«Μικρός Ναυτίλος»

 Οδυσσέας Ελύτης

 

Τ’ ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο

της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:

 

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου

απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι, κι ένα καράβι. Που σημαί-

νει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

 (2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα

δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

 (3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχή-

ματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται,

και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματι-

στά χαρτιά του ο Matisse.

 (4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προε-

ξέχει το βουνό απ' τη λέξη του, υπάρχει ποιητής. Η ηδονή

δεν είναι αφαιρετέα.

 (5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη

σε τόσο ίσες δόσεις, που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

 (6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι

αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύ-

ναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

 (7) Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστι-

κά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».

 

 ΠΗΓΗ: https://ikarosbooks.gr/460-o-mikros-naytilos.html

Ήρθε το καλοκαίρι !

(Αφιερωμένο στα παιδιά που από σήμερα

ξεκίνησαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές!)

 

Έστειλε ο χρόνος τον ταχυδρόμο του

όμορφο μήνυμα στη γη να φέρει

κι είπε ο ήλιος με τις ακτίνες του:

«Ήρθε, παιδιά, το καλοκαίρι!»

 

Πήραν το μήνυμα οι μικροί φίλοι του,

ένιωσαν τρέχοντας ζεστό τα’ αγέρι

κι ο τρελοτζίτζικας με το τραγούδι του,

«ήρθε, φωνάζει, το καλοκαίρι!»

 

Βγαίνει επίσκεψη στ’ άνθη η μέλισσα,

φεύγουν οι άνθρωποι απ’ την πόλη!

Άνοιξε διάπλατη αγκάλη η θάλασσα,

πάνω στο κύμα της πέφτουν όλοι!

 

Φρούτα, τραγούδια, μπάνια, χαμόγελα

κι ένα χωνάκι δροσιάς στο χέρι!

Πύργοι στην άμμο, κόκκινα μάγουλα,

«αχ, να μην έφευγε το καλοκαίρι!»

«Ζλάτνα Μόμα- Γλυκό κορίτσι»

 Μαριάννα Κρόντη – Εκδόσεις «Εν Σύρω»

 «Ωχ, μωρέ Μόμω… ωχ, μωρέ Μόμω!» (Ωχ, μωρέ κορίτσι… ωχ, μωρέ κορίτσι!) την έπαιρνε στη ζεστή αγκαλιά της η Ντρόνω, τη μοσχοβολιστή. Τη λάτρευε τη Μόμα κι άμα έκανε καμιά αταξία και τη μάλωνε η Λένω… την έλεγε «Τζότκο! Σιό πραβί;» (Άτακτο! Τι έκανες;). Κι ύστερα πάλι την καλόπαιρνε «Ζλάτνα Μόμα…» (Γλυκό κορίτσι) την έλεγε, «Τζαχανούμ…»

Σκεφτόταν, πόσο όμορφα γίνονται τα χρόνια σαν φύγουν. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, όπως τα άφησαν εκεί είχαν μείνει. Στο καλύτερο μέρος της καρδιάς της, γλυκά σαν τη Ζλάτνα Μόμα, ζεστά σαν την αγκαλιά της γιαγιάς Ντρόνας…»

Πρόκειται για μια συλλογή δεκαοχτώ νοσταλγικών διηγημάτων και αφηγημάτων με αυτοβιογραφικό περιεχόμενο κι είναι αφιερωμένη στη Γουμένισσα, την πατρίδα της συγγραφέως, με συχνή αναφορά στους γλωσσικούς ιδιωματισμούς της!

Ένα ταξίδι του πεζού λόγου που περιέχει ανθρώπους και τόπους…

Αξίζει ν’ ακολουθήσουμε την Μαρία Κρόντη σ’ αυτό το ρομαντικό ταξίδι της στο χτες που ζει στην καρδιά όσων αγάπησαν και τον τόπο τους και τους ανθρώπους του! Διότι, όπως σημειώνει η συγγραφέας, «σημασία δεν έχουν τα τοπία ή τα υλικά αγαθά που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Σημασία έχει ο τόπος που θα τους αφήσουμε να ζήσουν, όταν εμείς θα έχουμε φύγει…»

BookSyros: Το βιβλίο της Μαρίας Κρόντη θα γίνει αντικείμενο συζήτησης και σχολίων στην συνάντηση Ιουνίου της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης «ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ»