«Ο Ρωμηός»

Σαν σήμερα -26 Αυγούστου 1919- πέθανε ο Γεώργιος Σουρής, διαχρονικά επίκαιρος σατυρικός ποιητής, δημοσιογράφος κι εκδότης της εφημερίδας «Ο ΡΩΜΗΟΣ». Με αφορμή την επέτειο αυτή δημοσιεύουμε το κλασικό ποίημά του «Ο Ρωμηός»! Άραγε, αν ζούσε σήμερα ο Σουρής, θα άλλαζε κάτι στους στίχους του ή θα τους άφηνε ίδιους κι απαράλλαχτους, αφού ο σύγχρονος «Ρωμηός» δεν άλλαξε τις συνήθειες και τη νοοτροπία του;

 «Ο Ρωμηός» 

 Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος, 

τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ, 

καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος, 

 κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ. 

 Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω, 

τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ 

ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο 

τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική. 

 Ψυχή μου! Τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις ! 

Αχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές, 

κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις, 

καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

«ΣΕΛΕΦΑΪΣ»

Ένα βιβλιοπωλείο …παντός καιρού!

 Πριν από 19,5 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1996, ένας νέος άνθρωπος στο ξεκίνημα της ζωής του ως επαγγελματίας πήρε μια απόφαση που δύσκολα θα τολμούσαν όχι μόνο συνομήλικοι ,αλλά και μεγαλύτεροί του: «Άνοιξε» ένα βιβλιοπωλείο, το ονόμασε «ΣΕΛΕΦΑΪΣ», γέμισε τα ράφια του με λογής λογής βιβλία και κάλεσε, βιβλιόφιλους και μη, να το επισκεφτούν και να ξεναγηθούν σ’ αυτό αναζητώντας εκείνο το βιβλίο που θα τους «ταξίδευε» στο μαγικό κόσμο της Λογοτεχνίας, της Επιστήμης, των Τεχνών…

 Τι ήταν αυτό που τον ώθησε να επιχειρήσει αυτό το «τόλμημα»; Ο κόσμος πώς υποδέχτηκε αυτή του την πρωτοβουλία; Υπήρξε εξ αρχής θετική ανταπόκριση ; Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά, καθώς και στο γιατί επέλεξε να ασχοληθεί με το χώρο του βιβλίου, δίνει ο ίδιος ο νεαρός-τότε- επιχειρηματίας Νίκος Κανακάρης; 
Ν.Κ.:Το να ασχοληθώ με τα βιβλία, ήταν κάτι που επιδίωκα από παιδί. Στην αρχή ως αναγνώστης και κατόπιν επαγγελματικά. Ας πούμε πως αρχικά, όταν ξεκίνησα, το είδα σαν πρόκληση. Μια δοκιμή που θα καθόριζε τη ζωή μου. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, μιας και ήθελα να δημιουργήσω ένα αμιγές βιβλιοπωλείο, όμως ένοιωθα πως άξιζε να προσπαθήσω. Η ύπαρξη της επίγνωσης πως επέλεγα έναν δρόμο που δεν θα με έκανε «επιχειρηματία», ήταν μεγάλης σημασίας. Εγώ δεν ήθελα να δημιουργήσω μια επιχείρηση, αλλά ένα βιβλιοπωλείο, με όλα όσα συνεπάγεται αυτό… Ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά στο εγχείρημα αυτό και με στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς τη στήριξη αυτή είναι αυτονόητο πως το Σελεφαΐς δεν θα υπήρχε. Και γι’ αυτό άλλωστε του οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ! 
 Ήταν η πορεία του βιβλιοπωλείου ΣΕΛΕΦΑΪΣ (αλήθεια, γιατί αυτή η επωνυμία;) αυτή που οραματιζόταν κι έλπιζε στο ξεκίνημα της προσπάθειάς του; Νιώθει δικαιωμένος;
Ν.Κ.:Ο στόχος μου από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρος. Ήθελα να υλοποιήσω ένα όνειρο και να καταφέρω να ζήσω αξιοπρεπώς από αυτό, κάνοντας αυτό που αγαπώ και προσπαθώντας να κάνω όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσα να αγαπήσουν τα βιβλία. Το να επιδιώκεις να κάνεις πραγματικότητα τα όνειρα, δεν είναι μόνο δύσκολο αλλά και απαιτητικό. Αν το καταφέρεις όμως, έστω και για λίγο, τότε δεν μπορεί παρά να αισθάνεσαι δικαιωμένος. Αυτό ίσως ακούγεται ουτοπικό και αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα το όνομα του βιβλιοπωλείου. Σελεφαΐς ήταν το όνομα μιας ουτοπικής πολιτείας σε ένα διήγημα του Χ.Φ. Λάβκραφτ που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση όταν το είχα πρωτοδιαβάσει. 

