Υπάρχουν και καλά παιδιά

Βιβλία, συγγραφείς κι αναγνώσεις

Η κόρνα του ταξί με ξύπνησε από τις σκέψεις που έκανα, καθώς καθόμουν στον καναπέ. Άφησα το φλιτζάνι του καφέ στο τραπέζι και φόρεσα το παλτό. Με γρήγορα βήματα άνοιξα την πόρτα και πήγα προς την εξώπορτα. Στη μέση του δρόμου είχε σταματήσει ένα κίτρινο αυτοκίνητο. Ο οδηγός μου χαμογέλασε και αφού κάθισα καλά και ξεκινήσαμε, με ρώτησε ποιος είναι ο προορισμός. Όταν του απάντησα Αιγάλεω, τότε χαμογέλασε και μου είπε:
- Σας ευχαριστώ, κυρία Ζωρζ Σαρή.
Μετά την πρώτη έκπληξη μαζεύτηκα και δεν ήξερα πώς να αντιδράσω. Από τη μια μου άρεσε που με γνώρισε από την άλλη ήθελα να μάθω που θέλει να το πάει. Η όλη προδιάθεσή του δε μου φαινόταν άσχημη. Έπειτα και η εξωτερική του εμφάνιση έδειχνε άνθρωπο ήσυχο.
- Γράφετε κάτι καινούργιο; με ρώτησε περιμένοντας να του απαντήσω.
- Όχι , αποκρίθηκα, αλλά έχω κάτι στο μυαλό μου και μαζεύω πληροφορίες για εκείνη την εποχή που με ενδιαφέρει.

- Θα ήθελα να γράψετε και μια ιστορία με έναν ταξιτζή. Νομίζω πως και εμείς είμαστε σημαντικοί στην κοινωνία που ζούμε . Αν και πολλοί μας κατηγορούν η αλήθεια κάποτε θα λάμψει. Πρέπει να δώσετε σ αυτό το γραφτό μια άλλη άποψη, γιατί πρέπει να μας δει διαφορετικά ο κόσμος.

