Μια αγάπη για το καλοκαίρι…

 

«Το καλοκαίρι, η εποχή της χαλάρωσης και της απόδρασης από την καθημερινότητα, είναι η ιδανική περίοδος για να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στο διάβασμα βιβλίων…

Οι διακοπές, τα Σαββατοκύριακα και οι πιο ήρεμοι ρυθμοί της ζωής μάς επιτρέπουν να αφιερώσουμε περισσότερες ώρες στο διάβασμα…

Το διάβασμα το καλοκαίρι μπορεί να γίνει μια ευχάριστη συνήθεια που συνδυάζεται με τη φύση και την ξεκούραση. Είτε είμαστε στην παραλία, είτε σε ένα βουνό, είτε απλά στην αυλή του σπιτιού μας, η ανάγνωση σε έναν ήρεμο και φυσικό περιβάλλον μπορεί να ενισχύσει την εμπειρία και να προσφέρει ψυχική ηρεμία. Οι γλυκές ώρες κάτω από τον ήλιο ή στη σκιά ενός δέντρου είναι ιδανικές για να απολαύσουμε ένα καλό βιβλίο…

Χωρίς την πίεση του σχολείου, της δουλειάς ή άλλων υποχρεώσεων, μπορούμε να πειραματιστούμε με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας, να διαβάσουμε βιβλία που ίσως δεν θα επιλέγαμε υπό άλλες συνθήκες και να επεκτείνουμε τους αναγνωστικούς μας ορίζοντες…

Μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου μπορούμε να εμπνευστούμε για νέες ιδέες, να δούμε τη ζωή με μια φρέσκια οπτική και να ανακαλύψουμε νέους στόχους. Αυτός ο πνευματικός και ψυχικός εμπλουτισμός είναι ιδιαίτερα σημαντικός, καθώς μας προετοιμάζει για τη νέα χρονιά που έρχεται, γεμίζοντάς μας με θετική ενέργεια και κίνητρο…

Συνοψίζοντας, το καλοκαίρι είναι η ιδανική εποχή για να ανακαλύψουμε ή να επαναπροσδιορίσουμε την αγάπη μας για το διάβασμα. Με περισσότερο χρόνο, ένα χαλαρωτικό περιβάλλον και την ευκαιρία γ ια πνευματική ανανέωση, η ανάγνωση βιβλίων αυτή την εποχή μπορεί να γίνει μια από τις πιο ουσιαστικές και ευχάριστες εμπειρίες μας…»

ΠΗΓΗ: https://avant-garde.com.cy/

Ο καλός πρίγκιπας Ιούλιος

«Του Γενάρη το φεγγάρι»- εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
 Μάνος Ελευθερίου (12 Μαρτίου 1938 – 22 Ιουλίου 2018) 

«Τον Ιούλη κι οι γριές 

κάνουνε ξετσιπωσιές» 

 
«Στα παλιά και πιο άγρια χρόνια από τα δικά μας, ένας πρίγκιπας που λεγόταν Ιούλιος ανακάλυψε ξαφνικά πως έπρεπε να μάθει μουσική. Κάλεσε τους σοφούς του πατέρα του και τους ρώτησε τι έπρεπε να κάνει.
-Θα ‘πρεπε να ξαναγεννηθείς, του είπε γελώντας ο πιο γέρος. Τώρα, όμως, είναι αργά. Δεν προλαβαίνεις. Ό,τι μάθεις, θα το μάθεις μισό. Αυτό έπρεπε να το σκεφτείς πολλά χρόνια πριν…
-Εσείς έπρεπε να το σκεφτείτε, είπε ο πρίγκιπας απελπισμένος. Εγώ ήμουν πολύ μικρός για να σκεφτώ τέτοια πράγματα. Τώρα ανακάλυψα την ομορφιά της μουσικής και τώρα βλέπω ότι η γνώση της μουσικής είναι χρέος μου. Αν τύχει και μου ζητήσει ποτέ ο λαός να παίξω μουσική, κάτι πρέπει να παίξω, ένα οποιοδήποτε όργανο. Πρέπει…
-Κανείς δε θα τολμήσει να σου ζητήσει τίποτα. Και πάψε σε κάθε πρότασή σου να αναφέρεις τη λέξη «πρέπει».
-Τότε το χρέος μου, κύριοι, είναι πεπρωμένο. Βοηθήστε με να πεθάνω, σας παρακαλώ!
Και οι σοφοί σύμβουλοι του πατέρα του, που μόνο σοφοί δεν ήταν, αλλά ήξεραν καλά τον άγριο κόσμο, γιατί είχαν δει τα μάτια τους τόσα και τόσα, τον πήγαν σ’ ένα κρυφό μισοσκότεινο δωμάτιο του παλατιού και τον βοήθησαν!

 ***** ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι σοφοί σύμβουλοι που «βοηθούσαν» κάποιον να πεθάνει επειδή ζήτησε να μάθει μουσική, ζούσαν, όπως είπαμε, τα παλιά χρόνια. Τα σκουλήκια, όμως, που τους έφαγαν, ζουν ακόμη ανάμεσά μας. Γι’ αυτό, μάθετε μουσική να ομορφύνετε τον κόσμο. Δεν πειράζει αν μεγαλώσατε. Για τη μουσική ποτέ δεν είναι αργά. Μόνο έτσι το πνεύμα του καλού πρίγκιπα Ιουλίου θα σας ευγνωμονεί αιώνια…»

«Μικρός Ναυτίλος»

 Οδυσσέας Ελύτης

 

Τ’ ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο

της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:

 

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου

απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι, κι ένα καράβι. Που σημαί-

νει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

 (2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα

δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

 (3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχή-

ματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται,

και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματι-

στά χαρτιά του ο Matisse.

 (4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προε-

ξέχει το βουνό απ' τη λέξη του, υπάρχει ποιητής. Η ηδονή

δεν είναι αφαιρετέα.

 (5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη

σε τόσο ίσες δόσεις, που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

 (6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι

αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύ-

ναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

 (7) Ένας «Αναχωρητής» για τους μισούς είναι, αναγκαστι-

κά, για τους άλλους μισούς, ένας «Ερχόμενος».

 

 ΠΗΓΗ: https://ikarosbooks.gr/460-o-mikros-naytilos.html

Ήρθε το καλοκαίρι !

(Αφιερωμένο στα παιδιά που από σήμερα

ξεκίνησαν τις καλοκαιρινές τους διακοπές!)

 

Έστειλε ο χρόνος τον ταχυδρόμο του

όμορφο μήνυμα στη γη να φέρει

κι είπε ο ήλιος με τις ακτίνες του:

«Ήρθε, παιδιά, το καλοκαίρι!»

 

Πήραν το μήνυμα οι μικροί φίλοι του,

ένιωσαν τρέχοντας ζεστό τα’ αγέρι

κι ο τρελοτζίτζικας με το τραγούδι του,

«ήρθε, φωνάζει, το καλοκαίρι!»

 

Βγαίνει επίσκεψη στ’ άνθη η μέλισσα,

φεύγουν οι άνθρωποι απ’ την πόλη!

Άνοιξε διάπλατη αγκάλη η θάλασσα,

πάνω στο κύμα της πέφτουν όλοι!

 

Φρούτα, τραγούδια, μπάνια, χαμόγελα

κι ένα χωνάκι δροσιάς στο χέρι!

Πύργοι στην άμμο, κόκκινα μάγουλα,

«αχ, να μην έφευγε το καλοκαίρι!»

«Ζλάτνα Μόμα- Γλυκό κορίτσι»

 Μαριάννα Κρόντη – Εκδόσεις «Εν Σύρω»

 «Ωχ, μωρέ Μόμω… ωχ, μωρέ Μόμω!» (Ωχ, μωρέ κορίτσι… ωχ, μωρέ κορίτσι!) την έπαιρνε στη ζεστή αγκαλιά της η Ντρόνω, τη μοσχοβολιστή. Τη λάτρευε τη Μόμα κι άμα έκανε καμιά αταξία και τη μάλωνε η Λένω… την έλεγε «Τζότκο! Σιό πραβί;» (Άτακτο! Τι έκανες;). Κι ύστερα πάλι την καλόπαιρνε «Ζλάτνα Μόμα…» (Γλυκό κορίτσι) την έλεγε, «Τζαχανούμ…»

Σκεφτόταν, πόσο όμορφα γίνονται τα χρόνια σαν φύγουν. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, όπως τα άφησαν εκεί είχαν μείνει. Στο καλύτερο μέρος της καρδιάς της, γλυκά σαν τη Ζλάτνα Μόμα, ζεστά σαν την αγκαλιά της γιαγιάς Ντρόνας…»

Πρόκειται για μια συλλογή δεκαοχτώ νοσταλγικών διηγημάτων και αφηγημάτων με αυτοβιογραφικό περιεχόμενο κι είναι αφιερωμένη στη Γουμένισσα, την πατρίδα της συγγραφέως, με συχνή αναφορά στους γλωσσικούς ιδιωματισμούς της!

Ένα ταξίδι του πεζού λόγου που περιέχει ανθρώπους και τόπους…

Αξίζει ν’ ακολουθήσουμε την Μαρία Κρόντη σ’ αυτό το ρομαντικό ταξίδι της στο χτες που ζει στην καρδιά όσων αγάπησαν και τον τόπο τους και τους ανθρώπους του! Διότι, όπως σημειώνει η συγγραφέας, «σημασία δεν έχουν τα τοπία ή τα υλικά αγαθά που θα αφήσουμε στα παιδιά μας. Σημασία έχει ο τόπος που θα τους αφήσουμε να ζήσουν, όταν εμείς θα έχουμε φύγει…»

BookSyros: Το βιβλίο της Μαρίας Κρόντη θα γίνει αντικείμενο συζήτησης και σχολίων στην συνάντηση Ιουνίου της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης «ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ»

 

Συνάντηση με την Μαρίνα Κουτρούλη

  

«…Η ζωή κατηφορίζει χοροπηδώντας ανέμελα ανάμεσα στα φουντωτά θυμάρια στον Σαν Μιχάλη και ξεκουράζεται σε μια κοφτερή γκρίζα πέτρα κάτω από τον ήλιο του απομεσήμερου τρώγοντας ζυμωτό ψωμί με μέλι στην Απάνω μεριά. Πίνει δροσερό νερό στον Σύριγγα και ατενίζει το Αιγαίο πέρα από τον κάβο αρμενίζοντας με λευκό πανί. Ολόγυρα μυρίζει λαμπερή θάλασσα…»

Με τα λόγια αυτά η Μαρίνα Κουτρούλη παίρνει τον αναγνώστη από το χέρι για  μια τσάρκα στις Κυκλάδες του χτες και του σήμερα!

Στις σελίδες του βιβλίου μέσα από σπονδυλωτές αφηγήσεις πρωταγωνιστές είναι οι κάτοικοι των νησιών, οι ναυτικοί και οι συγγενείς τους.

Ο ναυτικός που βολοδέρνει στις θάλασσες και συλλογιέται τη φαμίλια του, οι δικοί του άνθρωποι που ζουν με την αγωνία του πατέρα, του συζύγου, του αδερφού, του γιου που παλεύουν για μήνες με τα κύματα για να μην τους λείψει τίποτε… Όλοι αυτοί είναι οι πραγματικοί «ήρωες-πρωταγωνιστές» των αφηγήσεων, από τις οποίες «δεν ξεπροβάλλουν  μόνο η Σύρος, η Αμοργός, η Κάσος, η Ανάφη, η Τήνος, η Άνδρος, η Χίος, αλλά και τα πλοία στα κύματα των  ωκεανών, όπου ταξιδεύουν οι ναυτικοί μας»!

Μαζί τους «ταξίδεψαν» -όλο τον μήνα Μάιο- τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης Ερμούπολης «ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ» και είχαν στην κατά μήνα συνάντησή τους, την ευκαιρία μαζί και τη χαρά, να μοιραστούν εντυπώσεις και σχόλια τόσο μεταξύ τους, όσο και με την ίδια τη συγγραφέα Μαρίνα Κουτρούλη.

Η συζήτηση είχε πολύ ενδιαφέρον κι έγινε αφορμή για αναφορά σε συγγενείς, φίλους και γείτονες που υπήρξαν ναυτικοί κι έζησαν όλα αυτά τα «μαρτύρια» που με τρόπο λιτό, συγκινητικό και εύστοχο περιγράφει η συγγραφέας στο βιβλίο της «ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ».

Διάβασμα βιβλίων πριν τον ύπνο;

 

«…Ας δούμε τρεις λόγους για τους οποίους  η ανάγνωση ενός βιβλίου πριν πέσετε στο κρεβάτι, έχει περισσότερα ευεργετικά οφέλη απ’ όσο φαντάζεστε, όχι μόνο για ανακουφιστείτε από το στρες της καθημερινότητας, αλλά και να βελτιώσετε την ποιότητα του ύπνου σας.

Η ανάγνωση  θα βοηθήσει να αποκοιμηθείτε πιο γρήγορα

Παρ’ όλο που κάποια άτομα από τη φύση τους κοιμούνται εύκολα, μερικοί δυσκολεύονται να αποκοιμηθούν γρήγορα, συνεπώς, η ανάγνωση ενός βιβλίου μπορεί να είναι η ιδανική λύση για να προωθήσετε την χαλάρωση του μυαλού σας.

