Ένα αυτόματο μηχάνημα πώλησης γεμάτο παιδικά βιβλία

Ένα δημοτικό σχολείο στη Φλόριντα των ΗΠΑ τοποθέτησε στο προαύλιό του ένα αυτόματο μηχάνημα πώλησης που βγάζει, όχι αναψυκτικά και σοκολάτες, αλλά παιδικά βιβλία.

Σύμφωνα με το τοπικό δίκτυο ABC13, ένας εργαζόμενος του σχολείου εμπνεύστηκε την ιδέα αυτή από τα social media και την έκανε πράξη με τη βοήθεια ενός φίλου, που βοήθησε στο να βρεθεί ένα μεταχειρισμένο αυτόματο μηχάνημα πώλησης, το οποίο πλέον είναι γεμάτο παιδικά βιβλία.

Η τιμή για κάθε βιβλίο είναι μόλις 50 σεντς και το μηχάνημα λειτουργεί όπως και κάθε άλλο του είδους του:
Τα παιδιά διαλέγουν ποιο βιβλίο θέλουν, πατούν το αντίστοιχο νούμερο, βάζουν τα χρήματα και το βιβλίο πέφτει στην ειδική σχισμή, από την οποία το παίρνουν.

ΠΗΓΗ: diastixo.gr

BookSyros: " Πρωτοποριακή" ιδέα, χωρίς αμφιβολία! Γενικά, ιδέες για την προώθηση του βιβλίου υπάρχουν πολλές, υπάρχει, όμως, ιδιαίτερα στη χώρα μας, η διάθεση και η βούληση να δώσουμε στα παιδιά "όρεξη για ανάγνωση βιβλίων"; Ή μένουμε μόνο στα λόγια και τις ...ευχές;

«Ευτυχές το νέον έτος 2019»

Στο ζεστό και φιλόξενο χώρο της Δημοτικής μας Βιβλιοθήκης τα μέλη και οι φίλοι της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης κόψαμε την παραδοσιακή αγιοβασιλόπιτα για το νέο έτος 2019 !
Έχοντας συμπληρώσει 12 χρόνια παρουσίας η Λέσχη Ανάγνωσης συνεχίζει με σταθερά βήματα την πορεία της στο χώρο της φιλαναγνωσίας, της ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων γύρω από τη λογοτεχνία και της προβολής βιβλίων και συγγραφέων με απώτερο στόχο και «αποτέλεσμα» τη δημιουργία περισσότερων φίλων του βιβλίου.

Πλούσιο σε αναγνωστική δραστηριότητα και το 2018, αφού δόθηκε η ευκαιρία στα μέλη να γνωρίσουμε και να θυμηθούμε συγγραφείς κλασικούς και σύγχρονους, Έλληνες και ξένους!
Γ. Μακριδάκης, Ευγενία Φακίνου, Μαρώ Κάργα, Στρ. Μυριβήλης, Γ. Σκαμπαρδώνης, αλλά και Ζοσέ Σαραμάγκου, Καμόλα Λέγκμπεργκ, Καλέντ Χοσεϊνί, Μανφρέντι και Javier Marias ήταν «παρόντες» στις μηνιαίες συναντήσεις μας! 
Βιβλία όπως τα: «Ήλιος με δόντια», «Περί τυφλότητος», «Έρως-θέρος-πόλεμος», «Ο ιεροκήρυκας», «Αχγιάτ Ανχάρ», «Χαρταετοί πάνω απ’ την πόλη», «Η ζωή εν τάφω», «Υπουργός νύχτας» και «Καρδιά τόσο άσπρη» πρόσφεραν τη «συντροφιά» τους και τα βιβλία τους έγιναν αφορμή για πολλές κι ενδιαφέρουσες συζητήσεις, διαφωνίες και ανταλλαγή απόψεων…

 Μετά την ανταλλαγή ευχών για ένα «νέο έτος με ειρήνη, αγάπη, υγεία, ευτυχία και ...φυσικά πολλές νέες αναγνώσεις βιβλίων», η συνάντηση, στην οποία παρευρέθηκε και η κ. Μαρίζα Αγγελοπούλου-εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος, υπεύθυνη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης, συνεχίστηκε με συζήτηση για το βιβλίο του Γιάννη Σκαρίμπα «Το θείο τραγί», που στη δεκαετία του 1930 έθεσε τις βάσεις για το ελληνικό «αντιμυθιστόρημα». Ένα μυθιστόρημα που το χαρακτηρίζουν η ποιητική του ατμόσφαιρα, ο ζωντανός λόγος, η αφηγηματική και «αναρχική» του γραφή, κυρίως όμως ο ιδιότυπος πρωταγωνιστής, τον οποίο πολλοί αποκάλεσαν και «αντι-ήρωα»!

 Ευχή κι ελπίδα όλων μας στο νέο έτος η Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης να συνεχίσει να υπάρχει και να δραστηριοποιείται και με ακόμη περισσότερα μέλη!

