«Χριστούγεννα»

Διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

 

«Εάν το Πάσχα είναι η λαμπρότατη του Χριστιανισμού εορτή, τα Χριστούγεννα βεβαίως είναι η γλυκύτατη και συγκινητικωτάτη, και δια τούτο ανέκαθεν εθεωρήθη ως οικογενειακή κατ’ εξοχήν εορτή.
Εν τη Εσπερία δε τα κατ’ αυτήν ανεπτύχθησαν και διετυπώθησαν όντως, ώστε προσέλαβεν ιδιόρρυθμόν τινα τύπον, και ήθη, έθιμα και παραδόσεις ιδιαίτεραι προς αυτήν συνεκροτήθησαν και επ’ αυτής αντεπέδρασαν.
Ολόκληρον φιλολογίαν αποτελούσι τα λεγόμενα Contes de Noël, τα χριστούγεννιάτικα δηλ. παραμύθια, ών τινα εξόχων συγγραφέων έργα είναι ωραιότατα, βιβλιοθήκην δε ολόκληρον δύνανται να γεμίσωσι τα κατ’ έτος εκδιδόμενα Christmas Numbers, τα έκτακτα δηλ. φυλλάδια των εικονογραφημένων περιοδικών, τα δημοσιευόμενα επί τη εορτή των Χριστουγέννων, μετά καλών εικόνων και ποικιλωτάτης τερπνής ύλης.
Ουδέν δε άπορον αν εν τη Δύσει ιδίως ανεπτύχθη η εορτή αύτη, διότι εκ της Δύσεως έχει αν όχι την αρχήν, τουλάχιστον την τάξιν και την σύστασιν.
Γνωστόν ότι πρώτος ο θείος Χρυσόστομος, «ελθόντων τινών από της Δύσεως και απαγγειλάντων», εκανόνισε την εορτήν ταύτην εν τη Ανατολική Εκκλησία, ότε, κατ’ αυτόν τον μήνα Δεκέμβριον τη ιε’, εχειροτονήθη πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, περί τα τέλη του δ’ αιώνος.
Διότι, φαίνεται, έως τότε επεκράτει σύγχυσις, και εωρτάζετο μεν κατά τόπους η Χριστού Γέννησις, αλλ’ ετέλουν την εορτήν άλλοι άλλοτε και δεν συνεφώνουν περί της ημέρας. Η Δυτική Εκκλησία είχεν ορίσει απ’ αρχής την κε’ του Δεκεμβρίου και την ημέραν ταύτην έταξεν εν τη Ανατολή ο ιερός Χρυσόστομος.
Ουχ ήττον όμως η Χριστού Γέννησις ετιμάτο έκπαλαι εν τη Ανατολική Εκκλησία, οι μέγιστοι δε των Πατέρων, οίτινες έζησαν κατά την Δ’ εκατονταετηρίδα, τον χρυσούν εκείνον αιώνα της χριστιανικής Εκκλησίας, ων πολλοί είναι κατά τι αρχαιότεροι του Χρυσορρήμονος διδασκάλου, συνέθεσαν πανηγυρικούς και εγκωμιαστικούς λόγους προς τιμήν της ημέρας. Το δημοτικώτατον εκείνο άσμα, το «Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε, Χριστός επί γης, υψώθητε», είναι κατά λέξιν ηρανισμένον εκ του πανηγυρικού του ιερού Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, του και Θεολόγου επικαλουμένου. Εκ πανηγυρικού λόγου ελήφθη επίσης και το εξαποστειλάριον της εορτής. «Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο Σωτήρ ημών, ανατολή ανατολών…» Η τελευταία αυτή φράσις, έχει το προνόμιον, ως ήκουσα, να εμπνέη μέγαν ενθουσιασμόν εις τους ατυχήσαντας μεν περί την γλώσσαν, Έλληνας δε την καρδίαν και το φρόνημα αδελφούς ημών της Καισαρείας και Καππαδοκίας, ευλόγως καυχωμένους και λέγοντας ότι «εξ Ανατολής το φως».

Χάρισε ένα βιβλίο, δυνάμωσε το φως!

Στις 21 Δεκεμβρίου χαρίζουμε βιβλία!

 

Το πιο μεγάλο φως του κόσμου θα φωτίσει την πιο σκοτεινή νύχτα του χρόνου. Χιλιάδες φωτεινά αστέρια θα ανάψουν στον σκοτεινό ουρανό χαρίζοντας την ομορφιά του πιο φωτεινού έναστρου ουρανού.

Το ELNIPLEX και η πολυάριθμη ομάδα βιβλιοπωλείων από όλη την Ελλάδα «Είμαστε το Βιβλιοπωλείο ΣΟΥ» οραματίστηκαν, συνεργάστηκαν και κάνουν πράξη μια μοναδική ιδέα.

ΚΑΘΙΕΡΩΝΟΥΜΕ την 21η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, τη μέρα του χειμερινού ηλιοστασίου για το βόρειο ημισφαίριο, τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, ως ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ με τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας, τους μαθητές μας, τα παιδιά μας.

 

Αγόρασε ένα βιβλίο

Αντάλλαξε ένα βιβλίο

Δανείσου ένα βιβλίο

Δάνεισε ένα βιβλίο

Χάρισε ένα βιβλίο

Δυνάμωσε το φως

 

Μαζί.

