Παρασκευή 28 Ιουνίου 2024

"Το ωραίο καλοκαίρι"-(Απόσπασμα)

 (του Κωνσταντίνου Ν. Καρεμφύλλη) 



" Μεσημέρι καλοκαιριού, μεσημέρι στη Δήλο, τη Νάξο, τη Σύρο, τη Μήλο και την Αμοργό, κοιτάζεις τη θάλασσα, μισοκλείνεις τα μάτια, σπασμένα γυαλιά που αντανακλούν το φως στο νωχελικό λίκνισμα των κυμάτων, τα κύματα της θάλασσας η αισθητική του μέλλοντος χρόνου, λουτρό από γαλάζιο και λευκό φως (πώς να είναι ο παράδεισος στα καλοκαίρια του;), το δέρμα που τραβάει από την αρμύρα, το δέρμα στα εγκαύματα και τις ιστορίες του πάνω σε άλλα σώματα…

Ονειρεύεσαι φωνές παιδιών και παιδιά που παίζουν στο δρόμο κυνηγητό, κρυφτό, κεραμιδάκια, το ψωμοτύρι στο χέρι και η σκόνη του καλοκαιριού, το πότισμα στα χωράφια μέχρι το βράδυ αργά, οι ελιές, τα αυλάκια, η πίεση, οι σπασμένες σωλήνες, τα σιντριβάνια του νερού, το βράδυ που πέφτει τρυφερό, εύθραυστο σαν το γιασεμί, η δροσιά της νύχτας, το αγιόκλημα, τα φούλια και οι βασιλικοί, οι κουβέντες μέχρι αργά, η Άρκτος, η Κασσιόπη, ο Δράκοντας, οι Πλειάδες και οι ευχές που δεν προλάβαιναν να ολοκληρωθούν ποτέ…

Ονειρεύεσαι ένα καλοκαίρι που δεν θα τελειώσει ποτέ, με καλοκαιρινά πρωινά και πρωινές αγορές, με απόλυτα μεσημέρια της ζέστας και της άπνοιας, με νύχτες δροσερές που ανασαίνουν βαριά στην αγάπη και τα σεντόνια…"


 ΠΗΓΗ: http://e-keimena.gr/

 

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2024

Άλλοι καιροί... Άλλα παιδιά

«Όταν γνωριστήκαμε, ήμασταν δώδεκα χρονών και πηγαίναμε στην πρώτη γυμνασίου. Ποτέ δεν παίξαμε με κούκλες μαζί. Ήμασταν μεγάλες και η κυριότερη ασχολία μας (…) ήτανε να σχολιάζουμε αυτά που διαβάζαμε και να συζητάμε ατέλειωτες ώρες για ό,τι συνέβαινε πάνω σε τούτη τη γη….» 

 Το 2006 οι δυο φίλες, οι οποίες έγιναν οι σημαντικότερες Ελληνίδες συγγραφείς παιδικής λογοτεχνίας μετά τον πόλεμο, συναντήθηκαν σε μια έκδοση αφιερωμένη στα παιδιά όλων των εποχών υπό την εκδοτική σκέπη της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου.
Η Ζωρζ Σαρή και η Άλκη Ζέη έγραψαν τις αναμνήσεις τους ανασύροντας τα βιώματά τους από την περίοδο της Κατοχής αλλά και από απλά περιστατικά της παιδικής καθημερινότητάς τους. Στα έξι αφηγήματα του βιβλίου τίθενται βασικοί προβληματισμοί σχετικά με τις προκαταλήψεις και τις κοινωνικές ανισότητες.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2024

«Άξιον εστί- Γένεσις»

 Οδυσσέας Ελύτης

 


Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα

Και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους
μικρούς κατ’ εικόνα και ομοίωσή μου:
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
«Κάθε λέξη κι από ’να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη
μέσα στο θέρος» είπε
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους
το φως
κι ελαφρό ν’ απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις
το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το ’χεις Θεό και να κατέχεις
τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ’ ακριβό του τ’ όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν’ απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου
την απεραντοσύνη
αυτός
ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!


(BookSyros: Απολαύστε το ποίημα, όπως το μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης  με …ένα  ΚΛΙΚ ! )

 

















Παρασκευή 7 Ιουνίου 2024

«Το Δεξί χέρι»

 και το θρίλερ των εκλογών

Του Μανώλη Ανδριωτάκη – Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ

 


«Ήταν σαν να είχα πέσει σε μια τρύπα με κυνικούς. Όλοι τους είχαν στο μυαλό το βόλεμα. Όλοι τους διέπρεπαν στον τακτικισμό. Όλοι τους έψαχναν βολικά θύματα να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες. Όλοι έφτυναν, και έγλειφαν εκεί που έφτυναν..».

 Το Δεξί χέρι είναι ένα πολιτικό θρίλερ που έγραψε ο Μανώλης Ανδριωτάκης βάζοντας το κοινό ως κοινωνό μιας προεκλογικής καμπάνιας. Ο Πέτρος Χρήστου είναι ένα κατ’ ομολογία μέτριο άτομο που ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο. Η επιπόλαιη συνήθειά του να αναζητά ερωτικές εμπειρίες στο διαδίκτυο τον φέρνει αντιμέτωπο μ’ έναν μυστηριώδη τύπο, τον Τζον Μάνος. Πώς θα διαχειριστεί τον διώκτη, τα προσωπικά αδιέξοδα και την ανεπάρκειά του ο Χρήστου, όταν καλείται ξαφνικά να γίνει το δεξί χέρι της Σωτηρίας, της πρώτης ελληνίδας πρωθυπουργού;

Παράγοντες της εξουσίας, πολιτικό παρασκήνιο, εσωκομματικοί ανταγωνισμοί, ανελέητοι εκβιασμοί και συνωμοσίες, χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση, το διαδικτυακό χάος, ο σκοτεινός ρόλος των μίντια, η ύπουλη εμπλοκή των επιχειρηματιών στη δημοκρατία και ο κίνδυνος των φονικών αυτόνομων όπλων συνθέτουν ένα συναρπαστικό σύγχρονο πολιτικό θρίλερ…

 «Το κόμμα, και κυρίως το γραφείο της Σωτηρίας, έγινε το δεύτερο σπίτι μου. Έγινα κι εγώ αυτό που στο παρελθόν κορόιδευα, είναι κανονικότατο και υπερήφανο «κομματόσκυλο».  Bρήκα επιτέλους μια ομάδα να ανήκω, έναν χώρο να στεγαστώ, έναν σκοπό να υπηρετήσω. Δεν ένιωθα πια να πνίγομαι, δεν ένιωθα να αδικούμαι από τους άλλους ούτε να με χειραγωγούν. Ξεδίπλωνα το μέτριο ταλέντο μου, τη λειψή μου δημιουργικότητα, τις θολές μου γνώσεις ενώπιον όλων, χωρίς να φοβάμαι την κριτική, χωρίς να αυτολογοκρίνομαι ή να καταρρακώνομαι από τον όποιο ψόγο, κι αντί να με περιφρονούν, όπως θα περίμενα, οι άλλοι με αποδέχονταν και ενίοτε έφταναν ακόμα και να με επαινούν. Έμοιαζε σαν επιτέλους να είχα βρει κι εγώ τη θέση μου στον κόσμο, αν υπάρχει κάτι τέτοιο τέλος πάντων».

ΠΗΓΗ: https://www.thetoc.gr/