Διαβάζοντας τη συλλογή διηγημάτων «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα πλοία να περνούν» του πρώην υφυπουργού Παιδείας, Γιώργου Καλού, μπορώ κι εγώ να πω: «Βλέπω τον Πόρο με άλλα μάτια». Με τα μάτια που τον είδε και τον αγάπησε και ο ποιητής της «Κίχλης».
«Ο άνθρωπος που έβλεπε τα πλοία να περνούν» (εκδόσεις Κέδρος). Ομορφος τίτλος. Αλλά και ο άνθρωπος (ο Καλός) που βλέπει τους ανθρώπους του Πόρου όχι απλά να περνούν, αλλά να ζουν, να αισθάνονται, να χτυπά η καρδιά τους, να αγαπούν και να πονάνε, να ελπίζουν και να υπομένουν. Ο άνθρωπος που παρατηρεί και καταγράφει με επιμονή και οξυδέρκεια τα όσα τους συμβαίνουν.
Η θάλασσα, το λιμάνι, τα πλοία, οι άνθρωποι που ταξιδεύουν, κυριαρχούν στις όμορφες, άλλοτε χιουμοριστικές, άλλοτε συγκινητικές, ιστορίες του βιβλίου. Ιστορίες τοποθετημένες στέρεα σε χώρους γνώριμους, από το λιμάνι μέχρι απέναντι στον Γαλατά, από το Ασκέλι ώς το Μοναστήρι και από τον ναύσταθμο μέχρι τη «Γαλήνη» του Σεφέρη και τα Ρωσικά. Οι περισσότερες εκτυλίσσονται πάνω στα ίδια τα καράβια, που μπορείς να τα διαβάζεις, γιατί είναι «βιβλία ανοιχτά», όπως λέει ο συγγραφέας. Καράβια που «κουβαλάνε ανθρώπους και πραμάτειες, κουβαλάνε μαζί και την ιστορία του καθενός. Ζούνε τις χαρές και τις λύπες τους, τις αγωνίες και τους προβληματισμούς και τις ελπίδες τους. Πάνω απ' όλα ζούνε τα όνειρά τους».
Αυτά τα όνειρα μας δίνει ο Καλός ολοζώντανα, απλόχερα, συχνά με λυρισμό, κάνοντας τους ανθρώπους του πρόσωπα αναγνωρίσιμα, πρόσωπα δικά μας. Η γραφή του, η επιλογή των λέξεων, οι ωραίες λογοτεχνικές μεταφορές του, οι τόσο πετυχημένες εκφράσεις του, η ειρωνεία και το χιούμορ του δείχνουν πως ο Καλός δεν είναι μόνο ένας ικανός πολιτικός αλλά κι ένας ταλαντούχος λογοτέχνης. Τα διηγήματά του μου θύμισαν εκείνα του Δημοσθένη Βουτυρά: με παρόμοια απλά, ζωντανά, ανοιχτόκαρδα, ταυτόχρονα γλεντζέδικα, με λαϊκό χιούμορ, άτομα. Γιατί και οι δυο τους μας μιλούν για ανθρώπους που γνώρισαν, ανθρώπους πραγματικούς, ανθρώπους με τη δική τους, πλούσια, ιερή θα έλεγα, ζωή.
ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ -enet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου