Hydra Book Club

Ένα απρόσμενο pop-up βιβλιοπωλείο στο νησί των συγγραφέων και των ποιητών

(Απόσπασμα από άρθρο του Χρήστου Παρίδη

για την ιστοσελίδα https://www.lifo.gr/ )

 Την απουσία βιβλιοπωλείου στην Ύδρα παρατήρησε ο Νεοϋορκέζος Τζος Χίκυ, διευθυντής των Διεθνών Εκδηλώσεων του Καρτιέ με έδρα του το Παρίσι, και αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί ξεκινώντας κάτι δικό του και αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί, να ξεκινήσει κάτι δικό του, ένα εντελώς προσωπικό πρότζεκτ, ιδρύοντας την εταιρεία πολιτισμού Applied Research, Hydra Summer Resident. 

Αυτή η πρωτοβουλία έδωσε με τη σειρά της αφορμή να προχωρήσει στη δημιουργία της Λέσχης Βιβλίου Ύδρας, το Hydra Book Club, μιας έκθεσης βιβλίων που συνδέονται άμεσα με την Ύδρα και γράφτηκαν από συγγραφείς όσο ζούσαν στο νησί ή άντλησαν έμπνευση από αυτό, πρόσφατες, παλιότερες, ενίοτε σπάνιες εκδόσεις σε διάφορες γλώσσες, ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά ακόμα και σκανδιναβικά.

Η έκθεση βιβλίων αυτού του τρόπον τινά pop-up βιβλιοπωλείου με την ονομασία Hydra Book Club φιλοξενείται στους χώρους του Ιστορικού Αρχείου - Μουσείου Ύδρας από τις 4 Σεπτεμβρίου μέχρι τη λήξη της τουριστικής σεζόν στις 22 Οκτωβρίου. Ένα πείραμα που στέφθηκε με αναπάντεχη επιτυχία, ικανοποιώντας τον ίδιο τον Τζος Χίκυ αλλά και όσους στήριξαν την ιδέα αυτή.

 Ο ίδιος, ο οποίος δηλώνει ενθουσιασμένος με τον αντίκτυπο του εγχειρήματος, λέει: «Το άνοιξα λίγο σαν μια πρώτη δοκιμή που θα ακολουθηθεί από σειρά παρόμοιων βιβλιοπωλείων που θέλω να ανοίξω σε μέρη αναπάντεχα, απ' όπου το βιβλίο απουσιάζει. Ετοιμαζόμουν να ερευνήσω την υπόθεση "έρημος", περισσότερο βέβαια ως ψυχολογικό τοπίο, και την πιθανότητα να μεταφέρω το επόμενό μου πρότζεκτ σε μια πραγματική έρημο, αλλά τώρα όλοι μου ζητάνε να το επαναλάβω του χρόνου εδώ, με μεγαλύτερη διάρκεια». 

ΠΗΓΗ: https://www.lifo.gr/culture/vivlio/hydra-book-club-ena-aprosmeno-pop-bibliopoleio-sto-nisi-ton-syggrafeon-kai-ton

Δίψα για βιβλίο και πολιτισμό

Κάθε προσδοκία σε προσέλευση κόσμου 

ξεπέρασε το 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

Το αντιλαμβανόσουν ήδη από την είσοδό σου στον χώρο: το 49ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο δεν είχε απλώς μεγάλη προσέλευση ακόμα και τις καθημερινές, αλλά προσέλκυσε και κόσμο που απολαμβάνει, που ξεφυλλίζει, αλλά και αγοράζει βιβλία, που περπατάει αργά τρώγοντας μαλλί της γριάς, αλλά και που σπεύδει να παρακολουθήσει την παρουσίαση ενός νέου τίτλου….

 «Σαν να υπήρχε στερητικό σύνδρομο και ο κόσμος να ήρθε διψασμένος για βόλτα και βιβλίο», λέει στην «Κ» ο Αργύρης Καστανιώτης των ομώνυμων εκδόσεων, από το περίπτερο των οποίων μαθαίνουμε ότι η αγοραστική κίνηση είναι αυξημένη κατά 30% σε σύγκριση με το 2019. Στον Πατάκη η εικόνα είναι ανάλογη. Όπως εξηγεί από τον πάγκο των εκδόσεων ο Πρόδρομος Ελευθεριάδης, «ο κόσμος διψούσε για κάτι τέτοιο, παρόλο που τα βιβλιοπωλεία είναι ανοικτά. Γιατί το φεστιβάλ συνδυάζεται και με βόλτα».

Ίσως, τελικά, όλα να οφείλονται στην πανδημία. Ακόμα  και οι «μικροί» εκδοτικοί είναι ευχαριστημένοι, όπως το Εναστρον, ή όσοι συμμετέχουν στο φεστιβάλ για πρώτη φορά, επομένως δεν έχουν μέτρο σύγκρισης. «Το σίγουρο είναι», λέει ο Κώστας Σπαθαράκης των εκδόσεων Αντίποδες, «ότι πέρασε και κόσμος που δεν μας ήξερε. Που στάθηκε στον πάγκο και είπε “α, ωραίο εξώφυλλο, τι είναι;” Σε όλους αυτούς είχαμε την ευκαιρία να δείξουμε τη δουλειά μας συνολικά. Όπως, δηλαδή, λειτουργεί στην πραγματικότητα μια κανονική έκθεση»…

 (Απόσπασμα από άρθρο του Νικόλα Ζώη στην https://www.kathimerini.gr/  Διάβάστε το πλήρες κείμενο του άρθρου ΕΔΩ ! 

Ταξιδεύουν στο Αιγαίο τα όνειρά μας…

Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Ηλία Βενέζη

«Αιολική Γη» - Εκδ. Βιβλιοπωλείον της ΕΣΤΙΑΣ

 

«Ο παππούς, η γιαγιά, όλο το άλλο πλήθος ξαφνιασμένοι μάθαν το νέο σαν ξύπνησαν. Ρώτησαν για τα καθέκαστα. Μα κανένας δεν τους έδωσε απόκριση…

Ως την τελευταία στιγμή τούς έμενε η ελπίδα πως θα μπορούσαν να μείνουν στα παράλια ίσαμε που να περάσει η μπόρα κ’ ύστερα να γυρίσουν στα χωριά τους. Ήταν φανερό πια πως δεν το μπορούσαν.

— Αλίμονό μας! Αλίμονό μας!

Πρώτα ξεκίνησαν οι πρόσφυγες των χωριών…

Η γιαγιά μας κουράστηκε. Θέλει να γείρει το κεφάλι της στα στήθια του παππού, που έχει καρφωμένα πίσω τα μάτια του μπας και ξεχωρίσει τίποτα απ’ τη στεριά, τίποτα απ’ τα
Κιμιντένια. Μα πια δε φαίνεται τίποτα. Η νύχτα ρούφηξε μέσα της τα σχήματα και τους όγκους.

Η γιαγιά γέρνει το κεφάλι της να το ακουμπήσει στα στήθια που την προστατέψανε όλες τις μέρες της ζωής της. Κάτι την μποδίζει και δεν μπορεί να βρει το κεφάλι ησυχία: Σαν ένας βόλος να είναι κάτω απ’ το πουκάμισο του γέροντα.

— Τι είναι αυτό εδώ; ρωτά σχεδόν αδιάφορα.

Ο παππούς φέρνει το χέρι του.Το χώνει κάτω απ’ το ρούχο,βρίσκει το μικρό ξένο σώμα που ακουμπά στο κορμί του και που ακούει τους χτύπους της καρδιάς του.

— Τι είναι;

— Δεν είναι τίποτα, λέει δειλά ο παππούς, σαν παιδί που έφταιξε. Δεν είναι τίποτα. Λίγο χώμα είναι.

— Χώμα!

Ναι, λίγο χώμα απ’ τη γη τους. Για να φυτέψουν ένα βασιλικό,της λέει,στο ξένο τόπο που πάνε. Για να θυμούνται.

Αργά τα  δάχτυλα του γέροντα ανοίγουν το  μαντίλι όπου είναι φυλαγμένο το χώμα. Ψάχνουν κει μέσα, ψάχνουν και τα δάχτυλα της γιαγιάς, σα να το χαϊδεύουν. Τα μάτια τους, δακρυσμένα, στέκουν εκεί.

— Δεν είναι τίποτα λέω. Λίγο χώμα. Γη, Αιολική Γη, Γη του τόπου μου…»

 ΠΗΓΗ: https://www.in.gr/

«Ο άρχοντας της ζήλιας»

Ο ανεπανάληπτος Jo Nesbo, με το μοναδικό του ταλέντο και την αξεπέραστη ικανότητά του να δημιουργεί ιστορίες, όπου η αγωνία κορυφώνεται σελίδα τη σελίδα και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, μας παραδίδει τον «Άρχοντα της ζήλιας  και άλλες ιστορίες», μια ευρηματική συλλογή αστυνομικών ιστοριών, που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ στις 23 Σεπτεμβρίου, σε μετάφραση της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη.

Οι Έλληνες Nesbomaniacs έχουν έναν επιπλέον λόγο να ανυπομονούν για την έκδοση του βιβλίου, καθώς ο πιο πολυδιαβασμένος συγγραφέας της σύγχρονης αστυνομικής λογοτεχνίας ανοίγει τη συλλογή του με μια ιστορία που εκτυλίσσεται στην αγαπημένη του Κάλυμνο.

