Ο Μάνος Ελευθερίου ασχολείται στο βιβλίο αυτό με τα πρώτα δεκαπέντε χρόνια της ζωής του Μάρκου (από το 1905 έως το 1920), όσο έμεινε στη Σύρα, με βάση όμως μόνο όσα θυμόταν ο ίδιος πριν παραδοθούν στην Αθανασία. Η προσωπική μαρτυρία του ίδιου του Βαμβακάρη είναι μια εξαίσια δημοτική γλώσσα.
Από την άλλη, στις περιγραφές των εφημερίδων για τους χορούς, στις αστυνομικές διατάξεις και στα δικαστικά έγγραφα, που φωτίζουν περισσότερο την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της συριανής κοινωνίας εκείνου του καιρού, η καθαρεύουσα δίνει τα φτερά αυτής της σκοτεινής κι ωστόσο λαμπρής, για πολλά πράγματα, εποχής.
Σε ηλικία 12 χρονών εργάστηκε ως εφημεριδοπώλης. Στη συνέχεια τον βρίσκουμε υπάλληλο σε οπωροπωλείο και αργότερα εργάζεται σε πρακτορείο εφημερίδων μέχρι το 1919, οπότε και εγκαταλείπει το γενέθλιο νησί του και εγκαθίσταται στον Πειραιά όπου δουλεύει ως ανθρακεργάτης.
Το καλειδοσκοπικό αυτό κείμενο πλαισιώνεται από πλούσιο αρχειακό, εικονογραφικό υλικό και περιλαμβάνει επίσης ένα μικρό εισαγωγικό κείμενο του συγγραφέα και μουσικού Θωμά Κοροβίνη. «Ακόμη θυμάμαι την αφισέτα ή φεϊγβολάν, τον Νοέμβριο 1971, κολλημένη στο πίσω μέρος του Πανεπιστημίου, το τελευταίο σήμα της επίγειας ζωής του Μάρκου Βαμβακάρη:
"Πεδιά μου ελάτε να με ακούσετε στην Μαργό, σε παλεά μου και νέα τραγούδια. Μάρκος Βαμβακάρης. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν οι Αθάνατοι».Μάνος Ελευθερίου
BookSyros: Λίγες ημέρες πριν,(12 Μαρτίου) ο Μάνος Ελευθερίου είχε γενέθλια. Του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά και να συνεχίσει να προσφέρει με την όρεξη και τη θέληση του έφηβου που τον χαρακτηρίζει. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΑΝΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου