Η Άννα, η Μαρία και η Αμάντα

ταξιδεύουν στην Αμερική... 

Το μυθιστόρημα της Αμάντας Μιχαλοπούλου «Γιατί σκότωσα την καλύτερή μου φίλη» (εκδ. Καστανιώτη), ένα μπεστ-σέλερ που συζητήθηκε πολύ όταν εκδόθηκε (2003) και μεταφέρθηκε με επιτυχία στο θέατρο σε σκηνοθεσία της Βάσιας Ατταριάν, είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ.
Διατρέχει τη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας, από τα χρόνια της μεταπολίτευσης ως την ολυμπιακή ευημερία, και προοιωνίζεται την ελληνική κρίση.
Πρόκειται για την ιστορία μιας επεισοδιακής φιλίας δυο κοριτσιών που συναντιούνται στην Aθήνα τη δεκαετία του '70. H φιλία τους, από το δημοτικό ως τα φοιτητικά χρόνια, διακόπτεται απότομα: ένα απρόσμενο δραματικό γεγονός δίνει τέλος στις εντάσεις, στα αδιέξοδα, στις ανάγκες μιας ασφυκτικής σχέσης.

Μην καταδέχεσαι να ρωτάς

«Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!

 Το μήνυμα του Νίκου Καζαντζάκη στην Ασκητική του, επίκαιρο σε κάθε εποχή, ίσως περισσότερο σήμερα.
 "Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα! 
 «Ε κακομοίρη άνθρωπε», είπε δυνατά, «μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις - το μαθαίνεις μονάχα την...ώρα που πεθαίνεις, μα 'ναι πολύ αργά. Ας ανασκουμπωθούμε εμείς που το ξέρουμε, ας σύρουμε μπορεί να μας ακούσουν!» 
 Καλή 'ναι η δικαιοσύνη, μα για τους αγγέλους - ο άνθρωπος ο κακομοίρης δεν αντέχει, θέλει έλεος...   Δεν έχουμε παρά μια μονάχα στιγμή στη διάθεσή μας. Ας κάνουμε τη στιγμή αυτή αιωνιότητα. Άλλη αθανασία δεν υπάρχει.

Περιμένοντας τον ...Μπέκα
...για τη διαλεύκανση του "μυστηρίου"!

 (Από τη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης
με θέμα "Αστυνομική Λογοτεχνία και Γιάννης Μαρής"!)

Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας

(Δια χειρός Αλεξ. Παπαδιαμάντη)

 «Οι πλείστοι των αναγνωστών της «Ακροπόλεως» θα αγνοούσι τα κατά τον Άγιον Γεώργιον τον Μεγαλομάρτυρα, ού την μνήμην εορτάζει σήμερον η Εκκλησία. Και τούτο βεβαίως δεν προέρχεται τόσον εκ της χαλαρώσεως του παρ’ ημίν θρησκευτικού αισθήματος, όσον εκ της ελλείψεως πάσης προσπαθείας εκ μέρους των αποτελούντων τον κλήρον και την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως η δια της εκδόσεως καταλλήλων βιβλίων και εγχειριδίων, ή και δια της από του άμβωνος διδασκαλίας, καταστήσωσι γνωστάς τας πράξεις και τον βίον των διασημοτέρων τουλάχιστον αγίων εις το χριστεπώνυμο πλήρωμα. Νομίζουμεν δε, ότι ουδέν προλέγομεν το απίθανον, εάν ισχυρισθώμεν ότι και σήμερον, ουδείς ιεροκήρυξ εν ουδενί ναώ της πρωτευούσης θέλει ποιήσει ανάλυσιν του βίου και των πράξεων του αγίου Γεωργίου...

Επί τη Λαμπροφόρω Αναστάσει

Ὅσοι λόγοι καί ἄν εἰπωθοῦν, ὅσα κείμενα καί ἄν γραφοῦν, δέν θά μπορέσουν νά ἐκφράσουν σέ ὅλη του τήν πληρότητα τό θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, πού τήν τη φωτοπερίχυτη αὐτή νύχτα πανηγυρίζουμε...
Γι` αὐτό καί καταφεύγουμε στίς πιό εὐαίσθητες ψυχές, τούς ποιητές, οἱ ὁποῖοι μέ τούς στίχους τους ὕμνησαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μἐ πρῶτο τό Στέλιο Σπεράντζα, νά ἀνιχνεύει τό βαθύτερο νόημά της:

«Ἀνάσταση! Τά σήμαντρα χτυποῦν! 

Στόν κόσμο αὐτό, ἄς μάθουν ν᾿ ἀγαποῦν, 

ὅσοι τό μῖσος ἔσπειραν κι’ ἄς ποῦν 

“Χριστός Ανέστη” ἐτούτη τήν ἡμέρα.» 

Αὐτοί οἱ ἁπλοί στίχοι εἶναι πού ἐκφράζουν τό πανανθρώπινο μήνυμα τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, πού ἐφέτος, κατ` εὐτυχῆ σύμπτωση, ἑορτάζεται ταυτόχρονα ἀπό ὅλους τούς Χριστιανούς.
Γιατί πάνω καί πέρα ἀπό ὅλα, ἡ Ἀνάσταση είναι ὁ δοξαστικός ὕμνος τῆς ἀγάπης καί ἡ καταπόθηση τοῦ μίσους!