Ο αστυνόμος Νίκος Μπαλής, που όλοι τον ξέρουν ως «Άρχοντα της ζήλιας», επειδή μπορεί να καταλάβει αν η ζήλια έχει παίξει ρόλο σε μία δολοφονία ή όχι, προσπαθεί να διαλευκάνει μια τέτοια υπόθεση στην Κάλυμνο. Μια ερωτική ιστορία που ξεκινά σε μια υπερατλαντική πτήση μπορεί να κρύβει σκοτεινά μυστικά. Ένας συντετριμμένος πατέρας πρέπει να αποφασίσει αν η εκδίκηση χωρά σε έναν κόσμο όπου τα πάντα έχουν αλλάξει μετά την κοινωνική κατάρρευση που έφερε η πανδημία. Μια γυναίκα ξεπερνά επιτέλους τα θέματα οικειότητας που αντιμετωπίζει μέσω μιας σκοτεινής σχέσης με τον ηδονοβλεψία γείτονά της. Ένας πληρωμένος δολοφόνος ανταγωνίζεται τον σημαντικότερο αντίπαλό του, έναν επίσης δολοφόνο, στο επικίνδυνο παιχνίδι της επιβίωσης.

Στον Άρχοντα της ζήλιας περιλαμβάνονται ιστορίες που μιλάνε για ασίγαστη απληστία, αδίστακτους εραστές και αδυσώπητες μοίρες. Το μοναδικό χάρισμα του Nesbo να δημιουργεί ατμόσφαιρα και να δίνει απρόβλεπτη τροπή στις ιστορίες του καθιστά αυτή τη συλλογή πραγματική απόλαυση για τους λάτρεις του αστυνομικού.

ΠΗΓΗ: https://vivlio-life.gr/

Στρατής Μυριβήλης: Φθινόπωρο

 Χρονογράφημα-Εφημερίς Πρωΐα 

«Σήμερα, έκαμα μια συγκινητικήν ανακάλυψι. Βρήκα τα πρώτα κυκλάμινα. Και δεν ήταν, να πης, λίγα. Έγιναν ένα σωστό μάτσο. Τάβαλα μέσα σ' ένα κόκκινο μικρό κανάτι και τάχω κοντά μου. Είναι το ευγενικό αγριολούλουδο του φθινοπώρου. Τα βρήκα ξαφνικά, ψάχνοντας μέσα σε μια λαγκαδιά για καρύδια. Σαν ωριμάσουν τα καρύδια, ανοίγει από μοναχό του το πράσινο καρυδότσουφλο. Σκάει σταυρωτά και πέφτει από ψηλά το καρύδι, σαν μέσα από τη χοντρή φασκιά ενός κάλυκα. Κι έτσι, που η λαγκαδιά είναι γιομάτη μέντες και φτέρη και φύλλα πεσμένα, που σαπίζουν πάνω στο χώμα, τα καρύδια κρύβονται και ψάχνεις να τα βρης…

Σε λίγες μέρες σαν κάνη ακόμα μια-δυο βροχές, θα πλουμίσουν με το μωβ κέντημά τους δασωμένους λόφους ως κάτω στην ακρογιαλιά. Θα πλημμυρίσουν τον κόσμο. Θα βγούνε παρέες-παρέες μέσα στους χωραφόδρομους, μέσα στα λιοχτήματα, φουντωμένες σύρριζα στις «ποδόμες», όπως λέγονται εδώ οι μακρυές ξερολιθιές, που είναι μέσα στα κατηφορικά χωράφια, για να συγκρατήσουν το χώμα στα λιόδεντρα.

Οι Συκαμινιωτοπούλες τις αγαπούνε πολύ τις «καντινούλες». Και σαν αρχίσουν να ραβδίζουν τις ελιές, τα χωράφια γιομίζουν τραγούδια και κοπέλλες με τα σαλβάρια, «μαζώχτρες» δροσερές, με το καλαμένιο καλάθι στο μπράτσο, κάνουν μεγάλα δεμάτια, για να πάνε το βράδυ στις φτωχικές τους κάμαρες. Κάνουν ακόμα όμορφα μάτσα από φρεσκοκομμένα κυκλάμινα και τα προσφέρουν στην Παναγιά, μαζί με τις μυστικές προσευχές τους, που είναι κι αυτές ντροπαλές και σκεπασμένες στ' απόσκια της καρδιάς τους. Έτσι μπήκε το φθινόπωρο με ένα στεφάνι από κυκλάμινα στο κεφάλι…»

ΠΗΓΗ: https://homouniversalisgr.blogspot.com/