Ωστόσο, προτιμήστε το έντυπο βιβλίο και όχι τα e- books, ούτως ώστε να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα με τον ύπνο σας.

H ανάγνωση μπορεί να μειώσει το άγχος

Η ανάγνωση μόνο έξι σελίδων μπορεί να μειώσει το άγχος κατά 68%.

Δεδομένου ότι η μέση ταχύτητα ανάγνωσης είναι μία σελίδα ανά λεπτό, δεν χρειάζεται να διαβάσετε ένα ολόκληρο κεφάλαιο για να απολαύσετε τα οφέλη που προσφέρουν τα βιβλία. Παράλληλα, η ανάγνωση αποτελεί μια εξαιρετική μορφή χαλάρωσης που σας επιτρέπει να καταπολεμήσετε τις σκέψεις που σας προκαλούν στρες.

Η ανάγνωση μπορεί να ενισχύσει τη γνωστική λειτουργία

Επιπρόσθετα, η ανάγνωση είναι μια εξαιρετική άσκηση μορφή άσκησης του εγκεφάλου, όπως η συμπλήρωση ενός παζλ ή των κενών για την επίλυση ενός σταυρόλεξου. Συγκεκριμένα, η ανάγνωση ενδυναμώνει την μνήμη, ενισχύει την δημιουργικότητα και συμβάλλει στην τόνωση της συνολικής γνωστικής λειτουργίας, διατηρώντας το μυαλό σε εγρήγορση…»

ΠΗΓΗ: https://www.newsit.gr/lifestyle/

 

Η μικρότερη βιβλιοθήκη στην Ιταλία!

 

 «Χωρίς βιβλίο, το παιδί είναι μόνο», λέει ο Antonio La Cava, ο συνταξιούχος δάσκαλος που μετέτρεψε το τρίτροχο φορτηγό του σε κινητή βιβλιοθήκη, το Bibliomotocarro. Οδηγώντας τους λόφους και τα βουνά της Basilicata της Ιταλίας, ο La Cava είναι σε θέση να προσεγγίσει παιδιά σε απομακρυσμένα χωριά όπως το San Paolo Albanese, το οποίο έχει μόνο δύο παιδιά δημοτικού.

 

«Ανησυχούσα έντονα που γερνάω σε μια χώρα μη αναγνωστών». Ο La Cava πιστεύει ότι είναι σημαντικό να διαδώσουμε τη χαρά της λογοτεχνίας σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά: «η συγκεκριμένη δράση έχει αξία, όχι μόνο κοινωνική, όχι μόνο πολιτιστική, αλλά έχει μεγάλη ηθική σημασία!»

 

Ο La Cava ελπίζει ότι το Bibliomotocarro του φέρνει το μήνυμα ότι ο πολιτισμός δημιουργείται από όλους και για όλους, όχι μόνο σε προνομιούχους λίγους.

ΠΗΓΗ:  https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

 

Στη μητέρα ...

 

«Τα ψηλά βουνά»

 

Γιατί διαβάζουμε και σήμερα "Τα ψηλά βουνά" του Ζαχαρία Παπαντωνίου, το πρώτο αναγνωστικό γραμμένο στη δημοτική

(Γράφει η Ελένη Κορόβηλα)

 

 

«Το αναγνωστικό αυτό διαφέρει από κάθε άλλο που μπήκε ως τώρα στο δημοτικό σχολείο, όσο η αυγή από τη νύχτα». Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, γράφοντας το 1919 στη Διάπλαση των Παίδων, περιέγραψε πόσο πρωτότυπο, καινοφανές, μοναδικό στο είδος του, προοδευτικό και ξεχωριστό από ό,τι είχαν δει έως τότε δάσκαλοι και μαθητές των ελληνικών σχολείων ήταν το νέο αναγνωστικό της Γ' Δημοτικού που εγκρίθηκε το 1918 και χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη σχολική τάξη το 1919. «Τα ψηλά βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου δεν ήταν ένα συνηθισμένο αναγνωστικό, αλλά μια εκτενής νουβέλα γραμμένη σε 79 κεφάλαια, ενώ στη Συντακτική Επιτροπή του βιβλίου συμμετείχαν ο παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος, ο γλωσσολόγος Μανόλης Τριανταφυλλίδης, ο δάσκαλος Δημοσθένης Ανδρεάδης και οι λογοτέχνες Παύλος Νιρβάνας και Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Το σχολικό εγχειρίδιο γράφτηκε στη δημοτική στο πλαίσιο Γλωσσοεκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης του Ελευθέριου Βενιζέλου, που το 1917 εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στο Δημοτικό σχολείο. 

