ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ Ή ΟΧΙ;

(Γράφει ο Δ.Κ.Θανάσουλας-http://www.ionianet.gr/

Τα τελευταία κυρίως χρόνια, παρατηρείται ένας μεγάλος εκδοτικός οργασμός που έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση νέων συγγραφέων, αλλά και νέων εκδοτικών επιχειρήσεων. Πού οφείλεται, όμως, αυτή η εκδοτική έξαρση; Μήπως το βιβλίο είναι «μόδα» ή μήπως παραμένει ανάγκη;
Για ορισμένους, δυστυχώς, είναι «μόδα», ώστε να στολίζουν τα άδεια ράφια των βιβλιοθηκών τους – που παραμένουν «άδεια». Για τους περισσότερους, όμως, είναι ανάγκη. Μια ανάγκη που κατά την άποψή μου πηγάζει μέσα από το κενό της σύγχρονης Ελληνικής κοινωνίας.

Για αρκετά χρόνια, οι σχέσεις του βιβλίου με το αναγνωστικό κοινό, υπήρξαν μηδαμινές. Η έξαρση των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης οδήγησαν το αναγνωστικό κοινό, κυρίως των νέων ηλικιών, μακριά του, ψάχνοντας έναν άλλο τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Παρατηρώ, λοιπόν, πως το αναγνωστικό κοινό έχει αλλάξει και συνεχώς αυξάνεται, στις νεαρές κυρίως ηλικίες. Θα σταθώ στο γεγονός αυτό, γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι νέοι, αφού δοκιμάστηκαν μέσα στους σύγχρονους και μοντέρνους τρόπους διασκέδασης, αντιμετώπισαν το πνευματικό κενό, που δημιουργήθηκε με αποτέλεσμα την αναζήτηση διαφορετικών τρόπων διαφυγής, σε συνδυασμό βέβαια –και δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε το γεγονός αυτό-, με την άνοδο του πνευματικού επιπέδου.
Σε μια κοινωνία που η ανεργία δυστυχώς αυξάνεται, ένα σύγχρονο μέσο για την διεύρυνση της πνευματικής μας υπόστασης ώστε να έχουμε ένα ακόμη όπλο για την αντιμετώπιση της ίδιας της ζωής, είναι το βιβλίο. Βέβαια, κάποιος μπορεί να πει, πως όλα τα βιβλία δεν είναι τα ίδια και πως δεν πρέπει να διαβάζουμε ότι βρούμε μπροστά μας. Εν μέρει έχει δίκιο. Σαφώς και όλα τα βιβλία δεν είναι τα ίδια. Δεν πρέπει, όμως, να διαχωρίζουμε τα βιβλία σε καλά και όχι, γιατί πάντα ένα βιβλίο, όποιο κι αν είναι αυτό, μπορεί να προσφέρει στον αναγνώστη του.
Νομίζω πως πρέπει και είναι χρέος μας, να προσπαθήσουμε να κάνουμε τους γύρω μας να θέλουν να διαβάσουν. Κι αυτούς ακόμη με τις «άδειες» βιβλιοθήκες, όχι μόνο να γεμίσουν τις βιβλιοθήκες τους, αλλά να γεμίσουν και τις βιβλιοθήκες της ψυχής τους. Ποτέ δεν έκανε κακό σε κανέναν ένα βιβλίο, αντιθέτως έπλασε ανθρώπους με πνευματική γαλήνη και ηρεμία.
Το σημείο όμως που πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο, είναι να κάνουμε τα μικρά παιδιά να αγαπήσουν το βιβλίο, ώστε να μεγαλώσουν με αυτό. Αυτός ο ρόλος ανήκει και στο οικογενειακό περιβάλλον, γιατί κακά τα ψέματα, στα σχολεία ο τρόπος αλλά και ο χρόνος που διδάσκονται τα Νέα Ελληνικά δεν αρκεί. Φέρνοντας τα παιδιά σε επαφή με το βιβλίο, δημιουργούμε ανθρώπους με κριτική σκέψη, άποψη και φαντασία. Ανθρώπους με όραμα και μέλλον.

Γιατί το βιβλίο έχει παρελθόν, παρόν αλλά και μέλλον!