Οδυσ. Ελύτης: Πορεία προς το Μέτωπο

 Η 28η Οκτωβρίου 1940 υπήρξε ένα γεγονός καθοριστικό για την ποίηση του Οδυσσέα Ελύτη. Ο ίδιος κατατάχθηκε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη Διοίκηση του Στρατηγείου Α΄ Σώματος Στρατού. Λίγους μήνες αργότερα, στις 13 Φεβρουαρίου 1941,τον μετέθεσαν στην πρώτη γραμμή.

 «…Δώδεκα μέρες κιόλας είχαμε μεις πιο πίσω, στα χωριά. Κι απάνω που συνήθιζε τ’ αυτί μας πάλι στα γλυκά τριξίματα της γης, και δειλά συλλαβίζαμε το γάβγισμα του σκύλου ή τον αχό της μακρινής καμπάνας, να που ήταν ανάγκη, λέει, να γυρίσουμε με στο μόνο αχολόι που ξέραμε: στο αργό και στο βαρύ των κανονιών, στο ξερό και στο γρήγορο των πολυβόλων.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα, ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδιοι τυφλοί. Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, όπου, φορές, εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, μία – μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα, σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε  δρόμο, πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αεροπλάνα. Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, κι όπως το’ χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα ξημέρωνε το φως….» 

 ΠΗΓΗ: https://atexnos.gr/

Ισραήλ - Παλαιστίνη

«Πώς να δώσουμε τέλος στον πόλεμο του 1948»

 Τάνυα Ράινχατ – Εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ

 

Ενα από τα πιο επίκαιρα βιβλία που μπορεί να αναζητήσει κανείς για να κατανοήσει την έκρυθμη κατάσταση στη Γάζα, είναι αυτό της Τάνυα Ράινχαρτ Ισραήλ-Παλαιστίνη. Πώς να δώσουμε τέλος στον πόλεμο του 1948. Όπως σημειώνει ο Έντουαρντ Σαϊντ (Παλαιστίνιος-Αμερικανός ακαδημαϊκός, κριτικός λογοτεχνίας και πολιτικός ακτιβιστής), η Ράινχαρτ κάνει μια εις βάθος ανάλυση της ισραηλοπαλαιστινιακής διένεξης. Αναζητά τα αίτια της διαμάχης, αποδεικνύει ότι το Ισραήλ υπονομεύει με τις ενέργειές του τη Συμφωνία του Όσλο του 1993 και συνδέει την τρέχουσα κατάσταση με το κυνήγι μαγισσών που έχουν εξαπολύσει οι ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας.

Από την μεριά του ο γνωστός αιρετικός στοχαστής Νόαμ Τσόμσκυ σημειώνει: «H ενημερωτική και καυστική ανάλυση της Tάνυα Pάινχαρτ δε θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη. Πρέπει να τη διαβάσουν όλοι με προσοχή και να τη λάβουν σοβαρά υπόψη». Σύμφωνα με την ανάλυση της Ράινχαρτ, οι Παλαιστίνιοι αρκετές φορές εξαπατήθηκαν και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ακόμη και με τη συνέργεια της ίδιας τους της Αρχής». Το βιβλίο είναι γραμμένο με αγωνία για την κρισιμότητα της κατάστασης και συνάμα με μοναδική ακρίβεια.

ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/

Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023

 Το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023 απονεμήθηκε, όπως ανακοίνωσε  η Σουηδική Ακαδημία, στον Νορβηγό  συγγραφέα Γιον Φόσε.

 Έναν χρόνο μετά τη βράβευση της Γαλλίδας πεζογράφου Ανί Ερνώ, η Σουηδική Ακαδημία αποφάσισε να βραβεύσει τον Γιον Φόσε «για το θάρρος και την κλινική οξύνοια με την οποία αποκαλύπτει τις ρίζες, τις αποξενώσεις και τους συλλογικούς περιορισμούς της προσωπικής μνήμης». 

O γενικός γραμματέας της Σουηδικής Ακαδημίας σημείωσε χαρακτηριστικά για τον Νορβηγό συγγραφέα Γιον Φόσε ότι ξεχωρίζει «για τα καινοτόμα θεατρικά και πεζογραφικά του έργα που δίνουν φωνή στα ανείπωτα».

Ποιος είναι

Ο Jon Fosse (Γιον Φόσε) γεννήθηκε το 1959 στο Haugesund της Νορβηγίας και από τα μέσα της δεκαετίας του '70 ζει στο Bergen. Σπούδασε συγκριτική λογοτεχνία και δίδαξε στην Ακαδημία Δημιουργικής Γραφής στο Hordaland. Το 1983 εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα Κόκκινο, μαύρο το οποίο ακολούθησαν πληθώρα άλλων μυθιστορημάτων, ποιητικών συλλογών, δοκιμίων και παιδικών βιβλίων.

Το 1994 έγραψε το πρώτο του θεατρικό έργο Και δε θα χωρίσουμε ποτέ, που ανέβηκε στην Εθνική Σκηνή του Bergen. Ακολούθησαν τα: Κάποιος θα έρθει, Το παιδί, Το όνομα, για το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο 'Ιψεν, Η νύχτα τραγουδά τα τραγούδια της, Όνειρο φθινοπώρου, Μια μέρα καλοκαιριού, Παραλλαγές θανάτου, Χειμώνας, Τόσο όμορφα, Κορίτσι στον καναπέ και πολλά άλλα.

Τον Αύγουστο του 2000 του απονεμήθηκε το Θεατρικό Βραβείο του Βορρά και τον Δεκέμβριο του 2003 χρίστηκε Ιππότης της Γαλλικής Λεγεώνας της Τιμής.

ΠΗΓΗ:  https://bookpress.gr/

Έλληνες ...αναγνώστες;

Το 35% δε διαβάζει ένα βιβλίο σε ολόκληρο χρόνο!