 Φτάνοντας στο 2015 έχουμε ένα δεύτερο ξεκίνημα.Το βιβλιοπωλείο ΣΕΛΕΦΑΪΣ μεταφέρεται σε μεγαλύτερο χώρο και μάλιστα εκεί όπου για 100 χρόνια στεγαζόταν το βιβλιοπωλείο ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ! Γιατί αυτή η αλλαγή;Άραγε, δεν ήταν «πρόκληση» και δύσκολη απόφαση η μεταφορά στο χώρο ενός από χρόνια καταξιωμένου βιβλιοπωλείου; Η όποια σύγκριση του χτες με το σήμερα δεν τον προβλημάτισε; Ούτε και η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων στάθηκε ικανή να ανατρέψει τα σχέδιά του; 
Ν.Κ.:Ουσιαστικά έχουμε ένα τρίτο ξεκίνημα, αφού τα πρώτα 9 χρόνια το βιβλιοπωλείο στεγαζόταν στη οδό Στ. Πρωίου 50, πριν μεταφερθεί ακριβώς απέναντι, σε μεγαλύτερο χώρο για τα επόμενα 10 χρόνια.Τώρα, μέσα στην πιο δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε όλοι, έπρεπε να γίνει το επόμενο βήμα. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να πάρω αυτή την απόφαση, αλλά ένιωθα επίσης υποχρεωμένος να τολμήσω ξανά. Και ήταν ένα βήμα που έπρεπε να γίνει άμεσα, εν μέσω της χειρότερης κατάστασης που βιώνει η χώρα, γιατί απλά ή θα γινόταν τώρα ή πότε… Θεώρησα πως ήταν υποχρέωσή μου να μεταφερθώ στον ιστορικό αυτό χώρο, όπου όλοι μας κάναμε εκεί την πρώτη επαφή μας με τα βιβλία.Οι συγκρίσεις δεν με τρόμαζαν ποτέ. Προσπαθώ να κάνω όσο καλύτερα μπορώ αυτό που κάνω και ελπίζω να το καταφέρνω. Μόνο αυτό με απασχολεί.
 Νέα αρχή, νέο ξεκίνημα!Τι περισσότερο προσδοκά από το εγχείρημά του αυτό; Πώς βλέπει το αύριο του βιβλιοπωλείου του; 
Ν.Κ.:Προσδοκώ το ίδιο που ήθελα πάντα. Να μπορώ να κάνω αυτό που μου αρέσει και να καταφέρνω τα ζω αξιοπρεπώς από τη δουλειά μου. Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο… 
Ο Ανδρέας Φραγκιάς έγραψε κάποτε:«Ένα βιβλίο είναι ένα απλωμένο χέρι προς χαιρετισμό!» Πώς σχεδιάζει το δικό του «χαιρετισμό, πώς θα πλησιάσει εκ νέου αναγνώστες και μη, για να τους φέρει πιο κοντά στο βιβλίο; Ποιες θα είναι οι νέες πρωτοβουλίες του;
Ν.Κ.: Σε πρώτη φάση, στο βιβλιοπωλείο λειτουργεί ήδη τομέας βιβλίων σε προσφορά. Πολλές δεκάδες τίτλοι βιβλίων που οι τιμές τους κυμαίνονται από 4 έως 12 ευρώ, ώστε να μπορεί ο καθένας να ικανοποιήσει τις αναγνωστικές του ανάγκες, με το μικρότερο δυνατό οικονομικό τίμημα. Σε δεύτερη φάση, φιλοδοξώ να καταφέρω να αξιοποιήσω τον δεύτερο όροφο του βιβλιοπωλείου όπου θα φιλοξενούνται παρουσιάσεις, συζητήσεις, εκθέσεις κλπ. 

