Ο άνθρωπος μπορεί να καταστρέφεται, ποτέ όμως δε νικιέται...

(Η κλασσική λογοτεχνία είναι πάντα επίκαιρη!)
O Σαντιάγκο, ένας γέρος ψαράς μοναχικός, θα δώσει τη μεγαλύτερη κι ίσως την τελευταία μάχη του με το μεγάλο ξιφία στα βαθιά νερά. Θα χρησιμοποιήσει τη μαστοριά, το μυαλό και την τέχνη. Τρεις μέρες θα κρατήσει η μάχη κι ο Σαντιάγκο θα νικήσει. Όταν μπαίνει στο λιμάνι, αργά την τρίτη νύχτα, δίπλα στο βαρκάκι πλέει μονάχα το άσπρο κόκκαλο από το τεράστιο ψάρι που καταβρόχθισαν στη διαδρομή τους οι καρχαρίες..

"Του GOOGLE η μάνα κάθεται!”

Της Κατερίνας Μανανεδάκη 
Εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ 

 Γράφει ο Κώστας Θερμογιάννης 

 Ένα ευχάριστο βιβλίο το οποίο όμως πρέπει να το διαβάσει κανείς με μεγάλη προσοχή, αναλόγως βέβαια… το ποιόν του!
Αν είστε κυρία έγγαμη με παιδιά, τότε ίσως μέσα στις σελίδες της ιστορίας της Κατερίνας Μανανεδάκη να βρείτε πολλά κοινά σημεία με τον εαυτό σας. Ενδεχομένως ανησυχητικά πολλά!
Μια μάνα που προσπαθεί να φέρει βόλτα τη δουλειά της, το σπίτι της, τα παιδιά της, μια γυναίκα που αναζητά τον ρομαντικό άντρα που χάθηκε κάπου μέσα στα χρόνια που πέρασαν αλλά και την αυτοπεποίθησή της, ένας άνθρωπος που προσπαθεί να συμβαδίσει με την εποχή του και τις τεχνολογικές εξελίξεις… δεν είναι κάτι ασυνήθιστο και η συγγραφέας την έχει περιγράψει με εξαιρετική μαεστρία.
Αν, απ’ την άλλη είστε γυναίκα χωρίς παιδιά, σκυλιά, άντρα και ό,τι άλλο τέλος πάντων θέλετε να συνοδεύει τη ζωή σας, δεν είναι απαραίτητο πως θα δείτε το μέλλον σας στις γραμμές αυτού του βιβλίου! Τα όνειρα πραγματοποιούνται όταν δουλεύουμε σκληρά γι’ αυτά… και μην ξεχνάτε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

Θαλασσινή πανσέληνος

 Θαλασσινή πανσέληνος λούζεσαι μέσα στα μάτια μου… 
Μυρωμένα δέντρα η αύρα σου, γαλάζιο φως στη σιωπή μου, 
Πόσο μαγική είναι η ζωή…
      
Αυτή η φύση σου ανήκει ολόκληρη. Αυτό το φεγγάρι είναι δικό σου! Θαλασσινή φωτισμένη πανσέληνος μιλάς στη δική μου γλώσσα. Σωπαίνεις. Σωπαίνω. Η συνομιλία μας καταγράφεται. Σοφή στιγμή στην αιωνιότητα.       

Γλυκό παιχνίδι κάνεις με όλες τις αισθήσεις. Τρυφερά αγγίζεις. 
Ξαπλώνω πάνω στο μεταξωτό σου σεντόνι. Μυρίζω το άρωμα του καλοκαιριού…βλέπω. Δεν πιστεύουν τα μάτια μου... φρέσκος αέρας στο πρόσωπό μου.      

Σκέφτομαι καθαρά. Με ταξιδεύεις…Είμαι μια νότα μαγεμένη. Λιβάδια κυμάτων, σπαρμένα με όνειρα… γεννούν πόθους. Όνειρα γλυκά της νύχτας ξεκουράζονται στο μαξιλάρι μου. 

Θάλασσα...

Σχολιάζει η Μαρία Κρόντη   

Η θάλασσα είναι σαν την αγκαλιά της μάνας. Πληθωρική , γλυκιά, λυτρωτική. Ξεχνάς τον πόνο, ελευθερώνεσαι, ταξιδεύεις…Κάθε μέρα βυθίζεσαι μέσα στη μαγεία της. Θεά!    Ζωγραφιά το μπλε μπροστά στα μάτια μου. Λαμπύρισμα μέσα στην ψυχή μου. Δέηση…  
Ξεγλιστρώντας από την καθημερινή συνήθεια αυτού του κόσμου, ήσυχα…πρωί- πρωί,  με τη δροσιά,  σε συναντώ να πούμε τα μυστικά μας. Φίλτρο μαγικό το κύμα σου, πάνω μου. Ξύπνημα γέλιου. Αισιοδοξία, θετική σκέψη! Κάτι γαληνεύεις μέσα μου…   
Ο ποιητής είπε: «Θεέ μου πόσο μπλε ξοδεύεις για να μη σε βλέπουμε.» Σκέφτομαι: άλλο τόσο μπλε ξόδεψε να φτιάξει τη θάλασσα, για να τον βλέπουμε καθαρά, να είμαστε πιο γαλήνιοι.   
Κουβεντιάζω μαζί της. Στη γλώσσα της σιωπής…Τα ‘χω χαμένα. Πλανεύτρα, μάγισσα, αρχόντισσα, μυθική, ζωοδότρα…   
Έφεξε. Ένας γλάρος πέρασε χαμηλά στην πόρτα, μου φώναξε. Πάω να τον συναντήσω…Ένα όνειρο είναι η ζωή, ένα όμορφο όνειρο…   
Ξέρεις να τη ζεις; Μου φωνάζει. Μου γνέφει… με τους γλάρους της. Τα παιδιά της…Οικείες φωνές…αδέρφια…καθάριες φωνές, όπως τα κύματα.

Βία και Ισλάμ

Είναι η µισαλλοδοξία και η µη ανοχή προς την ετερότητα εγγενείς στο Ισλάµ και στο ιδρυτικό του κείµενο, το Κοράνιο; 

Το νέο βιβλίο του Άραβα ποιητή Άδωνι 

 Είναι γνωστά τα παραδείγµατα αυταρχικών καθεστώτων του αραβικού κόσµου που τα χαρακτηρίζει η απόλυτη περιφρόνηση προς τα ατοµικά και κοινωνικά δικαιώµατα των πολιτών, καθώς και η χωρίς ενδοιασµούς προσφυγή σε κατασταλτικές µεθόδους, συχνά ακραίες.
Σήµερα το ISIS επιδίδεται σε θηριωδίες που συχνά ξεπερνούν ακόµα και την πιο νοσηρή φαντασία.
Πού µπορεί να αποδοθεί αυτό το πρωτοφανές κύµα βίας και αγριότητας;
Σε ποιον βαθµό οι ρίζες παρόµοιων φαινοµένων και πρακτικών βρίσκονται στα ίδια τα θεµέλια του Ισλάµ, στο ιδρυτικό του κείµενο, το Κοράνιο;
Είναι η µισαλλοδοξία και η µη ανοχή προς την ετερότητα εγγενείς στο Ισλάµ;
Πώς συνδέονται όλα αυτά µε τη µακραίωνη ιστορία αλλά και µε τη λογοτεχνία –και ειδικότερα την ποίηση– του αραβικού κόσµου;
Σε ποιον βαθµό ορισµένες ακραίες θέσεις του παραδοσιακού Ισλάµ απέναντι στην ετεροδοξία αλλά και απέναντι στις γυναίκες έχουν όχι µόνο θρησκευτικές, αλλά και ψυχαναλυτικές ρίζες;