Θα είναι ένα φως που θα φέρει τις ιστορίες σε κάθε σπίτι. Αυτές που κάνουν τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν.

Θα είναι ένα φως που θα ξεπροβάλλει από τη λάμψη των ματιών, των παιδιών, των ανθρώπων και τις σελίδες των βιβλίων.

Άνθρωποι που αγαπούν το βιβλίο πήραν την πρωτοβουλία να ανάψουν τη φωτιά. Τώρα είναι η ώρα. Σήμερα είναι η μέρα. Να κάνουμε τη δική μας βιβλιοπλημμύρα!

Χάρισε ένα βιβλίο, δυνάμωσε το φως!

ΠΗΓΗ &  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: www.elniplex.com

«Το παιδί με τα σπίρτα»

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

«Το παιδί της μεγάλωσε. Έκλεισε σήμερα

τα έξη χρόνια. Το χτένισε όμορφα.

Δε θα ‘χει πια ανάγκη. Περνά και το βλέπει.

Στη γωνιά της πλατείας στέκει σαν άντρας.

Απ’ τα πέντε κουτιά τα σπίρτα έχει κιόλας

πουλήσει τέσσερα. – Παίζει ο χειμώνας

στα δέκα του δάχτυλα. Έγινε νύχτα.

Κοιτάζει η μητέρα του δεξιά της, ζερβά της,

Απάνω και κάτω. Σκοτάδι:

“Ας μπορούσε ανάβοντας το παιδί μου ένα σπίρτο

να φωτίσει τον κόσμο”»

 (Ν. Βρεττάκος, Ποιήματα, εκδ. Τρία φύλλα)

 Σήμερα, 11 Δεκεμβρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού – αλλού αναφέρεται και ως η Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού, ενώ σήμερα επίσης είναι τα γενέθλια της UNICEF (United Nations International Children’s Emergency Fund). Tο Διεθνές Έκτακτο Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά ιδρύθηκε στις 11 Δεκεμβρίου του 1946 από τη Γενική Συνέλευση του νεοσύστατου, τότε, Οργανισμού, για να παράσχει αρωγή στα παιδιά που ζούσαν στα ερείπια του σαρωμένου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο κόσμου.

"Πώς έγραψα το «Ζ»

 

Ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, που έφυγε από τη ζωή πριν από 2 ημέρες σε ηλικία 89 ετών αφήνοντας ένα τεράστιο κενό στο χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών, υπήρξε ένας από τους δέκα πιο μεταφρασμένους έλληνες συγγραφείς (βάσει δεδομένων της UNESCO), με τα βιβλία του να έχουν μεταφραστεί σε 33 γλώσσες σε όλο τον κόσμο, καθώς και στη γραφή Μπράιγ.

Το μυθιστόρημα-ντοκουμέντο «Ζ» για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στις 2 Μαΐου του 1963, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά που το μετέτρεψε σε μια θρυλική οσκαρική ταινία, είναι ένα βιβλίο-σύμβολο της ελληνικής λογοτεχνίας.

Γραμμένο σχεδόν παράλληλα με την εξέλιξη των γεγονότων και της δίκης που συντάραξε την Ελλάδα, το «Ζ» εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1966 από τις εκδόσεις Θεμέλιο και κινείται στα όρια μεταξύ λογοτεχνίας και δημοσιογραφίας, με τον συγγραφέα να ενορχηστρώνει το δημοσιογραφικό και το προανακριτικό υλικό της υπόθεσης Λαμπράκη.

Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνεται όλο το παρασκήνιο που οδήγησε στην αποκάλυψη της δολοφονίας του Λαμπράκη το 1963. Αποτελεί ένα πολιτικό θρίλερ και έναν ύμνο στην προσωπικότητα και το ήθος του Λαμπράκη, με τόσο συναρπαστική πλοκή που ξεχνά κανείς ότι πρόκειται για πραγματική ιστορία.

 «Δεν θα είχα γράψει την ιστορία αυτή, που συγκλόνισε την Ελλάδα -δήλωσε το 2012 ο Βασίλης Βασιλικός σε συνέντευξή του- αν δεν υπήρχε ο Δημήτρης Δεσποτίδης, ο οποίος επέμεινε αλλά και με βοήθησε να το γράψω, φέρνοντάς μου όλο το ανακριτικό υλικό, το οποίο δεν γνωρίζω πώς το είχε αποκτήσει. Είχα βέβαια τις εφημερίδες, αλλά είναι άλλο να διαβάζεις ακριβώς τι έχει πει ο μάρτυρας στον ανακριτή».

Παρ’ όλα αυτά, μεταξύ 1964 και 1966 ο Βασίλης Βασιλικός συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να γράψει το βιβλίο, αλλά από ηθική υποχρέωση προς τον Δημήτρη Δεσποτίδη ξεκινάει το «Ημερολόγιο του Ζ», όπου εξιστορεί γιατί δεν μπορεί να ολοκληρώσει το βιβλίο.

«Ξαφνικά, μια φίλη μου Σουηδέζα μου φέρνει το «Εν Ψυχρώ» του Τρούμαν Καπότε και μου έρχεται η πρώτη φράση του βιβλίου, ο στρατηγός κοίταξε την ώρα. Από εκείνη τη στιγμή, το βιβλίο γράφτηκε σε είκοσι ημέρες. Ήταν το κλειδί της αφήγησης».

 ΠΗΓΗ:  https://www.in.gr/