Δυο φόνοι στο Hotel ΓΑΛΗΝΗ

 Αντώνης Κρύσιλας- Εκδόσεις ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ

 

Κανείς από τους ελάχιστους ενοίκους, συμπεριλαμβανομένου και εμού, δεν είχε κοιμηθεί την περασμένη νύχτα. Το μαρτυρούσαν τα χλωμά πρόσωπα και τα κουρασμένα μάτια. Οι λιγοστές πρωινές κουβέντες και τα καχύποπτα βλέμματα που όλοι αντάλλασσαν μεταξύ τους. Μία παράξενη, βαριά σκιά κρεμόταν στον αέρα, βαρύτερη από εκείνη των πεύκων κάτω από τα οποία ήταν παραταγμένα τα τραπεζάκια του πρωινού. Δύο νοσοκόμοι έβγαλαν, δίχως να βιάζονται, το φορείο με το άψυχο σώμα της Ιφιγένειας Χαραμή σκεπασμένο με λευκό σεντόνι και το φόρτωσαν στο ασθενοφόρο που ήταν σταθμευμένο στη σκιά των δέντρων. Όλοι παρακολουθήσαμε αμίλητοι τη σκηνή. Κάποιοι στη θέα του νεκρού σώματος σταυροκοπήθηκαν. Άλλοι, μαζί τους και εγώ, ρίξαμε κλεφτές ματιές γύρω, μήπως αντικρίσουμε κάποιο ένοχο βλέμμα, κάποια ένδειξη για το ποιος μπορούσε να έχει διαπράξει τον φόνο. Οι πόρτες του ασθενοφόρου έκλεισαν και εκείνο ξεκίνησε δίχως η σειρήνα του να ταράξει την πρωινή ησυχία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.)

(Ελπίζουμε σύντομα να έχουμε το συγγραφέα σε μια από τις επόμενες συναντήσεις της Λέσχης Ανάγνωσης ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ!)

«Άνεμος καινούργιος, ανυποψίαστος»

Άγγελος Τερζάκης, «Ελληνική εποποιία 1940-41»

 

«Έξω ξημέρωνε η 28η Οκτωβρίου… Ένας άνεμος καινούργιος, ανυποψίαστος, άρχιζε να φυσάει πάνω στην Αθήνα. Ήταν η ώρα 6 όταν οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την πολιτεία. Οι άνθρωποι ξυπνούσαν ξαφνιασμένοι, μάτια υψώνοντας στον ουρανό, έψαχναν. Μια διάθεση ευφορίας, κέφι ανάλαφρο, αλλόκοτο, ξεσήκωνε τις ψυχές, πρωινό αγέρι που κοπλώνει το πανί…

Γιατί το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940 γινόταν πραγματικά μια αποκάλυψη: Διαφορετικό είχε πέσει να κοιμηθεί το έθνος τη νύχτα που πέρασε, διαφορετικό ξυπνούσε τώρα. Η είδηση που έτρεχε από στόμα σε στόμα, «Πόλεμος! Οι Ιταλοί εισβάλλουν», ήτανε σα γενική πρόσκληση σε ξεφάντωμα. Περηφάνια, φιλότιμο και λεβεντιά φούσκωναν τα στήθη.

Κι ο καθένας, ο πιο ταπεινός, ένιωθε να ξυπνάει μέσα του μια επίγνωση πως τρεις χιλιάδες χρόνια τον καλούν με τ’ όνομά του, το άσημο ίσαμε χτες, να τα δικαιώσει, να τα υπερασπίσει. Η Ιστορία έπαυε να είναι λόγια των σχολικών βιβλίων και των πανηγυρικών λόγων, γινόταν πράξη ζωής. Είχε φωνή βαθειά, βουερή μέσα στο αίμα, μιλούσε. Κι ο πιο ταπεινός έκανε τη σκέψη άθελά του, πως σ’ αυτόν έλαχε να τιμήσει αυτή τη φάλαγγα των νεκρών που ξεκινάει από πολύ μακριά και δίνει νόημα στον Χρόνο. Η εκλογή της Μοίρας ήταν βαρεία, αλλά για τούτο και η τιμή πολύ μεγάλη […]

Εκεί – πέρα, στα σύνορα, βροντούσε το κανόνι. Σε περισυλλογή βαθύτατη, με κλεισμένα μάτια, το άκουγε μέσα της κάθε ελληνική ψυχή».

ΠΗΓΗ: https://www.in.gr/

Βιβλιοθήκη «express»

 Μια «εξπρές» βιβλιοθήκη άνοιξε σε έναν νέο σταθμό του μετρό στη Βαρσοβία, με στόχο να προσφέρει έναν ελκυστικό πολιτιστικό χώρο που θα ενθαρρύνει τους κατοίκους και τους μετακινούμενους να εγκαταλείψουν τα smartphones υπέρ των βιβλίων. Η κομψή Metroteka, η οποία άνοιξε αυτή την εβδομάδα στον σταθμό του μετρό Kondratowicza στην περιοχή Targówek της πολωνικής πρωτεύουσας, προσφέρει δύο χώρους ανάγνωσης για ενήλικες και παιδιά, καθώς και έναν χώρο για δημόσιες αναγνώσεις και εκδηλώσεις. Περίπου 16.000 βιβλία προσφέρονται σε 150 τετραγωνικά μέτρα και μπορούν να δανειστούν μέσω ενός «εξπρές» ταμείου με χρήση ανέπαφων τσιπ. 

«Το όνειρό μας είναι η Metroteka να γίνει ένα εκπαιδευτικό και πολιτιστικό κέντρο και όχι απλώς ένα μέρος από όπου δανείζεστε τα βιβλία σας», λέει η αναπληρώτρια διευθύντρια της βιβλιοθήκης Targówek, Grażyna Strzelczak-Batkowska. Το καινοτόμο μοντέλο της βιβλιοθήκης στοχεύει να ενθαρρύνει τους Πολωνούς να διαβάζουν περισσότερο.

«Το άνοιγμα μιας βιβλιοθήκης σε έναν σταθμό του μετρό είναι σαν όνειρο για εμάς», λέει ο διευθυντής της Εθνικής Βιβλιοθήκης Μακόφσκι. «Οι βιβλιοθήκες πρέπει να είναι όμορφες και ανοιχτές. φιλόξενες, όχι τρομακτικές. Δεν είναι ιερό, αλλά ένας χώρος όπου μπορείς να περνάς χρόνο ελεύθερα, να συμμετέχεις σε συζητήσεις, δημόσιες διαβουλεύσεις ή να συναντάς ανθρώπους»

 

ΠΗΓΗ: https://www.theguardian.com/

Νόμπελ Λογοτεχνίας 2025

 Η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε  πως το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2025 απονέμεται στον Λάσλο Κρασναχορκάι (László Krasznahorkai) «για το συναρπαστικό και οραματικό του έργο που, εν μέσω αποκαλυπτικού τρόμου, επιβεβαιώνει τη δύναμη της τέχνης».

 «Ο Λάσλο Κρασναχορκάι είναι ένας σπουδαίος, επικός συγγραφέας της παράδοσης της Κεντρικής Ευρώπης, που εκτείνεται από τον Κάφκα μέχρι τον Τόμας Μπέρνχαρντ, και έχει ως στοιχεία του τον παραλογισμό και την γκροτέσκα υπερβολή. Έχει, όμως, περισσότερα όπλα στη φαρέτρα του, με το βλέμμα στραμμένο στην Ανατολή, υιοθετώντας ένα πιο στοχαστικό, λεπτομερώς υπολογισμένο ύφος» ανέφερε η Σουηδική Ακαδημία.

Ο Λάσλο Κρασναχορκάι γεννήθηκε το 1954 στην πόλη Gyula της Ουγγαρίας. Σπούδασε νομικά και φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Ζέγκεντ και της Βουδαπέστης.

Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Ούγγρους συγγραφείς. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία (ανάμεσά τους το βραβείο Kossuth, που αποτελεί τη σημαντικότερη διάκριση της Ουγγαρίας, και το γερμανικό βραβείο Bestenliste-Prize).

Το 2015 τιμήθηκε με το Man Booker International Prize. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γερμανικά, τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα ιταλικά, τα πολωνικά, τα τσέχικα, τα βουλγάρικα, τα εβραϊκά, τα ιαπωνικά και τα ελληνικά. Στη γλώσσα μας κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πόλις, με πιο πρόσφατο το μυθιστόρημά του Η Σέιομπο πέρασε από εκεί κάτω (μτφρ. Μανουέλα Μπέρκι-Μεϊμάρη).

Δύο μυθιστορήματα του Λάσλο Κρασναχορκάι, Το τανγκό του Σατανά  (μτφρ. Ιωάννα Αβραμίδου) και Η μελαγχολία της αντίστασης (μτφρ. Ιωάννα Αβραμίδου), έχουν μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον φίλο του, τον σκηνοθέτη Μπέλα Ταρ, για τον οποίο έχει γράψει και πρωτότυπα σενάρια.

Επιμέλεια: Book Press

«Στον ∆άσκαλο»

Του Κωστή Παλαµά 

5 Οκτωβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών 

Σµίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές! 

 Κι ό,τι σ' απόµεινε ακόµη στη ζωή σου, 

 μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου! 

 Χτίσ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ! 

 Κι αν λίγη δύναµη µεσ' το κορµί σου µένει, 

μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωµένη. 

 Θέµελα βάλε τώρα πιο βαθειά, 

 ο πόλεµος να µη µπορεί να τα γκρεµίσει. 

 Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησµονήσει; 

 Θα θυµηθούνε κάποτε κι αυτοί 

τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη, 

 Υποµονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!

"Στις 5 Οκτωβρίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών. Γιορτάζουν οι άνθρωποι, οι επιστήμονες, οι επαγγελματίες που δίνουν καθημερινά την ψυχή τους στο απαιτητικό έργο της εκπαίδευσης της νέας γενιάς. 

Εξήντα εκατομμύρια δάσκαλοι σε όλον τον κόσμο αγωνίζονται αυτή τη στιγμή, και συχνά κάτω από πάρα πολύ αντίξοες συνθήκες, να κάνουν τα σχολεία έναν φιλόξενο χώρο μάθησης και δημιουργικής δραστηριότητας, όπου όλα τα παιδιά ανεξαιρέτως θα ενθαρρύνονται να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες και τις ικανότητές τους, μέσα σε περιβάλλον σεβασμού προς την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου. 

Συνεχίζουμε να μιλάμε για βιβλία

 «…διαβάζουμε για την απόλαυση της ανάγνωσης, για τη μαγεία της φράσης στο βάθος του στοχασμού. Διαβάζουμε γυρεύοντας έναν τόπο να ζήσουμε. Διαβάζουμε, γιατί κάθε επόμενη φράση, κάθε επόμενη παράγραφος είναι ένα άλμα στο κενό ή ένα βύθισμα στην ουτοπία που διακαώς νοσταλγούμε…»

 

Τα λόγια του Χαράλαμπου Γιαννακόπουλου από το βιβλίο του «Το εικοσιτετράωρο ενός αναγνώστη» (εκδόσεις ΠΟΛΙΣ) αντικατοπτρίζουν αυτό ακριβώς που νιώθουμε κάθε μήνα παλαιά και καινούργια μέλη –εδώ και 18 χρόνια από τότε που –Μάιο του 2007- ξεκίνησε τα λογοτεχνικά της ταξίδια η «Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης «Μάνος Ελευθερίου»!

Σε λίγες ημέρες ένα νέο ταξίδι στις «θάλασσες της λογοτεχνίας» ξεκινάει. Πρώτο μας «λιμάνι» η συλλογή διηγημάτων του διεθνώς καταξιωμένου, άξιου εκπροσώπου των ελληνικών γραμμάτων, Αντώνη Σαμαράκη «Ζητείται ελπίς»!

Καλούμε τα μέλη, τους φίλους και τους «λάτρεις» του βιβλίου στην πρώτη μας συνάντηση, την Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου, 7.30μμ, στον πάντοτε ζεστό και φιλόξενο χώρο της «Δημοτικής Βιβλιοθήκης Ερμουπόλεως».
 Θα μιλήσουμε και πάλι για βιβλία, θα ανταλλάξουμε απόψεις και θα προγραμματίσουμε τις δραστηριότητες της νέας αναγνωστικής περιόδου.
 Μια νέα «περιπέτεια» ξεκινά... Ας διαλέξουμε ένα βιβλίο και ...ΚΑΛΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΙΑ!!!

Πρώτη μέρα στο σχολείο

Νίκος Καζαντζάκης
 

 «Με τα μαγικά πάντα μάτια, με το πολύβουο, γεμάτο μέλι και μέλισσες μυαλό, μ' ένα κόκκινο μάλλινο σκούφο στο κεφάλι και τσαρουχάκια με κόκκινες φούντες στα πόδια, ένα πρωί κίνησα, μισό χαρούμενος, μισό αλαφιασμένος, και με κρατούσε ο πατέρας μου από το χέρι. Η μητέρα μού είχε δώσει ένα κλωνί βασιλικό να τον μυρίζουμαι, λέει, να παίρνω κουράγιο, και μου κρέμασε το χρυσό σταυρουλάκι της βάφτισης μου στο λαιμό.  
 Με την ευκή του Θεού και με την ευκή μου..., μουρμούρισε και με κοίταξε με καμάρι. Ήμουν σαν ένα μικρό καταστολισμένο σφαγάρι κι ένιωσα μέσα μου περφάνια και φόβο, μα το χέρι μου ήταν σφηνωμένο δαδιά μέσα στη φούχτα του πατέρα μου κι αντρειευούμουν. 
Πηγαίναμε, πηγαίναμε, περάσαμε τα στενά σοκάκια, φτάσαμε στην εκκλησιά του Αϊ-Μηνά, στρίψαμε, μπήκαμε σ' ένα παλιό χτίρι, με μια φαρδιάν αυλή, με τέσσερις μεγάλες κάμαρες στις γωνιές κι ένα κατασκονισμένο πλατάνι στη μέση. Κοντοστάθηκα, δείλιασα- το χέρι μου άρχισε να τρέμει μέσα στη μεγάλη ζεστή φούχτα. 
 Ο πατέρας μου έσκυψε, άγγιξε τα μαλλιά μου, με χάδεψε- τινάχτηκα- ποτέ δε θυμόμουν να μ' έχει χαδέψει- σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα τρομαγμένος. Είδε πως τρόμαξα, τράβηξε πίσω το χέρι του:  
- Εδώ θα μάθεις γράμματα, είπε, να γίνεις άνθρωπος- κάμε το σταυρό σου.  Ο δάσκαλος πρόβαλε στο κατώφλι- κρατούσε μια μακριά βίτσα και μου φάνηκε άγριος, με μεγάλα δόντια, και κάρφωσα τα μάτια μου στην κορφή του κεφαλιού του να δω αν έχει κέρατα- μα δεν είδα, γιατί φορούσε καπέλο. 
 - Ετούτος είναι ο γιος μου, του 'πε ο πατέρας μου. 
Ξέμπλεξε το χέρι μου από τη φούχτα του και με παρέδωκε στο δάσκαλο. 
 - Το κρέας δικό σου, του 'πε, τα κόκαλα δικά μου! Μην τον λυπάσαι, δέρνε τον, κάμε τον άνθρωπο.  
Έγνοια σου, καπετάν Μιχάλη, έχω εδώ το εργαλείο που κάνει τους ανθρώπους, είπε ο δάσκαλος κι έδειξε τη βίτσα... 

 (Ν. Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο, Εκδόσεις Ελένης Ν. Καζαντζάκη) 

ΠΗΓΗ: http://gym-evsch-n-smyrn.att.sch.gr/