«Ο γύρος του χρόνου με ποιήματα»

 (Γράφει η Μαμά Μαμαδοπούλου 

για το https://www.kidscloud.gr/ )\

«Είναι αρκετές οι φορές, που μιλώντας  για ένα βιβλίο, το έχω χαρακτηρίσει “ποίημα”.

Ε, λοιπόν, το βιβλίο “Ο γύρος του χρόνου με ποιήματα” είναι πραγματικά ένα ποίημα.

Μια ανθολογία ποίησης για τα παιδιά τόσο όμορφα φτιαγμένη, που στο σύνολό της δεν μπορείς, παρά να πεις, ότι είναι ένα έργο τέχνης.

Η Μαριγώ Αλεξοπούλου έκανε την ανθολόγηση και η Σάντρα Ελευθερίου την εικονογράφηση και κάπως έτσι προέκυψε ένα ονειρικό βιβλίο,  που απευθύνεται σε παιδιά, αλλά είμαι σίγουρη, ότι θα το ερωτευτούν οι μεγάλοι, όπως κι εγώ, αφού θα νιώσουμε μια μικρή νοσταλγία για εκείνα τα δικά μας παιδικά χρόνια.

Μια ευφάνταστη έκδοση από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, που το μόνο που μπορεί να καταφέρει, είναι να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν την ποίηση.

Το ταξίδι στο βιβλίο είναι χωρισμένο με βάση τους 12 μήνες και σε κάθε σελίδα ταξιδεύουμε σε χρώματα, μελωδίες κι αρώματα της κάθε εποχής.

Κάθε φράση κι ένα εισιτήριο για ένα ταξίδι σε κόσμους και συναισθήματα.
Κάθε φράση γεμάτη συμπυκνωμένα νοήματα με διαφορετικές αναγνώσεις.

Αποσπάσματα ποιημάτων των Κώστα Βάρναλη, Κική Δημουλά, Γεώργιο Δροσίνη, Νίκο Εγγονόπουλο, Μάνο Ελευθερίου, Οδυσσέα Ελύτη, Κωνσταντίνο Καβάφη, Νίκο Καββαδία, Κώστα Καρυωτάκη, Κωστή Παλαμά, Γιάννη Ρίτσο, Άγγελο Σικελιανό, Διονύσιο Σολωμό κ.α.

Και μόνο από αυτή την καταγραφή φαίνεται ο πλούτος των μεγάλων δημιουργών, που έχει η χώρα μας.»

Μπορείτε να ξεφυλλίσετε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου εδώ

 

Τα φώτα του νότου, της Νίνα Γκεόργκε

 

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Nina George «Τα φώτα του νότου» (μτφρ. Όλγα Γκαρτζονίκα), που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος.

Επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

 

Η Υπεραστική Βιβλιοθήκη του Φρανσίς Μεριέν

Το φθινόπωρο του 1968, έξι μήνες από το πινκ πινκ στο κεφάλι του Φρανσίς, το camionnette Λουί ο Γ' απέκτησε δύο αδερφούς. Τον Λουί Δ' και τον Λουί Ε'. Επρόκειτο για δύο ακόμη μπλε ημιφορτηγά Ντεσεβό AZU. Και τα δύο είχαν στις ανοιχτογάλανες πόρτες τους τον λογότυπο που είχε σχεδιάσει η μαντάμ Κολέτ Μπριγιάν.

Η «Υπεραστική Βιβλιοθήκη Φιλί – Δανεισμοί και Παραγγελίες Λογοτεχνικών Βιβλίων», που πήρε το όνομά της από τη μαχητική Φιλί που αγαπούσε τη λογοτεχνία και την ελευθερία, θα έκανε στάση το μεσημέρι στις πιο μεγάλες κωμοπόλεις, κατά τις μέρες της λαϊκής αγοράς: την Πέμπτη στη Νιόνς, την Τετάρτη στο Μπουί λε Μπαρονί, την Παρασκευή στο Μιραμπέλ, το Σάββατο στο Σοζέτ, την Κυριακή στο Τολινιάν. Τα απογεύματα και τις άλλες μέρες αναχωρούσε για τα απομακρυσμένα χωριά και τις fermes, τις φάρμες, προκειμένου να δανείζει βιβλία από πόρτα σε πόρτα και να παραλαμβάνει τα δανεισμένα.

Ο Φρανσίς προωθούσε τις παραγγελίες και τις αγορές στον βιβλιοπώλη Μουσιμάν στη Νιόνς και μοιραζόταν μαζί του την προμήθεια. Ως αντάλλαγμα, ο βιβλιοπώλης παράγγελνε στους εκδοτικούς οίκους τα αντίτυπα για τη βιβλιοθήκη σε χαμηλή τιμή. Οι δυο τους έδιναν με τη σειρά τους το έξι τοις εκατό των εσόδων από τις πωλήσεις στο ταμείο κοινωνικής πρόνοιας των συγγραφέων.