 Απευθυνόμενος στον καθένα από τους κατοίκους της Σύρου τι θα είχε να του πει; 
Ν.Κ.: Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους στήριξαν το ΣΕΛΕΦΑΪΣ όλα αυτά τα χρόνια. Θέλω επίσης να προτρέψω όσους το αποφεύγουν, να έρθουν σε επαφή με τα βιβλία. Σίγουρα, μόνο να κερδίσουν έχουν από τη σχέση αυτή…. 

 Συγχαίρουμε το Νίκο Κανακάρη για τις μέχρι σήμερα πρωτοβουλίες του κι ευχόμαστε από καρδιάς ΚΑΘΕ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ του βιβλιοπωλείου ΣΕΛΕΦΑΪΣ!

«ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ» - «ΘΕΟΥ ΜΗΤΗΡ»

Η Θεοτόκος στη Λογοτεχνία μας
(Λεωνίδας Γ. Μαργαρίτης  Δικηγόρος- Πρόεδρος Εταιρείας Λογοτεχνών )

Ο Αύγουστος, είναι ο χρυσός μήνας του χρόνου. Ο λαός μας με τη θυμοσοφία του εκφράζει την ευχή και την επιθυμία «να ήταν τρεις φορές το χρόνο». Είναι ο μήνας της συγκομιδής των καρπών της γης. Ο προχριστιανικός Ελληνισμός λάτρευε τη Μητέρα -Θεά τη Μεγάλη Μητέρα. Πίστευε πως το Θείο ταυτίζεται με τη φύση και την αντιλαμβάνονταν με όρους ζωής. Σαν φυτό και καρπός που γεννιέται από τη φύση . Την Θεότητα ταύτιζαν και θεωρούσαν συνώνυμη με την Μητέρα - φύση από την μήτρα της οποίας προέρχεται η ζωή.
Με την επικράτηση του Χριστιανισμού έρχεται μια άλλη πίστη . ΄Έρχεται ο Χριστός ως τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Ως Υιός του Θεού Πατρός ,γεννιέται από το ΄Άγιο Πνεύμα και την Παρθένο Μαρία, που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο ως Θεομήτωρ και Θεοτόκος.
Οι Έλληνες τιμούν τη Θεοτόκο όλες τις εποχές του χρόνου .
Το Φθινόπωρο (8η Σεπτεμβρίου)τα γενέθλια της,
το Χειμώνα(21 Νοεμβρίου) τα Εισόδια της,
την Άνοιξη (25 Μαρτίου) τον Ευαγγελισμό της,
το Καλοκαίρι(15 Αυγούστου) την Κοίμησή της.

Πρώτα θα καταστραφεί ο πλανήτης

και μετά θα σταματήσουμε 
να διαβάζουμε! 

 Μια κουβέντα με τη Μαρία Σούμπερτ με αφορμή το νέο της μυθιστόρημα «Οι αποκλεισμένοι» (εκδ. Κριτική).

 Του Κώστα Αγοραστού- http://www.bookpress.gr/ 

 Το τελευταίο σας βιβλίο έχει τον ερεθιστικό υπότιτλο "Το σύστημα των μυρμηγκιών". Θέλετε να μας πείτε δυο λόγια γι' αυτό;
Ο τίτλος του βιβλίου είναι αποτέλεσμα επιρροής δύο βιβλίων – της Πανούκλας του Καμύ και του Λοιμού του Φραγκιά. Η φράση μάλιστα στο Λοιμό «Μαζεύεις τις μυγίτσες σου, κάνεις τη δουλειά σου, δεν κοιτάς κανένα στα μάτια» ήταν πολύ έντονη για εμένα. Σε συνδυασμό μάλιστα με την ανάγκη των κατοίκων της Αχλαδονήσου να προνοήσουν για το χειμώνα τους γεννήθηκε ο υπότιτλος.