Το αμπέλι μας στον Πόντο

Το μόνο βίος των περήφανων Ελλήνων

 “ Δύο κληματόβεργες, το μόνο βίος των περήφανων Ελλήνων του Πόντου, που κυνηγημένοι εγκαταλείπουν την πατρική γη και παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς! Τόσοι νομάτοι η οικογένεια του παπα-Χαράλαμπου, ρίξαμε μαύρη πέτρα στη γη που μας ανάθρεψε, και γυρέψαμε μια νέα πατρίδα. 
Δύσκολος δρόμος, επικίνδυνος, οι Τούρκοι στο κατόπι μας, να κυνηγούν τους άπιστους, να κλέβουν, να βιάζουν τις γυναίκες μας, να μαγαρίζουν εκκλησιές και σύμβολα Ελληνικά και Ορθόδοξα. Μα εμείς δεν χάσαμε ποτέ την ανθρωπιά μας κι όποτε χρειάστηκε το δείχναμε, πως ήμασταν ανώτεροι απ’ τον εχθρό μας.  
Όμως και η πατρίδα που αφήσαμε, δεν χάνεται ποτέ, δεν λησμονιέται, δεν πεθαίνει. Έχει τις ρίζες της βαθιά χωμένες στην ψυχή και το νου μας. Όπως τ’ αμπέλια που ριζώνουν στα έγκατα της άνυδρης γης και δίνουν τους καρπούς τους. 
Δυο κληματόβεργες λοιπόν απ’ το παλιό τ’ αμπέλι μας, το μόνο βιος μας, μας θυμίζουν για πάντα την πρότερη ζωή μας, μας δένουν με ό,τι αγαπήσαμε, έτσι που να μη λησμονήσουμε ποτέ, όπου κι αν βρεθούμε, τ’ αμπέλι μας στον Πόντο…” 

10 χρόνια...

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης
«Μιλάμε για βιβλία» 

 Ήτανε Μάιος του 2007, όταν το ΔΣ της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμούπολης αποφάσισε την ίδρυση Λέσχης Ανάγνωσης. Λίγες ημέρες μετά, μια παρέα άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων, από διαφορετικούς επαγγελματικούς χώρους, με κοινό «γνώρισμα-αδυναμία» την αγάπη προς το βιβλίο, συναντηθήκαμε στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη και αποφασίσαμε να υλοποιήσουμε την απόφαση του ΔΣ και να ενταχθούμε στη «Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης»!
 Ένα χρόνο νωρίτερα το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) είχε προτείνει τη δημιουργία Λεσχών Ανάγνωσης αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Μια Λέσχη Ανάγνωσης αποτελείται ουσιαστικά από μια παρέα με κοινό παρονομαστή κι επιδίωξη την ανάγνωση και τη συζήτηση αποσκοπώντας στην καλλιέργεια της σχέσης με το διάβασμα… Ο θεσµός της Λέσχης Ανάγνωσης βασίζεται στην ελευθερία, την ευελιξία και την προσαρµογή στις προτιμήσεις των ανθρώπων που την απαρτίζουν.»
 Γνωρίζαμε καλά εξαρχής πως η ανάγνωση ενός βιβλίου είναι μια μοναχική διαδικασία, μια εσωτερική αναζήτηση που σου επιτρέπει να μπεις σε έναν νέο κόσμο. Διαβάζοντας, όμως, ένα βιβλίο με άλλους, μοιράζεσαι την εμπειρία και την απόλαυση της ανάγνωσης με τους «συναναγνώστες» σου!
 Συμφωνήσαμε πως «το διάβασμα είναι μια περιπέτεια που δεν τελειώνει ποτέ» κι αποφασίσαμε ν’ αρχίσουμε τα «ταξίδια» μας αρμενίζοντας στα πέλαγα της λογοτεχνίας…
 Κάθε βιβλίο ήταν κι ένα νέο πλοίο με ξεχωριστό καπετάνιο- συγγραφέα, άλλοτε Έλληνα, άλλοτε ξένο…

Στη Σύρο ο Μανούσος Μανουσάκης…

… με εκπλήξεις στις αποσκευές του!

Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης:

10 χρόνια συνεχούς παρουσίας!

Με αφορμή της παρουσίαση του βιβλίου «Οι γιοί της Γαλανής Κυράς» της συγγραφέως Δήμητρας Ιωάννου – το ερχόμενο Σάββατο στην Βιβλιοθήκη της Ερμούπολης, τα μέλη της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμούπολης Παναγιώτης Κουλουμπής και Παναγιώτης Λίτσας, μιλούν στο logotypos.gr φέρνοντας στην επιφάνεια στοιχεία του Βιβλίου, η πλοκή του οποίου - αξίζει να υπογραμμιστεί - λαμβάνει χώρα στη Σύρο. 

