Tης Ολγας Σελλα- http://news.kathimerini.gr/
Οι διακοπές είναι πάντα μια ευκαιρία να διακόψουμε τον ρυθμό του έτους. Να μην κάνουμε όσα κάνουμε κάθε μέρα. Προσωπικά, επέλεξα να μην πλησιάσω υπολογιστή, πληκτρολόγιο και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο φυσικά. Και είδα ελάχιστες φορές τηλεόραση, ίσα ίσα για να ενημερώνομαι στοιχειωδώς για όσα συνέβαιναν στον κόσμο, λόγω επαγγελματικής διαστροφής...
Επιστρέφοντας, όλα ήταν ακριβώς τα ίδια. Λίγο λιγότερα ήταν τα κλειστά παράθυρα, λίγο λιγότερες ήταν οι κενές θέσεις στους δρόμους της γειτονιάς, λίγο περισσότερα καταστήματα είχαν βγάλει από την πόρτα το ταμπελάκι με τις μέρες που τα ρολά τους θα ήταν κατεβασμένα.
Απολύτως ίδια ήταν και τα τεκταινόμενα στα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών – όσων έχουν ήδη ξεκινήσει. Η ίδια άρνηση διαλόγου, τα ίδια επιχειρήματα (αν είσαι σε άλλο δωμάτιο από εκεί όπου είναι η τηλεόραση, δεν χρειάζεται να δεις ποιος μιλάει για να καταλάβεις)...
Κάτι που φαίνεται ότι δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, αφού αυτήν ακριβώς την άρνηση στη διαδικασία διαλόγου περιγράφει και ένα εξαιρετικό βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκης. Απευθύνεται σε μικρούς (και όχι μόνο!) αναγνώστες και έχει τον εξής τίτλο: «Τι φταίει για την κρίση, μπαμπά;». Οι απαντήσεις είναι δύο, καθεμιά καταλαμβάνει το μισό βιβλίο. Η απάντηση του «δεξιού» μπαμπά και η απάντηση του «αριστερού» μπαμπά. Τα δύο μέρη του βιβλίου συναντιούνται στη μέση και είναι η μόνη στιγμή που οι αφηγήσεις των δύο μπαμπάδων συμφωνούν απολύτως, ακριβώς επειδή δεν θα συναντηθούν ποτέ: και οι δύο θεωρούν ότι ο άλλος βλέπει τον κόσμο ανάποδα.
Το μικρό αυτό πανέξυπνο σύγχρονο "παραμύθι" υπογράφουν οι Joao Miguel Tavares από τη Βραζιλία και ο Nuvo Saraiva από την Πορτογαλία, που έχουν ζήσει με τον δικό τους τρόπο τον απόηχο της διεθνούς κρίσης. Συνεργάστηκαν κι οι δυο τους για να αφηγηθούν με λόγια και σκίτσα τον κόσμο της κρίσης, που δεν θέλει να συνεννοηθεί με κανέναν τρόπο.
Ο «δεξιός» μπαμπάς του Θωμά θεωρεί ότι για την κρίση φταίει μια τεράστια αρκούδα που ήθελε διαρκώς να τρώει μέλι. «Ο καιρός περνούσε και η αρκούδα πάχαινε ολοένα και πιο πολύ. Και όσο πιο πολύ πάχαινε, τόσο περισσότερο μέλι χρειαζόταν για να χορτάσει την πείνα της. Η αρκούδα είχε μπει σ’ αυτό που εμείς οι μεγάλοι ονομάζουμε “φαύλο κύκλο”».
Ο «αριστερός» μπαμπάς εξηγεί στον δικό του γιο, τον Θέμο, ότι για την κρίση φταίει το σμήνος από αγριεμένες μέλισσες, δηλαδή οι αγορές. «Ο καιρός περνούσε, οι μέλισσες κάθε φορά έφτιαχναν και πιο πολύ μέλι, και οι αρκούδες έτρωγαν ολοένα και πιο πολύ. Και δεν σταματούσαν να παχαίνουν. Οι μέλισσες είχαν σπρώξει τις φτωχές αρκούδες σ’ αυτό που οι μεγάλοι το λένε “αδιέξοδο”».
Να ευχηθούμε, στη νέα σεζόν, να πάνε για διακοπές διαρκείας οι απόψεις που δεν έχουν καμία διάθεση να συναντηθούν κάπου δημιουργικά; Ας το ονειρευτούμε, έτσι, σαν παραμύθι...
Επιστρέφοντας, όλα ήταν ακριβώς τα ίδια. Λίγο λιγότερα ήταν τα κλειστά παράθυρα, λίγο λιγότερες ήταν οι κενές θέσεις στους δρόμους της γειτονιάς, λίγο περισσότερα καταστήματα είχαν βγάλει από την πόρτα το ταμπελάκι με τις μέρες που τα ρολά τους θα ήταν κατεβασμένα.
Απολύτως ίδια ήταν και τα τεκταινόμενα στα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών – όσων έχουν ήδη ξεκινήσει. Η ίδια άρνηση διαλόγου, τα ίδια επιχειρήματα (αν είσαι σε άλλο δωμάτιο από εκεί όπου είναι η τηλεόραση, δεν χρειάζεται να δεις ποιος μιλάει για να καταλάβεις)...
Το μικρό αυτό πανέξυπνο σύγχρονο "παραμύθι" υπογράφουν οι Joao Miguel Tavares από τη Βραζιλία και ο Nuvo Saraiva από την Πορτογαλία, που έχουν ζήσει με τον δικό τους τρόπο τον απόηχο της διεθνούς κρίσης. Συνεργάστηκαν κι οι δυο τους για να αφηγηθούν με λόγια και σκίτσα τον κόσμο της κρίσης, που δεν θέλει να συνεννοηθεί με κανέναν τρόπο.
Ο «δεξιός» μπαμπάς του Θωμά θεωρεί ότι για την κρίση φταίει μια τεράστια αρκούδα που ήθελε διαρκώς να τρώει μέλι. «Ο καιρός περνούσε και η αρκούδα πάχαινε ολοένα και πιο πολύ. Και όσο πιο πολύ πάχαινε, τόσο περισσότερο μέλι χρειαζόταν για να χορτάσει την πείνα της. Η αρκούδα είχε μπει σ’ αυτό που εμείς οι μεγάλοι ονομάζουμε “φαύλο κύκλο”».
Ο «αριστερός» μπαμπάς εξηγεί στον δικό του γιο, τον Θέμο, ότι για την κρίση φταίει το σμήνος από αγριεμένες μέλισσες, δηλαδή οι αγορές. «Ο καιρός περνούσε, οι μέλισσες κάθε φορά έφτιαχναν και πιο πολύ μέλι, και οι αρκούδες έτρωγαν ολοένα και πιο πολύ. Και δεν σταματούσαν να παχαίνουν. Οι μέλισσες είχαν σπρώξει τις φτωχές αρκούδες σ’ αυτό που οι μεγάλοι το λένε “αδιέξοδο”».Να ευχηθούμε, στη νέα σεζόν, να πάνε για διακοπές διαρκείας οι απόψεις που δεν έχουν καμία διάθεση να συναντηθούν κάπου δημιουργικά; Ας το ονειρευτούμε, έτσι, σαν παραμύθι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου