«Ο Μάης κι οι φιλενάδες του…»

Από το βιβλίο του Μάνου Ελευθερίου
«Του Γενάρη το φεγγάρι- Παραμύθια για τους δώδεκα μήνες» (εκδ. ΚΕΔΡΟΣ) 

«Στων αμαρτωλών τη χώρα το μήνα Μάη βρέχει!» 

Ο Μάης έχει μαργαριταρένιο αυτοκίνητο με χρυσά κλειδιά. Πρωί της Κυριακής πήρε τις φιλενάδες του, την Καρδερίνα και τη Ροδιά, να πάνε εκδρομή στη θάλασσα. Η Ροδιά όλο τινάζει τ’ ανθάκια της στο κεφάλι του κι η Καρδερίνα ξεκαρδίζεται στα γέλια.
-Κορίτσια, μη με πειράζετε όταν οδηγώ, λέει ο Μάης και παίρνει τσαχπίνικα τη στροφή της Συγγρού που πάει στο Φάληρο.
Είχαν σκοπό να πάνε στη Βουλιαγμένη. Ήταν ιδέα της Ροδιάς. Πριν από χρόνια είχε αφήσει τις αδελφές της σ’ έναν κήπο κι από τότε ούτε που της τηλεφώνησαν.
-Και γιατί δεν τους τηλεφώνησες εσύ; Ρωτάει η Καρδερίνα με περιέργεια.
-Τους τηλεφώνησα πολλές φορές, αλλά ο κηπουρός αρνείται να μου τις δώσει. Ευτυχώς, όμως, μαθαίνω πως είναι καλά.

"Τη νύχτα που γύρισε ο χρόνος"

ΝΟΕΛ ΜΠΑΞΕΡ
Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Έχει μπροστά της μια ολόκληρη νύχτα για να κάνει μια καινούργια αρχή... Γι' αυτή τη νύχτα επιλέγει να επιστρέψει στις ρίζες της, στην Κερασούντα του Πόντου. Σε ένα μοναχικό καφενείο, καθισμένη απέναντι από τον Τούρκο ξάδερφό της Σερχάτ, για να βυθίζεται στα θαλασσιά μάτια του που της θυμίζουν τη γιαγιά της, η Σουλτάνα περιμένει να πέσει το σκοτάδι για να ξεκινήσει, με οδηγό της το σήμερα, την κατάβαση σε γεγονότα παλιά, ανθρώπους που πέρασαν, κομμάτια Ιστορίας, μνήμες, συναισθήματα. Με την ελπίδα ότι την αυγή θα ξημερώσει μια νέα μέρα.

Ένα παιδί από βιβλία

Τι υπέροχος τίτλος για το πρώτο βιβλιοβιβλίο ενός παιδιού. Τα παιδικά βιβλία που μιλάνε για βιβλία αναπτύσσοντας έτσι το αίσθημα της φιλαναγνωσίας και καλλιεργώντας την αγάπη για το βιβλίο με σκοπό να δημιουργήσουν νέους αναγνώστες, τολμώ να πω ότι είναι περισσότερα από αυτά των ενηλίκων. Όλοι εμείς που αγαπάμε το βιβλίο, αγαπάμε να διαβάζουμε βιβλιοβιβλία και να τα αγοράζουμε για εμάς ή για δώρα (τολμήστε αγαπητοί μου εκδοτικοί οίκοι να μεταφράζετε τέτοια βιβλία είναι μικρό το ρίσκο), εξίσου αγαπάμε και τα παιδικά βιβλιοβιβλία γιατί πιστεύουμε ότι κάθε παιδί αξίζει να έχει ακούσει ή να έχει διαβάσει όσο πιο πολλές ιστορίες γίνεται για να μπορέσει να γίνει όταν μεγαλώσει ένας ενήλικας που σκέφτεται (και που συνεχίζει να διαβάζει).
 Έτσι ακριβώς το κορίτσι και το αγόρι της ιστορίας του Oliver Jeffers έχουν διαβάσει τόσες ιστορίες, έχουν ταξιδέψει σε τόσα πελάγη λέξεων που τώρα πια η σκέψη τους αποτελείται μόνο από αυτές. Ιστορίες με μυθικούς ήρωες, ιστορίες από άλλους πλανήτες, ιστορίες με τέρατα και εξωτικά, μάγισσες και δεινόσαυρους αλλά και με πρίγκιπες ή με ζώα που μιλάνε την ανθρώπινη γλώσσα, μυριάδες ιστορίες που βρίσκονται στο μυαλό ενός παιδιού ακόμη κι όταν η ιστορία τελειώσει.

ΠΑΣΧΑ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ

(Διήγημα του Ανδρέα Καρκαβίτσα)

Το πλοίο ολοσκότεινο έσκιζε τα νερά ζητώντας ανυπόμονα το λιμάνι του. Δεν είχε άλλο φως παρά τα δυο χρωματιστά φανάρια ζερβόδεξα της γέφυρας· ένα άλλο φανάρι άσπρο, αχτινοβόλο, ψηλά στο πλωριό κατάρτι και άλλο ένα μικρό πίσω στην πρύμνη του. Τίποτε άλλο.
Οι επιβάτες όλοι ξαπλωμένοι στις καμπίνες τους, άλλοι παραδομένοι στον ύπνο και άλλοι στους συλλογισμούς. Οι ναύτες και οι θερμαστές, όσοι δεν είχαν υπηρεσία, κοιμόνταν βαριά στα κρεβάτια τους. Ο καπετάνιος με τον τιμονιέρη ορθοί στη γέφυρα, μαύροι ίσκιοι, σχεδόν ανάεροι, έλεγες ότι ήταν πνεύματα καλόγνωμα, που κυβερνούσαν στο χάος την τύχη του τυφλού σκάφους και των κοιμισμένων ανθρώπων.

Ξεφυλλίζοντας τα βιβλία

των  παι-δικών μας χρόνων...

«Μισοσβησμένες απ΄το χρόνο αναμνήσεις, 
σαν σε όνειρο περνούν από μπροστά μου...» 

Το πρόσωπο του φίλου μου έλαμπε από χαρά την ώρα που μου έδινε το βιβλίο που είχα ζητήσει να διαβάσω...
-Ορίστε! Δυσκολεύτηκα να θυμηθώ σε ποιο ράφι ήταν ξεχασμένο, αλλά το βρήκα! Τι να σε κεράσω;
Παραξενεύτηκα... Πρώτη φορά με δανείζουν βιβλίο και θέλουν και να με κεράσουν γι΄αυτό!
-Πώς τόσες χαρές; Τόλμησα να ρωτήσω...
Και τότε άρχισε η «αφήγηση της ιστορίας»...
Η αναζήτηση του βιβλίου αυτού ήταν η αφορμή να «ανακαλύψω» ξανά κάποια βιβλία που με έκαναν να γυρίσω πολλά χρόνια πίσω... Πρόσεξε...
«Ψαχουλεύοντας στα ράφια της βιβλιοθήκης βρήκα καταχωνιασμένα κάπου στα «αζήτητα» μερικά βιβλία που διάβαζα στα παιδικά μου χρόνια! Ήταν από τα πρώτα που είχα πιάσει στα χέρια μου! Καταλαβαίνεις, τα πρώτα διαβάσματα,οι πρώτες «βιβλιο-αγάπες»...

«Ας μεγαλώσουμε με το βιβλίο!»

2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 

Μήνυμα που έγραψε ο ταλαντούχος ποιητής & συγγραφέας παιδικών βιβλίων Sergey Makhotin 

“Όταν ήμουν μικρό παιδί, μου άρεσε να χτίζω σπίτια με κύβους και να παίζω παιχνίδια όλων των ειδών. Για στέγη χρησιμοποιούσα συχνά ένα βιβλίο με εικόνες. Στα όνειρά μου τρύπωνα στο σπίτι, ξάπλωνα σ’ ένα κρεβάτι καμωμένο από σπιρτόκουτο και κοιτούσα τα σύννεφα ή τον έναστρο ουρανό – ανάλογα με την εικόνα που προτιμούσα. 
Ακολουθούσα από διαίσθηση τον κανόνα της ζωής κάθε παιδιού, που προσπαθεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του ένα άνετο και ασφαλές περιβάλλον. Κι ένα παιδικό βιβλίο με βοήθησε στ’ αλήθεια να τα καταφέρω.
Έπειτα μεγάλωσα, έμαθα να διαβάζω, κι ένα βιβλίο στη φαντασία μου άρχισε να φαίνεται περισσότερο σαν μια πεταλούδα ή ακόμα σαν ένα πουλί παρά σαν μια στέγη σπιτιού. Οι σελίδες του έμοιαζαν με φτερά που θρόιζαν. Θαρρείς και το βιβλίο έστεκε στο περβάζι έτοιμο να πετάξει έξω από το ανοιχτό παράθυρο σε άγνωστους τόπους. Το έπαιρνα στα χέρια μου, άρχιζα να το διαβάζω κι εκείνο ησύχαζε. Τότε ορμούσα εγώ σε άλλες χώρες και κόσμους, ξανοίγοντας τον χώρο της φαντασίας μου.