Απόκριες στον Γαλησσά Σύρου

Αφήγηση: Μαρία Τζώρτζη Βουτσίνου (Κοτσοντζόλενα) - Αύγουστος 1992 
Καταγραφή: Κατερίνα Βουτσίνου – Πλαστουργού 

 «Τις Απόκριες ηκάνανε ρεφενάτα, ήβανες εσύ το φαί σου, εγώ το δικό μου, ξέρω γω, κι ημαζευούμαστε σ’ ένα σπίτι που ‘ταν το πιο μεγάλο κι ηδιασκεδάζαμε. Και την τελευταία απόκρια, την τελευταία Δευτέρα ηπηγαίναμε όλοι στο καφενείο με τα παιδιά μας. Τότε το καφενείο το είχε η Φραγκίσκα Φρέρη (Σκιγίδενα) με τον άντρα ντης το δουλεύανε, ηκάνανε λουκουμάδες, ηκάνανε τέτοια πράματα κι ήκανε και φαγιά και πηγαίνανε και διασκεδάζανε, αλλά την τελευταία απόκρια παίρναμε τα φαγιά μας όλοι, ίσαμε τη Δευτέρα το βράδυ ήτανε το γλέντι ηκρατούσε. Τη Κυριακή δε μας το δίνανε το καφενείο γιατί ηδουλεύανε και τη Δευτέρα ηπηγαίναμε και μέσα κει, ίσαμε το βράδυ ηγλεντούσαμε και τη Τρίτη το βράδυ ηκάνανε ο καθένας στο σπίτι ντου ένα καλό φαί, να κάτσουνε να κάνουνε αναμετάξυ ντονε, δυο τρεις γειτόνοι, τέτοια. 

Ομήρου «Οδύσσεια»

Το κορυφαίο βιβλίο που διαμόρφωσε 
την ανθρώπινη σκέψη! 

(Από την Αλεξάνδρα Κεντρωτή ) 

 Με αφορμή μία έρευνα που διενέργησε το BBC, η «Οδύσσεια» επιλέχθηκε ως το κορυφαίο βιβλίο από εκείνα που διαμόρφωσαν την ανθρώπινη σκέψη! Συγγραφείς, επιστήμονες, ακαδημαϊκοί και βιβλιοκριτικοί επέλεξαν τα έργα που διαμόρφωσαν τον κόσμο και το εμβληματικό έργο του Ομήρου, το οποίο γνωρίζουν οι πάντες παγκοσμίως, σκαρφάλωσε πρώτο στη λίστα.
Η έρευνα κράτησε 6 μήνες και τελικά το BBC κατέληξε στην τελική δεκάδα των βιβλίων που καθόρισαν την Παγκόσμια σκέψη, με την Οδύσσεια να ανοίγει την λίστα και την Ιλιάδα να την κλείνει:
1. «Οδύσσεια» του Ομήρου, 8ος αιώνας π.Χ.
2. «Η καλύβα του μπάρμπα-Θωμά» της Χάριετ Μπίτσερ Στόου, 1852
3. «Φράνκενσταϊν» της Μέρι Σέλεϊ, 1818
4. «1984» του Τζορτζ Όργουελ, 1949
5. «Τα πάντα γίνονται κομμάτια» του Τσινούα Ατσέμπε, 1958

«Μάρτυς μου ο Θεός»

Η επανέκδοση ενός σπουδαίου βιβλίου 

 Η Γιούλη Τσακάλου διαβάζει το βιβλίο του Μάκη Τσίτα «Μάρτυς μου ο Θεός» (Βραβείο Λογοτεχνίας Ευρωπαϊκής Ένωσης 2014) που επανακυκλοφόρησε από τις εκδ. Μεταίχμιο 

 «Είμαστε στην Αθήνα, παραμονές των Ολυμπιακών του 2004. Ο Χρυσοβαλάντης, ένας παχουλός πενηντάρης τυπογράφος, ψάχνει για δουλειά και μόλις τη βρίσκει, τη χάνει…
Μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο, μας περιγράφει τα οικονομικά του βάσανα, την προβληματική του οικογένεια, με τις «μουλάρες» τις αδελφές του, τις ερωτικές του φαντασιώσεις για διάφορες αλλοεθνείς καλλονές, τον θρησκευτικό του οίστρο, τις ρατσιστικές του ιδεοληψίες, τη λιγούρα του για φαγητό και ζωή.
Όμως, ο έρμος ο Χρυσοβαλάντης, που τη μια προκαλεί υστερικά γέλια και την άλλη βούρκωμα στους αναγνώστες, δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται…
Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι έρμαιο των ριάλιτι εκπομπών της τηλεόρασης, όμως ο ήρωας του Μάκη Τσίτα, έλκεται από τα αφεντικά του, τις γυναίκες, τους πνευματικούς του και τους γιατρούς όλων των ειδικοτήτων.

Πώς ένας γονιός

μπορεί να καλλιεργήσει
στο παιδί την αγάπη για τα βιβλία 

 Το διάβασμα είναι, πραγματικά, ένα άνοιγμα σε έναν νέο και όμορφο κόσμο. Μέσα στις σελίδες των βιβλίων, συμπυκνώνεται όλη η γνώση της ανθρωπότητας, πληροφορίες για τους πολιτισμούς και τη ζωή του παρελθόντος.
Το βιβλίο όμως, πάνω από όλα, είναι ένας μοναδικός φίλος που είναι πάντοτε δίπλα μας, πρόθυμος και έτοιμος να μας ακούσει.
Το παιδί αποκομίζει ασύγκριτα οφέλη από την ανάγνωση βιβλίων και ανακαλύπτει έναν μοναδικό κόσμο που το απομακρύνει από τον ψεύτικο και όμορφα παραποιημένο κόσμο της τηλεόρασης. Έτσι και το ίδιο καλλιεργεί το μυαλό και το λεξιλόγιό του , αποκτά μία πνευματική καλλιέργεια και μπορεί να ορίζει καλύτερα έννοιες και γεγονότα.
Πώς ένας γονιός μπορεί να καλλιεργήσει μέσα στο παιδί την αγάπη για τα βιβλία; 
Αγοράζοντας βιβλία στα παιδιά: Από μικρή κιόλας ηλικία, τα παιδιά μπορούν να μάθουν και να αγαπήσουν αυτό το μαγικό δώρο που λέγεται βιβλίο.
Οι γονείς ακόμα και όταν τα παιδιά τους είναι μικρά, μπορούν να προτιμούν να τους αγοράζουν βιβλία αντί για κάποιο παιχνίδι ή μαζί με αυτό (γιατί και το παιχνίδι είναι και αυτό χρήσιμο και απαραίτητο).

«Φεβρουάριος»

Κωστής Παλαμάς, 
περιοδικό ΕΣΤΙΑ, 27 Φεβρουαρίου 1883 
(Απόσπασμα)

Απ’ το παράθυρο στα βάθη μακριά, 
ο κάμπος ξεχωρίζει, 
και φαίνεται η αποκριά 
μέσα στο δρόμ’ όλη βοή που τριγυρίζει 
Είν’ ο καιρός όπου τρελή γιορτάζ’ η χώρα, 
και σιέται η μυγδαλιά με κάλλη ανθοφόρα. 

Φτωχός ο κάμπος μας, μα όχι και γυμνός, 
αφού είν’ ασπροντυμένος. 
Μοιάζει με νιο που αχαμνός 
κι απ’ την αρρώστια κάτασπρος ειν’ ο καημένος. 
Στο δρόμο άμαξες, μεθύσι, προσωπίδες, 
και ρίχνει ο ουρανός βροχής ρανίδες. 

 Τι τάχα να είσαι θλιβερή, ψιλή βροχή, 
που αργά κι αγάλι ‘γαλι 
μας έρχεσαι την εποχή 
που τα νυφιάτικα η μυγδαλιά έχει βάλει; 
Η φύσις κλαίει τη χειμωνιά που την παγώνει, 
ή κλαίει από χαρά στο Μάρτη που σιμώνει; 

ΠΗΓΗ: https://itzikas.wordpress.com