Αφηγήσεις και μελετήματα
από τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη
(Της Ελπίδας Πασαμιχάλη)
Η πόλη της Άρτας, η αρχαία Αμβρακία είναι γνωστή στο πανελλήνιο κυρίως από το θρυλικό πέτρινο γεφύρι της, το βυζαντινό κάστρο και τον ποταμό Άραχθο, παρά το γεγονός ότι είναι μια απο τις μεγαλύτερες πόλεις της Ηπείρου, από τις πρώτες που απελευθερώθηκαν από την τουρκική κατοχή, μια πόλη με πλούσια αγροτική και αστική ιστορία, παραμένει λίγο πολύ άγνωστη στο ευρύ κοινό.
Στη γνωστή – άγνωστη Άρτα και στην ιστορία της αναλαμβάνει να ξεναγήσει το σημερινό αναγνώστη, ένας συγγγραφέας που έκανε την πόλη αυτή δεύτερη πατρίδα του, με δύο πολύ αξιόλογα βιβλία: Ένα μυθιστόρημα και ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Τίτλοι αυτών “ Κάποτε στην Άρτα” (Στοχαστής) και “Άρτα 1881 – 1941”(Παρασκήνιο). Δημιουργός και των δύο ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, εκπαιδευτικος στο επάγγελμα, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος στην Άρτα.
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης είναι μια ξεχωριστή μορφή για τα ελληνικά γράμματα. Γεννημένος στην Αθήνα και με καταγωγή από τη Λέσβο, έχει στο βιογραφικό του πλούσιες περγαμηνές και μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και πάνω από 15 βιβλία στο ενεργητικό του. Ανήκει στη λιγότερο γνωστή, αλλά πλούσια σε δημιουργία, κατηγορία των λογοτεχνών που επέλεξαν να ζουν και να δημιουργούν στην περιφέρεια, μακριά από τα σκληρά και ψυχοφθόρα φώτα δημοσιότητας της Αθήνας. Το πλούσιο έργο τους καταρρίπτει έμπρακτα πολλούς αυτάρεσκους “αθηνοκεντρικούς” μύθους και αποκαλύπτει στον αναγνώστη μια φρεσκάδα , που όχι μόνο δεν έχει τίποτα το απλοϊκό, αλλά αντίθετα αντλεί την έμπνευσή της από τον πλούσιο και ανεκμετάλευτο υδροφόρο ορίζοντα της ελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης. Γεγονός ανεκτίμητο και σαφώς ….ελπιδοφόρο, στην άγρια εποχή που ζούμε.
Κάποτε στην Άρτα...
Με τη νουβέλα “Κάποτε στην Άρτα”, ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης μας γνωρίζει με την Άρτα του Μεσοπολέμου και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από έναν ανεκλήρωτο και αντισυμβατικό έρωτα δύο νέων της εποχής και αλλοθρήσκων. Είναι η ιστορία αγάπης του χριστιανού Παναγιώτη και της εβραιοπούλας Εσθήρ που θα συναντήσει, σαφώς, την εχθρότητα, τη μισαλλοδοξία, το φανατισμό και τις προκαταλήψεις των συντοπιτών τους, αλλά και τις βάρβαρες διώξεις των κατακτητών. Στα χρόνια της γερμανικής κατοχής της Ελλάδας, οι Ρωμιοί και οι Εβραίοι βρίσκονται περίπου στην ίδια σκληρή μοίρα και διώκονται. Συγκλονιστικές μέσα στην αμεσότητά τους περιγραφές ΄για τους Έλληνες κρατουμένους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, ένα θέμα για το οποίο ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης έχει επιμεληθεί και εκδώσει στο παρελθόν ειδική μελέτη*, καθηλώνουν τον αναγνώστη, ενώ παράλληλα ‘φέρνουν την “κάθαρση” οι στιγμές της ανθρωπιάς από όποια πλευρά κι αν προέρχονται. Στις 128 σελίδες αυτής της βαθειά ανθρώπινης νουβέλας, που γραμμένη σε ημερολογιακή μορφή παραπέμπει σε χρονικό, ο σύγχρονος αναγνώστης μαθαίνει για την πλούσια εμπορική ζωή της Άρτας στην εποχή του Μεσοπολέμου, την σημαντική εβραϊκή κοινότητα, την αντίσταση και τα σκληρά αντίποινα των κατακτητών στον αγώνα για την ελευθερία. Σε μια εποχή που παρουσιάζει εκκωφαντικές ομοιότητες με τη σημερινή, το “Κάποτε στην Αρτα” ΄, με τον πιό ήπιο τρόπο ανατρέπει πολλά στερεότυπα και φωτίζει άγνωστες ιστορικές αλήθειες για την κοινή μοίρα δύο αρχαίων λαών.
Άρτα 1881 – 1941...
Στην Άρτα μετά την απελευθέρωση της από την οθωμανική κατοχή το 1881 μέχρι το1941 μας ταξιδεύει το βιβλίο “Άρτα 1881 – 1941” (Εκδόσεις Παρασκήνιο).
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης “αλιεύει” και παρουσιάζει φωτογραφικό υλικό – τεκμήριο από την εποχή εκείνη συνοδευόμενο από κείμενα αρθρογράφων και μελετητών σε τοπικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στην περιοχή την ίδια περίοδο. Πρόκειται για ένα πραγματικά σπάνιο υλικό και ένα βιβλίο σοβαρής μελέτης λαογραφικής και ιστορικής. Από το περίφημο γεφύρι της Άρτας και την ιστορία του, στο χάνι του Καρβασαρά και από τους ευζώνους που χορεύουν τσάμικο στο Πέτα το 1897 μέχρι τα εγκαίνια του Υδραγωγείου το 1928. Πλευρές της καθημερινότητας και άνθρωποι του μόχθου, με τον νεαρό αμαξά με το άλογο και πλευρές του πολιτισμού με το λαϊκό Θέατρο του Κοτζιούλα στην Άρτα το 1944. Ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, αρχοντικά και πανδοχεία παρουσιάζουν την αρχιτεκτονική της περιοχής σε συνδυασμό με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της, ενώ παλιές διαφημίσεις πιστοποιούν μια δραστήρια εμπορική πόλη.
Ένα γοητευτικό ασπρόμαυρο ταξίδι στο χρόνο που ξυπνάει πολύχρωμα συναισθήματα.
info@bookbar.gr
από τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη
(Της Ελπίδας Πασαμιχάλη)
 |
| Το θρυλικό γεφύρι της Άρτας |
Στη γνωστή – άγνωστη Άρτα και στην ιστορία της αναλαμβάνει να ξεναγήσει το σημερινό αναγνώστη, ένας συγγγραφέας που έκανε την πόλη αυτή δεύτερη πατρίδα του, με δύο πολύ αξιόλογα βιβλία: Ένα μυθιστόρημα και ένα φωτογραφικό λεύκωμα. Τίτλοι αυτών “ Κάποτε στην Άρτα” (Στοχαστής) και “Άρτα 1881 – 1941”(Παρασκήνιο). Δημιουργός και των δύο ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, εκπαιδευτικος στο επάγγελμα, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως σχολικός σύμβουλος στην Άρτα.
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης είναι μια ξεχωριστή μορφή για τα ελληνικά γράμματα. Γεννημένος στην Αθήνα και με καταγωγή από τη Λέσβο, έχει στο βιογραφικό του πλούσιες περγαμηνές και μεταπτυχιακά στο εξωτερικό και πάνω από 15 βιβλία στο ενεργητικό του. Ανήκει στη λιγότερο γνωστή, αλλά πλούσια σε δημιουργία, κατηγορία των λογοτεχνών που επέλεξαν να ζουν και να δημιουργούν στην περιφέρεια, μακριά από τα σκληρά και ψυχοφθόρα φώτα δημοσιότητας της Αθήνας. Το πλούσιο έργο τους καταρρίπτει έμπρακτα πολλούς αυτάρεσκους “αθηνοκεντρικούς” μύθους και αποκαλύπτει στον αναγνώστη μια φρεσκάδα , που όχι μόνο δεν έχει τίποτα το απλοϊκό, αλλά αντίθετα αντλεί την έμπνευσή της από τον πλούσιο και ανεκμετάλευτο υδροφόρο ορίζοντα της ελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης. Γεγονός ανεκτίμητο και σαφώς ….ελπιδοφόρο, στην άγρια εποχή που ζούμε.
Ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης “αλιεύει” και παρουσιάζει φωτογραφικό υλικό – τεκμήριο από την εποχή εκείνη συνοδευόμενο από κείμενα αρθρογράφων και μελετητών σε τοπικές εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στην περιοχή την ίδια περίοδο. Πρόκειται για ένα πραγματικά σπάνιο υλικό και ένα βιβλίο σοβαρής μελέτης λαογραφικής και ιστορικής. Από το περίφημο γεφύρι της Άρτας και την ιστορία του, στο χάνι του Καρβασαρά και από τους ευζώνους που χορεύουν τσάμικο στο Πέτα το 1897 μέχρι τα εγκαίνια του Υδραγωγείου το 1928. Πλευρές της καθημερινότητας και άνθρωποι του μόχθου, με τον νεαρό αμαξά με το άλογο και πλευρές του πολιτισμού με το λαϊκό Θέατρο του Κοτζιούλα στην Άρτα το 1944. Ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, αρχοντικά και πανδοχεία παρουσιάζουν την αρχιτεκτονική της περιοχής σε συνδυασμό με τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της, ενώ παλιές διαφημίσεις πιστοποιούν μια δραστήρια εμπορική πόλη.
Ένα γοητευτικό ασπρόμαυρο ταξίδι στο χρόνο που ξυπνάει πολύχρωμα συναισθήματα.
info@bookbar.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου