«Αργό διάβασμα»; Γιατί όχι;

The Guardian 

Αν διαβάζετε αυτό το άρθρο τυπωμένο στο χαρτί, το πιο πιθανό είναι να φτάσετε κάπου στη μέση όσων έχω γράψει. Αν το διαβάζετε στο Διαδίκτυο, το πιο πιθανό είναι να φτάσετε μόνο στο ένα πέμπτο. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η ετυμηγορία δύο πρόσφατων μελετών -της έκθεσης Eyetrack του Ινστιτούτου Poynter και της ανάλυσης του Τζέικομπ Νίλσεν- που αμφότερες υποστηρίζουν ότι πολλοί από μας δεν διαθέτουμε πια την ικανότητα συγκέντρωσης για να διαβάσουμε άρθρα μέχρι το τέλος τους…
Διαβάζετε ακόμη; Πιθανόν να ανήκετε σε μια μικρή μειονότητα. Δεν έχει σημασία, όμως! Έχει αρχίσει μια φιλολογική επανάσταση! Πρώτα είχαμε την επανάσταση του αργού φαγητού, μετά του αργού ταξιδιού. Τώρα, στις εκστρατείες αυτές προστέθηκε το κίνημα του αργού διαβάσματος - μια ετερογενής ομάδα πανεπιστημιακών και διανοουμένων που θέλουν να μας πείσουν να μη βιαζόμαστε όταν διαβάζουμε και να μην αποφεύγουμε να ξαναδιαβάζουμε. Μας ζητούν να σβήνουμε όσο συχνότερα γίνεται το κομπιούτερ και να ανακαλύψουμε και πάλι τόσο τη χαρά της προσωπικής επαφής με «υλικά» κείμενα, όσο και την ικανότητα να τα επεξεργαζόμαστε πλήρως.

Βιβλιοθήκες γεμάτες φαντάσματα

Jacques Bonnet
Μετάφραση: Βάνα Χατζάκη 
Εκδόσεις «Άγρα» 
Μικρή ερωτική εξομολόγηση 
στο βιβλίο και στη λογοτεχνία 

 «Τα βιβλία της βιβλιοθήκης μου είναι σαν τα παλιά σπίτια, τα βαραίνει η παρουσία των αντρών και των γυναικών που έζησαν εκεί στο παρελθόν, με το μερίδιο του ο καθένας από χαρές και βάσανα, έρωτες και μίση, εκπλήξεις και απογοητεύσεις, ελπίδες και παραιτήσεις. Αν το καλοσκεφτώ, πάντοτε σε παλιά σπίτια έχω κατοικήσει στη ζωή μου» Jacques Bonnet 

 Ζείτε με το φόβο μήπως πέσει η βιβλιοθήκη σας και σας πλακώσει ενόσω κοιμόσαστε; Η υπερβολική συσσώρευση βιβλίων θέτει άραγε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της οικογένειάς σας; Ταξινομείτε τα βιβλία σύμφωνα με το θέμα τους, τη γλώσσα, τον συγγραφέα, την χρονολογία έκδοσης, το σχήμα τους ή μήπως με ένα εντελώς διαφορετικό κριτήριο που μόνο εσείς το γνωρίζετε; Μπορεί κανείς να τοποθετήσει πλάι πλάι σ' ένα ράφι δύο συγγραφείς που ήσαν θανάσιμα τσακωμένοι μεταξύ τους όσο ζούσαν; Αυτά και άλλα πολλά προβλήματα καλούνται να επιλύσουν οι βιβλιομανείς, τελευταία δείγματα ενός είδους που τείνει να εκλείψει. Αυτοί που, εκτός από το πάθος να έχουν στην κατοχή τους βιβλία, θέλουν επιπλέον και να τα διαβάζουν.
 Οι βιβλιοθήκες είναι ζωντανές υπάρξεις που αντικατοπτρίζουν τη περιπλοκότητα του εσωτερικού μας κόσμου. Καταλήγουν συχνά να δημιουργούν ένα λαβύρινθο από τον οποίο, προς μεγάλη πλήν όμως επικίνδυνη απόλαυσή μας, μπορεί κάλλιστα να μη βγούμε ποτέ.
Σ' αυτή τη μικρή πραγματεία με θέμα την τέχνη να συμβιώνει κανείς μ' έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό βιβλίων, εμφανίζονται, μεταξύ άλλων, ο Πεσσόα που επιχειρεί να γίνει βιβλιοθηκάριος, ο Ματίς που θέτει υποψηφιότητα για "επόπτης του δικαίου των φτωχών", ή ακόμη ο πλοίαρχος Άχαμπ και το μυστήριο του ποδιού που του έφαγε ο Μόμπυ Ντίκ.
Στην πραγματικότητα, οι δεκάδες χιλιάδες σελίδες που καταλαμβάνουν τα ράφια μας κατοικούνται από ολοζώντανα φαντάσματα, τα οποία, έτσι και τα συναντήσουμε στο δρόμο μας, δεν μας αφήνουν πια ποτέ.

Το «Κοκκινόσπιτο» της Σύρου

Το στοιχειωμένο αρχοντικό 
με την …βαριά ιστορία

Γράφει η Αλεξάνδρα Σκαράκη

«Περίπου πέντε χιλιόμετρα μακριά από την Ερμούπολη και στο δρόμο προς το Κίνι στα δυτικά της Σύρου, βρίσκεται ο οικισμός Επισκοπείο (αλλιώς γνωστό και ως Πισκοπειό), ο οποίος πήρε το όνομά του από την κατοικία του καθολικού επισκόπου που κατοικούσε εκεί. Πρόκειται για ένα από τα πιο εντυπωσιακά σημεία του νησιού, αφού στο λόφο και ανάμεσα στο πράσινο, χτίστηκαν επιβλητικές επαύλεις και αρχοντικά.
Ανάμεσα στα σπίτια, βρισκόταν και αυτό της οικογένειας των Ρεΐζηδων, του Έλληνα καπετάνιου Γιάννη Ρεϊζή, της μητέρας του, της συζύγου του, Γαλλίδας Μαρίνας Μπαρέ και της μικρής τους κόρης, Άννας. Σήμερα και πολλές δεκαετίες μετά, σώζονται ερείπια της κατοικίας που αποκαλείται «Το Κόκκινο Σπίτι» ή «Κοκκινόσπιτο», καθώς κομμάτια των τοίχων και των πλίνθων διατηρούν ένα ξεθωριασμένο πορφυρό χρώμα.
Η περιέργεια και το ενδιαφέρον μου, μετά από όσα έχουν καταγραφεί-μύθοι ή πραγματικότητα-για τη δραματική ιστορία του πέτρινου σπιτιού, με οδήγησαν στην είσοδό του.

Διαβάστε, γιατί χανόμαστε!

Διάβασα κάπου πως «το διάβασμα είναι καταπληκτικό αντίδοτο για την κατάθλιψη. Σου φτιάχνει τη διάθεση και σε βοηθά να δεις και να ζήσεις μέσα απ’ τις σελίδες του κόσμους και γεγονότα που αν δεν διαβάσεις δε θα έρθεις σ’ επαφή ποτέ».
Τόσο καλό μας κάνει η ανάγνωση βιβλίων που στην Μεγάλη Βρετανία οι γιατροί θ’ αρχίσουν να συνταγογραφούν βιβλία! Οι δικοί μας γιατροί μάλλον απέχουν αρκετά από τέτοιου είδους συνταγογράφηση, αλλά στο χέρι μας είναι να βρούμε εμείς βιβλία που μας ταξιδεύουν και να τα διαβάσουμε ώστε να νιώσουμε τις ευεργετικές τους συνέπειες στη ζωή μας.
Την επόμενη φορά που θα ’χετε ένα μισάωρο ελεύθερο κλείστε την τηλεόραση κι ανοίξτε ένα βιβλίο. Δεν έχει σημασία το θέμα, το μέγεθος, η ύπαρξη ή μη φωτογραφιών κτλ. Σημασία έχει ότι το βιβλίο θα ευφράνει ψυχή τε και σώμα.
Άλλωστε, την ανάγνωση ευνοεί κι η εποχή, κρύο, όχι πολλές μετακινήσεις, χουχούλιασμα κάτω απ’ τις κουβέρτες.. Ποια καλύτερη και πιο εποικοδομητική συντροφιά από ένα βιβλίο;
Και για μας τους γονείς, αν θέλουμε τα παιδιά μας να αγαπήσουν το βιβλίο και να διαβάζουν παίρνοντας όλα τα οφέλη από την αγάπη για το βιβλίο, δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος για να τα βοηθήσουμε να αγαπήσουν το βιβλίο απ’το να είμαστε εμείς οι ίδιοι βιβλιόφιλοι, να μας βλέπουν να διαβάζουμε και να απολαμβάνουμε ένα βιβλίο.