«Ο άνθρωπος στο ψηλό κάστρο»

Ντικ Φίλιπ K. – Εκδ. ΤΟΠΟΣ 

Αμερική, 1962. Οι ΗΠΑ έχουν χάσει τον B' Παγκόσμιο Πόλεμο και τώρα βρίσκονται υπό κατοχή: η ναζιστική Γερμανία κατέχει το ανατολικό μέρος των πρώην ΗΠΑ και οι Ιάπωνες το δυτικό. Οι Αμερικανοί θεωρούνται πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Η δουλεία έχει νομιμοποιηθεί ξανά. Οι ελάχιστοι Εβραίοι που κυκλοφορούν κρύβονται πίσω από ψευδώνυμα. Κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη σε τίποτε. Οι πάντες, πριν από κάθε σημαντική απόφαση, καταφεύγουν στο Ι Τσινγκ!
Η κατάσταση είναι, στην κυριολεξία, απερίγραπτη: οι Γερμανοί έχουν δώσει "οριστική λύση" στο "πρόβλημα" της Αφρικής (υποβάλλοντας σε ολοκαύτωμα τον πληθυσμό της!), έχουν αποξηράνει τη Μεσόγειο για να την καλλιεργήσουν (!) και, τέλος, έχουν αποβιβάσει αστροναύτες στον Άρη! Τον γηραλέο, άρρωστο Χίτλερ έχει διαδεχτεί το δεξί του χέρι, ο «δήμιος» Μάρτιν Μπόρμαν, κι αυτόν με τη σειρά του ο Γκέμπελς!
Σ' αυτήν τη χαώδη κατάσταση της απόλυτης βαρβαρότητας κάποιοι συνεχίζουν απτόητοι να σχεδιάζουν με μυστικιστικό πάθος τον Όλεθρο, άλλοι επιχειρούν να επιβιώσουν πάση θυσία, ξεπουλώντας όσο όσο το παραμικρό ίχνος της ανθρωπιάς τους, ενώ κάποιοι, λιγότεροι, επιμένουν να αντιστέκονται…

«Πες μου ποιο βιβλίο διαβάζεις,

να σου πω αν σ' αγαπώ»

 (Της Άντζης Σαλταμπάση/ http://www.bookpress.gr)

 Αυτή ήταν η ιδέα του Ματ Σέρμαν και μαζί μ’ έναν φίλο του, τον Ματ Μασίνα δημιούργησαν το site γνωριμιών alikewise.com. Σε αντίθεση με τα περισσότερα του είδους, που βασίζονται σε πληροφορίες γενικού περιεχομένου, όπως «μου αρέσουν οι εκδρομές, το διάβασμα και η θάλασσα», το σάιτ των δύο Ματ ανάγει το βιβλίο και τη λογοτεχνία σε κριτήριο συμβατότητας.
 Οι ενδιαφερόμενοι συμπληρώνουν μία φόρμα, στην οποία δηλώνουν χρώμα μαλλιών, ματιών, ύψος και στιλ και ύστερα φτιάχνουν ένα βιογραφικό ανάγνωσης.
Γράφουν δηλαδή για τα βιβλία που σημάδεψαν τη ζωή τους, για τα βιβλία που διάβαζαν μικροί, κάνουν παρατηρήσεις και αιτιολογούν την προτίμησή τους για τον τάδε ή τον δείνα τίτλο. Και η αλήθεια είναι πως έχει ενδιαφέρον να «ξεφυλλίζεις» αυτά τα βιογραφικά.
Μια 30χρονη γυναίκα από τη Νέα Υόρκη αρχίζει την αναγνωστική της ζωή με τον «Τομ Σόγιερ» και τον «Φύλακα στη Σίκαλη» και φτάνει μέχρι τον Παμούκ, τον Ντοκτόροου, τον Φέιμπερ και τον Γεοσούα. Την συμπαθείς. Αμέσως και αδιαπραγμάτευτα. Θέλεις να πιείτε καφέ.
Ένας 39χρονος από το Άμστερνταμ γράφει για τις «Μεγάλες Προσδοκίες», εξυμνεί την «Ανακάλυψη του Ουρανού» και μετά σου πετάει έναν «Αλχημιστή» και στα χαλάει όλα.
Φαντάζεσαι το πρώτο ραντεβού κάπως έτσι: Eνώ αναλύετε την σαρωτική δύναμη της γραφής του Μούλις, ξεκινάει να σου διηγείται με ποιο τρόπο συνωμότησε το σύμπαν για να πάρει προαγωγή!
Μπιμπ! Ανάβει το κόκκινο λαμπάκι της ασυμφωνίας χαρακτήρων, όπως λένε στα διαζύγια. Μόνο που τα διαζύγια δεν φυτρώνουν στον εικονικό κόσμο, αλλά στον πραγματικό. Εκεί όπου ...αρπάζεις και τους τέσσερις τόμους των «Αδερφών Καραμάζοβ» και τους εκσφενδονίζεις στο «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου»... 

BookSyros: Με λίγη ...φαντασία θα μπορούσε να είναι μια "δοκιμαστική ερώτηση", πριν από μια πρόταση γάμου: "Τι βιβλία διαβάζεις; Ποιοι συγγραφείς σού αρέσουν;"

Τα βιβλία που δεν διαβάζαμε…

Του Χεσούς Καρράσκο* 
(Μετάφραση: Λένα Φραγκοπούλου) 

Ο Ισπανός συγγραφέας επιστρέφει στην εποχή που αγάπησε τα βιβλία. Όχι τόσο το περιεχόμενό τους όσο την ανάμνηση των γονιών του να τα βιβλιοδετούν.

 «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, όπου το διάβασμα ήταν σπάνιο. Ο πατέρας μου ήταν δημοδιδάσκαλος και δουλειά της μητέρας μου ήταν να αναστήσει έξι παιδιά. Τα απογεύματα, για να συμπληρώνουν τον πενιχρό μισθό του πατέρα μου, έκαναν βιβλιοδεσίες. Τα χρόνια εκείνα οι άνθρωποι αγόραζαν τα βιβλία σε τεύχη, από το ψιλικατζίδικο του χωριού. Όταν ολοκλήρωναν τη συλλογή τους, επέστρεφαν τα τεύχη στο ψιλικατζίδικο, απ’ όπου και τα παραλάμβανε κάθε Παρασκευή ο πατέρας μου και τα φόρτωνε στο «Ρενό» του. 
 Εκείνη την ημέρα έπαιρνε δουλειά για όλη την επόμενη εβδομάδα και ταυτόχρονα παρέδιδε τα βιβλία που είχε βιβλιοδετήσει την προηγούμενη. Θυμάμαι πόσο κρύο και φτωχικό ήταν εκείνο το εργαστήριο που είχε στήσει με τα χέρια του ο πατέρας μου στην πίσω αυλή του σπιτιού. Η μυρωδιά της αμυλόκολλας που χρησιμοποιούσαν για να κολλάνε τα «λευκά φύλλα», η διαλυμένη ξυλόκολλα, τα φύλλα απομίμησης δέρματος για να καλύπτουν τα καπάκια, τα φύλλα χρυσού για να διακοσμούν τις ράχες.

«Οι αναγνώστες του Μπρόκεν Γουίλ προτείνουν…»

(Μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο 
της Καταρίνα Μπίβαλντ, εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗΣ)

Αγαπητή Σάρα, 

Συντροφιά με βιβλία ή με ανθρώπους; Ρωτάς. Δύσκολο δίλημμα, οφείλω να ομολογήσω. Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι έχουν μεγαλύτερη σημασία από τα βιβλία-σίγουρα δεν είναι πιο καλοί, δεν σε κάνουν να γελάς περισσότερο ούτε σε παρηγορούν καλύτερα- ωστόσο, όσο και αν το ερώτημα τριβελίζει το μυαλό μου, σε βάθος χρόνου πάντα τείνω να επιλέγω τους ανθρώπους… 
Αν έκρινα τα πράγματα καθαρά με αριθμούς, τότε τα βιβλία θα κέρδιζαν ασυζητητί –οι άνθρωποι που αγάπησα σε ολόκληρη τη ζωή μου μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, σε σύγκριση με τα δεκάδες, για να μην πω εκατοντάδες, βιβλία που αγάπησα (και εδώ μετράω μόνο τα βιβλία που πραγματικά αγάπησα, αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο και μόνο που τα κοιτάς, που σε κάνουν να χαμογελάς ανεξάρτητα απ’ ό,τι συμβαίνει στη ζωή σου, αυτά στα οποία πάντα επιστρέφεις σαν παλιός φίλος και που θυμάσαι πότε τα «πρωτογνώρισες»- είμαι σίγουρη πως καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όμως, αυτή η χούφτα άνθρωποι που αγαπά κανείς… σίγουρα αξίζει όσο όλα αυτά τα βιβλία… 

Υπήρχαν πάντα βιβλία που μπορούσες να τα κλείσεις με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο, βιβλία που σε έκαναν να νιώσεις πως ο κόσμος ήταν λίγο πιο τρελός, πιο παράξενος και πιο όμορφος όταν σήκωνες τα μάτια από τις σελίδες τους… 
Πράγματι, τα βιβλία είναι καταπληκτικά και πιθανότατα, σε μια καλύβα στο δάσος, μπορείς να μείνεις μόνο με αυτά, όμως, πόση πλάκα έχει να διαβάσεις ένα καταπληκτικό βιβλίο

αν δεν μπορείς να πεις στους άλλους γι’ αυτό, να μιλήσεις γι’ αυτό, να ανατρέχεις συνέχεια σ’ αυτό;

Χαιρετισμούς,

Έιμυ