Του Γιώργου Αλβέρτη - http://www.logotypos.gr/ 

 Να σημειωθεί ότι για το βιβλίο θα μιλήσει ο γνωστός Έλληνας σκηνοθέτης Μανούσος Μανουσάκης, ο οποίος είναι στενός φίλος της Δήμητρας Ιωάννου και για το σκοπό αυτό θα μεταβεί στο νησί τις προσεχείς ημέρες.
Ωστόσο με ενδιαφέρον αναμένονται οι δηλώσεις του την βραδιά της παρουσίασης καθώς αναμένονται πολλές ευχάριστες εκπλήξεις.
Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της: «Το τραγούδι της Αννέτας», «Βαλεντίνα» και «Η γητεύτρα των Αθηνών», έτσι και στο πρόσφατο βιβλίο με τίτλο: «Οι γιοί της Γαλανής Κυράς» η Δήμητρα Ιωάννου έχει εντρυφήσει στον τρόπο ζωής, τις ντοπιολαλιές, καθώς και στον τρόπο ζωής της ντόπιας κοινωνίας τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο προσδίδοντας ιστορική αληθοφάνεια στην μυθοπλασία της.
Η πλοκή είναι πλούσια και το μόνο σίγουρο είναι ότι με τις ίντριγκες και τις απρόοπτες καταστάσεις που δημιουργούνται στην εξέλιξή της κανείς αναγνώστης δεν πρόκειται να πλήξει.

Τότες που παίζαμε παιδιά…

Αφήγημα της Ρούλας Λιάσκου

Σουρούπωνε. Το γιασεμί μοσχοβολούσε. Οι γειτόνισσες κατάβρεχαν το δρόμο, βγάζανε τις καρέκλες, τα σκαμνάκια να καθήσουν, να ξεκουραστούν και να κουτσομπολέψουν…
Κι εμείς τα παιδιά, χαράζαμε στο χώμα τον «κουτσό» με την ομάδα μας ν’ αρχίσουμε. Κι έπειτα το κρυφτό, κυνηγητό, αγάλματα, σκοινάκι. Και τι δεν παίζαμε… Τρέχαμε, ξεφωνίζαμε σαν τρελά, χαρούμενα, ευτυχισμένα. Πιο πολύ αγαπούσα το «περνά-περνά η μέλισσα»:
«Περνά-περνά η μέλισσα με τα μελισσόπουλα και με τα κλεφτόπουλα…» Σαν ήσουνα κλεφτόπουλο, σε κράταγαν να σε ρωτήσουνε: «Τι θες, τον ουρανό με τα’ άστρα, τη θάλασσα με τα ψάρια ή τη γη με τα λουλούδια;»

«Αν έχεις ένα κήπο και μια βιβλιοθήκη,

έχεις όλα όσα σου χρειάζονται» (Κικέρων) 

Οι μικρές απολαύσεις που παίρνεις, 
όταν διαβάζεις ένα βιβλίο...
(Από την Σοφία Παπακωνσταντίνου) 

Η συνήθεια και η αγάπη της ανάγνωσης είναι κάτι που μας κάνει συνεχώς να ψάχνουμε τις καινούριες κυκλοφορίες, κάποιο διαφορετικό είδος να διαβάσουμε ή ακόμα και να ξεκλέψουμε λίγο από τον χρόνο μας για να διαβάσουμε κάτι που μας κινεί το ενδιαφέρον.
Όσο βιβλιοφάγος κι αν είναι κανείς, πάντα θα βρεθεί κάποιο βιβλίο που θα προστεθεί στη λίστα. Κι όσον αφορά, στις απολαύσεις που παίρνουμε διαβάζοντας ένα βιβλίο, θέλω να επικεντρωθώ και στα συναισθήματα που αισθανόμαστε και στις σκέψεις που μας προκαλεί αυτό που διαβάζουμε.
Αναρίθμητες εικόνες τυπώνονται στο μυαλό μας, ενώ πολλές φορές χανόμαστε μέσα στις σκέψεις που μας πλάθει η φαντασία μας. Οι λέξεις έχουν αυτόν τον μαγικό τρόπο να ενθουσιάζουν με τον τρόπο γραφής τους, ενώ συγχρόνως προσπαθούμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από την αφήγηση. Μπορεί η εικόνα να μας «ταξιδεύει» και να αντικαθιστά πληθώρα λέξεων, αλλά την χαρά που προσφέρει το βιβλίο, δεν τη φτάνει με τίποτα. Το βιβλίο μας παρακινεί σε δεύτερη ανάγνωση και καλλιεργεί την υπομονή και την επιμονή μας. Ακόμη, το σύμπαν που μας μεταφέρει ο συγγραφέας μας, εκτονώνει από την καθημερινότητα και αφήνουμε τους εαυτούς μας να χαθούμε μέσα σε όλο αυτό.