Τα βιβλία δε βρίσκονται στις προτιμήσεις των Ελλήνων. Ποιες είναι οι προτιμήσεις των αναγνωστών και σε ποιο βαθμό επηρέασε η πανδημία το αναγνωστικό κοινό;

 
Ο κ. Ζάννος, πρόεδρος του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου, δήλωσε ότι από όλους τους ανθρώπους στην Ελλάδα, το 35% δεν διαβάζει κανένα βιβλίο σε έναν ολόκληρο χρόνο. Ένα άλλο 34% των ανθρώπων διαβάζει από ένα έως τέσσερα βιβλία. Και μόνο το 31% των ανθρώπων διαβάζει περισσότερα από πέντε βιβλία το χρόνο.

Οι  Έλληνες δεν αγαπούν τα βιβλία, καθώς το 35% δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο το χρόνο, όπως προκύπτει από τα ευρήματα έρευνας , που παρουσίασε ο  κ. Ζάννος, στο πλαίσιο της 19ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης (ΔΕΒΘ)

«Το 35% του ελληνικού πληθυσμού δεν διαβάζει ούτε ένα βιβλίο το χρόνο. Οι μέτριοι αναγνώστες, που διαβάζουν από ένα έως 4 βιβλία το χρόνο ανέρχονται σε ποσοστό 34%, ενώ μόνο το 31% του πληθυσμού διαβάζει πάνω από πέντε βιβλία ετησίως» είπε χαρακτηριστικά

Οι προτιμήσεις των αναγνωστών 

Από ό,τι καθίσταται σαφές από την παραπάνω έρευνα η καλύτερη διαφήμιση για την επιλογή ενός βιβλίου είναι «η μέθοδος στόμα με στόμα».
«Το 50% των αναγνωστών δήλωσαν ότι πληροφορούνται το πώς θα διαλέξουν ένα συγκεκριμένο βιβλίο από φίλους και γνωστούς και μάλιστα, στις ηλικίες 16-24 το ποσοστό αυτό αυξάνεται ακόμη περισσότερο και φτάνει το 64%» είπε ο κ. Ζάννος και συμπλήρωσε πως δεύτερη πηγή πληροφόρησης για τους Έλληνες αναγνώστες αποτελούν τα βιβλιοπωλεία.

«Αυτό που λογικά άλλαξε σε σχέση με προηγούμενη έρευνα του 2011, είναι ότι πλέον στις πηγές πληροφόρησης εντάσσεται σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα» κατέληξε.

Ο κ. Ζάννος, παρότρυνε τους γονείς  να φροντίζουν από νωρίς να φέρουν τα παιδιά τους κοντά με το βιβλίο κι αυτό διότι από την έρευνα τεκμηριώνεται ότι κύριοι παράγοντες για να διαβάζει ένας άνθρωπος, είναι να έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον όπου υπάρχουν βιβλία.

ΠΗΓΗ: https://www.lavart.gr/

Μαθήματα ζωής από έναν γλάρο

Richard Bach: «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον»

Εκδόσεις  ΔΙΟΠΤΡΑ

 

Οι πιο πολλοί γλάροι το μόνο που μπαίνουν στον κόπο να μάθουν είναι οι βασικές αρχές της πτήσης – δηλαδή πώς να πετούν για να φτάσουν από την ακροθαλασσιά στην τροφή τους και πάλι πίσω.

Γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Όμως, για τούτον εδώ τον γλάρο, μετρούσε πολύ περισσότερο η χαρά τού να πετάει. Πάνω από καθετί άλλο, ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον ο Γλάρος λάτρευε το πέταγμα…

Δεν ήξερε το γιατί, λόγου χάρη, αλλά, όταν πετούσε πάνω από το νερό σε ύψος μικρότερο από το μισό άνοιγμα των φτερών του, μπορούσε κι έμενε πιο πολύ στον αέρα και μάλιστα με λιγότερη προσπάθεια. Οι πτήσεις του δεν κατέληγαν στο συνηθισμένο πλατσούρισμα των ποδιών στη θάλασσα, αλλά σ’ ένα μακρύ, επίπεδο αφρισμένο αυλάκι, έτσι όπως άγγιζε την επιφάνεια με τα πόδια σφιχτά κολλημένα στο σώμα του…

«Γιατί, Ίωνα, γιατί;» τον ρώτησε μια φορά η μητέρα του. «Γιατί δεν μπορείς, Ιωνάθαν, να είσαι κι εσύ σαν όλα τ’ άλλα γλαροπούλια; Γιατί δεν αφήνεις τα χαμηλά πετάγματα για τους πελεκάνους και τα αλμπατρός; Γιατί δεν τρως; Φτερό και κόκαλο είσαι, γιόκα μου!»

«Δεν με νοιάζει αν είμαι φτερό και κόκαλο, μάνα. Το μόνο που θέλω είναι να μάθω τι μπορώ και τι δεν μπορώ να κάνω στον αέρα – αυτό και τίποτε άλλο. Το μόνο που θέλω είναι να μάθω».

 

Έτσι ξεκινάει η ιστορία του Γλάρου Ιωνάθαν Λίβινγκστον. Ενός γλάρου που έμελλε να γίνει σύμβολο και που τον συνοδεύει μια λέξη: «Πέτα!»

Το πρότυπο των περιπετειών του Ιωνάθαν αποτελεί το προσχέδιο κάθε πετυχημένης ζωής. Πιστεύω ότι ο δρόμος όσων τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι είναι ο δικός του δρόμος: το να βρούμε, δηλαδή, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από καθετί άλλο στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, επιμονή και ακλόνητη αποφασιστικότητα.

ΠΗΓΗ: Εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