«Η Λιομαζώχτρα»

Νικηφόρου Βρεττάκου «Τα Ποιήματα»,

ποιητική συλλογή 

«Το Απογευματινό Ηλιοτρόπιο»

«Με τη σκάλα στον ώμο, ανάμεσα στις ελιές, επέρασε
το φάντασμά της. Ήταν η μάνα μου, τη γνώρισα
απ’ το τσεμπέρι της που σάλευε λυμένο, από τα χέρια
κι από τη δέσμη του φωτός που απόπνεε το χαμόγελό της.
Η ώρα, το χώμα, ο γνώριμος κυματισμός του εδάφους
ταίριαζαν με την παρουσία της. Τη φώναξα χωρίς
αμφιβολία καμιά. εκείνη με χαιρέτησε
μ’ ένα νόημα αέρινο. Πάτησε έπειτα στα νύχια,
πήρε ν’ ανυψώνεται. Διάσχιζε τον αέρα
προς τον ουρανό, όπως ήταν, με τη σκάλα της.

 

(Κάθε τέτοια εποχή, απλώνει τα λιοπάνια της
και τα ξαναμαζεύει. Έρχεται και βοηθάει τη γη.)»

«Οι κερασιές που ήθελαν να ανθίσουν»

 Sun-Mi Hwang - Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ

 

«Επειδή απαγορεύεται, δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν προσπαθεί κανείς να μπει κρυφά

στο κτήμα σας. Αυτό ακουγόταν εύλογο. Πώς θα άλλαζε, όμως, ο κόσμος αν κανένας

δεν αψηφούσε τις απαγορεύσεις;

Ο Κανγκ κάρφωσε το βλέμμα του στο παράθυρο καθώς ερχόταν η νύχτα…

Δεν μπορούσε να αρνηθεί πως η εκδίκηση ήταν που τον έκανε να αγοράσει αυτό το

μέρος, περισσότερο για να αποδείξει στον εαυτό του πόσο ψηλά είχε φτάσει. Έβγαζε

πάνω στους άλλους αυτά που είχε νιώσει ως παιδί, Αλλά και πάλι, δεν ήθελε να

κατεδαφίσει το φράχτη αμέσως. Το να ξεκινάει κάποιος ακούγοντας το συναίσθημά του

ήταν ένας σίγουρος τρόπος για να οδηγηθεί σε μπελάδες…

Για πρώτη φορά συνειδητοποίησε ότι είχε κλειδώσει τον εαυτό του σε ένα νησί δικής

του επινόησης…

Κικιρίκουου!

Ο Κανγκ πήγε στον πίσω κήπο νιώθοντας τεράστια ευγνωμοσύνη για τον κόκορα. Ο

κόκορας ήταν η απόδειξη ότι ο κόσμος δεν είχε τελειώσει γι’ αυτόν…»

 Οι Κερασιές που Ήθελαν να Ανθίσουν είναι μια ιστορία εξιλέωσης ενός πληγωμένου άντρα που προσπαθεί να ξανακερδίσει την πίστη του στην ανθρωπιά. Ένα ταξίδι στο παρελθόν και στα κατάβαθα του εαυτού, ένα ταξίδι αυτογνωσίας μπροστά στην αβεβαιότητα, ένα ταξίδι συγχώρεσης και αγάπης που μέσα από την υπέροχη εικονογράφηση αγγίζει την ψυχή του αναγνώστη.

Η Sun-Mi Hwang είναι συγγραφέας των best-seller «Η κότα που ονειρευόταν να Πετάξει» και «Ο Σκύλος που Τόλμησε να Ονειρευτεί» (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 Σε μαγεύει… Θα προκαλέσει δάκρυα συγκίνησης σε άντρες και γυναίκες… Independent

Η ιστορία με απορρόφησε εντελώς... Απίστευτα πρωτότυπη... Θα γίνει αμέσως κλασικό! Guardian

«Γράφε για όσα ξέρεις»

Επιμέλεια: Σόλωνας Παπαγεωργίου

https://bookpress.gr/ 

 

Ελένη Γιαννακάκη-Συγγραφέας*: «Η αφήγηση αυτή καθ’ αυτή θα σας οδηγήσει στη γνώση»

Προσωπικά θα έλεγα στους νεοσσούς μας: γράφετε γι' αυτά που σας ενδιαφέρουν είτε τα γνωρίζετε είτε όχι!