Μιλούσε πολύ και κάπου με κούρασε με τη φλυαρία του. Προσπάθησα να μη δίνω σημασία στα λεγόμενά του και το κυριότερο να σκέπτομαι άλλα πράγματα. Κάποια στιγμή με ρώτησε αν μπορούσαμε να πάρουμε και άλλον επιβάτη. Του κούνησα καταφατικά το κεφάλι και κάναμε μια στάση. Η γυναίκα που βρέθηκε δίπλα μου ήταν μια μεσόκοπη που με δυσκολία ανέβηκε στο κάθισμα και φάνηκε λαχανιασμένη, αφού είχε ιδρώσει και σκούπιζε το πρόσωπό της. Με την είσοδό της στο όχημα ο οδηγός περιόρισε τα λόγια του και μετά έπαψε να μιλά. Πήρα μια ανάσα και θεώρησα πως είμαι τυχερή που φανερώθηκε αυτή η γυναίκα. Απολάμβανα τη διαδρομή και θα είχαμε μπει στη λεωφόρο της Κηφισού, όταν στρίβαμε από το φανάρι. Τότε είναι που ένα μεγάλο τζιπ παραβίασε το κόκκινο και κατευθύνθηκε προς το μέρος μας. Ο ταξιτζής έκανε έναν ελιγμό και κάπου χάθηκε ο έλεγχος, αφού το αυτοκίνητο απόφυγε το τζιπ μα όχι και το περιπολικό που το καταδίωκε. Μας χτύπησε, γυρίσαμε σαν σβούρα και σαν να διπλώσαμε στη μέση χάσαμε τον μπούσουλα. Γέμισε ο δρόμος κρύσταλλα και παγιδευτήκαμε χωρίς να μπορούμε να βγούμε έξω. Τα υπόλοιπα έμοιαζαν με αστυνομικό δελτίο. Μεταφορά στο νοσοκομείο και παραμονή για δυο μέρες. Εμείς οι δυο γυναίκες ήμασταν εφτάψυχες, ο φουκαράς όμως ο ταξιτζής χτύπησε πολύ. Έμεινε καιρό στο νοσοκομείο και επειδή είχε σπάσει χέρια και πόδια δούλεψε μετά από ένα χρόνο. Απ' ότι έμαθα ήταν παντρεμένος και είχε τρία μικρά παιδιά.
Στενοχωρήθηκα αλλά δεν μπορούσα να τον βοηθήσω. Πολλά βράδια πέρασε απ τη σκέψη μου να κάνω κάτι. Του έστειλα μια κάρτα με ευχές για ανάρρωση, αλλά αυτό δεν μου φαινόταν αρκετό. Έπιασα το μολύβι και έκανα αυτό που χρόνια κάνω, έγραψα ένα διήγημα με ήρωα οδηγό ταξί. Το χτύπημα των πλήκτρων της παλιάς γραφομηχανής που μου άφησε ο πατέρας και η προσήλωση στο γραπτό με ταξίδεψαν πάλι στο χώρο της γραφής.
◊ ♦ ◊ ♦ ◊ ♦
Ο Ζίκφριντ καταγόταν από την Πολωνία. Έφυγε από την πατρίδα μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ και το άνοιγμα των συνόρων. Έφτασε στην Ελλάδα, χωρίς να έχει τίποτε μα με την πίστη να πετύχει. Δοκίμασε την τύχη του σε πολλές δουλειές και κάποτε εργάστηκε σε ταξί. Του άρεσε και με τη συμπαράσταση του φίλου του πήρε δάνειο και αγόρασε το μερίδιο του μισού ταξί. Δούλεψε πολύ για να καταφέρει να ξεπληρώσει τα χρήματα που πήρε, από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν έπαιρνε ανάσα. Του άρεσε αυτό που έκανε και γι αυτό και δε βαρυγκωμούσε. Έπαιρνε πολλές κούρσες και είχε γίνει γνωστός για τη γρήγορη εξυπηρέτηση. Σε μια απ αυτές γνωρίστηκε με μια ηλικιωμένη. Αυτή ήταν πλούσια και χρησιμοποιούσε το ταξί για τις μετακινήσεις της. Την πήγαινε παντού και κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη της. Αυτό συνέβαινε επί τρία χρόνια. Η ηλικιωμένη όμως πέθανε και το κυριότερο είναι πως άφησε ένα σημαντικό ποσό για τον ίδιο στη διαθήκη της. Η έκπληξη διαδέχτηκε την πραγματικότητα, ίσως γιατί υπήρχε ο όρος να διαθέσει το ποσό όπου και όπως θέλει. Σκέφτηκε πολύ και αποφάσισε να νοικιάσει ένα χώρο υποδοχής και βοήθειας για τους πρόσφυγες. Θα υπήρχε φαγητό, υλική και ιατρική βοήθεια. Η σύσταση του σωματείου έγινε και η επιτυχία που είχε ήταν μεγάλη. Όπου δεν κατάφερνε να βοηθήσει η πολιτεία, η αδελφότητα μεγαλουργούσε. Μέσα σε δυο χρόνια το κοινωνικό έργο είχε φανεί. Συγχαρητήριες επιστολές έρχονταν τόσο από τις πρεσβείες όσο και από την Ελλάδα. Οι κοινωνιολόγοι πίστεψαν πως το πείραμα αυτό κάποτε θα σταματήσει. Η σωστή διαχείριση των χρημάτων και το κυριότερο το πείσμα και η επιμονή έφτασαν τη λειτουργία της αδελφότητας να ξεπεράσει τη δεκαετία. Όμως οι βουλές του Θεού είναι διαφορετικές και ο Ζίκφριντ έφυγε από τον επίγειο κόσμο και πήγε στους ουρανούς. Τη διαχείριση την πήραν άλλοι και η συνέχεια είναι γνωστή, η αδελφότητα χρεοκόπησε κι έκλεισε για πάντα. Όλοι μιλούσαν για τη χρησιμότητά της, κανείς όμως δεν έκανε τίποτε. Μόνο οι πρόσφυγες άναβαν κανένα κερί στη μνήμη του ευεργέτη τους Ζίκφριντ όπως και όσοι θυμούνται τον ευγενικό ταξιτζή με το όμορφο χαμόγελο. Από αυτούς διατηρείται η μνήμη και μαθαίνει την ιστορία του τόπου ο απλός λαός…
◊ ♦ ◊ ♦ ◊ ♦
Όταν πάτησα τις τελευταίες τρεις τελείες σταμάτησα για λίγο και έφερα στη θύμησή μου την εικόνα του ταξιτζή που ήξερα. Σκέφτηκα ένα τίτλο για το διήγημά μου. Νομίζω ο καλύτερος είναι ο στίχος του τραγουδιού του Στέλιου Καζαντζίδη: «Υπάρχουν και καλά παιδιά». Αφού υπογράμμισα τον τίτλο τον τοποθέτησα στην υπό έκδοση συλλογή μου. Ένιωσα σαν να ξαλάφρωσα και να μου έφυγε ένα βάρος. Κοίταξα το ρολόι και είδα πως η ώρα είχε περάσει. Πρέπει να κοιμηθώ ψέλλισα γιατί το πρωί δεν θα σηκώνομαι για να πάω στη δουλειά. Τράβηξα την καρέκλα και πήγα στο δωμάτιο για να φορέσω τις πιτζάμες.
...
Θα είχαν περάσει τέσσερα χρόνια όταν τηλεφώνησα στο σταθμό ταξί. Με το κλείσιμο της εξώπορτας χαμογέλασα με την αναγνώριση του οδηγού. Ήταν ο νέος που ήξερα απ' το ατύχημα. Άνοιξα την πίσω πόρτα, μπήκα μέσα, κάθισα και άφησα τον οδηγό να ανοίξει τη συζήτηση. Η χαρά της συνάντησης και η ευχαρίστηση που έγραψα επιτέλους για τους ταξιτζήδες, μετέτρεψαν τον οδηγό σε έναν τρυφερό άνθρωπο που μου μίλησε για τα βιβλία μου που τα είχε διαβάσει και για την αγάπη που έχει για τη μελέτη. Όταν κατέβηκα από το ταξί, ήξερα πως είχα αποκτήσει έναν καινούργιο φίλο.
Χρόνια τώρα με παίρνει στο τηλέφωνο ο Στράτος και μαθαίνει τα νέα μου. Μου συμπαραστάθηκε στις λύπες και μοιράστηκε τις χαρές μου. Και πάντοτε είναι κοντά μου, αφού μου δείχνει την αγάπη του.

Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης

*Το σχέδιο που κοσμεί την ιστορία είναι του Φίλιππου Παπανικολάου

Διαβάστε εδώ όλα τα διηγήματα της συλλογής