό συναρπαστικά σχέδια - να χτίσουν ένα ξενοδοχείο στο κτήμα και να πνιγούν στα πλούτη τόσο τα αδέλφια όσο και όλο το χωριό.

ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΜΥΣΤΙΚΑ 

ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΦΩΣ
Η χαρμόσυνη άφιξη σύντομα γίνεται η αφορμή για μια σειρά από γεγονότα που απειλούν ό,τι αγαπά και θέλει να διαφυλάξει ο Ρόι... Οικογενειακό χρέος, αναπάντεχες ανατροπές, όλο και περισσότερα πτώματα: ένα εκτυφλωτικό θρίλερ, ένα ακαταμάχητο αναγνωστικό κοκτέιλ.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2020

Σχολικές ευωδιές...

Η συγγραφέας Ελένη Σαραντίτη 
θυμάται και αφηγείται… 

 «Με τις μυρωδιές, σαν τα βρέφη, υποδεχόμουν την καινούργια σχολική χρονιά. 

Της γαζίας την ευωδιά, του χώματος, του μούστου, τη δυνατότερη -τώρα- μυρωδιά της θάλασσας κι εκείνη της συκιάς με τ' απομεινάρια των σύκων, την οσμή των πρώτων χρυσανθέμων, το άρωμα που αναδινόταν απ' το κελάρι του σπιτιού μας, όπου είχαμε σωρεύσει τις προμήθειες για το χειμώνα: πεπόνια, χειμωνικά λεγόμενα, αμύγδαλα, σύκα ξερά πλεγμένα σε κουλούρες ή κοτσίδες, μουσταλευριά, πετιμέζι, μέλι, βάζα με γλυκό σταφύλι, τριαντάφυλλο, μελιτζανάκι. 

 Θυμάμαι, όμως, ότι όλες αυτές οι ευωδιές εξατμίζονταν εμπρός σ' εκείνες της καινούργιας σχολικής ύλης που κυριαρχούσαν στα δωμάτια και μας διήγειραν: η μυρωδιά της γομολάστιχας, της ξύλινης κασετίνας, της πλαστελίνης, των ανέγγιχτων σελίδων του αναγνωστικού, της πλάκας και του κοντυλιού, του σπόγγου, της μπλε κόλλας με την οποία ντύναμε τετράδια και βιβλία, της μελάνης, του στυπόχαρτου, η ευγενική και θαλπερή μυρωδιά της μάνας μας ενόσω μας βοηθούσε με όλα αυτά.  

Κάποτε και η μυρωδιά της πρώτης βροχής, που ζωγράφιζε στην άμμο. 

Ευωδιές ακατανίκητες, ευεργετικές, κόμποι μαργαριταρένιοι στην ψυχή μου»...