Η φύση γίνεται η μεγάλη δασκάλα μιας παρέας είκοσι πέντε παιδιών που ζουν μόνα τους, χωρίς ενήλικες, καλοκαιρινές περιπέτειες στα βουνά της Ευρυτανίας. Εκεί, συναντούν ένα μικρό βοσκόπουλο τον Λάμπρο και του μαθαίνουν γράμματα αλλά το πιο σημαντικό, τον κάνουν φίλο κι αδελφό  τους. Είναι αμφίβολο αν οι σημερινοί γονείς των παιδιών που σήμερα πηγαίνουν στο Δημοτικό σχολείο έπιασαν ποτέ τα Ψηλά Βουνά στα χέρια τους ως αναγνωστικό, ίσως κάποιοι να το διάβασαν ως προτεινόμενο ανάγνωσμα όταν ήταν παιδιά. Στην πρώτη έκδοση, η εικονογράφηση του εξωφύλλου ήταν του ζωγράφου και γλύπτη Πέτρου Ρούμπου…

Στην πιο πρόσφατη έκδοσή του, το νέο εξώφυλλο ανέλαβε να φιλοτεχνήσει η εικονογράφος Άννα Τζώρτζη, που έφερε το παιδί -την παρέα των παιδιών, πιο σωστά- σε πρώτο πλάνο…

ΠΗΓΗ:  https://bookpress.gr/

«Χριστίνα της Θάλασσας»

 

Μια ιστορία αφιερωμένη στη Σύρο

Μαρίνα Κουτρούλη –Εκδόσεις ΗΔΥΦΩΝΟ

 

Μια ιστορία αφιερωμένη στη δαντελοκεντημένη Σύρο, που άλλοτε ξετυλίγεται ψιθυριστά στις αμμουδιές της κι άλλοτε αλυχτάει σπαρακτικά πάνω στα βράχια της.
Πολλές ιστορίες τραγουδισμένες πάνω στα πλοία, που έχουν κι αυτά τη δική τους ζωή, δεμένη με τις ηλιολουσμένες χαρές και τις ξενύχτισσες λύπες των ανθρώπων που τα ταξιδεύουν.

Η κεντρική ηρωίδα, η Χριστίνα, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σύρο στο τέλος της δεκαετίας του 1970. Όνειρό της να ζει ανάμεσα στα κύματα και να γίνει καπετάνιος.
Με αφορμή τη Χριστίνα περιγράφεται η ζωή στα νησιά, απομονωμένα και κοσμοπολίτικα, φωτίζεται μία άλλη όψη της θάλασσας, παρουσιάζοντας την καθημερινότητα των ναυτικών στα πλοία κατά την διάρκεια μεγάλων ταξιδιών και παράλληλα αναδεικνύονται θέματα που πληγώνουν την κοινωνία.

Μέσα από πολλές σπονδυλωτές αφηγήσεις που συγκινούν και προβληματίζουν δίνει φωνή σε εκείνους που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τις περιοριστικές προσδοκίες, την απώλεια, τη σκληρή όψη της ζωής, αλλά και σε όλους εκείνους που νιώθουν και προσφέρουν την αγάπη.

ΠΗΓΗ: https://sayyestothepress.gr/

 Λέσχη Ανάγνωσης Ερμούπολης: Στη συνάντηση Μαΐου της Λέσχης Ανάγνωσης «Μάνος Ελευθερίου» τα μέλη της θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν και να σχολιάσουν τη «Χριστίνα της θάλασσας» παρουσία της συγγραφέως Μαρίνας Κουτρούλη.

23 Απριλίου:

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου

Η ημερομηνία της 23ης Απριλίου επελέγη για πρώτη φορά το μακρινό 1925 από βιβλιοπώλες της Καταλονίας, επειδή συνέπιπτε με την ημερομηνία θανάτου του Θερβάντες. Το 1995, η Unesco καθιέρωσε την 23η Απριλίου ως ημερομηνία εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Βιβλίου, επειδή συμπίπτει με τον θάνατο και ενός άλλου κλασικού των διεθνών γραμμάτων, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ.
 Ο Σαίξπηρ και ο Θερβάντες πέθαναν στις 23 Απριλίου του 1616 και το γεγονός αυτό προσδίδει ιδιαίτερη συμβολική βαρύτητα στην Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, που καλεί τους νέους να ανακαλύψουν την απόλαυση της ανάγνωσης, συνειδητοποιώντας το μέγεθος της συμβολής της στην κοινωνική και την πολιτιστική ανάπτυξη της ανθρωπότητας.
Στην Καταλονία, την ημέρα αυτή εορτάζεται η

Μέρα των Βιβλίων και των Ρόδων, μία τοπική παραλλαγή της Γιορτής του Αγίου Βαλεντίνου, που συνδυάζεται με την εορτή του προστάτη της περιοχής, Αγίου Γεωργίου. 
Με το σύνθημα «Ένα τριαντάφυλλο για την αγάπη, ένα βιβλίο για πάντα», ο άνδρας θα χαρίσει στην αγαπημένη του ένα τριαντάφυλλο κι αυτή θα του το ανταποδώσει με ένα βιβλίο.

«Εαρινή συμφωνία»

   Γιάννης Ρίτσος 

 Άκου τα σήμαντρα 
των εξοχικών εκκλησιών. 
Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά. 
Απ’ τα χείλη των παιδιών
απ’ την άγνοια των χελιδονιών 
απ’ τις άσπρες αυλές της Κυριακής 
απ’ τ’ αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες 
των ταπεινών σπιτιών. 

 

Άκου τα σήμαντρα 
των εαρινών εκκλησιών. 
Είναι οι εκκλησίες 
που δε γνώρισαν τη σταύρωση 
και την ανάσταση. 

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες 
του Δωδεκαετούς 
που ‘χε μια μάνα τρυφερή 
που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι 
έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι 
που ‘χε στα μάτια του το μήνυμα 
της επερχόμενης Μαγδαληνής. 

 Χριστέ μου, 
τι θα ‘τανε η πορεία σου 
δίχως τη σμύρνα και το νάρδο 
στα σκονισμένα πόδια σου;»

2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού - Νεανικού Βιβλίου

 

Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου για το 2025 είναι Η ελευθερία της φαντασίας και το σύνθημα είναι η τελευταία πρόταση του ποιήματος «Η γλώσσα των εικόνων.

Η φετινή αφίσα δημιουργήθηκε από τη συγγραφέα Rian Visser και την εικονογράφο Janneke Ipenburg και προσκαλεί τα παιδιά παγκοσμίως να εξερευνήσουν τη δύναμη της φαντασίας μέσω της τέχνης και της ποίησης .

 

Η Γλώσσα των Εικόνων

Rian Visser
(μετάφραση στα ελληνικά από την αγγλική μετάφραση: ELNIPLEX)

Μπορείτε να ζωγραφίσετε εικόνες
για τις λέξεις,
για όσα λέω;

 

Τότε, ζωγραφίστε
ένα μέρος της εικόνας,
το κρύο,
τον άνεμο,
έναν κόμπο στον λαιμό σου
ή κάποια σκληρή τύχη,

 

ζωγραφίστε έναν βήχα,
έναν αναστεναγμό,
το άρωμα του φρέσκου ψωμιού,
τον χρόνο,
μια στιγμή,
την αρχή ή το τέλος
ενός σχεδίου,

 

ζωγραφίστε το μέρος όπου παντού
το μέρος όπου ποτέ,
το μέρος όπου σύντομα
κάτι πρόκειται να συμβεί,

ζωγραφίστε τον πόνο μιας απώθησης,
τη γεύση της θάλασσας.

 

Υπάρχουν τόσα πολλά
που θέλω να δω,
σαν αγάπη,
μια μέρα,
και ίσως για μένα.

Κάντε εικόνες
για το ποίημά μου,
και μη διστάσετε:
αυτά τα λόγια
ανήκουν σε εσάς
παρόλο που προήλθαν από μένα.

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

 Η UNESCO καθιέρωσε την 21η Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης κατά την το 1999, για να τιμήσει μία από τις πιο πολύτιμες μορφές πολιτιστικής και γλωσσικής έκφρασης και ταυτότητας της ανθρωπότητας. Η αρχική έμπνευση της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα.

 

Το ποίημα έρχεται από μακριά

Μιχάλης  Γκανάς (1944-2024)

 

Το ποίημα έρχεται από μακριά
δεν ξέρεις αν χορεύει ή παραπατάει.
Μοιάζει ανάρρωση γλυκιά
με απουσίες δικαιολογημένες
μέρα που λείπουν όλοι από το σπίτι
κι οι θόρυβοι ακούγονται αχνά
μέσα και έξω από το σώμα.
Ο ήλιος συνομήλικος και σκασιάρχης
καπνίζει σιωπή
και φυσάει γύρη στο δωμάτιο.
Σιγά σιγά το ποίημα μεγαλώνει
με πόνους με χαρές και λύπες
και ξανά χαρές ώσπου κάποτε
βλέπει τις πρώτες άσπρες λέξεις
και τυφλώνεται.
Με τέσσερις αισθήσεις γυρίζει ή με έξι
ραβδοσκοπώντας φλέβες τ’ ουρανού
ώσπου σκοντάφτει στον προτελευταίο στίχο.
Αυτός ο στίχος είναι αχθοφόρος
που σηκώνει στις πλάτες του το ποίημα
και σταθερός βατήρας για τον τελευταίο στίχο
που παίρνει φόρα και πηδάει στο κενό.
Ο τελευταίος στίχος δεν μένει πάντα τελευταίος.
Κάποτε γίνεται ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος
που γράφει κάποιος αναγνώστης.

Μέρες στο Βιβλιοπωλείο Μορισάκι

 (Σατόσι Γιαγκισάβα–Εκδ. Ελληνικά Γράμματα)

 

«…Μετά από καιρό, και, πρωτίστως από περιέργεια, αποφασίζει να διαβάσει ένα βιβλίο. Και τότε, είναι σαν να ανοίγει για εκείνη μια πόρτα που ούτε γνώριζε ότι υπήρχε. Ανακαλύπτει τη χαρά της ανάγνωσης και το διάβασμα γίνεται πια καθημερινή της συνήθεια. Μια αργή μεταμόρφωση συντελείται μέσα της. Είναι σαν να ξεκινάει τώρα η ζωή της. Βλέπει πλέον τη γειτονιά της, τον κόσμο αλλά και τον εαυτό της, με άλλα μάτια. Τα βιβλία τη βοηθούν να διακρίνει κάτι πολύτιμο μέσα της. Να πιστέψει στην αξία της. Να βάλει στόχους και να παλέψει γι’ αυτούς. Αρχίζει να δημιουργεί σχέσεις με ανθρώπους που διαβάζουν, μαθαίνει καινούργια πράγματα, ανακαλύπτει νέους κόσμους. Αισθάνεται και απολαμβάνει την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που επικρατεί σε αυτή τη γειτονιά των βιβλίων…»

 

Όταν η νεαρή Τακάκο μαθαίνει ότι ο επί έναν χρόνο σύντροφός της, ο οποίος τυχαίνει να είναι και συνάδελφός της, ετοιμάζεται να παντρευτεί κάποια άλλη, παραιτείται από τη δουλειά της, για να μην τον συναντά, και αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση του θείου της και να εγκατασταθεί στο δώμα πάνω από το οικογενειακό βιβλιοπωλείο. Είναι το βιβλιοπωλείο μεταχειρισμένων βιβλίων που διατηρούσε κάποτε ο παππούς της, και τώρα συνεχίζει τη λειτουργία του ο θείος της...

Βρισκόμενη στον χώρο του βιβλιοπωλείου, σοκάρεται από τον αριθμό των βιβλίων που βρίσκονται στοιβαγμένα παντού, καταλαμβάνοντας κάθε σημείο του οικήματος. Αρχικά, καθαρίζει κι οργανώνει τον χώρο διαμονής της και, για μέρες, λόγω της άσχημης ψυχολογικής κατάστασης στην οποία βρίσκεται, αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο της μόνο στον ύπνο. Είναι ο τρόπος της για να μην σκέφτεται, για να κρύβεται από τα συναισθήματά της.

ΠΗΓΗ: https://bookpress.gr/

8 Μαρτίου: Ημέρα της Γυναίκας

Κωστής Παλαμάς στις αρχές του 20ου αιώνα:

«Όσοι φοβούνται πως άμα χειραφετηθούν οι γυναίκες κι έμπουνε κι αυτές με τα όλα τους στον αγώνα της ζωής, θα χάσει η γυναίκα τη χάρη της και την ποίησή της, μου θυμίζουν τα επιχειρήματα του Ruskin και άλλων πως τάχα με τους σιδηροδρόμους και με τον πολιτισμό θα χάσει την ομορφιά η φύση.

Και τι είναι το στρώσιμο και το πέρασμα ενός σιδηροδρόμου στ’ απέραντα του φυσικού κόσμου γύρω του; Αφήνω πως μπορεί κανείς να υποστηρίξει πως κι ένα τρένο πλουτίζει τη φύση μ’ ομορφιά.

Ανάλογα κι οι φόβοι για τη χειραφετημένη γυναίκα μου φαίνονται ρομαντικοί. Όπως κι αν αποκατασταθούν οι γυναίκες, σε όλα ισότιμες με τον άντρα, η γυναίκα- το αιώνιο “θηλυκό” του ποιητή- δε χάνεται. Πάντα θα ζει, θα ζώνεται και θα ξεζώνεται».

(Κ. Παλαμάς, Άπαντα, τ. 10, Εκδ. Γκοβόστης)

 

Γεώργιος Σουρής : «Καρναβάλι»

 Το Φεβρουάριο του 1886, σε μια εποχή που εκφράζονταν φιλοπόλεμες διαθέσεις επηρεασμένες από τη φαντασίωση της "Μεγάλης Ιδέας", ο Αστός έγραφε στο Άστυ για τον πόλεμο του Καρναβαλιού (Δημοσιεύθηκε στις 16.02.1886)

               - Ετέλειωσαν τα ψέματα· ο πόλεμος θα γίνει...

- Δε ντρέπεσαι! θα έχουμε παντοτινή ειρήνη!

- Μωρέ θα το βροντήξουμε κι ο κόσμος αν χαλάσει!

- Αϊ! βλέπω έμοιασες και συ του φίλου μου του Βλάση.

Μ' αυτά και άλλα ο καιρός επέρασε και πάει,

Μ' αυτά και πιο χειρότερα και σήμερα περνάει.

Εν τούτοις πριν ο πόλεμος τη μούρη του προβάλει

Ιδού οπού μας έφθασε τρελό το καρναβάλι.

Και τώρα δίχως χρήματα, φτωχοί και φουκαράδες

Εμπρός! Ας γίνουμε λοιπόν και πάλι μασκαράδες.

Εμπρός! Ας το γλεντήσουμε! Αν κι είναι φόβος.... - φρίκη!

Μήπως για πάντα μείνουμε με το μασκαραλίκι!

ΠΗΓΗ: https://homouniversalisgr.blogspot.com/

Αποκλείστηκε από όλα τα σχολεία…

 Αντί να σωπάσει,έγραψε 45 βιβλία!

 

Η Ελλάδα γέννησε πολλούς σπουδαίους λογοτέχνες, αλλά λίγοι πλήρωσαν τόσο ακριβά την ελευθερία της σκέψης τους όσο ο Μενέλαος Λουντέμης…

Γεννήθηκε το 1912 και μεγάλωσε σε δύσκολες συνθήκες, αλλά το μυαλό του ήταν πάντα γεμάτο με λέξεις και ιστορίες. Όταν μπήκε στο Λύκειο, η μοίρα του ήταν ήδη γραμμένη. Στην πρώτη Λυκείου, πήρε αποβολή λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων. Όχι απλώς αποβολή, αλλά ολοκληρωτικό αποκλεισμό από όλα τα σχολεία της Ελλάδας. Ένας έφηβος που δεν είχε δικαίωμα στη μάθηση!

Αυτό δεν τον σταμάτησε. Δούλεψε από μικρός, έκανε κάθε είδους δουλειά για να επιβιώσει, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψε το πάθος του για τη λογοτεχνία. Η πένα του έγινε το όπλο του και, παρά τις αντιξοότητες, έγραψε δεκάδες βιβλία. Το έργο του «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα της ελληνικής λογοτεχνίας, διαβάστηκε από γενιές και γενιές και έμεινε για πάντα στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού.

Η γραφή του ήταν γεμάτη ευαισθησία, ανθρωπιά και κοινωνική κριτική. Αλλά αυτή η φωνή δεν άρεσε σε όλους. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, κατηγορήθηκε για τα πολιτικά του φρονήματα και εξορίστηκε. Πέρασε χρόνια στα ξερονήσια, αλλά ακόμα και εκεί, δεν σταμάτησε να γράφει. Όταν επέστρεψε, βρήκε μια χώρα που είχε αλλάξει, αλλά οι διώξεις εναντίον του συνεχίστηκαν.

Ο Λουντέμης ήταν ένας συγγραφέας που έγραψε για τους αδικημένους, τους φτωχούς, τους ανθρώπους που δεν είχαν φωνή. Πέρασε τη ζωή του κυνηγημένος, αλλά το έργο του έμεινε ζωντανό. Από έναν νεαρό που του στέρησαν την εκπαίδευση, έγινε ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους Έλληνες λογοτέχνες όλων των εποχών.

ΠΗΓΗ:  https://www.sportime.gr/must-read/ (Συντάκτης: Γρηγόρης Κεντητός)