Γιάννης ο Ευλογημένος!
ΤΟΥ ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
O Άγιος Βασίλης, σαν περάσανε τα Χριστούγεννα, πήρε το ραβδί του και γύρισε σ όλα τα χωριά, να δει ποιός θα τόνε γιορτάσει με καθαρή καρδιά. Πέρασε από λογιών-λογιών πολιτείες κι από κεφαλοχώρια, μα σ’ όποια πόρτα κι αν χτύπησε δεν τ’ ανοίξανε, επειδή τον πήρανε για διακονιάρη. Κι έφευγε πικραμένος, γιατί ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από τους ανθρώπους, μα ένοιωθε το πόσο θα πονούσε η καρδιά κανενός φτωχού από την απονιά που του δείξανε κείνοι οι άνθρωποι.
Μια μέρα έφευγε από ένα τέτοιο άσπλαχνο χωριό, και πέρασε από το νεκροταφείο, κι είδε τα κιβούρια πως ήτανε ρημαγμένα, οι ταφόπετρες σπασμένες κι αναποδογυρισμένες, και τα νιόσκαφτα μνήματα ήτανε σκαλισμένα από τα τσακάλια. Σαν άγιος που ήτανε άκουσε πως μιλούσανε οι πεθαμένοι και λέγανε: «Τον καιρό που είμαστε στον απάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι αφήσαμε πίσω μας παιδιά κ εγγόνια να μας ανάβουνε κανένα κερί, να μας καίγουνε λίγο λιβάνι μα δεν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπά στο κεφάλι μας να μας διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρά σαν να μην αφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ο άγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κι είπε: «Τούτοι οι χωριάτες ούτε σε ζωντανό δε δίνουνε βοήθεια, ούτε σε πεθαμένον », και βγήκε από το νεκροταφείο, και περπατούσε ολομόναχος μέσα στα παγωμένα χιόνια..
Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
«Καλήν εσπέραν άρχοντες κι αν είναι ιορισμός σας
Χριστού τη Θεία γέννηση να πω στ’ αρχοντικό σας:
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βυθλεέμ τη πόλει,
Οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρετ΄η φύσις όλη
Εν τω σπηλαίω τίκτεται, εν φάτνη των αλόγων
Ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων…
Χρόνια πολλά ευχόμαστε στην οικογένειά σας,
Και του Χριστού η γέννησις να ΄ναι βοήθειά σας»
[Κάλαντα Κέρκυρας]
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Απόψεις ενός κλόουν
Της Σώτης Τριανταφύλλου
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι ότι η συμπεριφορά των Γερμανών πολιτών έναντι της Ελλάδας και της ευρωπαϊκής ιδέας οφείλεται στο ότι η γενιά του πολέμου έχει φύγει από τη ζωή μαζί τις τύψεις της. Οι τύψεις τιθάσευαν τον εθνικό χαρακτήρα που υπέθαλψε ολοκληρωτικά καθεστώτα, γενοκτονίες και πολέμους• συγκρατούσαν το πάθος των Γερμανών για ανωτερότητα.
Η Trümmerliteratur –η λογοτεχνία των ερειπίων και, κατ’ επέκταση, του Ολοκαυτώματος- παρότι εξέφραζε βαθύ πόνο, έκαναν τον γερμανικό κόσμο καλύτερο: έδειχναν μιαν αυτεπίγνωση που λείπει τόσο από τον έξαλλο όχλο, όσο κι από τον μικροαστό φορολογούμενο τον επιρρεπή σε οχλοποίηση. Και συχνά κατέληγαν στη συνολική απόρριψη του τευτονικού ήθους – κεντρικό γνώρισμα του λογοτεχνικού έργου του Τόμας Μπέρχαρτ και του κινηματογραφικού του Μίκαελ Χάνεκε. (Αμφότεροι «μισούν» την Αυστρία, καταγγέλλουν τα γερμανόφωνα πλήθη...)
Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι ότι η συμπεριφορά των Γερμανών πολιτών έναντι της Ελλάδας και της ευρωπαϊκής ιδέας οφείλεται στο ότι η γενιά του πολέμου έχει φύγει από τη ζωή μαζί τις τύψεις της. Οι τύψεις τιθάσευαν τον εθνικό χαρακτήρα που υπέθαλψε ολοκληρωτικά καθεστώτα, γενοκτονίες και πολέμους• συγκρατούσαν το πάθος των Γερμανών για ανωτερότητα.