Παγκόσμια συγκίνηση

για τον μεγάλο 
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

 Tvxs αφιέρωμα 

 Σε ηλικία 87 ετών άφησε την τελευταία του πνοή ο σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Με το έργο του συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη της αστείρευτης λογοτεχνίας της Λατινικής Αμερικής αλλά και στην χειραφέτηση ολόκληρης της Ηπείρου, που μετά από αιώνες αποικιοκρατίας βρέθηκε τον 20ο αιώνα κάτω από την κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών. Φίλος του Φιντέλ Κάστρο και του Ούγκο Τσάβες, ο «Γκάμπο» βρέθηκε στο πλευρό των κινημάτων ανεξαρτησίας και κοινωνικής δικαιοσύνης της Λατινικής Αμερικής.
Ο νομπελίστας συγγραφέας απεβίωσε την Πέμπτη το βράδυ στο Μεξικό, όπου ζούσε μόνιμα εδώ και δεκαετίες. Τα τελευταία χρόνια ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες έδινε μάχη με τον καρκίνο στους λεμφαδένες, ενώ πρόσφατα νοσηλεύτηκε για μέρες σε νοσοκομείο με πνευμονία.

Έριχ Φρομ: ”Η τέχνη της αγάπης”

”Η αγάπη δεν είναι βασικά μιά σχέση προς ένα ιδιαίτερο άτομο.Είναι μιά στάση, ένας προσανατολισμός του χαρακτήρα που καθορίζει τη σχέση ενός ατόμου προς τον κόσμο σαν σύνολο κι όχι προς ένα ‘αντικείμενο’ αγάπης. 
Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιοτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός. Ωστόσο, οι πιο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα. 
Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το ‘αγαπημένο’ πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους. …

Στον κήπο με τα θηρία

Το ιστορικό ντοκουμέντο, «Στον κήπο με τα θηρία» (Εκδόσεις Μεταίχμιο. Μτφ. Ανδρέας Μιχαηλίδης), το Βιβλίο του Αμερικανού δημοσιογράφου και ιστορικού Έρικ Λάρσον, για την άνοδο του Τρίτου Ράιχ, θα μπορούσε να διαβαστεί σαν μια σπουδή στην ανευθυνότητα ή την εθελοτυφλία.
Τα σημάδια που διαμόρφωναν σιγά-σιγά τον εφιάλτη του ναζισμού και προετοίμαζαν το έδαφος για τις μεγαλύτερες αγριότητες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα ήταν ορατά σε πολλούς, αρκετό καιρό πριν από το ξέσπασμα του μεγάλου πολέμου.
Συνήθως, όσοι καλούνταν, εντός και εκτός Γερμανίας, να αντιμετωπίσουν το ναζιστικό παραλογισμό προσπερνούσαν, μάλλον ασυλλόγιστα, την καταπάτηση βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, τα βασανιστήρια και τις διώξεις αθώων ανθρώπων.

Εσύ, γιατί γράφεις;

Του Παναγιώτη Γούτα 

Ένα υπαρξιακού τύπου ερώτημα που τίθεται κατά κόρον σε λογοτέχνες, στις ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές συνεντεύξεις τους από επιτήδειους δημοσιογράφους, αλλά και σε εκπομπές λόγου, όταν αυτοί καλεστούν, είναι το παρακάτω: Γιατί γράφεις;

Το ερώτημα, σχεδόν πάντα, είναι παραπλανητικό και εκ του πονηρού διατυπωμένο. Πιστεύω πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση ούτε αυτή αφορά τον εκάστοτε δημιουργό, δηλαδή δεν επιδέχεται πολλαπλών απαντήσεων, ακριβώς γιατί το ερώτημα παραμένει εκκωφαντικά αναπάντητο. Κανείς σοβαρός λογοτέχνης δεν έχει έτοιμη απάντηση σ' αυτό το ερώτημα και, πάντα, οφείλει να εκφράζει την άγνοιά του. Κανείς σοβαρός δημιουργός δεν γνωρίζει αληθινά γιατί γράφει. Μόνο υποθέσεις μπορεί να κάνει, κι αυτές οφείλει να τις καταθέτει με υπερβολική επιφύλαξη.

Γράμμα στα παιδιά του κόσμου

Siobhan Parkinson - Ιρλανδία

 "Συχνά οι αναγνώστες ρωτούν τους συγγραφείς πώς γίνεται και γράφουν τις ιστορίες τους – από πού έρχονται οι ιδέες ; Από τη φαντασία μου, απαντάει ο συγγραφέας. Α, μάλιστα, μπορεί να πουν οι αναγνώστες. Αλλά πού είναι η φαντασία σας, κι από τι είναι φτιαγμένη, κι έχουν όλοι φαντασία; Α, λέει τότε ο συγγραφέας, η φαντασία είναι μέσα στο κεφάλι μου βέβαια και είναι φτιαγμένη από εικόνες και λέξεις, αναμνήσεις και ίχνη από άλλες ιστορίες και λέξεις, κομμάτια από πράγματα και μελωδίες και σκέψεις και πρόσωπα και τέρατα και σχήματα και λέξεις, κινήσεις και λέξεις, κύματα και αραβουργήματα και τοπία και λέξεις, αρώματα και αισθήματα και χρώματα και ρίμες και μικρούς ήχους και ξαφνικούς θορύβους και γεύσεις κι εκρήξεις ενέργειας και γρίφους και αύρες και λέξεις. Και στροβιλίζονται όλα εκεί μέσα και τραγουδούν κι αλλάζουν διαρκώς σαν τα βλέπεις από καλειδοσκόπιο κι αιωρούνται και κάθονται και σκέφτονται και τσιγκλούν το κεφάλι.