Γράφει ο Νίκος Γιαννόπουλος
Στο φεγγάρι μια μέρα έφτασε ένα διαστημόπλοιο ή πύραυλος ή όπως αλλιώς το λένε. Είχε κόκκινο χρώμα κι ένα μόνο αστροναύτη τον Ιβάν. Όταν προσεληνώθηκε, ο Ιβάν πήδηξε κάτω φωνάζοντας. «Αυτός ο τόπος είναι δικός μου» και βάλθηκε να καρφώνει γύρω-γύρω στο χώμα πασσαλάκια και να περνάει σύρμα από το ένα στο άλλο.
Όταν τέλειωσε είδε πιο πέρα ένα άλλο διαστημόπλοιο. Ήταν σταχτί κι είχε μόνον έναν αστροναύτη τον Τζόνι. Κάρφωνε κι αυτός πασσαλάκια γύρω-γύρω στο χώμα κι ύστερα περνούσε σύρμα από το ένα στο άλλο. Όλο μονολογούσε κι έλεγε: «Αυτός ο τόπος είναι δικός μου. Αυτός ο τόπος είναι δικός μου...»
Όταν τέλειωσε, είδε κι αυτός πρώτα το κόκκινο διαστημόπλοιο και μετά τον Ιβάν. Κοιτάχτηκαν χωρίς να πούνε τίποτα. Κανείς τους δεν πίστευε ότι θα έβρισκε κάποιον άλλο στο φεγγάρι. Λίγη ώρα όμως μετά...
-Πώς σε λένε; ρώτησε ο Ιβάν τον Τζόνι.
-Τζόνι, απάντησε ο Τζόνι. Εσένα;
-Ιβάν, είπε κι ο Ιβάν.
[Όσο για μένα, μη ρωτήσετε πού τα ξέρω όλα αυτά . Για να ξεκαθαρίζουμε το πράγματα από την αρχή σας έχω κιόλας έτοιμη μιαν απάντηση. Δεν έχω πάει ποτέ στο φεγγάρι. Αλλά το βλέπω τα βράδια απ’ το παράθυρο του σπιτιού μου που λιγοστεύει ή μεγαλώνει. Και πιο συχνά το βλέπω στον ύπνο νου, στα όνειρά μου. Άλλωστε ποιος από σας δεν ονειρεύτηκε ένα ταξίδι στο φεγγάρι; Αλλά που είχα μείνει;]
Στο φεγγάρι μια μέρα έφτασε ένα διαστημόπλοιο ή πύραυλος ή όπως αλλιώς το λένε. Είχε κόκκινο χρώμα κι ένα μόνο αστροναύτη τον Ιβάν. Όταν προσεληνώθηκε, ο Ιβάν πήδηξε κάτω φωνάζοντας. «Αυτός ο τόπος είναι δικός μου» και βάλθηκε να καρφώνει γύρω-γύρω στο χώμα πασσαλάκια και να περνάει σύρμα από το ένα στο άλλο.
Όταν τέλειωσε, είδε κι αυτός πρώτα το κόκκινο διαστημόπλοιο και μετά τον Ιβάν. Κοιτάχτηκαν χωρίς να πούνε τίποτα. Κανείς τους δεν πίστευε ότι θα έβρισκε κάποιον άλλο στο φεγγάρι. Λίγη ώρα όμως μετά...
-Πώς σε λένε; ρώτησε ο Ιβάν τον Τζόνι.
-Τζόνι, απάντησε ο Τζόνι. Εσένα;
-Ιβάν, είπε κι ο Ιβάν.
[Όσο για μένα, μη ρωτήσετε πού τα ξέρω όλα αυτά . Για να ξεκαθαρίζουμε το πράγματα από την αρχή σας έχω κιόλας έτοιμη μιαν απάντηση. Δεν έχω πάει ποτέ στο φεγγάρι. Αλλά το βλέπω τα βράδια απ’ το παράθυρο του σπιτιού μου που λιγοστεύει ή μεγαλώνει. Και πιο συχνά το βλέπω στον ύπνο νου, στα όνειρά μου. Άλλωστε ποιος από σας δεν ονειρεύτηκε ένα ταξίδι στο φεγγάρι; Αλλά που είχα μείνει;]