 Γιατί το βιβλίο όταν γίνεις φίλος του έχεις συντροφιά για μια ζωή που δε ζητά τίποτα και σου προσφέρει πολλά.
Όπως είπε κι η αγαπημένη, λατρεμένη συγγραφέας Ζυράννα Ζατέλη, "το βιβλίο είναι η μόνη ηδονή που μένει ατιμώρητη."
Διαβάστε βιβλία και χαρίστε βιβλία σε κάθε ευκαιρία!

ΠΗΓΗ: http://skotadi-fos.blogspot.com

Ο καλός δάσκαλος…

Σε τι ξεχωρίζει; 

 «Το επάγγελμα του δασκάλου είναι ένα επάγγελμα φανταστικό, γεμάτο προκλήσεις, ανατροπές, χαρές και απογοητεύσεις. Πάνω απ’ όλα όμως προσφέρει μεγάλη ηθική ανταμοιβή σε όσους το διακονούν. Ο αντίκτυπος ενός δασκάλου έχει μεγαλύτερη εμβέλεια απ’ όσο φανταζόμαστε. Ξέρουμε ότι οι μαθητές, οι συνάδελφοι, όλοι οι άνθρωποι που μας γνωρίζουν μας αναφέρουν στις συζητήσεις τους. Μόνο εμείς μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα λένε για εμάς».  (Todd Whitaker)

 Καλοί δάσκαλοι δεν είναι όσοι αρίστευσαν μελετώντας παιδαγωγικά ή ψυχολογία: ένας καλός δάσκαλος διαφέρει από έναν κακό στο τι κάνει στην τάξη, και όχι στις γνώσεις.
Για να βοηθήσει τους εκπαιδευτικούς λειτουργούς που θέλουν να γίνουν καλύτεροι στη δουλειά τους, ο Todd Whitaker ακολουθεί έναν πρωτότυπο δρόμο: δεν παρουσιάζει παιδαγωγικές αρχές και μεθόδους, αλλά μελετά τους ίδιους τους επιτυχημένους δασκάλους. Στο φημισμένο αυτό εγχειρίδιο ο Whitaker, μια από τις κορυφαίες αυθεντίες σε θέματα υποστήριξης και παρότρυνσης εκπαιδευτικών λειτουργών, αναζητά τι είναι αυτό που κάνει έναν καλό δάσκαλο να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του.

Ο συγγραφέας περιγράφει, με χιούμορ αλλά και κατανόηση, τις πεποιθήσεις, τις συμπεριφορές, τις στάσεις και τους τρόπους αλληλεπίδρασης που χαρακτηρίζουν τους καλύτερους δασκάλους, και εξηγεί με απλότητα και σαφήνεια τι ακριβώς είναι αυτό που κάνουν διαφορετικά αυτοί οι δάσκαλοι.
Ο Todd Whitaker, μια από τις κορυφαίες αυθεντίες σε θέματα υποστήριξης και παρότρυνσης εκπαιδευτικών λειτουργών, αναζητά τι είναι αυτό που κάνει έναν καλό δάσκαλο να ξεχωρίζει από τους συναδέλφους του.
 Ένα βιβλίο από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ για όλους τους τυχερούς ανθρώπους της εκπαίδευσης! 

BookSyros: Ας μην ξεχνάμε ότι η 5η Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών!