Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Δέκα συν ένας αναγνώστες...

αναζητούν το ...δολοφόνο!

Η φωτογραφία είναι από τη συνάντηση της 24ης Μαρτίου των μελών της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης... Θέμα της συνάντησης ήταν "Αστυνομική λογοτεχνία και Αντρέα Καμιλιέρι" ή "Ο αστυνόμος  Μονταλμπάνο εν δράσει"!

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Ο κύκλος των ποιητών του 1821

Γράφει Ο Νίκος Πικρός 
Ρεσάλτο-τεύχος-5, Απρίλιος 2006 


«...Μέσα σ΄ ένα εχθρικό και σκοτεινό πολιτικό κλίμα ύψωσαν τη σημαία της ελευθερίας οι αγωνιστές του ΄21. Δεν είχαν μόνο να παλέψουν, μια χούφτα αυτοί, ενάντια σε μια αυτοκρατορία, αλλά έπρεπε και να λυγίσουν την εχθρότητα των μεγάλων Δυνάμεων, που καθόριζαν την τύχη της Ευρώπης και του κόσμου ολόκληρου.
Ωστόσο το ΄21 έγινε από την πρώτη στιγμή, σύμβολο που γύρω από αυτό δόθηκε η μάχη ανάμεσα στις προοδευτικές και αντιδραστικές δυνάμεις του κόσμου.
Στη μάχη αυτή, οι πιο φωτεινές διάνοιες υποστήριζαν τον αγώνα μας. Τα κείμενα είναι άφθονα. Θα μνημονεύσουμε ελάχιστα από αυτά.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Τι είναι ποίηση;

( του Γιώργου Παυλόπουλου)

"Αν ένα πουλί μπορούσε να πει με ακρίβεια τι τραγουδάει, γιατί τραγουδάει, και τι είναι αυτό που το κάνει να τραγουδάει, δεν θα τραγούδαγε".

«Παραλλάζοντας αυτή τη σημείωση του Πωλ Βαλερύ, η οποία παραπέμπει αμέσως στον Ποιητή και στην Ποίηση, θα λέγαμε: "Αν ένας ποιητής μπορούσε να πει με ακρίβεια τι γράφει, γιατί γράφει και τι είναι αυτό που τον κάνει να γράφει, δεν θα έγραφε".
Κι εγώ τώρα δεν ξέρω να σας πω τι είναι Ποίηση και γιατί γράφω ποιήματα. Πολύ περισσότερο δεν ξέρω να σας πω σε τι μας βοηθάει η Ποίηση και ποιος είναι ο σκοπός της.
Το μόνο που ξέρω είναι πως ο Ποιητής ήταν πάντα ένας αφοσιωμένος της Ζωής. Είτε τον γεμίζει χαρά, είτε τον θλίβει η Ζωή, είτε τον πάει στον Ουρανό, είτε τον κατεβάζει στην Κόλαση, αυτός μένει πάντα ο αφοσιωμένος της.
Τη μυστήρια αγάπη του για τη Ζωή δεν έχει άλλο τρόπο να την εκφράσει: γράφει ποιήματα. Νομίζω ότι προσπαθεί να εκφράσει κυρίως αυτό που κρύβει η ζωή. 'Οπως ο έρωτας κρύβει αυτό που μας κάνει ερωτευμένους.

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Γιατί το γράψιμο ωφελεί την υγεία;


Πότε είναι η τελευταία φορά που γράψατε κάτι χωρίς να χρησιμοποιήσετε το πληκτρολόγιο, ή το smartphone; Ένα ημερολόγιο, στίχοι που δεν θα γίνουν ποτέ τραγούδι- ακόμη και αποτυχημένα ποιήματα όταν γράφονται σε χαρτί μπορούν να κάνουν καλό στην υγεία. Έτσι εκτός από την ψυχική ευφορία που μπορεί να προσφέρει το γράψιμο εξασκεί το μυαλό και επιτρέπει την σωστή διαχείριση των συναισθημάτων τους.
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές της Νέας Ζηλανδίας απέδειξε ότι το γράψιμο έχει μεγαλύτερη- και άρα πιο θετική- επίδραση τους άνδρες, όπως και ότι ο εγκέφαλος επωφελείται περισσότερο όταν γράφει κανείς με το χέρι σε σχέση με την πληκτρολόγηση. 

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

To πιο παλιό βιβλιοπωλείο στον κόσμο

—της Ελένης Κεχαγιόγλου— 

Βρίσκεται στη Λισαβόνα, ονομάζεται «Bertrand Livraria» και άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό πριν από 281 χρόνια, το 1732. Έγινε εστία των γραμμάτων και των τεχνών στη Λισαβόνα, την πρωτεύουσα μιας χώρας-ναυτικής δύναμης που ευημερούσε, και έτσι λειτούργησε έως την 1η Νοεμβρίου 1755 (ημέρα των Αγίων Πάντων για τους καθολικούς), οπότε καταστράφηκε ολοσχερώς ύστερα από τον καταστροφικό σεισμό των 9 ρίχτερ που έπληξε τη Λισαβόνα. Το τρομερό εκείνο φυσικό γεγονός είχε τεράστιο ψυχολογικό αντίκτυπο σε όλη την Ευρώπη (το περιγράφει μάλιστα και ο Βολταίρος στον Καντίντ), προβλημάτισε τον Καντ και άλλους φιλοσόφους, επέδρασε γενικότερα στον πνευματικό κόσμο της εποχής, με αποτέλεσμα να γίνει ορόσημο για τη διάδοση του ορθολογισμού και του Διαφωτισμού, καθώς συνέβαλε στην αλλαγή της δυτικής σκέψης.

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Μάνος Ελευθερίου

«Το άγγιγμα του χρόνου»


«...Λένε πως όλα καταγράφονται στον αέρα. Ακόμη κι εκείνα που είπαμε ή κάναμε πριν από χρόνια, όσα γράφτηκαν σε διηγήσεις και στις επίσημες ιστορίες είναι εικόνες που περιμένουν κάτι σαν σύνθημα για να φανερωθούν την κρίσιμη ώρα και θα τις βλέπουμε σαν ταινία. Πόλεμοι, όργια, γάμοι, κρυφές συναντήσεις, εξαγορές και θρίαμβοι κι ακόμη κάποιοι που τράβηξαν το μοναχικό τους δρόμο ελεύθεροι κι ανεξαργύρωτοι και τα υπάρχοντά τους ήταν μόνο το σώμα τους και η ψυχή τους...

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Η γυναίκα στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη


Πολλά και αντιφατικά έχουν ειπωθεί για τις αντιλήψεις του Νίκου Καζαντζάκη για τις γυναίκες: άλλοι τον είπαν μισογύνη, άλλοι παράφορο λάτρη και θαυμαστή του γυναικείου φύλου.

Στο έργο του «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» είναι φανερή η — νιτσεΐκή στη βάση της — θέση του άντρα απέναντι στη γυναίκα :
 « Όχι, δεν έχει άλλο πράμα στο νου της, αφεντικό. Άκου με εμένα πού είδα κι έπαθα κι έκαμα πολλά κι έβαλα, ας πούμε, γνώση. Η γυναίκα δεν έχει άλλο πράμα στο νου της, είναι άρρωστο πράμα, σου λέω, παραπονιάρικο. Αν δεν της πεις πως την αγαπάς και πως τη θές, αρχίζει τα κλάματα. Μπορεί να μη σε θέλει καθόλου, να σε σιχαίνεται μάλιστα, μπορεί νά σου πει όχι' άλλο πράμα αυτό. Μπορεί. Μα θέλει πάντα όποιος τη δει να την πεθυμήσει. Αυτό θέλει η κακομοίρα, κάμε της λοιπόν το χατίρι!».

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Ηλία Βενέζη, Αιολική Γη

(απόσπασμα)

«...ΟΤΑΝ παραμέρισαν τα κύματα του Αιγαίου κι άρχισαν ν' αναδύονται απ' το βυθό τα βουνά της Λέσβου υγρά, στιλπνά και γαλήνια, τα κύματα είδαν ξαφνιασμένα το νησί, το νέο τους φίλο. Ήταν συνηθισμένα να ταξιδεύουν απ' τα μέρη του Κρητικού πελάγου και να σβήνουν στις ακρογιαλιές της Ανατολής, και ό,τι ξέρανε από στεριά ήταν σκληρά βουνά, κοφτοί θεόρατοι βράχοι, γη από κίτρινη πέτρα. Τούτο δω, με το νέο νησί, ήταν κάτι άλλο - ω, πόσο διαφορετικό! Γι' αυτό είπαν τα κύματα: 
  «Ας πάμε το μήνυμα στην πιο κοντινή γη, στη γη της Αιολίδας. Ας της πούμε για το νησί, τη νέα γη που έδεσε το φως με τη γαλήνη, για τη γραμμή και την κίνηση του που είναι τόσο ήμερη σα να έχει μέσα της τη σιωπή, ας της πούμε για το θαύμα του Αιγαίου!» Ήρθαν τα κύματα και φέραν το μήνυμα του πελάγου στην αιολική ακτή.

Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Αθηναϊκή Αποκριά...

Απόσπασμα από την «Κερένια κούκλα» 
 (Αθηναϊκό μυθιστόρημα -1911- 
του Κ.ωνσταντίνου Χρηστομάνου) 


«...Όταν βγήκε το απόγεμα της Κυριακής ο Νίκος απ’ το σπίτι, πήγε τα – ίσα στο μέρος που ’χε πει η θεια-Ελέγκω πως θα πάνε να δουν το κομιτάτο: στην Οδό Σταδίου αντίκρυ απ’ τη Βουλή, από πάνω απ’ τον «Αβέρωφ». Στο δρόμο έδωσε τρεις δραχμές και πήρε μια μεγάλη σακούλα χαρτοπόλεμο και ένα μάτσο σερπαντέν, για να ‘χει η Λιόλια να ρίχνει…
Όλα τα παράθυρα του σπιτιού ήτανε γεμάτα κόσμο· κι από πίσω τους ήταν κι άλλοι πολλοί ανεβασμένοι σε καρέκλες…
Τι κακό γινόταν κάτω στο δρόμο! Τι οχλοβοή! τι συρφετός! Τα τραμ είχανε σταματήσει. Μέσα σε σύννεφα από σκόνη περνούσαν τα λοντώ αργά, το ’να πίσω από τ’ άλλο, γεμάτα ντόμινα μαύρα και τριανταφυλλιά και γαλάζια και κόκκινα και κίτρινα και πράσινα με νταντέλες μαύρες, μ’ άσπρα γάντια και κάτι μακριές χρωματιστές κορδέλες κρεμαστές πίσωθε. Φωνές μασκαράδικες. Στραγάλια. Μπουκετάκια. Ρουκέτες από σερπαντέν και βροχή το κομφετί. «Εδώ ο χαρτοπόλεμος! Χαρτί και πόλεμος!» Τρόμπες: «ούγου – ου – ου – ου!!»