Η Trümmerliteratur –η λογοτεχνία των ερειπίων και, κατ’ επέκταση, του Ολοκαυτώματος- παρότι εξέφραζε βαθύ πόνο, έκαναν τον γερμανικό κόσμο καλύτερο: έδειχναν μιαν αυτεπίγνωση που λείπει τόσο από τον έξαλλο όχλο, όσο κι από τον μικροαστό φορολογούμενο τον επιρρεπή σε οχλοποίηση. Και συχνά κατέληγαν στη συνολική απόρριψη του τευτονικού ήθους – κεντρικό γνώρισμα του λογοτεχνικού έργου του Τόμας Μπέρχαρτ και του κινηματογραφικού του Μίκαελ Χάνεκε. (Αμφότεροι «μισούν» την Αυστρία, καταγγέλλουν τα γερμανόφωνα πλήθη...)
Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011
Είναι κάπου αλλού η γιορτή
Θεσσαλονίκη, Αμπελόκηποι, δεκαετία του ’80. Οι Δυτικές, οι λαϊκές συνοικίες. Τέσσερις νέοι αναζητούν τον δρόμο τους στη ζωή, μα βλέπουν πως «πάντα κάπου αλλού είναι η γιορτή». Εκεί που δεν έτυχε να γεννηθούν οι ίδιοι: στις λαμπερές λεωφόρους! Πέρα από τον Βαρδάρη! Εκεί που έτυχε να γεννηθούν οι «άλλοι» και όπου οι νεαροί από τα υποβαθμισμένα προάστια πηγαίνουν να χαζέψουν την άλλη ζωή. Τη ζωή που δεν είναι η δική τους και όπου ένα ζευγάρι γυναικείες μπότες κοστίζει όσο το νοίκι μιας οικογένειας…
O Xρήστος Χαρτοματσίδης, με λεπτή ειρωνεία και οξύ χιούμορ, ανατέμνει την ηθογραφία μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων που είναι (ή αισθάνονται ότι είναι) «καταδικασμένοι» από ολόκληρη την κοινωνία. Η υπόγεια οργή που βασανίζει τους ήρωες για τη ζωή των βολεμένων, το μάταιο όνειρο «να φτάσουν κάπου», και ακόμα η αδήριτη ανάγκη να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο την ίδια τους τη ζωή, αλλά και των συντρόφων τους, ως άλλοι Ρομπέν των Δασών ή Τσε, αναδύεται σε αυτό το μυθιστόρημα με έναν συναρπαστικό ρεαλισμό.
O Xρήστος Χαρτοματσίδης, με λεπτή ειρωνεία και οξύ χιούμορ, ανατέμνει την ηθογραφία μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων που είναι (ή αισθάνονται ότι είναι) «καταδικασμένοι» από ολόκληρη την κοινωνία. Η υπόγεια οργή που βασανίζει τους ήρωες για τη ζωή των βολεμένων, το μάταιο όνειρο «να φτάσουν κάπου», και ακόμα η αδήριτη ανάγκη να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο την ίδια τους τη ζωή, αλλά και των συντρόφων τους, ως άλλοι Ρομπέν των Δασών ή Τσε, αναδύεται σε αυτό το μυθιστόρημα με έναν συναρπαστικό ρεαλισμό.
Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011
Αν οι πολιτικοί διάβαζαν
τον Οδυσσέα Ελύτη
Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ(enet)
Εκπνέει το 2011, που είναι «Ετος Οδυσσέα Ελύτη», και δεν έγινε τίποτε απολύτως από την πλευρά της πολιτείας για να τιμηθεί ο μεγάλος μας ποιητής και προπαντός για να θυμηθούμε, αυτές τις μαύρες ώρες που περνάει ο τόπος, τον προφητικό και συνάμα παρήγορο λόγο του.
Μήπως η αιτία που δεν έγινε τίποτε είναι η οικονομική κρίση; Και να μην υπήρχε, πάλι δεν θα γινόταν τίποτε αξιόλογο, όπως δεν έγινε όταν ο Ελύτης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1979. Θυμάμαι ότι τότε ο βουλευτής Φοίβος Ιωαννίδης είχε προτείνει να καλέσει η Βουλή τον Ελύτη να μιλήσει στην Ολομέλεια. Η πρόταση έπεσε στο κενό της αδιαφορίας και της αμάθειας. Τι θα μπορούσε να πει ένας ποιητής στους πολιτικούς; Απάντηση: Οσα έλεγαν οι μαντινάδες στον Ελευθέριο Βενιζέλο που και τις τραγουδούσε.
Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ(enet)
Εκπνέει το 2011, που είναι «Ετος Οδυσσέα Ελύτη», και δεν έγινε τίποτε απολύτως από την πλευρά της πολιτείας για να τιμηθεί ο μεγάλος μας ποιητής και προπαντός για να θυμηθούμε, αυτές τις μαύρες ώρες που περνάει ο τόπος, τον προφητικό και συνάμα παρήγορο λόγο του.
Μήπως η αιτία που δεν έγινε τίποτε είναι η οικονομική κρίση; Και να μην υπήρχε, πάλι δεν θα γινόταν τίποτε αξιόλογο, όπως δεν έγινε όταν ο Ελύτης τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1979. Θυμάμαι ότι τότε ο βουλευτής Φοίβος Ιωαννίδης είχε προτείνει να καλέσει η Βουλή τον Ελύτη να μιλήσει στην Ολομέλεια. Η πρόταση έπεσε στο κενό της αδιαφορίας και της αμάθειας. Τι θα μπορούσε να πει ένας ποιητής στους πολιτικούς; Απάντηση: Οσα έλεγαν οι μαντινάδες στον Ελευθέριο Βενιζέλο που και τις τραγουδούσε.
Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Βραβείο Αναγνωστών 2011
Νικητής το «Ανεμώλια»
του Ισίδωρου Ζουργού
Tο Βραβείο Αναγνωστών 2011 απονέμεται στο βιβλίο «Aνεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού (Εκδόσεις Πατάκη). Είναι το μυθιστόρημα που υποστήριξαν ένθερμα τόσο οι 40 Λέσχες Ανάγνωσης ανά την Ελλάδα, που συμμετείχαν φέτος, όσο και το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που έλαβε μέρος στη φετινή ψηφοφορία (2.569 ψήφοι).
Το μυθιστόρημα «Ανεμώλια» αποτελεί το έκτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα (γεν. 1964). Πρόκειται για ένα οδοιπορικό πέντε φίλων με ιστιοπλοϊκό σκάφος, οι οποίοι αναζητούν τη διάσταση της πραγματικότητας μέσα από το βλέμμα των 45 χρόνων τους, τη συναισθηματική αναμόχλευση που τους δημιουργεί το παρελθόν, την επιθυμία της χαράς σήμερα και τη ζεστασιά της συντροφικότητας.
Στην «κούρσα» της τελικής βαθμολογίας τερμάτισαν επίσης: δεύτερο το βιβλίο «Τα σακιά» της Ιωάννας Καρυστιάνη (Εκδόσεις Καστανιώτη) και τρίτο το βιβλίο «Για μια χούφτα βινύλια» της Χίλντας Παπαδημητρίου (εκδ.ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
του Ισίδωρου Ζουργού
Tο Βραβείο Αναγνωστών 2011 απονέμεται στο βιβλίο «Aνεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού (Εκδόσεις Πατάκη). Είναι το μυθιστόρημα που υποστήριξαν ένθερμα τόσο οι 40 Λέσχες Ανάγνωσης ανά την Ελλάδα, που συμμετείχαν φέτος, όσο και το ευρύτερο αναγνωστικό κοινό που έλαβε μέρος στη φετινή ψηφοφορία (2.569 ψήφοι).
Το μυθιστόρημα «Ανεμώλια» αποτελεί το έκτο βιβλίο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα (γεν. 1964). Πρόκειται για ένα οδοιπορικό πέντε φίλων με ιστιοπλοϊκό σκάφος, οι οποίοι αναζητούν τη διάσταση της πραγματικότητας μέσα από το βλέμμα των 45 χρόνων τους, τη συναισθηματική αναμόχλευση που τους δημιουργεί το παρελθόν, την επιθυμία της χαράς σήμερα και τη ζεστασιά της συντροφικότητας.
Στην «κούρσα» της τελικής βαθμολογίας τερμάτισαν επίσης: δεύτερο το βιβλίο «Τα σακιά» της Ιωάννας Καρυστιάνη (Εκδόσεις Καστανιώτη) και τρίτο το βιβλίο «Για μια χούφτα βινύλια» της Χίλντας Παπαδημητρίου (εκδ.ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)
1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών
Ένα διήμερο focus στη νέα γενιά Ελλήνων δημιουργών:
ΒΙΒΛΙΟ ● ΜΟΥΣΙΚΗ ● ΘΕΑΤΡΟ ● ΧΟΡΟΣ ● ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ● ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ● ΚΟΜΙΚΣ ● ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ● WORKSHOPS
Παρασκευή 9/12
Διάρκεια εκδηλώσεων 17:00 – 22:00
Θα ακολουθήσει Dj set party: με τους Snob (Δημήτρη Σωτάκη και Θανάση Χειμωνά)
Σάββατο 10/12
Διάρκεια εκδηλώσεων 11:00 – 22:00
Θα ακολουθήσει η βράβευση των τριών διακριθέντων νέων συγγραφέων
Χώρος: Ίδρυμα Μιχάλη Κακογιάννη (Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, τηλ.: 210 341 8550)
Αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων: http://www.ekebi.gr/appdata/usertexts/images/grfeio_typou/111129/progr.pdf
Όλες οι πληροφορίες για το Φεστιβάλ: http://www.festivalneonlogotechnon.gr/Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011
Υπάρχουν και καλά παιδιά
Βιβλία, συγγραφείς κι αναγνώσεις
Η κόρνα του ταξί με ξύπνησε από τις σκέψεις που έκανα, καθώς καθόμουν στον καναπέ. Άφησα το φλιτζάνι του καφέ στο τραπέζι και φόρεσα το παλτό. Με γρήγορα βήματα άνοιξα την πόρτα και πήγα προς την εξώπορτα. Στη μέση του δρόμου είχε σταματήσει ένα κίτρινο αυτοκίνητο. Ο οδηγός μου χαμογέλασε και αφού κάθισα καλά και ξεκινήσαμε, με ρώτησε ποιος είναι ο προορισμός. Όταν του απάντησα Αιγάλεω, τότε χαμογέλασε και μου είπε:
- Σας ευχαριστώ, κυρία Ζωρζ Σαρή.
Μετά την πρώτη έκπληξη μαζεύτηκα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Από τη μια μου άρεσε που με γνώρισε από την άλλη ήθελα να μάθω που θέλει να το πάει. Η όλη προδιάθεσή του δε μου φαινόταν άσχημη. Έπειτα και η εξωτερική του εμφάνιση έδειχνε άνθρωπο ήσυχο.
- Γράφετε κάτι καινούργιο; με ρώτησε περιμένοντας να του απαντήσω.
- Όχι , αποκρίθηκα, αλλά έχω κάτι στο μυαλό μου και μαζεύω πληροφορίες για εκείνη την εποχή που με ενδιαφέρει.
Η κόρνα του ταξί με ξύπνησε από τις σκέψεις που έκανα, καθώς καθόμουν στον καναπέ. Άφησα το φλιτζάνι του καφέ στο τραπέζι και φόρεσα το παλτό. Με γρήγορα βήματα άνοιξα την πόρτα και πήγα προς την εξώπορτα. Στη μέση του δρόμου είχε σταματήσει ένα κίτρινο αυτοκίνητο. Ο οδηγός μου χαμογέλασε και αφού κάθισα καλά και ξεκινήσαμε, με ρώτησε ποιος είναι ο προορισμός. Όταν του απάντησα Αιγάλεω, τότε χαμογέλασε και μου είπε:
- Σας ευχαριστώ, κυρία Ζωρζ Σαρή.
Μετά την πρώτη έκπληξη μαζεύτηκα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Από τη μια μου άρεσε που με γνώρισε από την άλλη ήθελα να μάθω που θέλει να το πάει. Η όλη προδιάθεσή του δε μου φαινόταν άσχημη. Έπειτα και η εξωτερική του εμφάνιση έδειχνε άνθρωπο ήσυχο.
- Γράφετε κάτι καινούργιο; με ρώτησε περιμένοντας να του απαντήσω.
- Όχι , αποκρίθηκα, αλλά έχω κάτι στο μυαλό μου και μαζεύω πληροφορίες για εκείνη την εποχή που με ενδιαφέρει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)