Αν σας ενδιαφέρει ο εαυτός σας, η ψυχολογία σας ή η προσωπική σας ιστορία και θέλετε να την κοινοποιήσετε στους άλλους, απολύτως κανένα πρόβλημα με αυτό.

Αν όμως, πέρα απ’ τα προσωπικά σας βιώματα, υπάρχουν κι άλλα ζητήματα/θέματα που σας ιντριγκάρουν ασχοληθείτε μ’ αυτά είτε τα γνωρίζετε σε βάθος είτε όχι.

Θα μάθετε γράφοντας: Όχι μόνο επειδή κατ’ ανάγκη θα κάνετε κάποια σχετική προεργασία, αλλά γιατί η αφήγηση αυτή καθ’ αυτή θα σας οδηγήσει στη γνώση, η αφήγηση θα σας πάει εκεί που αυτή θέλει χωρίς να το έχετε προσχεδιάσει, έτσι που κάποια στιγμή θα αναρωτηθείτε με έκπληξη, α, αυτό ήταν τελικά; Μα πάντα το ήξερα...

*Η  πεζογράφος Ελένη Γιαννακάκη χαρακτηρίζεται από τους ομότεχνούς  της ως εξαιρετικά  ταλαντούχα. Διαθέτει ένα σπάνιο καλλιτεχνικό ένστικτο και έχει να επιδείξει διάφορα επιτεύγματα στην ελληνική λογοτεχνία. Γνωστά βιβλία με την υπογραφή της: «Σκούρο γκρι, σχεδόν μαύρο», «ΣΝΑΦ», «Περί ορέξεως και άλλων δεινών», «Τα Χερουβείμ της μοκέτας» κ.α.

Είναι το διάβασμα πολυτέλεια

στην ψηφιακή εποχή;

(ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΜΠΟΛΑΣ - https://www.oneman.gr/ )

 

Γιατί διαβάζουμε τελικά; Αν το καλοσκεφτείς είναι λίγο παράξενο να περνάς τον ελεύθερό σου χρόνο έτσι… Θα μπορούσες να κάνεις βόλτες, να βλέπεις τηλεόραση, να πηγαίνεις στο γήπεδο, να παίζεις χαρτιά, να κοιτάς τα περιστέρια να φτιάχνουν φωλιές στο μπαλκόνι σου, κάτι άλλο, οτιδήποτε.

Κι όμως, πολλές φορές το μόνο που θες είναι να απομονωθείς από τους πάντες ακολουθώντας βήμα-βήμα μία ιστορία μέχρι να γίνεις ένα με τους χαρακτήρες του βιβλίου… Η φαντασία είναι μέγα κόλλημα και το διάβασμα ανοίγει τους ορίζοντες. Πάντα έτσι ήταν, δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό.

Το διάβασμα σου δίνει ευκαιρίες για αναστοχασμό, σε στέλνει ταξίδια σε μέρη που δε θα πας ποτέ, σε επαναφέρει στην πραγματική ζωή και σε αποσυνδέει από την ψηφιακό εθισμό. Ή μπορεί πιο απλά να σε χαλαρώνει – πολύ πιο ανώδυνα από ότι δύο ποτήρια αλκοόλ που καταπίνεις λαίμαργα σαν να είναι κάποιου είδους φάρμακο.

Είναι, λοιπόν, πολυτέλεια το διάβασμα στην ψηφιακή εποχή; Φυσικά. Όπως και κάθε άλλη διαδικασία που απαιτεί χρόνο και ηρεμία. Σε ένα σύμπαν που δε σταματάμε ούτε για ένα λεπτό να σκεφτούμε για δεύτερη φορά κάποια πράγματα, που χρειάζεται συνεχώς να γεμίζουμε το είναι μας με ψηφιακή ντοπαμίνη, ναι, είναι…

 Σε κάθε περίπτωση είναι απολύτως αναγκαίο να πέσουν οι ρυθμοί για να βρούμε ξανά τη διαδικασία του διαβάσματος. Ή έστω να χρησιμοποιήσουμε το διάβασμα ως το αντίδοτο σε αυτές τις απάνθρωπες ταχύτητες. Ως μία λογοτεχνική άσκηση ζεν απέναντι στην τρέλα του μεταμοντέρνου κόσμου.

 BookSyros: Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο oneman.gr