Όταν οι άνθρωποι χρειάζονταν βιβλία, αλλά δεν είχαν να τα πληρώσουν, όταν η κοντινότερη βιβλιοθήκη ήταν στο Μοντελιμάρ, όπου δεν πήγαινε ποτέ κανένας – πού το κακό να τα μοιράζονται όλοι εδώ, μεταξύ τους, πληρώνοντας μονάχα μερικές πενταροδεκάρες, ένα μικρό ποσό για τον δανεισμό των βιβλίων;

Η «Υπεραστική Βιβλιοθήκη» του Φρανσίς Μεριέν: Κάτι τόσο παράξενο, ανήκουστο και εκπληκτικό είχε να συμβεί στην κοιλάδα μεταξύ των τεσσάρων βουνών πάρα πολύ καιρό, λίγο πολύ από τη μέρα που γεννήθηκε η Όλγα, το πεντάποδο σκυλί. Αν ο Φρανσίς άνοιγε κατάστημα με καμηλοπαρδάλεις, δεν θα ήταν περισσότερο παράξενο.

Όταν ο Φρανσίς απευθύνθηκε στους δημάρχους των μικρών αυτών χωριών αντιμετώπισε μια γερή δόση επαρχιώτικης, πώς να το πούμε... επιφύλαξης. Οι ιθύνοντες –που ήταν συνήθως ο μοναδικός φούρναρης, ο μοναδικός τυροκόμος ή ο μοναδικός σιδεράς του τόπου και είχαν ενσωματώσει το γραφείο του δημάρχου αντιστοίχως στο αρτοποιείο, στην προθήκη των τυριών ή στο σελοποιείο και το είχαν μαρκάρει με τη γαλλική σημαία– παρέμεναν δύσπιστοι…

ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/

 

«Έφυγε» ο Βασίλης Αλεξάκης

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο πολυβραβευμένος συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης προκαλώντας θλίψη τον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ο σπουδαίος συγγραφέας πέθανε στο σπίτι του ενώ αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα υγείας, κυρίως αναπνευστικά.

Ο Βασίλης Αλεξάκης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 12 Δεκεμβρίου 1943.

Έγραφε στα ελληνικά και τα γαλλικά. Τα έργα του αντλούν και από τους δύο πολιτισμούς και είναι μεστά μιας λεπτής ειρωνείας. Η τεχνοτροπία του προσφέρει στον αναγνώστη μια οικεία και προσωπική προοπτική των ιστοριών του…

Το πρώτο έργο του που γράφτηκε στη μητρική του γλώσσα, είναι το "Τάλγκο", κυκλοφόρησε το 1982 και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να σημειώνει επιτυχία….

Ως πεζογράφος έχει τιμηθεί στη Γαλλία με τα βραβεία Αλμπέρ Καμύ, Αλεξάντρ Βαιλάτ, Σαρλ Εσμπραγιά, Medicis (το 1995, για το βιβλίο του "Η μητρική γλώσσα"), καθώς και με το Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας (το 2007, για το βιβλίο του "μ.Χ."). 

Έργα του έχουν εκδοθεί, εκτός από τη Γαλλία, όπου κυκλοφορούν ταυτόχρονα σχεδόν με την Ελλάδα, στη Γερμανία, την Ισπανία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Ρωσία, την Τουρκία, την Αργεντική, τις ΗΠΑ και το Ισραήλ…

Το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το τμήμα Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.(https://www.enikos.gr/)

 

"Τότε πήγα στο σαλόνι και άνοιξα τον τουριστικό οδηγό. Διάβασα ότι στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα που στέγαζε την Πυθία ήταν χαραγμένα γνωμικά των επτά σοφών, το "γνώθι σ’ αυτόν", "το μηδέν άγαν", κι ότι ανάμεσά τους υπήρχε ένα γράμμα μόνο του, ξεκάρφωτο, το κεφαλαίο Ε, που το νόημά του παραμένει άγνωστο. Έχει εμπνεύσει πολλές εικασίες, έλεγε ακόμη το κείμενο, αλλά καμία δεν κρίνεται πειστική. Η ανακάλυψη αυτή με χαροποίησε, κι ίσως επειδή αισθανόμουν ότι την όφειλα στον υδραυλικό, έπαψα να του γκρινιάζω και δεν διαμαρτυρήθηκα όταν έσπασε με μια αδέξια κίνηση τα δύο ποτήρια που στέγνωναν στον νεροχύτη. Το αίνιγμα του Ε μου έφερε στον νου τα προβλήματα που θέτουν τα σταυρόλεξα. "Είναι οπωσδήποτε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα, αφού δεν είναι δεδομένος ούτε ο ορισμός της λέξης, ούτε ο αριθμός των γραμμάτων που την αποτελούν".
- Βρες μου μια λέξη που ν' αρχίζει από έψιλον, είπα στη Βαγγελιώ όταν επέστρεψε, κατά τη μία το πρωί.
- Εντελώς, είπε…»

(Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «ΜΗΤΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ» με ηρωίδα την ίδια τη γλώσσα, ένα ταξίδι μαθητείας για τον έρωτα, την πατρίδα και τον θάνατο, μια στοχαστική περιδιάβαση στην ιστορία και στον πολιτισμό…)

Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ !

Κάλαντα των Φώτων

 

Φώτα, φως άγιας γιορτής 

γύρω λαμπυρίζει.

Άγιος Γιάννης Bαφτιστής 

το Xριστό βαφτίζει. 

 

Σήμερα μες στο νερό, 

θάλασσα, ποτάμι, 

ρίχνουν το χρυσό σταυρό, 

τ’ άγιασμα να κάμει. 

 

Σ’ όλα τα νερά αγιασμός 

και σε μας ο φωτισμός. 

Στου σπιτιού μας τη μεριά 

πάμε μ’ αναφτά κεριά.